ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 622 ให้พวกเราพายเรือไปข้างหน้า

เขตพื้นที่นิวฟันด์แลนด์มีลูกหลานชาวไวกิ้งอยู่ไม่น้อย ส่วนจะมีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกันจริงหรือไม่ก็คงจะหาข้อเท็จจริงไม่ได้ แต่ถ้าศึกษาค้นคว้าและพิสูจน์กันตามประวัติศาสตร์ ชาวไวกิ้งก็มาถึงเขตพื้นที่นิวฟันด์แลนด์จริงๆ อีกทั้งยังอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลายาวนานอีกด้วย
จากข้อมูลที่เกี่ยวข้อง ชาวไวกิ้งถูกใช้อ้างอิงทั่วไปว่าเป็นโจรสลัดยุโรปเหนือ พวกเขาบุกรุกก่อกวนตามบริเวณหมู่เกาะของยุโรปและอังกฤษอยู่โดยตลอด เริ่มตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 8-11 ร่องรอยของพวกเขาแพร่กระจายไปทั่วตั้งแต่แผ่นดินทวีปยุโรปไปจนถึงอาณาเขตของขั้วโลกเหนือที่กว้างใหญ่ไพศาล ยุโรปในยุคนี้จึงถูกเรียกว่า “ยุคไวกิ้ง”
บ้านเก่าของชาวไวกิ้งอยู่ที่นอร์เวย์ สวีเดนและเดนมาร์ก พวกเขาค้นพบประเทศไอซ์แลนด์ตั้งแต่ปี 825 และตั้งถิ่นฐานเมื่อปี 875 ในปี 985 พวกเขาก็เข้าไปตั้งอาณานิคมที่กรีนแลนด์ และห้าร้อยปีก่อนโคลัมบัสจะค้นพบโลกใหม่ (ทวีปอเมริกา) พวกเขาก็เคยเดินทางมาถึงนิวฟันด์แลนด์รวมถึงสำรวจพื้นที่บริเวณอเมริกาเหนือแล้ว
เชื้อสายไวกิ้งในนิวฟันด์แลนด์จึงสืบต่อมาไปด้วยเหตุนี้
ชาวไวกิ้งไม่เรียกตัวเองว่าโจรสลัดไวกิ้ง ถึงแม้ว่างานศิลปะของยุโรปเหนือและอเมริกาเหนือหลายชิ้นจะสร้างภาพลักษณ์ที่สวยงามให้กับอาชีพของพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังไม่ชอบถูกเรียกว่า ‘ลูกหลานของโจรสลัดไวกิ้ง’ อยู่ดี
บนความเป็นจริงชื่อของชาวไวกิ้งมาจาก “vikingr” คำคำนี้มาจากการทับเสียง และคำนี้ยังเป็นคำศัพท์ในภาษาอังกฤษโบราณซึ่งหมายถึง “นักผจญภัยบนท้องทะเล” ด้วย ดังนั้นชาร์คกับซีมอนสเตอร์จึงคิดว่าตัวเองเป็นลูกหลานของนักผจญภัย ไม่ใช่ลูกหลานของโจรสลัด
ตลอดคืนฉินสือโอวได้ฟังชาร์คกับซีมอนสเตอร์คุยโวกันสารพัดไปพร้อมกับดื่มเบียร์ หลังจากนั้นพวกแลนซ์กับบูลก็เข้ามาร่วมวงด้วย คราวนี้สนุกแล้ว พอดื่มเหล้าเข้าไปทุกคนก็ล้วนแต่เป็นลูกหลานของชาวไวกิ้งทั้งนั้น
แน่นอนว่าฉินสือโอวเป็นข้อยกเว้น ยังไงเขาก็เป็นคนผิวเหลืองนี่นะ เส้นผมเป็นสีดำลึกลับ นี่แตกต่างกันกับชายชาตรีของชาวไวกิ้งราวฟ้ากับเหว
แต่ชาร์คก็พูดเก่งจริงๆ เขาตบไหล่ของฉินสือโอวพร้อมกับพูดว่า “ผมเคยอ่านหนังสือเรื่องบันทึกการเดินทางร้อยปีของนักผจญภัย ทะเลบอลติกเคยมีขบวนเรือของชาวไวกิ้งอยู่หนึ่งขบวน กัปตันเรือก็คือชายชาวตะวันออกผิวเหลืองคนหนึ่ง บรรพบุรุษของพวกเราเรียกเขาว่ากัปตันแห่งค่ำคืนอันมืดมิด ผมคิดว่าหัวหน้าน่าจะมีสายเลือดของเขานะ”
ฉินสือโอวพยักหน้ายิ้มเจื่อนๆ เขามีสายเลือดของกัปตันแห่งค่ำคืนอันมืดมิดอะไรนั่นแล้วจะมีประโยชน์อะไร? อีกอย่างก็เห็นๆ กันอยู่ว่าเขามีสายเลือดของเทพโพไซดอน โอเคไหม? กัปตันแห่งค่ำคืนอันมืดมิดอะไรกัน แค่เจอคลื่นยักษ์ของฉันซัดเข้าไป ไม่ว่าจะฟ้าสว่างหรือฟ้ามืดก็คว่ำเรือได้ทั้งนั้นแหละ!
