ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 519 รากฐานของฟาร์มปลา

เขารีบปลอบประโลมให้เจ้าสามตัวอารมณ์เย็นขึ้น หลังจากนั้นก็ให้เจ็ดพี่น้องว่ายไปข้างหน้าแล้วก็ถอยหลัง ไม่มีปัญหาอะไร คำสั่งนี้ผ่าน เอาใหม่ว่ายไปข้างหน้า ถอยหลัง ว่ายไปทางซ้ายแล้วก็วนไปทางขวา ยังคงไม่มีปัญหา ให้พวกมันว่ายไปข้างหน้า ถอยหลัง ว่ายไปทางซ้ายวนไปทางขวา ตีลังกาหน้าและตีลังกาหลัง หลังจากนั้นก็ไปหาฉลามมาหนึ่งตัว ทุกอย่างทำอย่างต่อเนื่อง…
คำสั่งหยุดเพียงเท่านี้ หลังจากที่เจ็ดพี่น้องตีลังกาหลังเสร็จก็หยุดนิ่ง ฉินสือโอวรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ แต่ตรงไหนกันนะ?
เขาคิดอย่างละเอียดอีกที ถ้าเป็นคำสั่งที่พวกสิ่งมีชีวิตไม่สามารถทำได้ พวกมันก็จะไม่ทำตามถึงจะเป็นเรื่องปกติ แต่เจ็ดพี่น้องกลับทำตามจนเกือบครบหมดถึงค่อยหยุด หรือว่าพวกมันจะไม่เข้าใจคำสั่งสุดท้ายไม่รู้จะไปหาฉลามตัวไหนกัน
คาดการณ์ว่าน่าจะเป็นแบบนี้ ฉินสือโอวจึงให้เจ็ดพี่น้องทำท่าตามที่สั่งจนครบแล้วค่อยไปหาฉลามบาสกิง
ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นทันใด เจ็ดพี่น้องทำท่าครบก็พุ่งไปหาตำแหน่งที่ฉลามอยู่อย่างรวดเร็วราวกับลูกศร และแน่นอนว่า เป็นตายอย่างไรก็ไม่กล้าเข้าใกล้ปากที่เป็นเหมือนหลุมดำของฉลามบาสกิงตัวนั้น
ฉินสือโอวปล่อยเจ็ดพี่น้องไปแล้วก็ไปลองกับเจ้าสามตัวต่อ เจ้าสามตัวปฏิบัติตามคำสั่งของเขาอย่างละเอียด อีกอย่างตอนที่ทำตามคำสั่ง เจ้าสามตัวจะไม่ได้เป็นเหมือนปลาหุ่นยนต์ที่ทำตามคำสั่งแบบไร้จิตใต้สำนึก แต่พวกมันกลับปฏิบัติหน้าที่อย่างมีสติ
หลังจากทดลองไปสักพัก ฉินสือโอวก็เริ่มเข้าใจว่าคำสั่งที่จิตสำนึกแห่งโพไซดอนมีต่อปลาและกุ้งที่ไม่มีปัญญาก็เหมือนกับโค้ดที่สั่งไปยังคอมพิวเตอร์ พอพวกมันได้รับคำสั่งจึงกลายเป็นเหมือนหุ่นยนต์ปฏิบัติหน้าที่ตามคำสั่งที่ได้รับ
คำสั่งบางอย่างก็เป็นเหมือนแรงกระตุ้น อย่างเช่นสั่งไม่ให้ปลาแลมป์เพรย์เข้าใกล้แนวเขตปะการัง แค่ได้เข้าใกล้เขตรอบแนวปะการัง พวกมันก็จะว่ายออกห่าง แต่บางคำสั่งก็เป็นเหมือนครั้งเดียวจบ อย่างเช่นให้เต่าลายจุดคลานขึ้นฝั่ง พอหลังจากที่ขึ้นฝั่งไปแล้วคำสั่งก็จะไม่เป็นผล พวกมันก็จะคลานลงไปในน้ำ…
