ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 692 งัดข้อกับฟ้า

ลาวาร้อนระอุปะทะกับน้ำทะเลเย็นเยือก ความร้อนถ่ายโอนในพริบตา ลาวาเย็นตัวลง น้ำทะเลเดือดพล่าน ฉินสือโอวโชคดีที่ได้เห็นภาพตระการตานี้ ทะเลแถบนี้ราวกับกลายเป็นหม้อที่ต้มน้ำทะเลเย็นเยือกจนเดือดในพริบตาเดียว!
ภายใต้แรงดันสูง น้ำทะเลเดือด ‘ปุดๆ’ ไอน้ำจำนวนมากลอยตัวขึ้นด้านบน แต่เพราะน้ำทะเลชั้นบนขวางไว้ ไอน้ำเลยระบายออกไปไม่ทัน ได้แต่ม้วนตัวเดือดพล่านสะสมพลังงานมากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่นานฉินสือโอวก็พบว่า เพราะอุณหภูมิน้ำทะเลรอบข้างสูงขึ้นแล้วระเหย ความเร็วที่ลาวาปล่อยความร้อนแล้วเย็นตัวกลายเป็นหินภูเขาไฟเลยเริ่มช้าลง พวกมันค่อยๆ กินที่ออกไปทีล่ะนิด พื้นที่กว้างในก้นทะเลกลายเป็นสีแดงเพลิงไป
เขาอยู่ห่างออกไป ถ้าเขาเข้าไปดูใกล้ๆ ลาวาตรงกลางของภูเขาไฟเป็นสีขาวสว่าง อุณหภูมิสูงมากๆ เลย!
มองดูลาวาที่ไหลออกด้านนอก ฉินสือโอวก็ร้อนใจกระวนกระวาย ปากภูเขาไฟนี้ห่างจากแนวปะการังสุดหวงของเขาค่อนข้างไกลถึงยี่สิบสามสิบกิโลเมตร ตามที่เขาประเมิน ลาวาไม่น่าจะกระจายมาไกลขนาดนี้
แต่ไม่จำเป็นว่าลาวาจะต้องไหลมาถึงเขตทะเลแนวปะการัง แค่ความร้อนเดือดมาถึงก็สามารถลวกโพลิปจนตายได้แล้ว
ไอน้ำกระจายไปรอบด้านด้วยความเร็วที่มากกว่าลาวา การมาถึงน่านน้ำปะการังก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น ตอนนี้รอบด้านไม่มีปลาเลยสักตัว ต่างก็ถูกอุณหภูมิสูงที่เริ่มกระจายตัวมาไล่ไปกันหมดแล้ว
ฉินสือโอวไม่สามารถปล่อยให้ภูเขาไฟลูกนี้ทำลายแนวปะการังทะเลลึกของเขาได้ เขาเข้าไปสำรวจดูก็สัมผัสได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นน้ำทะเลอุณหภูมิสูงหรือไอน้ำน่ากลัวก็ไม่สามารถทำอันตรายเขาได้ แบบนี้ความกล้าในตัวก็เพิ่มมากขึ้นแล้วจึงเริ่มวางแผนรับมือ
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนก็มีข้อดีแบบนี้ ตอนนี้ที่ลงสู่ทะเลก็เป็นเพียงจิตสำนึก ฉินสือโอวมองเหตุการณ์ภูเขาไฟปะทุจากมุมมองของพระเจ้า ไม่ว่าภูเขาไฟจะปะทุรุนแรงแค่ไหนก็ทำอะไรเขาไม่ได้
ฉินสือโอววิเคราะห์ได้ในทันทีว่าถ้าเขาจะปกป้องแนวปะการังนี้ไว้ก็ต้องกันไม่ให้ความร้อนมาถึงได้ หรือไม่ก็พอลาวาล้นออกมาก็ให้น้ำทะเลดูดความร้อนจนกลายเป็นหินภูเขาไฟสีเทาไปซะ
ดังนั้นเขาเลยสูดหายใจเข้าลึกๆ จิตสำนึกแห่งโพไซดอนจุดประกายเปลวเพลิงกรุ่นโกรธคุกรุ่น น้ำทะเลม้วนซัดมาจากทุกทิศทาง คลื่นใต้น้ำเย็นเยียบก่อตัวขึ้นแล้วพุ่งไปยังตำแหน่งของภูเขาไฟใต้น้ำด้วยกำลังแรงที่สามารถกลืนกินทุกอย่าง
ภูเขาไฟใต้น้ำไม่เพียงพ่นลาวาออกมาเท่านั้น ยังมีไอน้ำที่มาจากส่วนลึกของโลก คาร์บอนไดออกไซด์และพวกสารระเหยบางชนิด
สารพวกนั้นพุ่งเข้าชนกระแสน้ำ บวกเข้ากับไอน้ำที่มาจากน้ำทะเลที่เดือดจนระเหย ความดันใต้น้ำเพิ่มเป็นทวีคูณ ตอนที่ความดันสูงถึงจุดจุดหนึ่งการระเบิดก็เกิดขึ้น!
