ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 771 ไม่ไว้หน้าใคร

บทที่ 771 ไม่ไว้หน้าใคร
โดย
Ink Stone_Fantasy
พี่น้องมอร์รี่มองเจตนาของฉินสือโอวออก แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่าปัญหาอยู่ตรงไหน
บางทีพี่น้องตระกูลมอร์รี่อาจจะคิดว่า ถ้าพวกเขาขอโทษฉินสือโอวแล้วจ่ายค่าชดเชยให้เขาอย่างเหมาะสม ชาวตะวันออกที่ว่าง่ายคนนี้ก็อาจจะคืนดีกับพวกเขา
ในฐานะตระกูลที่ตั้งปณิธานไว้ว่าจะครองตลาดอาหารทะเลของทั้งโลก ตระกูลมอร์รี่ศึกษาตลาดอันกว้างใหญ่ของประเทศจีนมาโดยตลอด พวกเขาศึกษานิสัยของคนจีน และพบว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับความรู้สึกของคนอื่นและหน้าตาทางสังคมมาก แต่ไม่ให้ความสำคัญกับการปฏิบัติจริง
ดังนั้นหลังจากมาถึงฟาร์มปลาแล้วพวกเขาก็ลดความหยิ่งยโสลงมาก หวังว่าจะเอาชนะใจฉินสือโอวได้ จากนั้นก็จะทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก
แต่น่าเสียดายที่แผนการของพวกเขามีปัญหา นายท่านฉินเป็นคนยังไงเหรอ? เด็กตัวแสบที่ปีนออกมาจากหมู่บ้านบนภูเขาลูกเล็กๆอย่างยากลำบาก ตอนที่ไปโรงเรียนเขาก็ได้เรียนรู้ว่า หน้าตาไม่สำคัญเท่าปากท้อง!
พี่น้องมอร์รี่พูดดีด้วยจนจบ แต่ฉินสือโอวก็ไม่ดีด้วย
ในที่สุดชาลส์ก็อดกลั้นไว้ไม่อยู่ เขาถามว่า “ฉิน บริษัทของเรามีเรือดำน้ำสองลำที่ถูกคุณยึดไว้ อาจจะเกิดจากความเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง ดังนั้นคุณคิดว่า…”
ฉินสือโอวถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย “เรือดำน้ำของบริษัทพวกคุณถูกผมยึดเอาไว้? เป็นไปได้อย่างไร? เพื่อน ที่ตั้งทหารลาดตระเวนของพวกเราอยู่แค่ที่เกาะแห่งนี้เท่านั้น จะออกข้างนอกไปยึดเรือของพวกคุณได้อย่างไร?”
“ถูกต้องครับ อย่างนั้นพวกเราก็ไม่ใช่ทหารลาดตระเวนแล้ว แต่เป็นโจรสลัด ใช่ไหมครับบอส?” นีลเซ็นที่มารินน้ำชาให้หัวเราะพลางถาม
ฉินสือโอวพยักหน้าชื่นชมเขา เจ้าตัวแสบนายนี่ฉลาดจริงๆ ฉันชอบใจมาก นายทำได้ดี
คราวนี้ถึงคราวที่ใบหน้าของพี่น้องตระกูลมอร์รี่เต็มไปด้วยความสงสัยแล้ว “ทหารลาดตระเวน? ทหารลาดตระเวนอะไร?”
ฉินสือโอวดีดนิ้วหนึ่งครั้ง หนังสือรับคำสั่งและหนังสือรับรองแผนก็เรียงรายออกมา พี่น้องมอร์รี่เห็นสิ่งนี้แล้วก็มีท่าทีไม่พอใจ
ถ้าฉินสือโอวยึดเรือดำน้ำของพวกเขาเอาไว้โดยพลการ พวกเขาก็มีวิธีจะเอาคืนมาได้ แต่ปัญหาใหญ่คือการฟ้องร้อง จะเสียกี่แสนก็ต้องเอาเรือกลับมาให้ได้ แต่ถ้าเป็นทหารอาสาที่ยึดเรือของพวกเขาไว้ พวกเขาก็ไม่มีหวังแล้ว
ถ้าจะฟ้องดำเนินคดี? ก็ทำได้ ไปขึ้นศาลทหารฟ้องทหารลาดตระเวนของเกาะแฟร์เวลสิ นี่เป็นการกระทำที่เสียเปล่า กองทัพของแคนาดามีเรื่องปวดหัวต้องทำมากมายอยู่แล้ว จะมารับจัดการเรื่องแบบนี้?