ในทางกลับกัน คำสั่งของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนต่อสิ่งมีชีวิตในทะเลที่มีปัญญา พวกมันก็จะทำตามคำสั่ง แต่ถ้าคำสั่งเกิดขัดกับลักษณะตามธรรมชาติของพวกมันก็จะไม่ทำ อย่างเช่นเจ็ดพี่น้องก็ปฏิเสธที่จะไปตาย
พอมีความสามารถนี้ สำหรับฉินสือโอวเรื่องหลายเรื่องก็จัดการได้ง่ายขึ้น
ฝูงกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีถูกส่งไปอยู่ในน่านน้ำของฟาร์มปลาแกธเธอริงทุกตัว ว่ายวนอยู่ตรงนั้นเพื่อคุมเขตน้ำทะเลตื้น เมื่อใดที่มีคนจากบนฝั่งลงไปในน้ำ ก็จัดการกับคนพวกนั้นได้เลยโดยไม่ต้องลังเล
กองพลงูเหลือมทะเลที่เก็บตัวอยู่ในทะเลช่วงฤดูหนาวก็ควรจะออกโรงแล้ว ตอนนี้อากาศในช่วงฤดูใบไม้ผลิเริ่มอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดงูเหลือมทะเลก็ฟื้นฟูกำลังกลับคืนมา พวกมันก็เริ่มออกมาทำกิจกรรมมากขึ้นในช่วงหลายวันมานี้
ช่วงฤดูหนาวราวสามเดือนกว่า งูเหลือมทะเลจะขดรวมตัวกันกลายเป็นกลุ่มงูขนาดใหญ่เพื่อต้านกับความหนาวเหน็บ พวกมันไม่แม้กระทั่งออกไปหาอาหาร จะใช้พลังงานไขมันที่เก็บตุนไว้ก่อนหน้านี้เท่านั้น หลายครั้งที่ฉินสือโอวไปดูก็พบว่าพวกมันผอมลงไปเยอะ จึงอดไม่ได้ที่จะป้อนพลังโพไซดอนให้พวกมันเพื่อรักษาชีวิตไว้
งูเหลือมทะเลก็อยู่เพื่อเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเขา งูเหลือมทะเลก็จะว่ายลงไปทางใต้ของมหาสมุทรแอตแลนติกในตอนฤดูใบไม้ร่วงแล้ว แต่หลังจากที่ได้รับพลังของโพไซดอน พวกมันจึงตั้งรกรากอยู่ตรงนั้นไม่ยอมขยับไปไหน
แค่มองจากความภักดีนี้ ฉินสือโอวก็ต้องประเมินพวกมันสูงขึ้นสักหน่อยแล้ว
เพราะพอมีงูเหลือมทะเลจะจัดการกับฟาร์มปลาแกธเธอริงก็สะดวกขึ้นมาก ผู้นำงูเหลือมทะเลยักษ์มีความยาวสิบกว่าเมตรเต็มๆ แค่ขึ้นไปนอนขดบนชายฝั่งสักหน่อย ก็เพียงพอที่จะทำให้คนตกใจกลัวจนไม่มีใครกล้าซื้อวิลล่าวิวทะเลของฟาร์มปลาแล้ว
พลังโพไซดอนเต็มเปี่ยม ฉินสือโอวไปเขตแนวปะการัง พลังงานจำนวนมากถูกป้อนเข้าสู่โพลิป เพื่อทำให้พวกมันเติบโตได้ไวที่สุด
เมื่อมีความคิดในการสร้างประภาคารให้กับฟาร์มปลา ฉินสือโอวก็เริ่มให้ความสำคัญกับแนวปะการังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าสามารถที่จะสร้างแนวปะการังเป็นแถบยาวในทะเลได้ ถ้าเช่นนั้นประภาคารก็จะมีฐานให้ตั้งอยู่ได้
ปีก่อน เขาคิดมาเสมอว่าอยากได้แนวปะการังโดยมีมนุษย์คอยช่วยเหลือ แต่จนสุดท้ายก็ยังไม่ได้เริ่มลงมือสักที งานนี้คงต้องเอาไว้ในแผนงานแล้ว
