ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 823 ทีมกอบกู้มาถึงแล้ว

สาเหตุที่ทำให้เขาประทับใจ เป็นเพราะเรื่องตลกเรื่องหนึ่งที่ฉินสือโอวเคยทำตอนที่ไปโรงเรียน ในตอนนั้นเขาได้ยินเพื่อนร่วมชั้นจากทางใต้พูดว่าปลาดาบแยงซีอร่อยมากๆ ก็เลยพูดออกไปโง่ๆ ว่าปลากะตักมีอะไรอร่อย คงไม่อร่อยเท่าปลาอินทรีบั้งหรอก
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เพื่อนร่วมชั้นจากทางเหนือยังไม่ทันพูดอะไร เพื่อนร่วมชั้นจากทางใต้ก็หัวเราะขึ้นมา หลังจากนั้นก็บอกเขาว่าปลาดาบแยงซีเป็นปลาทั่วๆ ไปพันธุ์หนึ่ง แน่นอนว่าปลาพันธุ์นี้มีชื่อเรียกจริงๆ ว่าปลาแยงซีคลอเลียซึ่งไม่ใช่ ‘ปลากะตัก’ ท้องถิ่นของเมืองไหเต่า
เมืองไหเต่า ความจริงปลากะตักก็คือปลาดาบ แน่นอนว่าฉินสือโอวไม่รู้ว่าปลาดาบมันอร่อยตรงไหน…
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ชาร์คก็พยักหน้าและพูดว่า “ใช่ครับ ปกติปลาคลอเลียนาซัสมักจะอาศัยอยู่ในทะเล ทุกปีเมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึง พ่อพันธุ์แม่พันธุ์จะว่ายจากทะเลเข้าไปในแม่น้ำซึ่งเป็นการย้ายถิ่นฐานเพื่อทำการสืบพันธุ์ หลังจากไข่ปลาฟักออกมา ปลาตัวเล็กจะถูกเลี้ยงดูจนเติบโตและจะกลับไปใช้ชีวิตที่ทะเลอีกครั้งในปีที่สอง”
“ปลาพันธุ์นี้แพงมากไหม?” แอร์แบ็คถาม ฉินสือโอวมองเขาและพยักหน้า สหายคนนี้มีค่าแก่การเลี้ยงดู ทุกคำถามล้วนเป็นเรื่องที่เจ้านายต้องการรู้
ชาร์คยกนิ้วให้อย่างคุยโว “แน่นอนว่าล้ำค่ามาก ปลาพันธุ์นี้จับยากมาก พวกมันมีจำนวนน้อย เมื่อถึงฤดูใบไม้ร่วงมันก็จะว่ายไปที่ก้นทะเลตรงน้ำทะเลลึกเพื่อเตรียมตัวสำหรับฤดูหนาว นายดูขนาดของพวกมันสิ ปลาตัวเล็กขนาดนี้อาศัยอยู่ที่ก้นทะเลตรงน้ำทะเลลึก พวกเราจะจับได้อย่างไร?”
