ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 878 เปิดกิจการอย่างเฟื่องฟู

ฉินสือโอวเรียกรถไปที่ร้านสาขา บัตเลอร์จัดการงานได้อย่างน่าประทับใจมาก ข่าวการเปิดร้านตีพิมพ์บนหนังสือพิมพ์นิวยอร์กเดลินิวส์ เขาเหมาหน้าหนังสือพิมพ์เพื่อโปรโมตอาหารทะเลต้าฉิน ที่ให้การชื่นชมว่านี่เป็นอาหารทะเลที่สะอาดที่สุด และมีคุณค่าทางโภชนาการที่สุดในโลก
บัตเลอร์ยังได้เชิญสมาคมความปลอดภัยด้านอาหารและโภชนาการมาทำการตรวจสอบ จนได้รับคำแถลงที่เป็นลายลักษณ์อักษร รับรองว่าอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินมีคุณค่าทางโภชนาการมากกว่าผลิตภัณฑ์ประเภทที่คล้ายคลึงกันถึงสองเท่า เป็นอาหารที่เหมาะสำหรับเด็กกับผู้สูงอายุและผู้ป่วยที่สุด
ฉินสือโอวซื้อหนังสือพิมพ์มาหนึ่งฉบับ เพื่ออ่านข้อมูลเกี่ยวกับอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉิน ขณะที่กำลังอ่านไปเรื่อยๆ เขาก็รู้สึกค่อนข้างคุ้นเคยกับสิ่งนี้ คุณค่าทางโภชนาการที่หลากหลาย อุดมไปด้วยวิตามินและจุลธาตุ ช่วยเสริมไอคิว เสริมการต้านทานโรค เพิ่มภูมิคุ้มกัน พวกนี้ล้วนแต่เป็นจุดเด่นของอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินทั้งสิ้น
ได้เห็นของสิ่งนี้ ฉินสือโอวก็นึกถึงใบปลิวโฆษณาตามมุมถนนที่บ้านเกิดของเขาขึ้นมา ของพวกนี้ก็คือต้นท้อเซียน ที่สามารถรักษาได้ทุกโรคนั่นเอง
หน้าประตูร้านมีช่อดอกไม้วางอยู่เต็มไปหมด ฉินสือโอวลองมองดู มีไม่น้อยที่เป็นช่อดอกไม้ที่ส่งมาจากคนดัง อย่างเช่นนักบาสเอ็นบีเอชื่อดังบางส่วนจากทีมนิวยอร์กนิกส์ กับนักกีฬาเบสบอลทีมนิวยอร์กแยงกี้ที่มีชื่อเสียงบางส่วน รวมถึงดาราฮอลลีวูดอย่างสการ์เลตต์ โจแฮนสันและดาราคนอื่นๆ บัตเลอร์บุกเบิกคอนเนคชั่นทางการค้าได้อย่างกว้างขวางมากจริงๆ
เห็นฉินสือโอวโผล่หน้ามาแล้ว บัตเลอร์ที่กำลังพูดคุยกับกลุ่มคนวัยกลางคนก็รีบเดินเข้ามาหาเขาทันที จากนั้นจึงพูดขึ้นมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเบิกบานใจ “เพื่อน ลองเดาดูสิ ว่าวันนี้กิจการของเรามีผลประกอบการเท่าไร?”
“สองล้านดอลลาร์สหรัฐ?” ฉินสือโอวพูดเล่นๆ
บัตเลอร์ชะงักงัน ถามเขากลับมาว่า “นายเห็นบิลแล้วเหรอ? พวกเราคาดการณ์ไว้ว่าผลประกอบการน่าจะอยู่ประมาณนี้ ตอนนี้กุ้งมังกรถูกสั่งซื้อไปเกือบสี่พันปอนด์แล้ว!”
ครั้งนี้ถึงคราวของฉินสือโอวที่ต้องตะลึงงันบ้างแล้ว เขาถามขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อนัก “วันหนึ่งมีจำนวนจำหน่ายถึงสองล้านจริงๆ เหรอ? นี่ล้อเล่นหรือเปล่า? แล้วกุ้งมังกรก็ถูกสั่งซื้อไปสี่พันปอนด์แล้ว?! คนนิวยอร์กวางแผนว่าจะกินกุ้งมังกรเป็นอาหารหลักกันหรือยังไง?!”