หลังจากดื่มเหล้าจนโซซัดโซเซ พวกชาวไวกิ้งก็พากันกลับไปนอนแล้ว ฉินสือโอวส่งจิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปสู่ทะเลสาบเฉินเป่าแล้วหาแอ่งน้ำขนาดใหญ่กลางทะเลสาบที่พบตอนมาเจาะน้ำแข็งตกปลาช่วงฤดูหนาว
อาจจะเป็นเพราะในฟอสซิลมีวัตถุชนิดพิเศษบางอย่าง ในแอ่งน้ำยักษ์จึงเต็มไปด้วยหอยน้อยใหญ่ที่อยู่กันอย่างเนืองแน่น หอยพวกนี้ติดอยู่บนโขดหินกับฟอสซิล กองรวมกันเป็นชั้นๆ ถ้าหากมีคนที่เป็นโรคกลัวรูมาเห็นภาพนี้ คิดว่าคงจะถึงกับอาเจียนออกมาเลยทีเดียว
ปลาบรีมสีทองแดงที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มก้อนกำลังกินหอยน้ำจืดเป็นอาหารอยู่ในแอ่งน้ำยักษ์ ปลาชนิดนี้ค่อนข้างล้ำค่า คนในเมืองคงไม่รู้แน่ๆ ว่าที่ทะเลสาบเฉินเป่ามีปลาบรีมอยู่เยอะขนาดนี้ มีไม่กี่คนที่ตกปลาชนิดนี้ได้จากทะเลสาบ ดังนั้นผู้คนจึงพากันดูแคลนศักยภาพของทรัพยากรการประมงในทะเลสาบแห่งนี้
ตอนนี้จำนวนของปลาคาร์ฟเอเชียในทะเลสาบเฉินเป่าลดน้อยลงแล้ว นักท่องเที่ยวแต่ละกลุ่มเมื่อมาถึงเกาะแฟร์เวล รายการท่องเที่ยวที่ต้องทำก็คือการยิงปลา ถึงกระทั่งก็มีคนมาที่เกาะแฟร์เวลเพื่อยิงปลาเล่นแค่ไม่กี่ครั้ง
คนแคนาดาไม่เข้าใจรสนิยมของคนจีนเลยจริงๆ การยิงปลามันมีอะไรน่าสนใจนัก? สู้ตกปลาอย่างเงียบสงบก็ไม่ได้
นักท่องเที่ยวชาวจีนไม่ได้ยิงปลาเล่นเพื่อความสนุกเพียงอย่างเดียว แต่ยังกินมันด้วย บริเวณริมทะเลสาบสร้างกระท่อมปลาไว้กว่าสิบหลัง ด้านในมีอุปกรณ์สำหรับรับประทานอาหารพร้อมสรรพ เครื่องปรุงก็มีพร้อม พวกมันล้วนแต่เป็นสารพัดปลาย่างที่จัดซื้อมาจากไชน่าทาวน์ ปลาตุ๋น ปลาทอด ปลาทอดปรุงรส อุดมสมบูรณ์หลากหลาย
ด้วยความใสสะอาดและเย็นสบายของน้ำในทะเลสาบเฉินเป่า นักท่องเที่ยวชาวจีนจึงพากันตกตะลึงเป็นอย่างมาก ปลาตามธรรมชาติที่เกิดมาจากทะเลสาบแบบนี้คงจะไม่มีมลภาวะปนเปื้อนแน่นอน ดังนั้นพวกเขาจึงจะเช่ากระท่อมปลาแบบนี้ จากนั้นคนทั้งครอบครัวก็จะจัดงานเลี้ยงที่มีแต่เมนูปลาขึ้นมาหนึ่งมื้อ
ฉินสือโอวเที่ยวชมใต้ทะเลสาบเพื่อค้นหาพื้นที่แห่งใหม่ที่เหมาะกับการอยู่อาศัยของปลาบรีม ทะเลสาบเฉินเป่ามีปลาพันธุ์ท้องถิ่นอยู่ไม่มาก เขาจึงต้องคุ้มครองมันไว้ ไม่อย่างนั้นพอฟอสซิลถูกค้นพบแล้ว ฝูงปลาบรีมพวกนั้นก็จะถูกค้นพบเช่นกัน
