ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 821 ภารกิจที่สอง

ส่วนที่ถูกสาหร่ายทุ่นพันเอาไว้คือเรือครึ่งลำหรือครึ่งเดียวของเรือ เรือลำนี้พังจนทรุดโทรมไปแล้ว ทำได้แค่มองดูรูปทรงของมันด้วยความยากลำบากก็พบว่าเป็นส่วนท้ายของเรือลำหนึ่ง
ตัวเรือคว่ำลงติดอยู่กับก้นทะเล ด้านบนเต็มไปด้วยโพรงขนาดเล็กและขนาดใหญ่ หมึกกระดองตัวเล็กจำนวนหนึ่งเข้าออกจากข้างในนั้น ชัดเจนว่าที่นี่กลายเป็นรังของพวกมันไปแล้ว
นอกจากนั้น บริเวณรอบๆ นี้มีปลาตัวเล็กสีสันสวยงามอาศัยอยู่สายพันธุ์หนึ่ง ปลาพวกนี้กินใบของสาหร่ายทุ่นเป็นอาหาร ส่วนหัวกับส่วนหลังเป็นสีฟ้าอ่อน ลำตัวเป็นสีเหลืองประปราย ส่วนท้องเป็นสีขี้เถ้า ดูเหมือนกับมีดเล่มเล็กเล่มหนึ่ง
โพรงที่ท้ายเรือมีขนาดใหญ่ที่สุด ตัวเรือครึ่งหนึ่งถูกทำลายไป นี่น่าจะเป็นผลงานของกองทัพเรือสหรัฐในตอนนั้น และก็เป็นสาเหตุที่นำไปสู่การจมของมัน
ฉินสือโอวควบคุมจิตสำนึกแห่งโพไซดอนให้เข้าไปภายในเรือ ด้านในยังคงมีกระดูกที่ผุพัง เขากำลังสังเกตอย่างละเอียด จู่ๆ ส่วนหัวของโครงกระดูกคนคนหนึ่งก็ขยับและหมุนขึ้นมา
สิ่งนี้ทำให้ใบหน้าของฉินสือโอวซีดลงไปด้วยความกลัว ฟัค นี่ต้องเร้าใจขนาดนี้ไหม ยังมีเรือผีอยู่จริงๆ เหรอ?
ผลออกมาอย่างรวดเร็ว หมึกกล้วยตัวหนึ่งโน้มตัวออกมาจากข้างในหัวของโครงกระดูกและจ้องมองเขา มันน่าจะรู้สึกถึงจิตสำนึกแห่งโพไซดอน จึงว่ายมาที่นี่โดยเฉพาะ
ฉินสือโอวเขวี้ยงหัวกะโหลกที่หมุนออกไปด้วยความโกรธ แม่งทำให้เขากลัวจริงๆ
สิ่งที่เขาต้องค้นหาคือเหรียญทองกับเหรียญเงิน เพียงแต่เขาเดินอยู่ในเคบินเรือเป็นสัปดาห์ เจอหีบอยู่หลายใบ แต่ด้านในก็มีแค่หมึกกระดองยักษ์ ไม่มีเหรียญทองกับเหรียญเงินเลย
ตอนแรกฉินสือโอวคิดว่าตัวเองค้นหาเรือผิดลำ เขามองดูหีบพวกนี้อย่างละเอียดก่อนที่จะออกไป บนหีบมีตัวอักษรของอเมริกาเหนือคำว่า ยูเอสเอ ชัดเจนว่านี่เป็นของของสหรัฐอเมริกา
ภายในเคบินเรือมีของหลายอย่างเช่นโคลน สาหร่าย มูลสัตว์และอื่นๆ ซึ่งก่อให้เกิดชั้นหนาๆ ขึ้นชั้นหนึ่ง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ภายในใจของฉินสือโอวก็เต้นรัว เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนผสมกับคลื่นทะเลเพื่อจัดการสิ่งสกปรกชั้นนี้
คลื่นลูกใหญ่ชะล้างทรายไปพร้อมกับน้ำที่ไหลผ่านไปจนตะกอนลอยขึ้นมา ของที่หนักมากจำนวนหนึ่งก็ตกลงมา ภายในนั้นมีแผ่นโลหะหลาย 10 แผ่น
เมื่อเห็นแผ่นโลหะพวกนี้ ฉินสือโอวประหลาดใจมาก นี่ควรจะเป็นเหรียญทองกับเหรียญเงินไม่ใช่เหรอ?