แนวปะการังสามารถช่วยพัฒนาระบบนิเวศน์ของฟาร์มปลาได้ เพราะแนวปะการังใต้ทะเลสามารถเปลี่ยนกระแสน้ำใต้ทะเลให้กลายเป็นกระแสน้ำผุดได้ ซึ่งกระแสน้ำผุดจะช่วยนำเหยื่ออาหารใต้ท้องทะเลขึ้นมาบนผิวน้ำ กลายเป็นอาหารให้กับพวกแพลงก์ตอน ปลา กุ้งและหอยประเภทต่างๆ ด้วย
ฉินสือโอวเคยไปทะเลมาหลายที่ ตั้งแต่ชายหาดน้ำตื้นจอร์จไปจนถึงอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ เขาค้นพบว่าปัญหาของฟาร์มปลาของนิวฟันด์แลนด์ไม่ได้เกิดจากแค่การจับปลาตามอำเภอใจเท่านั้น แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือการแปรสภาพเป็นทะเลทรายใต้ท้องทะเล
เมื่อก่อนใต้ท้องทะเลของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์เต็มไปด้วยสาหร่ายทะเลและสิ่งมีชีวิตในน้ำ แต่เนื่องด้วยภาวะโลกร้อนและภาวะเรือนกระจกที่เกิดขึ้นกันทั่วโลกในปัจจุบัน ซึ่งทำให้ฟาร์มปลาที่อยู่ทางตอนเหนือสุดของนิวฟันด์แลนด์ได้รับความเสียหายหนัก สาหร่ายทะเลและสิ่งมีชีวิตในน้ำก็รับไม่ได้กับค่า PH การเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ จึงค่อยๆ ทยอยตายไป
ทะเลทรายใต้ท้องทะเลเป็นสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายที่สุดในระบบนิเวศน์ทางทะเล พื้นใต้ท้องทะเลที่ว่างเปล่าไม่สามารถให้อาหารกับสิ่งมีชีวิตในท้องทะเลได้ ไม่สามารถให้ที่หลบซ่อนกับสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ ไม่สามารถให้ที่พักอาศัยเพื่อการสืบพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลได้ ถ้าเช่นนั้นแล้วสิ่งมีชีวิตในทะเลจะเติบโตอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกันเล่า?
ข้อดีของฟาร์มปลาต้าฉินก็อยู่ตรงนี้ ไม่ต้องพูดถึงเขตน่านน้ำแนวปะการังที่กำลังเติบโตได้ดีเลยด้วยซ้ำ พูดถึงแค่จุดอื่น ใต้ท้องทะเลถูกปกคลุมด้วยสาหร่ายทะเล พืชน้ำ ปลาแฮร์ริ่งและปลาซาบะก็มีที่อยู่อาศัยของมัน และด้วยเหตุนี้ปลาค็อดจึงมีอาหารที่เพียงพออีกด้วย
ยิ่งเข้าใจในทะเลมากเท่าใด ฉินสือโอวก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากขึ้นเท่านั้น
ตอนที่เพิ่งได้หัวใจแห่งโพไซดอน เขานึกเพียงว่าแค่ป้อนพลังโพไซดอนเข้าไปในฟาร์มปลาก็เพียงพอและสามารถที่จะสร้างฟาร์มปลาที่แข็งแกร่งได้แล้ว แต่ที่จริงแล้วนี่เป็นแค่การเข้าใจผิด
ทำอย่างไรให้เป็นฟาร์มปลาที่ล้ำเลิศนะ?
