ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 724 เฮอร์ริเคนจะมาแล้ว

การที่ได้ตัวหมึกยักษ์มา ฉินสือโอวก็เหมือนกับได้ของเล่นเด็กที่ฝันมานาน เมื่อคืนเขาควบคุมเจ้าหมึกยักษ์ทำเรื่องอันธพาลทุกรูปแบบ แม้ว่าภายใต้ท้องทะเลจะไม่มีสิ่งมีชีวิตมาร่วมเล่นด้วย แต่เขาก็ยังเล่นได้อย่างมีความสุข
สุดท้ายหลังจากฉินสือโอวดึงพลังโพไซดอนกลับ เขาได้ถ่ายทอดพลังโพไซดอนให้กับหมึกยักษ์จำนวนมาก เขาถ่ายเทไปมากจนกระทั่งเขารู้สึกเหนื่อยล้า จึงจะหลับตาเพื่อนอนหลับ
ก่อนหน้านี้ เขาได้ตั้งชื่อให้หมึกยักษ์แล้ว ชื่อว่าปีศาจยักษ์ ชื่อว่าจอมอำนาจก็จำได้ง่าย แต่ว่าเนื่องจากในเรื่องเล่าก็เรียกมันว่าปีศาจยักษ์แห่งอาร์กติกอยู่แล้ว
หลังจากฟ้าสางแล้ว ฉินสือโอวเปลี่ยนเป็นชุดออกกำลังกายแล้วออกไปวิ่งเลียบแถวชายทะเล
บัคเคอร์ก็ออกมาออกกำลังกายด้วย ตอนที่ทั้งสองเจอกันบัคเคอร์มองไปที่ฉินสือโอวทีหนึ่งแล้วเบะปาก เป็นสายตาแบบที่ฉันไม่แคร์นาย แต่ก็ไม่กล้าไปหาเรื่องฉินสือโอว อารมณ์ที่รุนแรงของคนหนุ่มคนนี้ได้ฝังลึกอยู่ในใจเขา ในตอนนั้นเซอร์จิโอถูกเขาเล่นในอุ้งมืออย่างกับเด็กเลยเชียว
ฉินสือโอวเห็นบัคเคอร์ที่เต็มไปด้วยท่าทีหยิ่งผยองนั้นแล้ว รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมา ให้ตายเถอะตอนนี้ฉันเป็นคนที่ได้หมึกยักษ์มาครองเชียวนะ ถ้าทำให้ฉันไม่พอใจเดี๋ยวพ่อก็ผิวปากทีหนึ่ง จะให้นายได้รับบทเรียนในชีวิตในชั่วพริบตาเลย
ในนิทานเทพนิยายนั้น วิธีที่จะบังคับเจ้าปีศาจยักษ์แห่งอาร์กติกได้ก็คือเสียงเป่าขลุ่ยที่ได้ถูกเรียกว่าเป็นเสียงแห่งเทพโพไซดอน หลังจากเป่าออกไปแล้วสามารถเรียกมันออกมาได้ ภาพยนตร์เรื่อง ‘ไพเรทส์ ออฟ เดอะ แคริบเบียน’ เองก็ได้ใช้เรื่องนี้ในการเขียนบทด้วย เดวิด โจนส์กัปตันเรือฟลายอิงดัตช์แมนก็ใช้วิธีนี้ในการควบคุมสัตว์ประหลาดแห่งท้องทะเลเช่นกัน
เพราะได้ลูกน้องที่แข็งแกร่งตัวใหญ่อย่างเจ้าหมึกยักษ์มาอยู่ในมือแล้ว ฉินสือโอวอารมณ์ดีขึ้นมาก เขาทานข้าวเช้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทำเอาพาลีที่มองดูอยู่ก็ดีใจมากด้วยเช่นกัน นึกว่าฉินสือโอวได้เกิดชอบเกาะเล็กๆ นี้ขึ้นมาแล้ว
ฉินสือโอวจะชอบได้อย่างไร? เกาะน้ำแข็งอัคคีไม่เลว แต่ถ้าจะให้เทียบกับเกาะแฟร์เวลนั้นยังห่างกันอยู่มาก โดยเฉพาะสภาพอากาศตอนเช้าที่ไม่ดีเอาเสียเลย ท้องฟ้ามืดครึ้ม เมฆก้อนใหญ่ก้อนแล้วก้อนเล่าได้ปกคลุมไปทั่วฟ้า ทำให้คนรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก
ความรู้เกี่ยวกับทะเลของเหล่าเจ้าของฟาร์มปลานั้นถือว่ารู้ลึกรู้เยอะเหมือนกัน การได้เห็นสภาพอากาศแบบนี้ก็สามารถเดาได้ทันที ว่าสภาพอากาศกำลังจะเลวร้าย
