ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 550 แบรนด์ต้าฉิน

ฉินสือโอวส่งกลุ่มบัคเคอร์ออกไปด้วยมารยาท แม้แต่อาหารกลางวันก็ไม่ได้ให้พวกเขาอยู่กินด้วยซ้ำ
คิดจะสวมหมวกเพื่อการกุศลมาหาเพื่อให้เขาคืนภาพวาดน้ำมัน? หมวกใบนี้ถือว่าใหญ่ใช้ได้เลย แต่ว่าวัตถุโบราณของจีนที่ตกหล่นอยู่ในทวีปยุโรปของพวกคุณล่ะ ทำไมพวกคุณไม่คืนกลับไป? นั่นไม่ใช่เพื่อการกุศลเหรอ?
ฉินสือโอวเกลียดการสองมาตรฐานมากที่สุด แต่คนพวกนี้กลับมาสองมาตรฐานกับเขา!
ตอนที่หันหลังกำลังจะกลับเข้าบ้าน เขาได้ยินเสียงคนเรียกตัวเอง จึงหันกลับไปอย่างประหลาดใจ ก็เห็นเข้ากับบัตเลอร์ที่ไถมาตามทาง
ที่ใช้คำว่า ‘ไถ’ เป็นเพราะว่าเท้าของบัตเลอร์เหยียบวงล้อไฟสองล้ออยู่ โดยที่เขาไม่ต้องขยับ ลำตัวตรงเหยียบอยู่ข้างบน วงล้อไฟก็ไถมาด้วยความเร็วแล้ว
วงล้อไฟที่ว่าก็คือชื่อเรียกทั่วไปของจักรยานไฟฟ้าล้อเดียวชนิดหนึ่ง แต่ทั้งสองก็ไม่ใช่ความหมายเดียวกัน จักรยานไฟฟ้าล้อเดียวเป็นแบบที่มีล้อเดียว เท้าจะเหยียบอยู่บนที่เหยียบสองข้างของล้อนั้น วงล้อไฟมีทั้งแบบล้อเดียวและสองล้อ ซึ่งของบัตเลอร์เป็นแบบสองล้อ
ล้อทั้งสองนี้มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 20 เซนติเมตร ตอนที่หมุนก็จะมีแสงระยิบระยับ ความเร็วค่อนข้างเร็ว อีกอย่าง ด้านล่างคันเหยียบระหว่างล้อทั้งสองยังมีแสงที่เหมือนกับประกายไฟ ดูไปแล้วเท่เป็นอย่างมาก!
บัตเลอร์ไถมาถึงหน้าฉินสือโอว เอนกายไปด้านหลังเล็กน้อยรถก็หยุดลงแล้ว เห็นอย่างนี้แล้วฉินสือโอวยิ้มพูด “เพื่อน คนอเมริกันเล่นเก่งกันจริงๆ”
ได้ยินคำของฉินสือโอว บัตเลอร์แบมือบอก “ขอร้องเถอะ ตอนนี้ของสิ่งนี้มีกันทั่วโลก เกี่ยวอะไรกับคนอเมริกากัน? นายอยากจะลองเล่นหน่อยไหม? อันนี้ฉันให้นาย ฉันยังมีอีกหลายอันที่นิวยอร์ก”
ฉินสือโอวเองไม่ได้สนใจอะไร แต่ว่าส่งให้เด็กๆ ของวินนี่เป็นของขวัญน่าจะดีกว่า เขาสอบถามว่าวงล้อไฟนี้ราคาเท่าไร บัตเลอร์ปัดมืออย่างไม่สนใจว่า “นายชอบก็เอาไปเถอะ”
“ฉันยังอยากได้อีกสักสี่อัน อ้อไม่ หกอัน ช่างเถอะ สิบอันเลยแล้วกัน” ฉินสือโอวคิดไปคิดมายังมีพวกเด็กๆ ของชาร์ค แลนซ์ และซีมอนสเตอร์อีก ยังไงก็ต้องให้คนละหนึ่งอัน?