“ดังนั้น คนที่ต้องการจับปลาคลอเลียนาซัสก็สามารถจับได้ที่แม่น้ำในช่วงฤดูใบไม้ผลิ หรือใช้เบ็ดตกปลามาตกเท่านั้น แต่เพราะจำนวนของปลาสายพันธุ์นี้ลดลงอย่างมาก รัฐฟลอริดาก็เลยไม่อนุญาตให้ใช้อวนจับปลาในแม่น้ำแล้ว ตอนนี้ราคาเลยสูงมาก”
บูลเลียริมฝีปากและพูดว่า “รสชาติของปลาสายพันธุ์นี้อร่อยมาก ภายในเนื้อปลาอุดมไปด้วยกรดอะมิโนไฮโดรไลซ์ กรดอะมิโนอิสระ กรดไขมันชนิดไม่อิ่มตัว องค์ประกอบทางเคมีของแร่ธาตุและอื่นๆ คนจึงให้ราคาสูงอย่างไม่น่าเชื่อ”
“รู้ไหมว่าปลาตัวเล็กตัวนี้ราคาเท่าไหร่?” ฉินสือโอวชิงลงมือก่อน เขาชี้ไปที่ปลาขนาด 20 กว่าเซนติเมตรตัวนี้ที่บูลถือไว้ในมือแล้วถาม
เขาจำได้ว่าราคาของปลาแยงซีคลอเลียแพงมาก แต่ก็หวังว่าปลาอเมริกาคลอเลียจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง
แอร์แบ็คส่ายหัว บูลให้คำตอบที่น่าพอใจกับฉินสือโอวว่า “กลัวพูดออกมาแล้วคุณจะช็อกตาย ปลาตัวนี้สามารถวางขายที่ตลาดได้ตัวละ 5000 ! ใช่ครับ ปลาตัวเล็กบ้าๆ ตัวนี้ขายได้ 5000!”
เมื่อฉินสือโอวได้ยินประโยคนี้ก็ยินดีปรีดาขึ้นมาในทันที เขาเจอปลาสายพันธุ์นี้หลายตัวอยู่ที่ก้นทะเล แน่นอนว่าขอบเขตของฝูงปลาแสนวิเศษพวกนั้นไม่ใช่ที่ฟาร์มปลาของเขา แต่อย่างน้อยก็มีอยู่เป็นพันตัว
แบบนั้นก็พูดได้ว่ามีเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐนอนอยู่ที่ก้นทะเล
ถ้าจับปลาสายพันธุ์นี้ที่ก้นทะเลทั้งหมดได้ กำไรของการออกทะเลครั้งนี้จะล้นหลามอย่างแน่นอน ฉินสือโอวแค่ต้องเตรียมพูดโกหกว่าเขาใช้เทคนิคห้าองค์ประกอบในการล่ามังกรค้นหาฝูงปลา แต่สิ่งที่คิดได้นั้นมันไม่ถูกต้อง ตัวเขาต้องทำเหมือนเป็นโพไซดอนและการทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่โพไซดอนควรทำ
หลังจากที่เขาเข้าใจนิดหน่อยแล้วว่าปลาคลอเลียนาซัสเป็นปลาทางเศรษฐกิจที่มีชื่อเสียงมาก ก่อนหน้านี้ที่บูลบอกว่าปลาสายพันธุ์นี้เป็นขุมทรัพย์ของมหาสมุทรแอตแลนติกนั้นไม่ได้พูดเกินจริงเลย ตอนนี้ตลาดอาหารทะเลจะมีปลาสายพันธุ์นี้กับปลาทูน่าครีบน้ำเงินถูกนำมาพูดเปรียบเทียบกัน ราคาของปลาคลอเลียที่สภาพดีตัวหนึ่งเมื่อเทียบกับปลาทูน่าครีบน้ำเงินก็ถูกกว่าไม่เท่าไหร่
เมื่อก่อนฉินสือโอวรู้จักแค่ปลาแยงซีคลอเลีย เดิมทีปลาสายพันธุ์นี้มีหลายสายพันธุ์มาก ทั้งโลกรวมทั้งหมดแล้วค้นพบมากกว่า 20 สายพันธุ์ ประเทศจีนก็มี 4 สายพันธุ์ นอกจากปลาแยงซีคลอเลียยังมีปลาเยลโลว์ริเวอร์คลอเลียกับปลาฟินิกซ์และอื่นๆ
สาเหตุที่ปลาสายพันธุ์นี้แพงขนาดนี้ที่อเมริกาเหนือ ไม่เพียงแค่เพราะมันรสชาติดีมาก แต่ยังเป็นเพราะบางโรงพยาบาลและสถาบันวิจัยได้ทำการวิจัยและค้นพบว่า เนื้อปลาของปลาสายพันธุ์นี้อุดมไปด้วยกรดไขมันชนิดไม่อิ่มตัว สำหรับคนที่ดูแลเรื่องระบบทางเดินอาหารถือว่าส่งผลดีต่อการรักษามาก
ประเทศสหรัฐอเมริกามีวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์ที่ก้าวหน้าที่สุดในโลกซึ่งเป็นตัวอย่างของแพทย์ตะวันตกซึ่งผู้เชี่ยวชาญในการใช้มีด มักไม่เชี่ยวชาญในการรักษา ตราบใดที่มันเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของระบบ ไม่ว่าจะระบบประสาทหรือระบบย่อยอาหาร พวกเขาก็ไม่ได้จัดเตรียมไว้ ไม่เหมือนการแพทย์จีนที่เชี่ยวชาญการรักษาแบบนั้น
ดังนั้นสำหรับคนอเมริกา ปลาสายพันธุ์นี้จึงกลายเป็นสิ่งล้ำค่าขึ้นมา
ชาร์คกล่าวว่า ตอนนี้กรมประมงของอเมริกากับแคนาดากำลังดำเนินการโครงการสำคัญอยู่ซึ่งรวมถึงการผสมพันธุ์เทียมของปลาคลอเลียนาซัสด้วย
อย่างไรนี่ก็ยากมาก เพราะปลาสายพันธุ์นี้จะเพิ่มจำนวนในแม่น้ำแต่ต้องเข้าไปอยู่ในทะเลเพื่อเจริญเติบโต และแน่นอนว่าช่วงเวลาหนึ่งก็จะไปที่ทะเลน้ำลึก ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ซับซ้อนเกินไปและยากมากที่จะผสมพันธุ์เทียม
ความปรารถนาของโพไซดอนมาถึงแล้ว ฉินสือโอวปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงสู่ก้นทะเล เขาไปหาที่ซากเรืออับปาง บริเวณรอบน่านน้ำมีปลาตัวเล็กสายพันธุ์นี้กำลังว่ายน้ำไปมาอย่างมีความสุข แต่จำนวนไม่ได้มากมายนัก
ทางลับของฉินสือโอวจะเป็นแสงสว่างให้พวกเขาเพื่อเตรียมตัวรับมือกับการแตกตื่นครั้งใหญ่ หลังจากออกคำสั่ง จิตสำนึกแห่งโพไซดอนก็ควบคุมน่านน้ำบริเวณรอบๆ ทำให้ฝูงปลารวมตัวกัน มันว่ายขึ้นเหนือไปตลอดทางและไปอาศัยอยู่ที่ฟาร์มปลาของเขา หลังจากนั้นเขาก็ส่งพลังโพไซดอนไปให้ปลาพวกนี้ ถ้าฝูงจะแตกก็เป็นแค่ปัญหาเรื่องของระยะเวลา
หลังจากนั้นไม่กี่วัน เรือฮาวิซทลอยอยู่ที่น่านน้ำบริเวณรอบๆ ช่วงเวลานี้สุดท้ายเขาก็ได้รับรู้ถึงความแปลกประหลาดของน่านน้ำที่สามเหลี่ยมเบอร์มิวดา ความจริงแนวปะการังที่อยู่ใต้น้ำมีอยู่ทุกที่ แถมยังมีไม่มีกฎออกมาอีก
บ่อยครั้งที่เรือแล่นไปตามทางในทะเลลึก ทันใดนั้นด้านหน้าเขาก็มีที่ราบสูงปรากฏขึ้น แน่นอนนี่ก็คือแนวปะการัง
อย่างไรฉินสือโอวก็ยังมีจิตสำนึกแห่งโพไซดอนซึ่งรู้เรื่องภูมิประเทศรอบๆ เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น
ช่วงเวลานี้พวกเขาเจอฝูงปลาแมคเคอเรลฝูงหนึ่งที่มาจากมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ พวกมันอาจจะเตรียมตัวไปยังน่านน้ำบริเวณเส้นศูนย์สูตรเพื่อข้ามผ่านหน้าหนาว ผลคือถูกเรือฮาวิซทจับ อวนจับปลาหลายอวนถูกโยนลงไปและได้จับปลาแมคเคอเรลกลับมาหลาย 10 ตัน
หลังจากนั้นเรือกอบกู้ที่นำโดยบิลลี่ก็มาถึง
ส่วนที่ต่างจากที่เขาพูดคือ บิลลี่ใช้เวลาเพียงแค่ 4 วันก็แล่นเรือมาถึงแล้ว ฉินสือโอวขึ้นไปบนเรือลำใหญ่ของเขาและพูดว่า “เพื่อน ฉันคิดว่านายจะมาถึงช้ากว่านี้อีกซะอีก ไม่คิดเลยว่านายจะมาถึงเร็วขนาดนี้…”
บิลลี่พูดว่า “แน่นอน ฉิน แน่นอน เพื่อนที่แสนดีของฉัน ฉันต้องมาถึงเร็วนิดหน่อย เพราะอยากทำงานด้วยกันกับนายและต้องทำอย่างสุดความสามารถ นายมันพวกหวาดระแวงเรื่องแปลกๆ!”
