ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 756 ทหารลาดตระเวน

กระบวนการตัดสินว่าสถานที่ที่หนึ่งจะสามารถเป็นแหล่งอาศัยของสัตว์หายากได้หรือไม่นั้นยุ่งยากมาก ต้องใช้เวลาในการตรวจสอบอย่างน้อยแปดสัปดาห์ หรือก็คือเกือบสองเดือน
แต่ของฉินสือโอวเป็นกรณีพิเศษ สาเหตุอยู่ที่คณะตรวจสอบของบาลซักที่ตอนนั้นพวกเขาไล่ตามหาเต่ามะเฟืองจนมาถึงที่ฟาร์มปลา สถิติการวิจัยทั้งหมดของศาสตราจารย์ที่ส่งมาที่สมาคมอนุรักษ์สัตว์ป่าหายาก และข้อมูลพวกนี้มีอำนาจยิ่งกว่าอะไร
ดังนั้นคณะผู้ตรวจสอบจึงอยู่ที่ฟาร์มปลาแค่เพียงสี่วัน หลังตัดสินได้ว่าเต่ามะเฟืองดำรงชีวิตและวางไข่อยู่ที่นี่จริงๆ ก็เริ่มติดต่อกับรัฐบาลของนิวฟันด์แลนด์กำหนดให้ฟาร์มปลาต้าฉินเป็นแหล่งอาศัยของเต่ามะเฟือง
แม้คนที่สนใจเรื่องนี้จะมีไม่มาก แต่สำหรับสมาคมอนุรักษ์ธรรมชาติและสัตว์หายากแล้วเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะแบบนี้กรมประมงจึงจัดงานแถลงข่าวที่นครเซนต์จอห์นเพื่อให้ฉินสือโอวปรากฏตัว
ช่วงนี้ชาวนครเซนต์จอห์นไม่ได้สนใจงานแถลงข่าวเท่าไรนัก อ็อกเฟอร์โต้ตอบกับทางทหารไปมา แฮมเล็ตก็เสนอหน้าออกมาอีก เอะอะอะไรก็จัดแถลงข่าว พวกเขาดูกันจนพอแล้ว
สื่อที่มาเข้าร่วมงานแถลงข่าวก็มีน้อยมาก มีเพียงแค่สิบกว่าสำนักที่กรมประมงเชิญมา ในโถงมีนักข่าวยืนประปรายอยู่สิบกว่าคน และมีแพรีสนักข่าวที่เป็นน้องสาวของแฮมเล็ตมาด้วย ท่าทางยังคงเงียบๆ นิ่งๆ จนคนไม่กล้าเข้าใกล้
ความจริงแล้วฉินสือโอวรู้ว่าผู้หญิงพวกนี้รับมือได้ยาก ดูได้จากนีลเซ็นที่โชคร้าย เขายังถูกจัดการจนแย่ไม่พออีกเหรอ?
หลังจากที่เจ้าหน้าที่ของกรมประมงประกาศเรื่องนี้ไปแล้ว สมาคมอนุรักษ์สัตว์หายากก็มอบป้ายสเตนเลสให้กับฉินสือโอวอย่างเป็นทางการ ด้านบนเขียนว่า ‘แหล่งอาศัยเต่ามะเฟืองของอเมริกา’ และต่อไปต้องแขวนเจ้าสิ่งนี้ไว้ที่หน้าประตูฟาร์มปลา
สิ่งที่ฉินสือโอวคาดหวังคือของอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือจดหมายแต่งตั้งจากกองบัญชาการกองทัพบกแห่งชาติ (LFC) ที่จะมอบให้เขา อำลาผู้บัญชาการกองร้อยทหารพรานเมือง
แม้จะเป็นองค์กรที่มีแต่ชื่อ แต่ LFC ก็ยังตั้งใจในการทำเรื่องนี้ พวกเขาส่งผู้บังคับบัญชาทหารบก พลตรีคนขาวสูงวัยที่แข็งแรงมาเป็นเจ้าภาพในการสถาปนาทหารบก
