ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 847 ผลิตภัณฑ์ทางทะเลที่ล้ำค่า

ปลาหัวเมือกเป็นปลาทะเลชนิดหนึ่งที่ชอบความสงบ นี่เป็นผลมาจากการพัฒนาของธรรมชาติ พวกมันไม่มีฟันที่แหลมคม ไม่มีร่างกายที่กำยำ ไม่มีความเร็วที่เหนือใคร แต่กลับมีเนื้อปลาที่อวบอ้วน เป็นอาหารรสเลิศในสายตาของเหล่านักล่าทางทะเลจริงๆ
และที่ซวยที่สุดคือ พวกมันสวยสดเกินไป นอกจากพวกปลาเขตร้อนมากมายหลายสีในแถวเส้นศูนย์สูตร มีปลาทะเลน้อยนักที่จะมีร่างกายสีสวยสดอย่างพวกมัน แบบนี้ทำให้พวกมันหาอาหารค่อนข้างยาก และใช้ชีวิตอยู่ยาก เพราะพวกมันมักจะถูกศัตรูตามธรรมชาติพบเจอได้ง่าย
ดังนั้น จึงมีการสร้างนิสัยการอยู่รอดแบบนี้ระหว่างการพัฒนาของธรรมชาติ
ฉินสือโอวถ่ายพลังโพไซดอนไปให้ฝูงปลาหัวเมือกเล็กน้อย กระตุ้นอัตราการเติบโตของพวกมัน และแน่นอนว่ายังมีความสามารถในการขยายพันธุ์ด้วย
ทรัพยากรปลาหัวเมือกขาดแคลนมาตลอด แม้ว่าจะพัฒนาได้ไม่เยอะ และยังมีปัญหาเรื่องการจับเกินอัตรา
ด้านการจัดการทรัพยากรปลาหัวเมือกนั้น ในตอนนี้สหรัฐอเมริกาและแคนาดาเข้ามาจัดการผ่านการจำกัดการนำเข้าและอัตราที่สามารถจับได้ เขตเศรษฐกิจพิเศษของนิวซีแลนด์ ออสเตรเลียและชิลี ก็ใช้วิธีการจัดการกับปริมาณที่นำปลาขึ้นฝั่ง
ในความเป็นจริงส่วนใหญ่ปลาเศรษฐกิจที่พบได้น้อยแบบนี้ ต่างก็เข้าสู่ตลาดทวีปเอเชียและทวีปยุโรปแล้ว แทบจะไม่มีผลในการจัดการกับปัญหาการลดลงของปลาหัวเมือกในระบบนิเวศน์ใต้ทะเลลึกและการทำลายแหล่งที่พักอาศัยโดยการจับ
ฉินสือโอวเคยทำวิจัยมาก่อนหน้านี้ ทรัพยากรปลาหัวเมือกในทุกวันนี้ส่วนใหญ่จะมีการจับเกินกำลัง สถานการณ์ขาดแคลนจึงไม่ค่อยมีความเป็นไปได้ในการที่จะพัฒนาต่อ
และผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า ถ้าหากทรัพยากรปลาหัวเมือกขาดแคลนเมื่อไหร่ก็ยากที่จะฟื้นคืนกลับมา แม้ว่ามูลค่าทางเศรษฐกิจจะค่อนข้างสูง แต่ความเป็นไปได้ในการพัฒนานั้นค่อนข้างน้อย
ปลาหัวเมือกที่มาถึงในล็อตนี้ ไปกระตุ้นพวกปลาจานเข้า ฉินสือโอวคาดการณ์ว่าฤดูใบไม้ผลิปีหน้าก็จะสามารถพัฒนาทรัพยากรปลาจานได้ แล้วให้พวกมันขยายพันธุ์ในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวก็คงเพียงพอแล้ว
หลังจากถ่ายพลังโพไซดอนให้กับปลาหัวเมือก จิตสำนึกแห่งโพไซดอนก็ไปค้นหาสมาชิกใหม่ที่สำคัญของฟาร์มปลา ปลาไส้ตันฟลอริดา
ฉินสือโอวชี้นำให้พวกมันมาถึงฟาร์มปลา แต่ว่าพวกมันตัวเล็กเกินไป ประชากรก็น้อยเกินไป หาไปหลายรอบก็ยังหาไม่เจอ ครั้งนี้เขาให้ไอซ์สเกต บอลหิมะและบีนทั้งสามตัวมาช่วยเขาหา
ปรากฏว่า พอทั้งสามตัวได้รับคำสั่งก็มาหาเขาเลยในทันที ปลาไส้ตันฟลอริดาไม่ได้ถูกปลาตัวใหญ่ในฟาร์มปลากิน พวกมันหลบเข้าไปซ่อนในแนวปะการัง อาศัยสาหร่ายทะเลและแพลงก์ตอนที่อุดมสมบูรณ์ในการอยู่รอด