ฉินสือโอวหัวเราะออกมาเสียงดังระหว่างที่เขากำลังทำงาน เงาที่เหลืออยู่สำหรับบิลลี่ค่อนข้างใหญ่ เดิมทีเพื่อช่วยให้หุ้นส่วนทางธุรกิจเข้าใจว่าใครเป็นกัปตันของเรือ ครั้งล่าสุดที่เขาออกทะเลเพื่อค้นหาเหรียญทองที่ชายหาดน้ำตื้นจอร์จ นั่นก็ทำให้บิลลี่เป็นทุกข์ไปไม่น้อย
ครั้งนี้บิลลี่แสดงให้ฉินสือโอวเห็นถึงพลังของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี แม้ว่าจะไม่มีหัวใจโพไซดอน คนธรรมดาก็สามารถกู้ของใต้ทะเลให้สำเร็จได้เหมือนกัน ซึ่งกระบวนการนี้ยอดเยี่ยมมาก
ความจริงถ้าแค่ตัวคนเดียว บิลลี่อาจจะใช้เวลาวันครึ่งก็มาถึงอย่างรวดเร็ว แต่ทำไม่ได้ เพราะเขาต้องจัดระเบียบกองเรือกอบกู้และต้องหาทีมที่มีความสามารถ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้เขาเสียเวลา
อย่างไรการลับมีดโดยไม่ตัดไม้ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีราคาที่ต้องจ่าย
เรือกอบกู้มีความยาวมากกว่า 60 เมตรเป็นเรือขนาดใหญ่ที่ก้าวหน้ามากลำหนึ่ง เรือเคลื่อนที่ไปอย่างช้าๆ ตามพิกัดที่ฉินสือโอวให้ ในไม่ช้าเขาก็มาถึงน่านน้ำที่อยู่ใกล้กับที่ตั้งของซากเรือ
เมื่อพวกเขาเจอทุ่นที่ฉินสือโอวทิ้งไว้ก็รู้ว่าที่นี่เป็นที่ตั้งของซากเรือ เรือกอบกู้ทอดสมอลงเพื่อยึดเป็นจุดศูนย์กลางและเริ่มทำการค้นหาและสำรวจที่ก้นทะเล
เรือกอบกู้ประกอบด้วยโครงยกรุ่นเอเครน หุ่นยนต์ปฏิบัติการใต้ทะเลอย่างน้อยสองตัว นอกจากนั้นยังมีเรือดำน้ำที่ลากไว้ท้ายเรือที่กำลังสำรวจด้วยคลื่นโซนาร์กับกล่องอุปกรณ์การสำรวจ แน่นอนว่ายังมีอุปกรณ์ที่ใช้สังเกตการณ์ขนาดใหญ่อีกด้วย
…………………………………………………………