ฮับเบิลได้โทรไปยืนยันกับกรมอุตุวิทยานิยมทางทะเลของนิวฟันด์แลนด์มาแล้ว เห็นว่าจะมีพายุหมุนมาจากทางใต้ของมหาสมุทรแอตแลนติกกำลังมุ่งไปทางเหนือ ระหว่างทางได้พัดเข้าไปทางไมอามีช่วงหนึ่ง และได้เกิดเป็นพายุเฮอร์ริเคนขนาดเล็กขึ้นมาด้วย
หลังจากได้รับข่าวแบบนี้แล้ว แมทธิวจึงไม่รีบร้อนอีกต่อไป ความเร็วของพายุหมุนกึ่งเขตร้อนไม่เหมือนกับพายุหมุนกึ่งเขตหนาวที่พัดมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ความเร็วของมันจะค่อนข้างช้า การจะมามหาสมุทรแอตแลนติกฝั่งเหนือจากทางใต้นั้น ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสี่ถึงห้าวัน
อากาศแบบนี้เหมาะที่จะตกปลาเป็นที่สุด พายุหมุนพัดมาจากทางใต้ของมหาสมุทรแอตแลนติก ก็เหมือนกับคนเลี้ยงแกะไล่ต้อนฝูงแกะ ที่ไล่ต้อนปลาจำนวนมากมาด้วย
ส่วนความเร็วในการเคลื่อนตัวของพวกปลาทะเลนั้นจะเร็วกว่าพายุหมุนมาก ภายใต้แรงกดอากาศของพายุหมุน ทำให้พวกมันออกเดินทางกันอย่างเอาเป็นเอาตายโดยไม่หยุดพัก
ก็เหมือนกับคน แม้ความกลัวในมหาสมุทรเองก็สามารถแพร่กระจายไปด้วยเช่นกัน ฝูงปลาพากันว่ายมาจากฝั่งใต้กันอย่างตื่นกลัว แม้แต่ฝูงปลาท้องถิ่นที่เจอพวกมันก็กลัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน เพราะการว่ายไปทางเหนือแบบนี้ แม้ฝูงปลาของน่านน้ำมหาสมุทรทางตอนเหนือก็ได้รับผลกระทบด้วยเช่นกัน
กิจกรรมเยี่ยมชมในครั้งนี้ไม่ได้เป็นเพียงการมาเที่ยวเล่นเท่านั้น เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาจะต้องรับทราบในหลายๆ เรื่อง รับรู้เรื่องการเปลี่ยนไปของเศรษฐกิจและคุณภาพชีวิตของชาวเมืองในช่วงก่อนและหลังที่ฟาร์มปลาจะเสียหาย
แน่นอนว่าฉินสือโอวไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมกิจกรรมนี้เลย เพราะระดับการลงทุนที่เขาทำกับฟาร์มปลาของเขานั้นมากที่สุด เจ้าของฟาร์มปลากว่าห้าสิบกว่าคนที่นี่รวมกันก็ไม่แน่ว่าจะลงทุนมากกว่าเขา ดังนั้นครั้งนี้เขาก็เพียงแค่เป็นเพื่อนเรียนขององค์รัชทายาทเท่านั้น จึงสามารถออกไปเที่ยวเล่นได้ตามใจ
เหล่าชาวประมงในเมืองถือโอกาสที่อากาศดีแบบนี้เพื่อออกทะเลไปหาปลา ฉินสือโอวไม่มีอะไรทำ จึงถามชาวประมงเก่าแก่ที่เป็นหัวหน้าการออกทะเลในครั้งนี้ว่าเขาไปด้วยได้ไหม
ชาวประมงชายกว่าอายุราวเจ็บสิบกว่าปีแล้ว แต่ร่างกายกลับแข็งแรงกำยำใช้ได้ เขามองไปที่มือของฉินสือโอว เมื่อเห็นว่ามีตาปลาบนมือเขา จึงพยักหน้ายอมให้เขาขึ้นเรือ
เรือที่พวกเขาใช้ลำนี้เป็นเรือหาปลาขนาดร้อยตันที่ใช้ทั่วไป ตรงหางเรือสามารถแกะเครื่องยนต์ออกหลายชิ้น เพื่อเปลี่ยนเป็นอวนลาก อวนล้อมหรืออวนติดตาได้ เป็นหนึ่งในเรือหาปลาที่ใช้ดีมากลำหนึ่ง
เรือหาปลาเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ฉินสือโอวพูดคุยกับชายชาวประมงแก่ จึงได้รู้ว่าเขาชื่อไลเทค เป็นคนที่เกิดและโตบนเกาะน้ำแข็งอัคคีนี้ เขาเริ่มจากตามคุณพ่อออกไปจับปูราชินีตั้งแต่อายุสิบสอง จนถึงวันนี้ก็เท่ากับว่าอยู่ในวงการประมงมาเกือบจะหกสิบปีแล้ว
นอกจากไลเทคแล้ว บนเรือยังมีชาวประมงสูงอายุอีกสี่คน ทุกคนล้วนมีอายุหกถึงเจ็ดสิบปีกันทั้งนั้น พวกเขาอายุมากแล้ว ไม่สามารถออกทะเลจับปลาคนเดียวได้ จึงพากันรวมกลุ่มกันออกทะเล
ชาวประมงสูงอายุคนหนึ่งถือปล้องสูบไปป์ ชายชราที่ชื่อว่าวิลเลียมส์ถามเขาว่า “ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นเจ้าของฟาร์มปลาที่เก่งมากเหรอ? ขอโทษนะหนุ่มน้อย ผมไม่ได้ดูข่าวหรืออ่านหนังสือพิมพ์มานานแล้ว จึงไม่รู้จักคุณ ไม่ทราบว่าตอนนี้ฟาร์มปลาของคุณขาดคนอยู่หรือเปล่าครับ?”
เมื่อได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของชาวประมงสูงอายุคนนี้แล้ว ฉินสือโอวรู้สึกปวดใจขึ้นมา เขารู้ว่าชายแก่คนนี้หมายความว่าอะไร ก็คือเขาอยากจะไปทำงานที่ฟาร์มปลาของเขา แต่เขาไม่คิดว่าชายแก่คนนี้จะสามารถช่วยเหลือฟาร์มปลาของเขาได้ จึงตอบไปอย่างอ้อมค้อมว่า “ฟาร์มปลาของผมอยู่ที่เกาะแฟร์เวล คุณยินดีที่จะไปจากที่นี่เหรอครับ?”
ชาวประมงสูงอายุถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วพูดพึมพำว่า “ไม่ ผมไม่พร้อมที่จะไปจากบ้านเกิดของผมหรอกครับ แต่ว่าอย่างไรเสียก็ต้องหาเงินเพื่อประทังชีวิตนี่นะ”
ในประเทศจีน ทุกคนมักคิดว่าระบบสวัสดิการของแคนาดานั้นสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ แต่ความจริงแล้วแม้จะเป็นคนท้องที่ที่เกิดและโตในประเทศ ก็ยังไม่สามารถได้รับสวัสดิการอีกมากมาย
ยกตัวอย่างเช่นเหล่าชาวประมงพวกนี้ เพราะว่าเมื่อก่อนพวกเขามักจะเลี่ยงและหนีภาษีกันมามาก ทำให้ตอนนี้ไม่สามารถได้รับสวัสดิการเงินบำนาญตอนเกษียณ และยังต้องทำงานหนักต่ออีกแม้ว่าจะอยู่ในช่วงบั้นปลายชีวิตแล้วก็ตาม
ฉินสือโอวบอกว่า “แล้วคุณยินดีจะย้ายออกจากที่นี่ไหมครับ? ผมคิดว่าถ้าหากพวกคุณยอมรับการย้ายไปยังเกาะฝั่งตรงข้ามตามที่รัฐบาลจัดสรรให้ จากนโยบายของรัฐแล้ว คุณยังสามารถได้รับเงินชดเชยอีกสามแสนกว่าดอลลาร์แคนาดานะครับ”
ชาวประมงสูงอายุถอนหายใจอีกรอบ แล้วพูดว่า “ไม่ครับ ผมไม่อยากทำแบบนั้น พ่อหนุ่ม คุณไม่รู้อะไร รัฐบาลไม่ใช่แค่ให้พวกเราย้ายไปที่อื่นเท่านั้น แต่จะให้แยกกันอยู่ด้วย ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเราที่ต้องจากบ้านเกิดแล้ว ยังต้องจากเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่รู้จักกันมานานอีก แล้วจะมีความหมายอะไร?”