เมื่อหยิบขึ้นมาดู เขาก็รู้สึกผิดหวัง ของสิ่งนี้เป็นสนิมหมดแล้ว ด้านบนมีคราบสนิมทองแดงเกาะอยู่เป็นจำนวนมาก และยังมีซากกับสารหลั่งของพวกแพลงก์ตอนอยู่จำนวนหนึ่งด้วย เขาไม่เคยเห็นลักษณะที่แท้จริงของแผ่นโลหะพวกนี้
ทองกับเงินเป็นโลหะเฉื่อย ยากมากที่จะเป็นสนิม แต่เหรียญทองกับเหรียญเงินของสหรัฐอเมริกาไม่ใช่เหรียญทองคำบริสุทธิ์ ด้านในมีทองแดง เหล็กและดีบุกผสมอยู่เป็นจำนวนมาก ของพวกนี้จะเป็นสนิมง่ายมากเมื่อแช่อยู่ในน้ำ
เขาเก็บกวาดแผ่นโลหะและพยายามปัดกวาดสิ่งสกปรกที่ตกอยู่ด้านบน อินทรีหัวขาวที่มีสีเหลืองเข้มตัวหนึ่งแสดงถึงลักษณะอันน่าเกรงขามและยิ่งใหญ่ของมัน เมื่อเห็นสิ่งนี้ฉินสือโอวก็มั่นใจแล้วว่า เขาหาเรือโจรสลัดหนึ่งในสองลำเจอแล้ว
เพียงแต่สิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดนิดหน่อยก็คือ เหรียญทองกับเหรียญเงินพวกนี้กลายเป็นสนิมแบบนี้ สุดท้ายจะยังมีมูลค่าอยู่ไหม? เขาไม่ได้คิดว่าค่าใช้จ่ายในการทำงานอย่างหนักเพื่อค้นหาเหรียญทองกับเหรียญเงินพวกนี้ ท้ายที่สุดเขาได้แค่นำไปหลอมและขายทองกับเงิน นั่นไม่มีค่าอะไรเลย
ครั้งก่อนเขาเจอของที่เป็นทองกับเงินมากมายขนาดนั้นจากเรือไททานิค หลังจากนำมาหลอมและขายทั้งหมดยังได้ไม่ถึง 50 ล้าน และทำให้หุ้นส่วนของฉินหดหู่อย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เขาเจอส่วนหนึ่งของซากเรืออับปางแล้วจริงๆ และภารกิจของเขาก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว ส่วนที่เหลือก็ส่งต่อให้บิลลี่และคนอื่นๆ บิลลี่รับผิดชอบค้นหาที่ตั้งของซากเรืออับปางลำอื่นและกู้ซากเรืออับปาง
ส่วนที่ตั้งของซากเรืออับปางส่วนที่เหลืออยู่ที่ไหน กู้ได้หรือไม่ นั่นก็ไม่ใช่หน้าที่ของฉินสือโอว หน้าที่ของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เขากับบิลลี่และคนอื่นๆ เป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจกัน ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เขาจะทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว
หลังจากคุยผ่านโทรศัพท์ดาวเทียม บิลลี่ก็รู้ว่าฉินสือโอวเจอหนึ่งในซากเรืออับปางของโจรสลัดแล้ว เขากระโดดไปมาด้วยความตื่นเต้นในทันทีและพูดว่า “โอเค เพื่อน นายทิ้งทุ่นและจำพิกัดไว้ ฉันจะไปถึงในอีกประมาณห้าวันหลังจากนี้ ส่วนที่เหลือให้ฉันจัดการต่อเอง!”
ภารกิจแรกเสร็จสมบูรณ์แล้ว ก็เข้าสู่ภารกิจที่สอง ฉินสือโอวเดินออกมาจากเคบินเรือและถามว่า “พวกนายหาแหล่งจับปลาเจอแล้วใช่ไหม? พวกเราไม่ได้ออกไปจับปลามานานมาก ก็ควรจะให้มหาสมุทรแอตแลนติกได้รับรู้ถึงความสามารถของพวกเราสักหน่อย!”
ชาร์คแกว่งหมัดและพูดว่า “บอส เห็นความแข็งแกร่งของพวกผมแล้วสินะครับ มหาสมุทรแอตแลนติกใต้ถือเป็นขุมทรัพย์แห่งหนึ่ง ผมคิดว่าการเดินทางครั้งนี้ การเก็บเกี่ยวของพวกเราคงจะไม่แย่มาก…”
บูลและคนอื่นก็แกว่งหมัดส่งเสริมตะโกนดังก้อง ระหว่างนั้นเสียงคำรามเหมือนกับหมาป่าก็ดังไปทั่วทั้งเรือฮาวิซท พวกชาวประมงต่างก็ปลุกใจตัวเอง
แอร์แบ็คมองพวกชาวประมงด้วยความประหลาดใจ เมื่อเสียงตะโกนของพวกเขาเบาลง เขาจึงพูดว่า “งั้นตกลงพวกเราจะไปจับอะไรกัน? หลังจากฟังพวกนายตะโกนอยู่ตั้งนาน ฉันก็ไม่ได้ยินอะไรอีกเลย”
ฉินสือโอวจ้องมองพวกชาวประมง ใช่ เขาก็มีคำถามนี้อยู่
ชาร์คกระแอมด้วยความเขินอายออกมาทีหนึ่ง “เจออะไรฉันก็จับอันนั้น น่านน้ำผืนนี้มีอะไรเป็นพิเศษ อันที่จริงพวกเราก็ไม่แน่ใจ…”
สีหน้าของฉินสือโอวไม่สู้ดีนัก พวกนายเป็นชาวประมงมืออาชีพไม่ใช่เหรอ? เขาทุ่มเงินจำนวนมากเลี้ยงดูพวกนาย สุดท้ายเมื่อถึงเวลาใช้งานพวกนาย พวกนายก็พูดประโยคนี้กับฉัน?