ฉินสือโอวส่งน้ำทะเลเย็นเฉียบรอบด้านไปทางตำแหน่งของปากภูเขาไฟตลอด พลังโพไซดอนแสดงอานุภาพแรงกล้าออกมา กลายเป็นกระแสน้ำที่ส่งผลกระทบต่อก้นทะเลหลายสิบกิโลเมตรพุ่งเข้าปะทะกับลาวาที่พวยพุ่งออกมา
นั่นทำให้คลื่นทะเลก่อตัวขึ้น ความร้อนและน้ำทะเลเดือดพล่านถูกส่งไปยังแถบทะเลชั้นบน น้ำทะเลเย็นๆ รอบข้างไหลเข้ามาเสริมแทนที่ และถ่ายโอนความร้อนกับลาวาต่อไป
ลาวาแต่ล่ะชั้นเย็นตัวลงจนกลายเป็นหินภูเขาไฟที่ก่อตัวกองกัน ลาวายังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง สงครามได้เริ่มขึ้นแล้ว
ฉินสือโอวจดจ่อกับการควบคุมให้น้ำทะเลไหลด้วยความเร็ว พอจิตสำนึกแห่งโพไซดอนหลอมรวมกับกระแสน้ำเย็น เขาก็ไปจากตำแหน่งภูเขาไฟใต้น้ำ ไปหาน้ำที่ไกลๆ แล้วส่งเข้ามาทำให้ลาวาเย็นตัวลง
ทั้งสองฝ่ายเปิดศึกชักเย่อกันเข้าแล้ว ภูเขาไฟพ่นลาวาร้อนระอุออกมา ฉินสือโอวก็ส่งน้ำทะเลเย็นเยียบเข้าไป
ลาวาเย็นตัวลงจนกลายเป็นเถ้าภูเขาไฟ เถ้าภูเขาไฟก็ตกตะกอนรวมกันเป็นหินภูเขาไฟ ส่วนน้ำทะเลก็ได้รับความร้อนจนอุณหภูมิสูงขึ้น พอกลายเป็นไอน้ำก็ถูกดันขึ้นไปด้านบนพร้อมกระแสน้ำ จากนั้นก็กลายเป็นคลื่นลูกโตที่ซัดออกไปรอบด้าน
ภาพตระการตาปรากฏขึ้นต่อหน้าของฉินสือโอว
ก้นทะเลมีกระแสน้ำเย็นที่ไหลไปรวมที่ภูเขาไฟจากรอบด้านราวกับกองกำลังนับพันที่ล้อมรอบทัพเล็กๆ ส่วนทัพนี้ก็ยืนหยัดมากๆ ยังคงตระหง่านอยู่กลางทะเลไม่ไหวติง ไม่ว่าคลื่นทะเลจะซัดอย่างไร ฉันก็ไม่สะทกสะท้าน!
พอกระแสน้ำเย็นมาถึงแถวๆ ภูเขาไฟ ได้รับความร้อนจนระเหยแล้วพุ่งไปทางผิวน้ำเสมือนก้นทะเลมีเสาควันอันใหญ่โผล่มา หลังจากที่ไอน้ำพุ่งมาถึงผิวน้ำก็ไหลไปในที่ไกลๆ ตามกระแสคลื่นทะเล นำเอาความร้อนไปอย่างรวดเร็วและกลายเป็นระบบระบายความร้อนอันหนึ่ง
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ฉินสือโอวเหมือนบ่อโคลนที่ปะทะท้องฟ้า หาน้ำทะเลเย็นๆ จากหลายๆ ที่ส่งมาทางพิกัดของภูเขาทะเลไม่ขาดสาย
เวลาค่อยๆ ผ่านไปฉินสือโอวก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยขึ้นมา แต่เขาหยุดไม่ได้ ถ้าหยุดละก็ไอน้ำจะไม่พุ่งขึ้นผิวน้ำแต่จะกระจายไปรอบด้านแทน ถ้าเป็นแบบนั้นจะไม่ใช่แค่แนวปะการังเท่านั้นที่ถูกทำลาย แต่ปลาของเขาก็ด้วย
แอตแลนติกเหนือเป็นน่านน้ำเย็น ปลากุ้งส่วนมากจะทนความร้อนไม่ได้ อุณหภูมิเพิ่มสูงไม่กี่องศาก็สามารถถึงชีวิตได้ อย่างการระเบิดของภูเขาไฟแบบนี้ที่อุณหภูมิเพิ่มได้หลายสิบองศาก็งมขึ้นมากินได้เลยด้วยซ้ำ