หลังชะงักไปชั่วครู่ ชาวประมงสูงอายุก็พูดอีกว่า “อีกอย่างรัฐบาลก็ใช่ว่าจะให้เงินก้อนกับพวกเราเลยซะทีเดียว นั่นก็เหมือนกับล็อตเตอรีของนิวฟันด์แลนด์ ยากที่จะเดาผลได้นะพ่อหนุ่ม ถ้าหากว่าสุดท้ายแล้วพวกเขาไม่ให้เงินพวกเราล่ะ? ถึงตอนนั้นพวกเราได้แยกกับเพื่อนแล้ว บ้านก็ถูกรื้อแล้ว จะกลับมาอยู่ต่อได้อย่างไร?”
เรื่องนี้ได้สะท้อนถึงปัญหาอีกอย่างหนึ่งของแคนาดาด้วย นั่นก็คือความเชื่อใจที่มีต่อรัฐบาลลดลง จุดนี้ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรมาก เพราะที่ประเทศจีนก็มีปัญหานี้เหมือนกัน แต่ว่าที่แคนาดานั้นรุนแรงกว่า เพราะว่าประเทศนี้มีชาวอพยพเยอะเกินไป ไม่ว่าผู้คนจะอพยพมาที่นี่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ที่แน่ๆ พวกเขาไม่มีทางเห็นว่าที่นี่เป็นบ้านเกิดอย่างแน่นอน
ชาวประมงแก่ใจดีมาก หลังเขารู้ว่าฉินสือโอวไม่ค่อยได้มาน่านน้ำเขตเหนือมากนัก จึงอาสาพาเขาไปเกาะโขดหินเกาะหนึ่ง แล้วแนะนำให้ฟังว่า “นั่นคือเกาะฮิลล์ บนนั้นมีแมวน้ำมากมายเลย พวกเราจะพาคุณไปดูเอง มีทั้งแมวน้ำเครา แมวน้ำเทา แมวน้ำวงแหวน และแมวน้ำริบบิ้น มีหมดแทบทุกสายพันธุ์”
เกาะฮิลล์อยู่ห่างจากเกาะน้ำแข็งอัคคีประมาณสี่สิบกว่ากิโลเมตร และยังต้องไปทางเหนือต่ออีก เป็นเกาะที่ตั้งอยู่ท่ามกลางมหาสมุทร มีพื้นที่ประมาณหกเจ็ดสิบกว่าตารางกิโลเมตร บนนั้นมีแมวน้ำอาศัยอยู่มากมาย
ไลเทคพูดแนะนำกับฉินสือโอวว่า ตอนช่วงฤดูหนาวนั้นน้ำทะเลรอบๆ จะกลายเป็นน้ำแข็ง น้ำแข็งจะเชื่อมเกาะนี้กับผืนดินฝั่งตะวันตกไว้ ถึงตอนนั้นพวกแมวน้ำก็จะสามารถขึ้นฝั่งได้ แน่นอนว่าปกติพวกมันก็สามารถว่ายน้ำข้ามทะเลไปขึ้นฝั่งได้เหมือนกัน แต่ว่าพวกแมวน้ำนั้นขี้เกียจมาก ปกติจึงไม่ค่อยไปกัน
………………………………..