บัตเลอร์ยักไหล่น้อยๆ เขาทำท่าจนปัญญาพร้อมกับพูดว่า “ทำไงได้ ผมเชิญผู้จัดการร้านอาหารใหญ่ๆ ทุกร้านให้มาลองชิมกุ้งมังกรของพวกเราดู หลังจากนั้นใบสั่งสินค้าก็ไหลทะลักมาแล้ว ฮ่าๆ พวกเราจะรวยกันแล้ว เพื่อน!”
พอพูดมาถึงตอนท้าย ชายผิวสีก็กอดฉินสือโอวหนึ่งที แล้วเขย่าตัวเขาเหมือนกับที่วินนี่จับหลัวปอโยกไปมา เพียงแต่ว่าเขาเขย่าตัวฉินสือโอวไม่เบาแรงเลย
ฉินสือโอวก็ตื่นเต้นดีใจอย่างถึงที่สุดเช่นกัน ผลประกอบการนี้แทบจะเป็นกำไรสุทธิทั้งหมด ส่วนใหญ่แล้วจะหักค่าเช่าค่าน้ำค่าไฟค่าใช้จ่ายในการดูแลออกไป ส่วนมากจะอยู่ที่วัตถุดิบ ซึ่งตอนนี้ค่าใช้จ่ายในการเก็บเกี่ยวของเขามีราคาที่ต่ำมาก
เลือกเวลาเปิดกิจการไว้ตอนสิบเอ็ดโมง มีคนดังจากทุกวงการที่มาด้วยตัวเองหรือไม่ก็ส่งผู้ช่วยมาเพื่อมอบคำอวยพรกับช่อดอกไม้อย่างไม่ขาดสาย ร้านอาหารและโรงแรมที่มีระดับค่อนข้างสูงแทบจะทุกแห่ง ต่างก็ส่งคนมาแสดงความยินดีกับการเปิดกิจการของร้านขายอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉิน
สิบเอ็ดโมงเช้า นางแบบผมบลอนด์ตาฟ้ารูปร่างสูงเพรียวสองคนยืนถือริบบิ้นอยู่หน้าประตูทางเข้าร้าน ฉินสือโอวกับบัตเลอร์เดินอยู่บนพรมแดงด้วยใจที่รู้สึกฮึกเหิม อีกทั้งบริเวณรอบๆ ก็มีสื่อมวลชนที่เชิญมา แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปสว่างจ้า ฉินสือโอวรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังเดินอยู่บนพรมแดงในงานรับรางวัลออสการ์จริงๆ
ตัดริบบิ้นเปิดงาน เสียงยิงปืนเอาฤกษ์เอาชัยดังก้องกังวาน แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานเปิดกิจการก็พากันปรบมือขึ้นมา มือทั้งสองข้างของบัตเลอร์กับฉินสือโอวประสานเป็นกำปั้นที่หน้าอกพร้อมกับน้อมคำนับไปรอบๆ ด้าน ใช้เล่ห์เหลี่ยมทุกด้านเพื่อพลิกแพลงแสดงท่าทางอวดความฉลาด
สมาคมนักธุรกิจชาวจีนในนิวยอร์กก็ส่งคนมาเช่นกัน หลังจากตัดริบบิ้นเสร็จชายวัยกลางคนที่มีสำเนียงแบบทางใต้ก็เข้ามาหาฉินสือโอว พร้อมกับแนะนำตัวว่าเป็นรองประธานสมาคมนักธุรกิจชาวจีนในนิวยอร์ก เขาถามฉินสือโอวว่าสนใจที่จะเข้าสมาคมนักธุรกิจชาวจีนไหม
ฉินสือโอวกล่าวคำขอโทษแล้วบอกว่าเขาเป็นคนแคนาดา อาจจะไม่สะดวกที่จะเข้าร่วมสมาคมนี้
รองประธานสมาคมชื่อตู้ซั่นก็ยิ้มน้อยๆ พูดกับเขาว่า “นี่ไม่เป็นปัญหา ที่สำคัญคือคุณทำธุรกิจอยู่ที่นิวยอร์ก สมาคมนักธุรกิจชาวจีนของพวกเราเป็นสมาคมที่จะช่วยเหลือพวกเราด้วยกันเอง มีจุดประสงค์เพื่อปกป้องผลประโยชน์ของพวกเราชาวจีน ดังนั้นถ้าคุณสนใจ ก็สามารถสอบถามทำความเข้าใจดูได้”