ดีที่พลังโพไซดอนก็ตีแกร่งมาหลายครั้ง พลังที่ให้ได้ตอนนี้น่าดูชมมากๆ ในที่สุดภูเขาไฟก็เริ่มสงบลง ไม่พ่นลาวาออกมาแล้วแต่มีลาวาไหลออกมาแทน
เห็นภาพแบบนี้ ในที่สุดฉินสือโอวก็วางใจได้แล้ว ตอนนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงเลย เหมือนกับวันที่หนีรอดเอาชีวิตตอนเจอพายุที่อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ
จนถึงตอนนี้ ฉินสือโอวถึงลืมตามองไปรอบข้าง ไม่มองก็ไม่รู้ พอมองดูก็ต้องตกใจ
บนหาดทรายนั้น พวกชาวประมงและครอบครัวต่างมองไปในทะเลแสนไกลอย่างตกตะลึง คลื่นยักษ์แต่ล่ะลูกโหมซัดเข้าหาดทราย
บนผิวน้ำที่ไกลออกไป มีเสียงคำรามจากการระเบิดไม่ขาดสาย ไอน้ำหนาลอยขึ้นฟ้า หมอกที่ก่อตัวครอบคลุมทะเลแถบนั้นเป็นพื้นที่กว้างราวกับว่าทะเลถูกต้มจนเดือด!
“ภู ภูเขาไฟใต้ทะเลปะทุแล้ว!” ชาร์คพูดตะกุกตะกัก
จริงๆ แล้วจุดที่ภูเขาไฟปะทุห่างจากเกาะแฟร์เวลมากๆ เพียงแต่บนผิวน้ำไม่มีอะไรขวางบวกกับคุณภาพอากาศดี ความโปร่งสูง ฉะนั้นพวกเขาเลยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นไกลๆ ได้รางๆ และวิเคราะห์ได้ว่าเป็นภูเขาไฟใต้ทะเลปะทุ
ฉินสือโอวปาดเหงื่อ บูลส่งผ้าขนหนูให้เขาด้วยตัวเอง แล้วพูดอย่างเห็นใจ “เพิ่งเคยเห็นภูเขาไฟใต้น้ำปะทุครั้งแรกใช่ไหมครับ? ไม่มีอะไรหรอก กัปตัน ตอนที่ผมเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกก็ตกใจเหมือนกัน พ่อผมบอกว่าตอนนั้นผมกลัวจนฉี่ราดกางเกงเลย! ผมว่าเขาไม่ได้โกหก!”
“ให้ตายเถอะ! แถบทะเลรอบด้านนี้มักจะมีภูเขาไฟใต้น้ำปะทุเหรอ?” ฉินสือโอวก็เกือบจะฉี่ราดกางเกงแล้ว ครั้งนี้แทบจะทำเอาเขาเหนื่อยตาย ถ้าต่อไปยังต้องทำอีก ไม่ใช่ว่าถึงขั้นเอาชีวิตเขาเลยหรือไง?
บูลพูดพลางส่ายหน้า “แน่นอนว่าไม่บ่อย ครั้งที่แล้วที่ภูเขาไฟใต้น้ำปะทุน่ะผมสองขวบเท่านั้นเอง นั่นตั้งกี่ปีมาแล้ว? ยี่สิบปีแล้วใช่ไหม”
ยี่สิบปี? ฉินสือโอววางใจที่กังวลลงได้แล้ว ยี่สิบปีก็ยังรับได้อยู่
หลังจากนั้นเขารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ เขามองไปทางบูลด้วยสีหน้าบูด เมื่อกี้นายว่าไงนะ? ฉันเหมือนกับนายตอนที่เพิ่งเคยเห็นภูเขาไฟระเบิดครั้งแรก? นายฉี่รดกางเกงตอนสองขวบ นายบอกว่าฉันเหมือนนายเหรอ?”
แลนซ์มองดูสีหน้าซีดเผือดและแววตาเหนื่อยล้าของฉินสือโอวอย่างละเอียดแล้วพูดขึ้น “บูลก็ชอบพูดมั่วไปเรื่อย กัปตัน สภาพคุณตอนนี้ต่างจากเขาในตอนนั้นมากๆ แน่นอน!”
พวกชาวประมงพยักหน้าพร้อมเพรียงแล้วมองดูฉินสือโอวอย่างสงสาร บอส สภาพคุณตอนนี้ดูแย่จริงๆ นะ…
ฉินสือโอว “…”
………………………………………