บัตเลอร์กระแอมไอขึ้นมา พูดอย่างจนใจว่า “เพื่อน ฉันเป็นพ่อค้าอาหารทะเล ไม่ใช่คนขายรถฟังกี้ดัก ตอนนี้ฉันก็เอามาแค่อันเดียว ถ้านายอยากได้เยอะกว่านี้ ก็ต้องรอฉันมาอีกทีครั้งหน้าแล้วล่ะ”
ฉินสือโอวขึ้นไปลองเล่นดู บัตเลอร์บอกให้เขาระวัง เพราะว่าถนนในฟาร์มปลาไม่ค่อยดี แต่ว่าหลังจากที่ฉินสือโอวขึ้นไปลองบังคับให้วงล้อไฟเดินหน้าไปไม่กี่เมตร ก็จับเทคนิคได้แล้ว
การจะเล่นสิ่งนี้จะต้องพึ่งการทรงตัว ภายในวงล้อไฟมีระบบคอมพิวเตอร์อยู่ ภายใต้การควบคุมของระบบคอมพิวเตอร์ ผ่านการวิเคราะห์สภาพตามจริงของระบบต่างๆ วงล้อไฟจึงสามารถทำการเร่งความเร็วหรือลดความเร็วได้ ขอเพียงแค่รักษาสมดุลให้ดี การจะเล่นสิ่งนี้ก็ง่ายนิดเดียว
ดังนั้นบัตเลอร์จึงเริ่มมองด้วยตาเบิกกว้าง ฉินสือโอวบังคับวงล้อไฟเร่งความเร็วเดินหน้า จากนั้นถอยหลัง ปรับเปลี่ยนหมุนโค้ง หรือแม้กระทั่งลอย…
“ให้ตายสิ เมื่อก่อนนายจะต้องเล่นบ่อยแน่นอน!”บัตเลอร์พูดอย่างไม่ค่อยพอใจ เขายังคิดว่าตัวเองแสดงต่อหน้าสำเร็จ แต่กลับกลายเป็นว่าสอนหนังสือสังฆราชไป
ฉินสือโอวไม่ได้อธิบาย สมรรถภาพร่างกายเขาค่อนข้างดีและรอบด้าน ความสมดุลก็ไม่ต่างจากพวกนักกีฬายิมนาสติกที่เล่นคานทรงตัวเป็นเวลานาน แค่วงล้อไฟนั้นไม่สบายและง่ายดายเหรอ?
รู้สึกว่าของสิ่งนี้ไม่เลวเลย หลังจากฉินสือโอวพาบัตเลอร์กลับเข้าบ้านไป ก็รีบเข้าอินเทอร์เน็ตดู ในนครเซนต์จอห์นก็มีเครื่องมือการขนส่งแบบนี้เหมือนกัน ก็เหมือนที่บัตเลอร์บอก ตอนนี้เจ้าสิ่งนี้แพร่กระจายไปทั่วโลก โดยเฉพาะในเมืองที่มีการจราจรติดขัด กำลังเกิดการปฏิวัติการขนส่งหนึ่งขึ้น
วงล้อไฟสองล้อรุ่นนี้มีชื่อเรียกว่ารถฟังกี้ดัก ราคาไม่ถูกเลย หนึ่งอันต้องใช้เงิน 1800 ดอลลาร์แคนาดา ฉินสือโอวไม่ได้ขาดเงิน จึงสั่งมาสิบอันอย่างเด็ดเดี่ยว
หลังจากสั่งของ ฉินสือโอวถามความเห็นเกี่ยวกับอาหารทะเลกับบัตเลอร์ บัตเลอร์ตื่นเต้น บอกว่า “อาหารทะเลของนายดีมาก เพื่อน ดีที่สุดแน่นอน! ขอเพียงพวกมันเข้าตลาด ก็สามารถกลายเป็นวัตถุดิบระดับสูงได้ทันที แต่ว่า…”
พอได้ยินคำว่า ‘แต่ว่า’ ฉินสือโอวก็ขนลุก ตอนที่พูดคุยกันกลัวแต่การหักมุมแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะหักมุมไปถึงไหน
คุณภาพอาหารทะเลของเขาเป็นอย่างไรเขาเองรู้ดีที่สุด ผ่านการปรับปรุงจากพลังโพไซดอนมันจะแย่ได้อย่างไร? แต่ไม่ใช่ว่ารสชาติยิ่งดีหมายถึงมูลค่าอาหารทะเลของเขายิ่งสูง คนในสมัยนี้ตื่นตัวอย่างมากกับอาหารการกิน ถ้าหากพบว่าหน้าตาและรสชาติอาหารผิดปกติ อาจจะคิดไปไกลถึงไหนต่อไหน ไม่ว่าจะดัดแปลงพันธุกรรม อาหารสังเคราะห์ และสายพันธุ์ตัดต่อต่างๆ ของพวกนี้ขายไม่ได้อยู่แล้ว
บัตเลอร์พูดอย่างไม่สนใจต่อว่า “แต่ถ้าพวกเราจะทำเป็นเพียงอาหารทะเลธรรมดามาขาย ก็เสียดายมูลค่าของพวกมันเกินไป เพราะฉะนั้นนะเพื่อน ฉันคิดจะสร้างแบรนด์อาหารทะเลขึ้นมาแบรนด์หนึ่ง พวกเราสองคนมาทำด้วยกัน อาหารทะเลของพวกเรา พวกเราก็ขายกันเอง สร้างช่องทางออกมาเองช่องทางหนึ่ง!”