ในเมื่อเขาพูดมาขนาดนี้แล้ว ฉินสือโอเลยพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าถ้าอย่างนั้นผมขอเข้าสมาคมด้วย ค่าสมาชิกแค่ปีละหนึ่งหมื่นดอลลาร์สหรัฐเท่านั้น ฉินสือโอวไม่สนใจเศษเงินพวกนี้หรอก เข้าสมาคมนักธุรกิจชาวจีนก็ดีเหมือนกัน จะได้เข้าสังคมใหม่ๆ บ้าง
ตู้ซั่นรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง สิ่งที่สมาคมนักธุรกิจชาวจีนหมายมั่นไว้คือฟาร์มปลาต้าฉินที่มีฉินสือโอวเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง นักธุรกิจชาวจีนครอบครองอัตราส่วนขนาดใหญ่ในธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม หากสามารถหลีกเลี่ยงบัตเลอร์เพื่อทำการเชื่อมต่อกับฉินสือโอวได้โดยตรง เช่นนั้นพวกนักธุรกิจชาวจีนก็จะสามารถประหยัดเงินได้เยอะแล้ว
แต่ในความเป็นจริงตู้ซั่นคิดเยอะเกินไป ฉินสือโอวไม่มีทางจัดส่งสินค้าให้พวกเขาโดยตรง ในตอนนั้นโอวหยางไห่ก็เคยยกคำขอร้องแบบนี้ขึ้นมา เขาก็ไม่ได้ตอบตกลง แล้วนี่นับประสาอะไรกับนักธุรกิจกลุ่มหนึ่งที่เขาไม่รู้จัก?
หลังจากตัดริบบิ้นแล้วจึงเริ่มต้นธุรกิจอย่างเป็นทางการ พนักงานส่งสินค้าเริ่มยุ่งอยู่กับงาน กล่องใส่อาหารทะเลแต่ละกล่องถูกขนขึ้นไปบนรถที่จอดอยู่ด้านนอกหลายครั้ง
อาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาจากนิวยอร์ก ร้านอาหารในนิวยอร์กต่างก็รู้ถึงความร้ายกาจของร้าน หลังจากบัตเลอร์ถอนอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินออกจากนิวยอร์ก จนมีช่วงระยะเวลาหนึ่ง ที่ลูกค้าบางส่วนของร้านอาหารไฮเอนด์เกิดความไม่พอใจขึ้น
อาหารทะเลทั่วไปกับอาหารทะเลที่ได้รับการปรับปรุงจากพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอน มีรสชาติที่แตกต่างกันเกินไป ฉินสือโอวรู้สึกละอายที่จะนำของทั้งสองสิ่งมาเปรียบเทียบกัน เพราะแบบนั้นจะเป็นการรังแกกันเกินไป
รถบรรทุกสินค้าคันเล็กที่มาซื้ออาหารทะเลทำให้ถนนหน้าร้านเกิดการติดขัด กรมตำรวจนิวยอร์กจึงต้องส่งตำรวจจราจรทีมหนึ่งเพื่อออกมาเคลียร์ถนนและรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อยโดยเฉพาะ
ฉินสือโอวได้เห็นฉากใหญ่อย่างนี้เป็นครั้งแรก เขายืนอยู่ที่หน้าประตูแล้วมองออกไปยังรถขนสินค้าแบบตู้กระบะที่อยู่นอกขอบเขตสายตา พร้อมกับถอนหายใจแล้วพูดว่า “น่าเหลือเชื่อจริงๆ ที่อาหารทะเลของเราได้รับความนิยมถึงขั้นนี้!”