ถึงแม้ชาวประมงนิวฟันด์แลนด์จะนับว่าเอาใจใส่งานด้านการคุ้มครองอุตสาหกรรมประมงเป็นอย่างดี แต่ก็จำกัดอยู่ที่ประมงทะเลเท่านั้น ถ้าค้นพบว่าปลาบรีมในทะเลสาบเฉินเป่ามีจำนวนมากขนาดนี้ ต้องมีคนมาลากอวนจับปลาแน่นอน
โชคดีที่ปลาบรีมเป็นปลาที่อยู่อย่างเงียบสงบ ขอแค่มีอาหาร พวกมันก็จะไม่ว่ายน้ำไปทุกแห่งอย่างง่ายๆ
ดังนั้นฉินสือโอวจึงเลือกผืนน้ำที่เป็นหลุมแอ่งแห่งใหม่แล้วม้วนเอาหอยน้ำจืดเติมลงไปข้างใน ไม่จำเป็นต้องใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนในการควบคุมฝูงปลาบรีม พวกมันก็จะพากันว่ายน้ำตามหอยน้ำจืดที่เป็นอาหารมาที่แอ่งน้ำแห่งใหม่เอง
ฉินสือโอวถ่ายทอดพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนให้กับพืชน้ำที่อยู่รอบๆ แอ่ง นี่คือแก้วสารพัดนึก เมื่อพืชน้ำดูดซับพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนเข้าไปแล้วก็จะสามารถดึงดูดแพลงก์ตอนมาได้มากขึ้น หอยน้ำจืดใช้แพลงก์ตอนเพื่อมีชีวิตรอด ส่วนปลาบรีมก็กินหอยน้ำจืดกับแพลงก์ตอนเป็นอาหาร ดังนั้นย่อมต้องอยู่ด้วยกันได้อย่างสบายใจ
นี่คือห่วงโซ่อาหาร เมื่อมีชั้นล่าง ยอมมีชั้นบน
เริ่มตั้งแต่ตอนทานอาหารเช้า เด็กๆ ทั้งหลายก็เตรียมพร้อมที่จะลงมือบุกแล้ว เชอร์ลี่ย์ชาร์จแบตให้กับรถบังคับระยะไกลจนเต็มเพื่อเก็บแบตเตอรี่ไว้ ส่วนพาวลิสก็ตรวจสอบสภาพของรถบังคับ ต้องรับประกันได้ว่าล้อทุกอันยังใช้งานได้ นี่เป็นเรื่องที่สำคัญมาก
ส่วนที่สำคัญที่สุดของรถบังคับระยะไกลคันนี้ก็คือล้อรถที่มีอยู่ทั่วทั้งคันกับกล้องที่อยู่ตรงหน้ารถ อีกทั้งล้อรถยังเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของที่สุด เนื่องจากพื้นใต้ทะเลและทะเลสาบเป็นเนินและแอ่งไม่ราบเรียบ บางครั้งรถก็เกิดพลิกคว่ำ ดังนั้นขอแค่ล้อทุกล้อรอบรถสามารถใช้งานได้ ไม่ว่าจะพลิกคว่ำยังไงรถก็สามารถวิ่งต่อไปได้
ฉินสือโอวขับรถฟอร์ดเอฟ 650 ออกมา ในกระบะหลังมีเด็กๆ ทั้งเจ็ดคนนั่งอยู่ รถกระบะคันใหญ่ส่งเสียงครั่นครืนขับออกไปข้างนอก เบาะข้างคนขับมีเหมาเหว่ยหลงที่สวมแว่นกันแดดอยู่ เขาหัวเราะฮ่าๆ พร้อมพูดขึ้นมา “ดูสิ พวกเราเหมือนนายพลทหารแอฟริกาไหม? บนรถขนยุวชนทหาร ส่วนพวกเราสองคนก็เป็นผู้สำเร็จโทษ”