ปากของบูลเหยียดตรงอย่างรวดเร็ว เขาเห็นว่าฉินสือโอวไม่ชอบใจจึงพูดด้วยความรู้สึกผิดว่า “บอสครับ นี่ไม่ใช่น่านน้ำที่พวกเราเลือก นี่เป็นน่านน้ำที่คุณเลือก คุณยืนยันว่าต้องมาจับปลาที่นี่ พวกเรายังคิดว่าคุณรู้ว่าที่นี่มีปลาอะไรดีเลยครับ”
พวกชาวประมงพยักหน้าอย่างหนัก บูลพูดคำพูดที่พวกเขาคิดแต่ไม่กล้าพูดออกมา
ฉินสือโอวไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล บูลพูดแบบนั้นเขาก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ ใช่ เขาเป็นคนเลือกน่านน้ำผืนนี้ ไม่ใช่พวกชาวประมงที่เป็นคนเลือก ดังนั้นตามกฎแล้ว มันจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขาว่ามาจับอะไร
งั้นจับอะไรล่ะ? ฉินสือโอวเกาที่หลังหัวและพูดว่า “พวกนายรู้จักความเก่งกาจของกัปตันดี ฉันรู้ว่าน่านน้ำผืนนี้มีปลาเศรษฐกิจที่ล้ำค่ามาก แต่ถ้าเจาะจงว่าคืออะไร ฉันยังคิดว่าพวกเราต้องจับมาก่อน เห็นแล้วถึงจะรู้…”
นี่เป็นแค่ข้ออ้างของเขา แต่พวกชาวประมงกลับเชื่อ เพราะพวกเขานึกถึง ‘ห้าธาตุพิชิตมังกร’ ที่ตกทอดกันมาภายในครอบครัวของฉินสือโอว สิ่งนั้นมีประสิทธิภาพอย่างมาก
“อาจจะเป็นปลาทูน่าครีบน้ำเงินใช่ไหมครับ?” พวกชาวประมงถามอย่างมีความหวัง
ฉินสือโอวยักไหล่และพูดว่า “มันไม่เหมือนกัน ต่อจากนี้ทุกคนจะต้องเหวี่ยงแหด้วยความอดทน จนกว่าจะเก็บเกี่ยวได้บ้าง”
ผลจากการเหวี่ยงแหหนึ่งวัน ผลการเก็บเกี่ยวของพวกเขาก็คือปลาจะละเม็ดขาวฝูงหนึ่ง
ปลาจะละเม็ดขาวเป็นปลาทะเลสายพันธุ์หนึ่งที่ชอบอาศัยอยู่ที่ในน่านน้ำระดับกลางถึงบน ผิวของมันเป็นสีเงินสว่าง ทั้งสวยงามและอร่อย ภายในตัวมีก้างน้อย เนื้อเยอะ แม้ว่าขนาดจะไม่ใหญ่ปกติน้ำหนักแค่ 1 ถึง 2 กิโลกรัม แต่คุณค่าทางเศรษฐกิจถือว่าไม่เลว
การจับปลาจะละเม็ดขาวพวกนี้ได้เป็นสิ่งที่ไม่ได้คาดคิดเอาไว้ อวนจับปลาถูกลากไปตามทางอยู่พักหนึ่ง เครื่องมือค้นหาปลาด้วยคลื่นโซนาร์ยังไม่ทันเจอฝูงปลาฝูงใหญ่ ชาร์คก็สั่งให้ดึงอวนขึ้น ผลคือด้านในมีปลาพวกนี้อยู่
เพราะปลาสายพันธุ์นี้มีขนาดเล็กเกินไป ฝูงปลาจึงไม่กระจุกตัวกัน ดังนั้นจึงยากเป็นพิเศษที่จะพบพวกมันในการจับปลาที่ทะเลน้ำลึก การจับปลาจะละเม็ดขาวส่วนใหญ่จะได้มาจากริมฝั่ง
หลังจากเจอปลาจะละเม็ดขาว พวกชาวประมงก็ขยายขอบเขตการจับปลา ปลาจะละเม็ดขาวค่อนข้างสงบนิ่ง ไม่ค่อยชอบเคลื่อนไหวไปทั่ว ขอเพียงแค่เจอที่ตั้งคร่าวๆ ก็สามารถจับปลาได้อย่างสบายใจแล้ว
เพียงแต่พวกมันรวมตัวกันเป็นฝูงใหญ่น้อยมาก เรือฮาวิซทจับปลามาตลอดบ่าย และก็จับได้ตั้งสี่ถึงห้าตัน
…………………………………………………………