บัตเลอร์จึงอธิบายกับเขาว่า “นี่ไม่มีอะไรที่เข้าใจได้ยากเลย เพื่อนเอ๊ย ตอนนั้นผมได้ทำการทดลองตลาดในนิวยอร์ก หลังจากนั้นก็ถอนตัวออกมา เลยกลายเป็นกลยุทธ์กระตุ้นความต้องการของผู้บริโภค ตอนนี้พวกเรากลับมาแล้ว ชาวนิวยอร์กเลยต้องรีบสั่งซื้อตั้งแต่เนิ่นๆ อีกอย่างนะ เมืองบิ๊กแอปเปิลเป็นศูนย์กลางของโลกใบนี้ เป็นที่ที่ไม่ขาดแคลนเงินตราที่สุด”
พนักงานฝ่ายจัดซื้อกับคนส่งของเดินเข้าๆ ออกๆ ถึงจะเป็นร้านที่มีพื้นที่กว้างขวาง แต่กลับเกิดภาพเหตุการณ์ที่มีผู้คนเบียดเสียดกันอย่างแน่นหนา ฉินสือโอวอยากลองไปดูสภาพของอาหารทะเล ทว่าเบียดกันอยู่สักพักก็ยังเดินได้ไม่ทั่วร้าน
แต่บัตเลอร์ก็พูดถูก ชาวนิวยอร์กร่ำรวยกันจริงๆ อาหารทะเลราคาสูงจนไม่สมเหตุสมผล ทว่าสถานการณ์การขายก็ยังมีอุปทานไม่พอตอบสนองกับอุปสงค์
ฉินสือโอวนึกว่ากำหนดราคาของกุ้งมังกรไว้ที่สองร้อยดอลลาร์แคนาดา ราคาบนตลาดคงไม่เกินปอนด์ละหนึ่งร้อยดอลลาร์แคนาดาไปมากเท่าไรนัก แต่ปรากฏว่าความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าเขาคิดอะไรเรียบง่ายเกินไป ที่นิวยอร์ก กุ้งมังกรของเขาขายได้ถึงปอนด์ละสามร้อยดอลลาร์สหรัฐ กุ้งมังกรขนาดกำลังพอดีหนึ่งตัว มีราคาอยู่ที่หนึ่งพันดอลลาร์สหรัฐ!
ได้เห็นราคาแบบนี้ ฉินสือโอวจึงส่ายหัวอย่างไม่อยากจะเชื่ออยู่ตลอดเวลา ราคาเปิดของกุ้งมังกรอยู่ที่หนึ่งพันดอลลาร์สหรัฐต่อหนึ่งตัว ถ้าอย่างนั้นหลังจากร้านอาหารปรุงเสร็จแล้วราคาของมันจะอยู่ที่เท่าไรกัน?
บัตเลอร์มองออกว่าเขากำลังคิดอะไร จึงพูดกับเขาด้วยรอยยิ้มว่า “ดูสิ ฉิน คุณไม่ควรเอาแต่อยู่ที่เกาะปิดเล็กๆ แห่งนั้นนะ ออกมาลองมองดูเยอะๆ ออกมาลองเดินดูเยอะๆ แล้วคุณก็จะไม่ตื่นตูมอย่างนี้แล้ว”
ฉินสือโอวพูดกับเขาว่า “ขอร้องล่ะเพื่อน ยุคนี้เป็นช่วงวิกฤตการณ์เศรษฐกิจนะ ไม่ใช่ว่าช่วงเทศกาลคริสต์มาสมีหลายครอบครัวที่กินไก่งวงกับกุ้งมังกรไม่ได้หรอกเหรอ?”
บัตเลอร์กล่าวว่า “แล้วยังไงล่ะ? พวกเราไม่ได้ทำธุรกิจทั่วๆไปนะ นิวยอร์กมีมหาเศรษฐีอยู่ตั้งกี่แสนคน พวกเราค้าขายกับพวกเขาก็พอแล้ว”
หลังจากช่วงบ่ายโมง พนักงานฝ่ายจัดซื้อก็ลดน้อยลงแล้ว บัตเลอร์พอจะมีเวลาว่าง จึงเข้ามาอธิบายให้ฉินสือโอวฟังว่า “ที่จริงวันดีๆ แบบนี้ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยๆ หรอกนะ ร้านอาหารพวกนี้มีความสามารถในการเก็บสต๊อกอาหารทะเลกันทั้งนั้น ในหนึ่งสัปดาห์พวกเขาจะมาซื้อมากที่สุดสองรอบ ดังนั้นถ้าเข้าใจผลประกอบการของเรา ผมกลัวว่าต่อไปคงจะลดลงไปสักครึ่งหนึ่งแล้วล่ะ”
…………………………………………………..