บทที่161 น่าเหลือเชื่อ
โดย
Ink Stone_Fantasy
ศาสตราจารย์คาร์ลพาพวกเขามาส่งยังโรงแรมที่จองไว้ก่อนแล้ว เป็นโรงแรมสี่ดาว ชื่อ ‘อีสต์ โคสต์ การ์เด้น’
ที่มาพักโรงแรมนี้ เพราะมันอยู่ใกล้กับสถานที่จัดการแข่งขันออลสตาร์เพื่อการกุศล การแข่งขันของพรุ่งนี้จะจัดขึ้นที่สนามกีฬาชื่อดังของอเมริกา ทีดี การ์เด้น ที่นี่คือสนามกีฬาหลักของทีมเซลติกส์ เอ็นบีเอ รวมทั้งเป็นสนามกีฬาที่มีกลิ่นอายประวัติศาสตร์และมีเกียรติที่สุดของเอ็นบีเอด้วย
ศาสตราจารย์คาร์ลจองห้องเดี่ยวหนึ่งห้องและห้องคู่หนึ่งห้อง ฉินสือโอวกับเหมาเหว่ยหลงพักด้วยกัน ไม่ใช่เพื่อประหยัดเงิน แต่ทั้งสองคนแค่อยากพูดคุยเรื่อง เอ็นบีเอ ด้วยกัน เป็นความสนุกของพวกเขาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย
ฉินสือโอวหวังว่าเออร์บักจะไปตรวจร่างกาย แต่ศาสตราจารย์คาร์ลบอกว่าพวกเขาเพิ่งลงจากเครื่องมาคงค่อนข้างเหนื่อยกัน ค่อยไปตรวจพรุ่งนี้ดีกว่า อย่างไรการแข่งขันก็เริ่มตอนเย็น กลางวันยังมีเวลา
ศาสตราจารย์คาร์ลพูดเช่นนั้น ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะเหนื่อยจริงๆหรอก เที่ยวบินจากออตตาวามาบอสตันแค่สองชั่วโมง เครื่องบินเพิ่งบินขึ้นแล้วก็บินลง จะเหนื่อยได้อย่างไร?
อีกอย่างเออร์บักเพิ่งจะตรวจไปเมื่อต้นเดือน จึงไม่จำเป็นต้องตรวจซ้ำก็ได้เพราะผลลัพธ์คงไม่ต่างกันเท่าไร แต่ก็เกรงว่าอาจมีอะไรผิดพลาดได้ เนื้องอกแบบไกลโอมา เมื่อเคยอาการกำเริบแล้วครั้งหนึ่งก็ยากจะควบคุมได้ ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาย่อมไม่ใช่ข่าวดี
ฉินสือโอวแทบอดใจไม่ไหว พอกลับถึงห้องผลักหน้าต่างเปิด ก็เห็นอาคารขนาดใหญ่เหมือนโกดังปรากฏอยู่ไม่ไกล ซึ่งก็คือสนามกีฬาทีดี การ์เด้นฝั่งเหนือ หนึ่งในสถานที่อันทรงเกียรติของเอ็นบีเอ
เหมาเหว่ยหลงเพิ่งเคยได้อยู่ใกล้เอ็นบีเอขนาดนี้ เขาชี้ไปยังถ้วยรางวัลสีทองขนาดใหญ่ตรงประตูทางเข้า เอ่ยว่า “ดูสิ สัญลักษณ์ของลาร์รี โอ ไบรอันใหญ่อะไรอย่างนี้ ดีเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปถ่ายรูปกัน”
ลาร์รี โอ ไบรอันก็คือชื่อของถ้วยรางวัลแชมป์ที่สมาคมทั้งสามสิบทีมต่างแย่งชิง
มาอเมริกาครั้งแรก ฉินสือโอวคิดว่าตัวเองน่าจะตื่นเต้น เพราะหนังฮอลลีวูดในช่วงมหาวิทยาลัยทำเขาใฝ่ฝันถึงอเมริกาไม่น้อย