“ก็เหมือนกับตลาดสึกิจิ?” ฉินสือโอวถาม
บัตเลอร์ส่ายหัวว่า “ไม่ ก็เหมือนกับวากิวญี่ปุ่น พวกเราเริ่มจัดตั้งตลาดขายอาหารทะเลเฉพาะในนิวยอร์ก ขายเพียงของที่มาจากฟาร์มปลาของพวกเรา สร้างแบรนด์ขึ้นมาหนึ่งแบรนด์ อย่างเช่นปลาลิ้นหมาแบรนด์ต้าฉิน หรือหอยงวงช้างแบรนด์บัตเลอร์ต่างๆ”
วากิวเป็นเนื้อวัวชั้นสูงชนิดหนึ่งที่ผลิตจากญี่ปุ่น เป็นเนื้อวัวที่คุณภาพดีที่สุดที่ทั่วโลกยอมรับในปัจจุบัน เพราะว่าเนื้อของวากิวเนียนละเอียดฉ่ำน้ำ ปริมาณไขมันอิ่มตัวและกรดไขมันต่ำ รสชาติเป็นเอกลักษณ์ มูลค่าเนื้อสูงมาก ในญี่ปุ่นถูกมองว่าเป็น ‘สมบัติของชาติ’ ราคาสูงเป็นอย่างมาก
ตามที่ฉินสือโอวทราบ พื้นที่ที่ราคาเนื้อวากิวแพงมากที่สุดน่าจะเป็นแคนาดา ก่อนหน้านั้นเขาเห็นในข่าวว่าเป็นนิวฟันด์แลนด์ ราคาเนื้อสันในวากิวคือหนึ่งดอลลาร์แคนาดาหนึ่งกรัม บอกว่ามันคือทองทำในเนื้ออก็ไม่เกินจริงเลยสักนิด
แบบนี้ฉินสือโอวก็เข้าใจแล้ว บัตเลอร์จะสร้างช่องทางอาหารทะเลระดับสูงหนึ่งขึ้นมา ผูกขาดช่องทางจัดหาอาหารทะเลของภัตตาคารระดับสูงก่อน แบบนี้หาเงินได้เยอะกว่า และลดปัญหามากกว่า
สำหรับความคิดของบัตเลอร์ ท่าทีฉินสือโอวเห็นด้วยอยู่แล้ว
ถ้าหากสามารถสร้างแบรนด์ให้อาหารทะเลจากฟาร์มปลาของเขา อย่างนั้นวันหลังเขานอนนับเงินก็พอแล้ว ลองคิดดูว่าฟาร์มปลามีปลาค็อดเท่าไร ปลาแฮร์ริ่งเท่าไร ปลาซาบะเท่าไร และกุ้งปูหอยเท่าไร? ถ้าหากช่องทางอาหารทะเลระดับสูงเปิดออก นั่นเป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น!
ฉินสือโอวตัดสินใจรับปาก จากนั้นก็สอบถามแผนการของบัตเลอร์ ด้านนี้เขาจำเป็นต้องถ่อมตัวไว้ เพราะว่าเรื่องการขายอาหารทะเล เขายังห่างจากบัตเลอร์เยอะมาก เขาเป็นมืออาชีพ
ได้รับการยอมรับจากฉินสือโอว บัตเลอร์พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ก่อนอื่นพวกเราต้องเลือกเมืองหนึ่งเป็นเมืองเริ่มต้นตลาด นิวยอร์กใหญ่มาก ระดับการบริโภคค่อนข้างสูง แต่ฉันไม่แนะนำให้เลือกนิวยอร์ก เพราะว่าคนนิวยอร์กค่อนข้างเรื่องมากและหยิ่งยโส พวกเขายากที่จะประเมินในระดับสูงให้แบรนด์จากต่างประเทศ”
“ถ้าจะเลือก ก็เลือกเมืองหนึ่งที่ผู้คนค่อนข้างเยอะ เศรษฐกิจค่อนข้างดี และวัฒนธรรมค่อนข้างเปิดกว้าง ฉันเลือกไมอามี! แม้ว่าเกาะแฟร์เวลจะห่างจากไมอามีไกลไปหน่อย แต่ว่าพวกเราใช้การขนส่งทางอากาศทั้งหมด เวลาก็ต่างไม่เท่าไร ถึงจะต้องขนส่งทางทะเล อย่างนั้นชายฝั่งตะวันออกเองก็สะดวกที่สุด”
“โอเค อย่างนั้นก็เลือกไมอามี แล้วจะทำยังไง?” ความทะเยอทะยานของฉินสือโอวก็ตื่นขึ้นมาด้วย
…………………………………………………