ฉินสือโอวพูดกับนีลเซ็น “นายติดต่อเบิร์ดหน่อยสิ รับสมัครคนมาสองสามคน เอาคนที่มีฝีมือ ถ้าเป็นทหารเรือจะดีที่สุด อย่างไรเสียพวกเราก็ทำงานกันในทะเล”
นีลเซ็นพูดอย่างลำบากใจ “พวกเราไม่สนิทกับทางทหารเรือ…”
“กองทหารเรือรบก็ได้”
“ก็ไม่สนิท…”
“ถ้าอย่างนั้นที่ฉันเลี้ยงพวกนายไว้นี่มีประโยชน์อะไร?”
“ล้อเล่นครับ ที่จริงพวกเรามีคนที่สนิทอยู่”
นีลเซ็นถอยออกไปอย่างเคร่งขรึม นายท่านฉินตบที่หนังสือรับคำสั่งอย่างโอ้อวด เขายิ้มเบาๆ แล้วพูด “ขายหน้าทั้งสองท่านแล้ว มา มีธุระอะไรล่ะ? พูดมาสิครับ?”
ไม่ต้องอ้อมค้อมแล้ว ชาลส์ถามเขาตรงๆ “ฉิน ถ้าจะให้คุณยอมถอนฟ้องและคืนเรือประมงกับเรือดำน้ำให้พวกเรา คุณจะมีเงื่อนไขอะไรบ้าง?”
ฉินสือโอวพูด “อย่างแรก พวกคุณต้องเข้าใจก่อนว่าตอนนี้เรื่องมันไม่เกี่ยวกับผม ที่ตำรวจทะเลยึดเรือนาร์วาลของพวกคุณไปก็เพราะมันมีการเปลี่ยนชื่อโดยพลการ?! คุณต้องรู้ว่านี่ไม่ใช่น่านน้ำของอเมริกา ที่นี่คือแคนาดา!”
“ถัดมา ถ้าพวกคุณอยากได้เรือดำน้ำทั้งสองลำคืน อย่างนั้นก็ชดใช้ความเสียหายของผมทั้งหมด เรือประมงของคุณจับปลาของฟาร์มผมได้เท่าไรก็ต้องจ่ายผมเท่านั้น ห้ามขาดแม้แต่บาทเดียว!”
“สำหรับราคาของปลาทะเลพวกนั้น พวกคุณกลับอเมริกาแล้วไปหาเจมส์ บัตเลอร์คนที่มีหนวดเคราเฟิ้ม เขาจะให้ราคาที่ยุติธรรมกับพวกคุณ”
พอได้ยินชื่อของบัตเลอร์ พี่น้องมอร์รี่ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป พวกเขาเข้าใจแล้วว่าเรื่องในครั้งนี้คงไม่มีทางจบลงด้วยดีได้
“คุยตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ?” ไมเคิลแองเจโลเก็บสีหน้าแล้วฝืนยิ้มถาม
ฉินสือโอวแบมือพลางพูด “ชัดเจนมากว่าไม่ได้! ปัญหาการปกครองต่อรองไม่ได้! ตอนที่พวกคุณตัดสินใจเข้ามาขโมยปลาในฟาร์มของผมก็ควรจะคิดถึงจุดนี้! แล้วก็พวกคุณจะให้ผมคุยยังไง? ใครจะรู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วที่คุณมาขโมยปลา? ใครจะไปรู้ว่าผมเสียหายไปเท่าไรแล้ว?!”
ชาลส์ยืนขึ้นประนีประนอม สองพี่น้องคนหนึ่งหน้าซีดคนหนึ่งหน้าแดง แต่น่าเสียดายที่มันไม่มีผลอะไรกับฉินสือโอว ลูกไม้แบบนี้เขาทำมาตั้งแต่ตอนสิบขวบจนเบื่อแล้ว ตอนเด็กๆ ขู่เพื่อนเพื่อหากิน เขาก็ใช้วิธีนี้
ทั้งสองฝ่ายแตกหักกัน สุดท้ายก่อนจะจากไป ไมเคิลแองเจโลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณทิ้งมิตรภาพจากพวกเราตระกูลมอร์รี่ อย่างนั้นก็เตรียมรับแรงกดดันจากการเป็นอริของพวกเราได้เลย”
ฉินสือโอวหัวเราะยกใหญ่ “ดูสิ ถ้าตอนมาพวกคุณพูดแบบนี้ตั้งแต่แรก ทุกอย่างคงง่ายดายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ตั้งแต่ต้นจนจบ สิ่งที่พวกคุณอยากพูดก็คือสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอไง?”
พวกคนขาว โดยเฉพาะในหมู่นักลงทุน พวกเขาเลือดเย็นมาก ถ้าคุณมีประโยชน์ พวกเขาก็จะปฏิบัติกับคุณราวกับเป็นแขกผู้มีเกียรติ เมื่อใช้ประโยชน์จากคุณแล้ว อย่างนั้นก็ขอโทษด้วย แล้วค่อยเจอกันใหม่นะ
ในจุดนี้ที่พอจะเทียบกับพวกคนขาวได้ ก็คือหนึ่งในคนผิวเหลืองอย่างคนญี่ปุ่น
พี่น้องมอร์รี่จากไปอย่างโกรธเกรี้ยว ฉินสือโอวยืนมองด้วยสายตาเย็นชาอยู่ที่ประตู นีลเซ็นถาม “ไม่ไปส่งพวกเขาเหรอครับ?”