ทหารลาดตระเวนในสายตาของผู้ที่หลงใหลในการทหารแล้วถือว่ามีชื่อเสียงโด่งดัง เพราะกองทหารบกที่เกรียงไกรที่สุดของอเมริกาก็ใช้ชื่อนี้
มีน้อยคนที่รู้ว่าทหารบกของแคนาดาก็เรียกว่าทหารลาดตระเวน ไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องกับการฉลองเทศกาลของทั้งสองประเทศในหลายปีก่อนหรือไม่ ฝ่ายทหารของแคนาดารังเกียจทหารบกของอเมริกาอยู่มาก
ฉินสือโอวกลายเป็นหัวหน้าของกองทหารบก ฟังดูน่าเกรงขามราวกับว่าเก่งกาจมาก ที่จริงแล้วเขาไม่ได้จัดว่าเป็นทหารและกองกำลังนี้ของเขาก็มีกำลังเพียงสิบสองคน…
ใช่แล้วทหารบกของแคนาดาหนึ่งกองยังมีจำนวนไม่ถึงจำนวนคนของกลุ่มปลดแอกหนึ่งกลุ่มเลย
สิ่งที่ทำให้ฉินสือโอวประสาทกินยิ่งกว่าคืออย่าได้คิดว่าเป็นทหารบกแล้วจะสามารถขับรถทหารหรือแบกปืนไรเฟิลไปไหนมาไหนได้ ฝ่ายทหารไม่ได้ให้สิทธิในการครอบครองอาวุธที่ทันสมัยอะไรแก่พวกเขา อาวุธที่ทหารบกของเขาใช้ได้คือปืนไรเฟิลลี-เอ็นฟิลด์
ใช่แล้วปืนไรเฟิลลี-เอ็นฟิลด์ เป็นหนึ่งในสี่ปืนที่มีชื่อเสียงเกรียงไกร แต่ ‘ชื่อเสียงเกรียงไกร’ นี้ต้องย้อนไปตอนช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง หลังจากนั้นอาวุธชนิดนี้ก็ถูกกำจัดไปแล้ว
ไม่ใช่ว่าฝ่ายทหารของแคนาดาต่อต้านเกาะแฟร์เวล แต่กฎทหารกำหนดไว้แบบนี้ เดิมทีทหารบกไม่ได้มีอาวุธอะไรเลย ตอนสงครามโลกครั้งที่สองก็สู้รบกันอย่างลำบากยากเข็ญ กองทัพเรือของฮิตเลอร์ถึงขนาดบุกมาถึงมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ
เพื่อป้องกันทหารเยอรมันขึ้นฝั่ง แคนาดาจึงระดมพลทหารบก กำหนดให้พวกเขาสามารถใช้และใช้ได้แค่เพียงปืนไรเฟิลลี-เอ็นฟิลด์
เดิมทีการกำหนดเช่นนี้ก็เพื่อให้ง่ายต่อการจัดการ สมัยสงครามฝ่ายทหารของแคนาดามีอำนาจต่อทหารบกโดยตรง มีเบี้ยเลี้ยงและเสบียง ถ้าหากทหารบกต้องการใช้ปืนอะไรแล้วต้องได้ใช้ปืนอันนั้น ต่อให้พวกเขาฆ่าฝ่ายสวัสดิการของแคนาดาให้ตายก็คงจัดหามาให้ไม่ไหว
ผลสุดท้ายหลังสงครามโลกครั้งที่สองจบลง กฎที่เกี่ยวกับทหารบกในกฎหมายทหารของแคนาดาก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงมาโดยตลอด ทหารบกทั้งหมดจึงได้แต่ใช้ปืนไรเฟิลลี-เอ็นฟิลด์
ฉินสือโอวไม่ได้ไม่พอใจกฎหมายทหารบก ชาวเอสกิโมทางเหนือใช้ปืนไรเฟิลลี-เอ็นฟิลด์มากว่าหกสิบปี แล้วพวกเขาก็ไม่เคยรังเกียจมัน!