“แล้วก็มีสุนัขทหาร กับนกอินทรีด้วย” ฉินสือโอวหันกลับไปมองข้างหลัง หู่จือกับเป้าจือหมอบอยู่บนที่นั่งด้านหลังด้วยท่าทางหดหู่ไม่มีชีวิตชีวา เมื่อคืนวานพวกมันถูกวินนี่สั่งสอนอย่างน่าเวทนา
แต่พอมองเห็นแววตาที่ฉินสือโอวส่งให้พวกมัน สุนัขทั้งสองตัวก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง มันก้มเข้าไปใกล้ด้านหลังที่นั่งคนขับ แล้วแลบลิ้นออกมาเลียผมกับไหล่ของฉินสือโอว
ทะเลสาบเฉินเป่าในฤดูใบไม้ผลิสวยงามมาก บริเวณรอบๆ มีหญ้าสีเขียวสดกับดอกไม้สีแดง ต้นวิลโลว์และต้นเมเปิลริมทะเลสาบก็ผลิใบไม้สีเขียวอ่อนช้อยออกมา ลมพัดใบไม้เสียงดังซาๆ พัดพาเอาลมหายใจที่เปี่ยมไปด้วยพลังเข้ามา
น้ำในทะเลสาบใสสะอาดสะท้อนภาพท้องฟ้าสีครามและต้นไม้สีเขียว ลมทะเลพัดผ่านผิวน้ำบนทะเลสาบ จนเกิดคลื่นน้ำเป็นระลอกๆ นกน้ำอาศัยอยู่ในที่ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชน้ำอย่างผ่อนคลายสบายใจ บ้างก็จัดระเบียบขน บ้างก็หาอาหารกิน
ไกลออกไปอีกหน่อยก็มีคนพายเรืออยู่บนทะเลสาบ ตอนที่ฉินสือโอวลงมาจากรถเขาก็ได้ยินเด็กคนหนึ่งกำลังใช้เสียงอันไพเราะร้องเพลงอยู่ “……ให้พวกเราพายเรือไปข้างหน้า เรือลำน้อยเคลื่อนคล้อยฝ่าคลื่น ผืนทะเลสะท้อนเจดีย์ขาวแสนงาม พรรณไม้เขียวชอุ่ม กำแพงสีแดงโอบล้อมรอบด้าน เรือลำน้อยเคลื่อนคล้อยลอยไปบนธารา……”
เสียงร้องไม่ได้ดังกังวานนัก และเนื่องจากลมทะเลที่พัดผ่าน เสียงร้องจึงล่องลอยแตกกระจายไปท่ามกลางสายลม
ทว่านี่ก็กระทบต่อความไพเราะที่น่าประทับใจของเพลงนี้ เด็กหญิงที่ร้องเพลงนี้มีเสียงร้องที่หวานมาก เพียงแค่เสียงร้องก็ทำให้ฉินสือโอวรู้สึกประทับใจอย่างถึงที่สุดได้แล้ว
คนที่รู้สึกประทับใจยิ่งกว่าก็คือเหมาเหว่ยหลง เขาถอดแว่นกันแดดออกพร้อมพิงอยู่ที่หัวรถพลางทอดสายตามองทะเลสาบเฉินเป่าอย่างเลื่อนลอยด้วยความตะลึงงัน เมื่อมองไกลออกไป เด็กๆ ที่มาเที่ยวอยู่บริเวณริมทะเลสาบพวกนั้นต่างก็เต็มไปด้วยเงาภาพรางๆ ของเขาตอนช่วงอายุเจ็ดแปดขวบ
………………………………………………..