ฉินสือโอวยิ้มอย่างเย็นชา “ให้พวกเขาไสหัวไปก็พอแล้ว ขโมยปลาฉันแล้วยังอยากจะได้มิตรภาพจากฉัน? บอกพวกพี่น้องเราว่าช่วงนี้ให้เพิ่มการตรวจตราให้เข้มแข็ง สถานีเรดาร์ต้องมีคนอยู่เวรตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ในขณะเดียวกันต้องจับตาดูกล้องวงจรปิดไว้ด้วย”
นีลเซ็นพยักหน้าเตรียมจะไป ฉินสือโอวก็ย้ำอีกครั้ง “เร่งรัดเรื่องรับสมัครคนหน่อย ให้มาเป็นการชั่วคราวสักห้าคนก่อน พื้นฐานทางทหารต้องดีเยี่ยม! ดีที่สุดคือพวกที่มาจากกองทหารเรือรบ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีคนขับเรือดำน้ำ”
นีลเซ็นตะลึง “ต้องรับสมัครคนจริงๆเหรอครับ?”
ฉินสือโอวพูดอย่างไม่พอใจ “นายคิดว่าเมื่อครู่ฉันล้อเล่นกับนายเหรอไง?”
“ใช่ครับ ผมคิดว่าคุณแค่อยากจะเบี่ยงประเด็นเท่านั้น”
“โง่จริง! รีบรับสมัครคนเลย!”
การมาของพี่น้องตระกูลมอร์รี่กระทบต่ออารมณ์ของฉินสือโอวอยู่บ้าง เพื่อปรับอารมณ์ ฉินสือโอวเก็บหอยทากมาเตรียมจะทำอาหารที่ตัวเองชอบกิน
ประเทศที่ใช้หอยทากมาทำอาหารมากที่สุดก็คือประเทศฝรั่งเศส หอยทากอบแบบฝรั่งเศส หรือเมนูหอยทากสไตล์นโปเลียนเป็นต้น ชาวจีนไม่คุ้นเคยกับเจ้าสิ่งนี้ ฉินสือโอวได้ยินผู้เชี่ยวชาญพูดว่าเจ้าสิ่งนี้ไม่ต่างอะไรกับเนื้อแผ่นเล็กๆ ทำตามวิธีที่ใช้ทำเนื้อก็ทำได้แล้ว
หอยทากทะเลกินไปขับถ่ายไป ในตัวจึงไม่มีของสกปรก และเพราะพวกมันอยู่ในทะเลน้ำลึกเป็นหลัก ปรสิตบนตัวเลยมีน้อยมาก แค่ต้มให้สุกแล้วจิ้มซอสก็กินได้แล้ว
น่าเสียดาย ที่คนแคนาดาไม่ชอบลองอะไรใหม่ๆ เหมือนกับปลาทะเลของพวกเขา ของที่พวกเขาไม่เคยกิน ต่อให้พูดยังไงก็จะไม่กิน ดังนั้นพวกผู้เชี่ยวชาญในทีวีก็เป็นทั้งการพิสูจน์ทั้งการทดลอง ในที่สุดแล้วก็ชิมไปแค่คำสองคำ จึงไม่มีประโยชน์อะไร
ฉินสือโอวโทรหาการ์เซียให้เขามาทำหอยทากทะเลให้กิน
สมแล้วที่การ์เซียเป็นชายหนุ่มที่เดินทางไปรอบโลก เขารู้ว่าต้องกินหอยทากทะเลอย่างไร เขาพูดตามอำเภอใจว่า “หอยทากอบก็ดีนะครับ รสชาติไม่เลว ผมเคยกินตอนอยู่ที่มอริเชียส”
ฉินสือโอวถาม “ไม่มีกระดองหอยก็อบกินได้เหรอ?”
หอยทากอบเป็นอาหารเก่าแก่ของประเทศฝรั่งเศส วิธีทำคือใช้น้ำต้มหอยทากคุณภาพดีที่เลี้ยงมาเป็นพิเศษ แล้วเอาเนื้อออกมา เอากระเทียม เครื่องเทศ และหอมใหญ่มาผัดเนยแล้วใส่ไปในกระดองหอย จากนั้นทาเนยแล้วใส่ลงในถาดอบ ใช้เตาอบอบให้สุก แล้วเสิร์ฟในถาดที่ใช้อบ
แต่หอยทากทะเลไม่มีกระดอง
…………………………………………………………………