ก่อนอื่น ต้องมีน่านน้ำในส่วนไหล่ทวีป ซึ่งส่วนนี้เป็นส่วนของท้องทะเลตื้น แสงแดดเพียงพอ สาหร่ายทะเลและพืชน้ำสามารถสังเคราะห์แสงได้เต็มที่ ซึ่งฟาร์มปลาต้าฉินก็เข้าข่ายเงื่อนไขนี้ จากชายฝั่งยื่นไป 100 กิโลเมตร ส่วนน้ำลึกสุดก็แค่ 50 เมตร
ประการที่สอง ต้องมีกระแสจากแม่น้ำนำพาอาหารที่อุดมสมบูรณ์มาสู่ทะเล เพื่อให้แพลงก์ตอนเจริญเติบโตได้เต็มที่และเหยื่อของปลาก็จะมีอย่างเพียงพอ ซึ่งฟาร์มปลาต้าฉินติดปัญหาข้อนี้ ดังนั้นพอฟาร์มปลามีปัญหานี้ความสามารถที่จะฟื้นฟูกลับมาก็ห่างไกลออกไป ฉินสือโอวจึงจำเป็นต้องลงทุนกับลูกปลาด้วยตัวเอง ฟาร์มปลาถึงค่อยฟื้นฟูขึ้นมา
ประการที่สามคือที่ซึ่งกระแสน้ำอุ่นและเย็นบรรจบกันหรือที่ที่มีน้ำทะเลเย็นซัดผ่าน ข้อนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย เพราะกระแสน้ำเย็นแลบราดอร์ก็บรรจบกับกระแสน้ำอุ่นของอ่าวเม็กซิโกที่นี่ ฟาร์มปลาต้าฉินตั้งอยู่ในส่วนหน้าสุดของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ จึงครอบครองพื้นที่ที่ดีที่สุดของกระแสน้ำอุ่นอ่าวเม็กซิโก
ประการสุดท้าย จำเป็นต้องมีน้ำฝนเพียงพอ ปริมาณน้ำฝนจะส่งผลกระทบต่อการพาความร้อนตามแนวตั้งของน้ำทะเล หากมีปริมาณน้ำฝนมากจะมีน้ำจืดบนผิวน้ำในทะเลมากขึ้น ความเค็มก็จะลดลง และการแบ่งชั้นของน้ำทะเลจะมีเสถียรภาพ
แบบนี้ก็สามารถยับยั้งการพาความร้อนขึ้นและลงของน้ำทะเล ความลึกของระดับน้ำของที่อยู่อาศัยจำพวกปลาก็มีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย ฝูงปลารวมตัวหนาแน่น ฟาร์มปลาก็จะเสถียร ในทางตรงกันข้าม หากมีปริมาณน้ำฝนที่น้อย การพาความร้อนของน้ำทะเลจะรุนแรงขึ้น และบริเวณตกปลาก็จะมีขนาดเล็กและไม่เสถียร
ถือว่าดีทีเดียว เกาะแฟร์เวลตั้งอยู่ทางตอนใต้ของแคนาดา แสงแดดมีปริมาณเพียงพอ ปริมาณน้ำฝนหรือหิมะต่างมีอย่างพอดี
หลังจากที่ฉินสือโอวเข้ามารับช่วงต่อที่ฟาร์มปลา เขาก็เลือกที่จะลงทุนกับเมล็ดพันธุ์ของสาหร่ายทะเล พืชน้ำจำนวนมากในทะเลไปตามจิตใต้สำนึกของเขา และยังป้อนพลังโพไซดอนให้พวกมันในปริมาณมากอีกด้วย
สิ่งนี้สำคัญมาก เพราะด้วยเหตุนี้ การสังเคราะห์แสงของสาหร่ายทะเลก็จะสามารถผลิตออกซิเจนได้เป็นจำนวนมาก การย่อยสลายของเน่าเสียก็จะเลี้ยงแพลงก์ตอนได้ในปริมาณเยอะ ซึ่งท้ายที่สุดแล้วก็จะกลายเป็นรากฐานของฟาร์มปลา
พอเข้าใจถึงสิ่งนี้ในตอนนี้ และหลังจากที่ฉินสือโอวมีพลังโพไซดอนที่เต็มเปี่ยม นอกเหนือจากการหาทักษะของโพไซดอนที่ได้รับมาใหม่ จากนั้นเขาก็เริ่มป้อนพลังงานโพไซดอนลงในสาหร่ายและพืชน้ำในฟาร์มปลาอย่างเต็มที่
โดยเริ่มจากทางใต้สุด จิตใต้สำนึกแห่งโพไซดอนมุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็ว พลังโพไซดอนถูกแผ่ออกไปอย่างบ้าคลั่ง แผ่กระจายออกไปจนกว่าฉินสือโอวเหนื่อยล้า เขาถึงค่อยหยุดและผล็อยหลับไป
ในเวลานี้ ท้องฟ้าทางตะวันออกของญี่ปุ่นสว่างไสวและตอนนี้พลังของโพไซดอนก็มากมายเหลือเกิน!
……………………………………….