เห็นพวกตัวเล็กที่เหมือนปลาอีโต้มอญตัวเล็กพวกนี้มุดเข้าออกมาจากซอกปะการัง ฉินสือโอวก็ดีใจไม่น้อย ยังดีที่ไม่ได้ถูกพวกปลาตัวใหญ่กิน…
ก่อนหน้านี้หาพวกตัวเล็กไม่เจอสักที เขาเป็นกังวลจริงๆ ว่า ปลาเล็กพวกนี้พอเข้ามาในฟาร์มปลาก็อาจจะถูกพวกปลาค็อดจัดการหมด
ความสามารถในการต่อสู้ของปลาไส้ตันฟลอริดาแย่เกินไป พวกมันควรจะอาศัยอยู่ในลำธารน้ำจืดมากกว่า ท้องทะเลน่ากลัวเกินไป ไม่เหมาะกับพวกมัน
กลุ่มปลาในฟาร์มปลาต้าฉินหนาแน่นมาก การล่าอาหารเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา การแข่งขันในห่วงโซ่อาหารโหดร้ายมาก และบนห่วงโซ่อาหารปลาไส้ตันฟลอริดาถือเป็นปลาที่อ่อนแอกว่าปลาแฮร์ริ่งและปลาซาบะเสียอีก พวกมันสามารถมีชีวิตรอดจนหาปะการังเจอ ก็ถือว่าเทพโพไซดอนคุ้มครองพวกมันแล้ว
ฉินสือโอวค้นหาปลาไส้ตันฟลอริดาอย่างละเอียดเพื่อถ่ายพลังโพไซดอนให้พวกมัน ปลาแบบนี้จับง่ายมาก บนเกาะแฟร์เวลมีลำธารจากภูเขาสู่ทะเลเพียงเส้นเดียว เพียงแค่ขวางลำธารเล็กเอาไว้ ก็สามารถจับปลาพวกนี้ได้แล้ว
บอลหิมะและบีนต่างก็ค่อนข้างเรียบร้อย ไอซ์สเกตเป็นฉลามตะกละตัวหนึ่ง มันชื่นชอบที่จะลิ้มลองอาหารใหม่ทุกอย่าง ฉินสือโอวจึงต้องสั่งให้มันปกป้องปลาไส้ตันฟลอริดาตัวเล็ก ไม่ใช่จับพวกมันกิน
แม้ว่าจะเข้าสู่ฟาร์มปลาแล้ว ฉินสือโอวก็ยังเสริมพลังโพไซดอนให้กับพวกปลิงทะเลอีก อัตราในการเติบโตของปลิงทะเลขั้วโลกเหนือที่เลี้ยงรุ่นแรกสุดเร็วมาก ปลิงตัวเล็กเองก็มีขนาดเกือบสิบเซนติเมตรแล้ว
สถานที่ที่ปลิงทะเลพวกนี้อาศัยอยู่มีค่อนข้างเยอะ มีตามแนวปะการัง พื้นทรายใต้ทะเลและโขดหินใต้ทะเลลึก ระบบนิเวศน์ที่ไม่เหมือนกัน จึงทำให้รูปร่างของปลิงทะเลเองก็ไม่เหมือนกัน
ปลิงทะเลขั้วโลกเหนือในแนวปะการังมีหลังออกเขียว ปลิงทะเลตามแนวโขดหินเป็นสีน้ำตาล และปลิงทะเลที่อาศัยบนพื้นทรายใต้ทะเลมีหลังเป็นสีเหลือง และข้างบนยังมีจุดด้วย
เมื่อก่อนฉินสือโอวยังคิดว่าฟาร์มปลามีปลิงทะเลชนิดใหม่เกิดขึ้น แต่หลังจากไปถามชาร์คก็ได้คำตอบว่า เรื่องแบบนี้พบเจอได้บ่อย ไม่มีอะไรต้องแปลกใจ
ก่อนหน้านี้ช่วงหนึ่ง ฉินสือโอวไม่ได้สนใจปลิงทะเล เพราะว่าช่วงฤดูร้อนพวกตัวเล็กพวกนี้มีนิสัยจำศีลในฤดูร้อน
อุณหภูมิน้ำเกินยี่สิบองศาเซลเซียส ปลิงหนามก็จะย้ายไปซ่อนตัวอยู่ในซอกโขดหินหรือใต้ก้อนหิน ไม่กินไม่ขยับเขยื้อน หดตัวทั้งตัวจนแข็งราวกับก้อนหนาม มันจำศีลทั้งฤดูร้อน กระทั่งฤดูใบ้ไม้ร่วงถึงฟื้นกลับมา
ปลิงทะเลขั้วโลกเหนือเป็นปลิงชั้นดีในบรรดาปลิงหนาม อีกอย่างความอดทนต่ออุณหภูมิของน้ำต่ำยิ่งกว่า การทนทานต่ออุณหภูมิสูงได้เพียงแต่สิบห้าสิบหกองศาเซลเซียสเท่านั้น ถ้าหากถึงยี่สิบองศาเซลเซียสจริง พวกมันคงเป็นฮีทสโตรกตายแน่
ปลิงทะเลขั้วโลกเหนือไม่กลัวอุณหภูมิน้ำต่ำ กลัวแต่อุณหภูมิน้ำสูง
พอเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อากาศก็เย็นลง บรรดาปลิงทะเลก็มีชีวิตชีวา พวกปลิงทะเลกรีนแลนด์และปลิงทะเลขั้วโลกเหนือเปลี่ยนร่างกายที่เป็นก้อนหนามให้กลายเป็นก้อนเนื้อนิ่ม และเริ่มค้นหาอาหารใต้ท้องทะเล
เป็นแบบนี้แล้ว สถานการณ์ของพวกปลิงทะเลก็มีอันตรายหน่อยแล้ว ปลาใหญ่ ปูและกุ้งมังกร ต่างก็กินพวกมันเป็นอาหาร
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนหากลุ่มปลิงขาวกลุ่มหนึ่งเจอบริเวณโขดหิน ฉินสือโอวกำลังจะถ่ายพลังโพไซดอนเข้าไป ก็มีปลาอีโต้มอญที่ดุร้ายหลายตัวพุ่งเข้ามา
ตัวของปลาอีโต้มอญค่อนข้างเขียวมาก เขียวจนเหมือนภรรยาสวมหมวกเขียวให้พวกมันร้อยกว่าใบอย่างนั้น พวกมันจะจู่โจมเพื่อจับปลาทะเลค่อนข้างยาก ห่างกันตั้งไกลแต่ปลาทะเลก็สามารถเห็นหมวกเขียวบนหัวของพวกมันแล้ว
ดังนั้น พวกมันจึงชอบจับปลิงทะเล กุ้งเครย์ฟิช ปูตัวเล็กและพวกหอยกินมากกว่า
ศัตรูตามธรรมชาติมา ปลิงทะเลตัวอ้วนที่อยู่รอบนอกหลายตัวก็ลอยขึ้นมาอย่างมีสติ จากนั้นก็อ้าปากพ่นสิ่งของที่มีสีฉูดฉาดออกมากองหนึ่ง ของพวกนี้มันมาก หลังจากปรากฏออกมาน้ำทะเลรอบข้างก็มีคราบน้ำมันขึ้นมา
ปลาอีโต้มอญถูกของพวกนี้ดึงดูด จึงพุ่งเข้าไปแย่ง จนลืมปลิงทะเลที่อยู่ข้างล่างไปเลย และพวกปลิงทะเลเองก็ใช้แรงปฏิกิริยาสะท้อนของสิ่งที่คายออกมาเพื่อลอยหนีออกไป
นี่เป็นวิธีการเอาตัวรอดของปลิงทะเล สิ่งที่พวกมันคายออกมาเป็นเครื่องใน เรียกได้ว่าเป็นสัตว์ที่มีวิธีการเอาตัวรอดที่โหดที่สุดในโลกแล้ว!
คนทั่วไปเวลากินปลิงทะเล มักจะเอาเครื่องในออก คิดว่ามันมีโลหะหลักหรือสิ่งสกปรกเยอะ แต่สำหรับปลากุ้งปูในทะเลแล้ว เครื่องในปลิงทะเลเป็นของดีเลยล่ะ
ปลิงทะเลมีความสามารถหนึ่งที่สุดยอดมาก นั่นก็คือแม้ไม่มีเครื่องในก็ไม่ตาย และใช้เวลาเพียงเดือนกว่าก็จะมีเครื่องในชุดใหม่เกิดขึ้นมาอีก
ฉินสือโอวโบกมือไล่ปลาอีโต้มอญไป แล้วถ่ายพลังโพไซดอนให้กับพวกปลิงทะเล
พวกปลิงทะเลคายเครื่องในออกมา เปรียบเหมือนกับการกระทำของเหล่านักพรตในนิทานเทพเซียนที่ระเบิดหยวนยิงตัวเองเพื่อเพิ่มพลังในการต่อสู้ ซึ่งมีผลเสียหายต่อร่างกายเป็นอย่างมาก อย่างน้อยๆ ก็ต้องใช้เวลาครึ่งปีในการพักรักษาฟื้นฟูสารอาหารที่สูญเสียไป
ในบริเวณใจกลางปะการัง หอยเป๋าฮื้อบริติชลายสลับสีผลิตภัณฑ์ทางทะเลล้ำค่าหนึ่งในหลายชนิดของฟาร์มปลามีชีวิตที่ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ ตอนที่ฉินสือโอวหาพวกมันเจอ พวกหอยเป๋าฮื้อกำลังเปิดฝาออกเพื่อจับอาหาร ตอนบ่ายเป็นช่วงเวลาหาอาหารของพวกมัน
ฉินสือโอวถ่ายพลังโพไซดอนให้กับพวกหอยเป๋าฮื้อ เพื่อเตรียมการสำหรับการขยายพันธุ์ในปีหน้า มีเพียงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนเท่านั้นที่หอยเป๋าฮื้อจะตกไข่ ฤดูกาลอื่นพวกมันจะไม่ขยายพันธุ์
………………………………………….