แต่สรุปแล้วเขาก็ได้อำนาจของทหารบกมาแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปก็หมายความว่าเขาจะสามารถรับสมัครกองกำลังทหารบกไม่เกินยี่สิบคนได้ และฝ่ายทหารแคนาดาจะให้เบี้ยเลี้ยงและประกันสุขภาพแก่พวกเขา
เบี้ยเลี้ยงห้าสิบสองดอลลาร์ต่อเดือน ถ้าตายจากการรบมีค่าชดเชยสี่พันสองร้อยห้าสิบดอลลาร์แคนาดา…
แน่นอนว่านี่ก็เป็นค่าตอบแทนของทหารบกในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ตั้งแต่สงครามจบนโยบายเกี่ยวกับทหารบกก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงอีกเลย
แต่ประกันสุขภาพนั่นก็น่าสนใจอยู่บ้าง
ที่แคนาดาพลเมืองสามารถยื่นคำขอเข้าสู่โครงการประกันค่ารักษาพยาบาลของประชาชนได้ จากนั้นจะได้รับบัตรประกันค่ารักษาพยาบาลประจำเมือง ต่อไปเวลาไปหาหมอ ตรวจรักษาโรค ตรวจแลป เอกซเรย์ ผ่าตัด นอนโรงพยาบาลต่างๆ ก็จะสามารถได้รับบริการโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย แบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ประกันสุขภาพ
อย่างไรก็ตามประกันค่ารักษาพยาบาลประชาชนไม่ได้ “ครอบคลุมทั้งหมด” มีบางรายการที่ไม่ได้ครอบคลุม เช่นค่าบริการพิเศษของห้องพักผู้ป่วย ค่าโทรศัพท์ ค่าพยาบาลส่วนตัว ค่ายาหลังออกจากโรงพยาบาล การทดสอบทางจิตและค่าบริการการรักษาอื่นๆ เช่น ค่ารักษาฟัน เป็นต้น
อยู่ดูถูกรายการค่าใช้จ่ายพวกนี้เชียว อย่างเช่น ค่ารักษาฟัน คนแคนาดาให้ความสำคัญกับฟันมาก หนึ่งคือความสวยงาม สองคือความสุขในกินอาหารก็ต้องพึ่งพาฟัน ที่แคนาดาทันตแพทย์จะได้รับการเคารพและมีรายได้มากเพราะนี่เป็นสิ่งสากลและค่าบริการก็แพง
ตามที่ฉินสือโอวเข้าใจ การรักษาฟันอย่างครบวงจรหนึ่งครั้ง ถ้าจ่ายเองก็ต้องจ่ายประมาณสี่ถึงแปดร้อยดอลลาร์แคนาดา ถ้าให้ทันตแพทย์ที่เชี่ยวชาญมาตรวจขั้นต่ำก็หนึ่งพันดอลลาร์แคนาดา!
เงินพวกนี้ต้องอาศัยประกันสุขภาพจ่ายให้ ก่อนหน้านี้ที่นีลเซ็นเข้ามาทำงานในฟาร์มปลาก็เคยถามว่ามีประกันสุขภาพไหม ฉินสือโอวเป็นคนซื้อให้พวกชาวประมงเอง เฉลี่ยต่อคนต่อปีแล้วต้องจ่ายไปสองหมื่นสี่พันดอลลาร์แคนาดา
ประกันของแคนาดาค่อนข้างแพงและแน่นอนว่ากำลังการจ่ายค่าชดเชยก็มีมากและรวดเร็วด้วยเช่นกัน ต่างจากประเทศจีนโดยสิ้นเชิง
ธุรกิจประกันในอเมริกาเหนือเจริญเต็มที่แล้ว เหมือนกับพวกธุรกิจทางการเงินที่พนักงานทุกคนเป็นคนที่มีการศึกษาดีมีความสามารถ พวกเขาไม่ต้องไปเคาะประตูทุกๆ บ้าน เพียงแค่นั่งให้คำแนะนำอยู่ในห้องทำงานก็พอ
นิสัยการจัดการเรื่องเงินๆ ทองๆ ของคนจีนคือหนึ่งในห้าเป็นรายจ่ายต่อเดือน สี่ในห้าเป็นเงินเก็บ ต่างจากคนแคนาดาพวกเขาใช้เงินหนึ่งในห้าจ่ายให้ประกัน สามในห้าใช้จ่ายรายเดือนและหนึ่งในห้าเป็นเงินเก็บ
เพราะทุกคนทุกบ้านในแคนาดาต้องมีประกันทุกแบบทุกชนิด ประกันสุขภาพ ประกันทรัพย์สิน ประกันการรักษาพยาบาล หรือแม้แต่ไปเรียนก็ต้องมีประกัน เกิดเรื่องอะไรพวกเขาก็จะอาศัยประกันตัดสิน
ขอบคุณการพัฒนาของยุคสมัยในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองที่ธุรกิจประกันในแคนาดายังไม่รุ่งเรืองขนาดนี้ ดังนั้นฝ่ายทหารเลยไม่มีข้อกำหนดนี้สำหรับทหารบก ตอนนี้เป็นการแบ่งสันตามมาตรฐานทางธุรกิจที่นับว่าเป็นสวัสดิการเพียงอย่างเดียวของทหารบก
ได้หนังสือรับรองแผนการตั้งกองกำลังมาแล้ว ฉินสือโอวก็เรียกรวมชาวประมงในคืนนั้น เขาตบลงที่หนังสือรับรองแผนบนโต๊ะด้วยความเกรี้ยวกราดแล้วถามโพล่งออกไปว่า “มา พวกนายมาแย่งกันเลย ใครอยากเป็นทหารลาดตระเวนบ้าง?”
   เหล่าชาวประมงต่างมองกันและกันแล้วส่ายหัว…
………………………………………………………