ตอนนี้พอได้มาแล้วกลับไม่รู้สึกอะไรเลย บอสตันต่างจากเซนต์จอห์นตรงไหน? ตึกสูงกว่า คนเยอะกว่า ถนนกว้างกว่า แล้วอย่างอื่นล่ะ? โอเค มีสาวสวยมากกว่า โดยเฉพาะสาวเซ็กซี่…
คำถามคือ สาวสวยพวกนี้ มีใครเทียบกับวินนี่ได้บ้าง? ไม่ต้องพูดถึงวินนี่ ขนาดอาจารย์สาวหุ่นดินระเบิดอย่างเชอรีลแห่งโรงเรียนอนุบาลแกรนท์ยังสวยกว่าพวกหล่อนเยอะ
เหมาเหว่ยหลงฮึกเหิมมาก จนต้องลากฉินสือโอวออกไปเดินเล่น ท้องฟ้ามืดแล้ว การรักษาความปลอดภัยในบอสตันไม่ค่อยดีเท่าไร ทั้งสองจึงไม่กล้าไปไกลมาก เลยไปเดินแค่บริเวณสนามกีฬาทีดี การ์เด้นฝั่งเหนือ
ด้านนอกสนามกีฬามีถนนบาสเกตบอล ที่ขายของเกี่ยวกับบาสเกตบอลทั้งหมด ตรงสุดถนนคือแป้นบาสที่เรียงกันเป็นแถว แม้จะเป็นเวลามืดจนเปิดไฟแล้ว แต่คนเล่นบาสก็ยังมีไม่น้อย
ฉินสือโอวแวะดูสักพัก จากเกณฑ์และมุมมองของเขาในปัจจุบัน เขาดูถูกพละกำลังของคนพวกนี้ไม่ได้เลย ไม่มีประโยชน์ที่จะประชันด้วย เขาจึงจำต้องดึงเหมาเหว่ยหลงออกมาอย่างเสียดาย
มาถึงบอสตันทั้งที ทำไมจะซื้อสินค้าบาสเกตบอลสักหน่อยไม่ได้ล่ะ?
ทั้งสองเดินเตร่ไปหลายร้าน สุดท้ายก็เข้าร้านแบรนด์ทางการของทีมเซลติกส์ ภายในร้านเต็มไปด้วยสินค้าตระการตา ทั้งลูกบาสเกตบอล เสื้อ รองเท้า อุปกรณ์ป้องกันนิ้ว แผ่นป้องกันหัวเข่า สนับข้อศอก เข็มขัดกระชับสัดส่วน และของเล่นนักบาสชื่อดัง อีกมากมาย
เจ้าของร้านเป็นชายชราอายุประมาณหกสิบปี สวมเสื้อบาสรัดรูปลายเก่าตัวหนึ่ง พื้นสีขาว มีสีเขียวด้านข้าง ด้านหลังมีเลข 6 ฉินสือโอวถามขึ้นว่า “คุณใส่เสื้อบาสของบิล รัสเซลใช่ไหมครับ?”
ได้ฟังดังนั้น ชายชราก็พยักหน้าอย่างภูมิใจ กล่าวว่า “ใช่ นี่คือเสื้อของคุณบิล ตอนฉันอายุสิบสองเขาเป็นคนมอบเสื้อบาสตัวนี้ให้ฉันเอง แล้วตั้งแต่นั้นฉันก็ใส่มันมาตลอด”
ไม่ต้องสงสัยเลย ว่านี่คือแฟนคลับเซลติกส์ตัวยง ฉินสือโอวคุยกับเขาอีกสองประโยค แล้วซื้อเสื้อบาสของเพียร์ซ(พอล เพียร์ซ)มาสองตัว เหมาเหว่ยหลงสนใจลูกบาสลูกหนึ่ง ที่ด้านบนมีลายเซ็นอยู่เต็มไปหมด ราคา 3850 ดอลลาร์อเมริกา
ฉินสือโอวยิ้มกว้าง เขามองดู ลายเซ็นพวกนี้ล้วนฉวัดเฉวียน เขาพยายามอ่านแต่มองออกแค่ไม่กี่ชื่อ มีเควิน การ์เน็ต เรย์ อัลเลน ราจอน รอนโด ฯลฯ
เจ้าของร้านอธิบาย “นี่คือเหล่าแชมป์เมื่อปี 2008 มีลายเซ็นของดาวเด่นในทีมเราทั้งหมด เป็นของที่ระลึกที่มีค่ามาก ถ้าพวกคุณชอบบาสเกตบอล ก็ควรซื้อไว้สักลูกนะ”
ฉินสือโอวตอบยิ้มๆ “ลูกบาสนี้ไม่มีประโยชน์อะไร เอาไปเล่นก็ไม่ได้ ทำได้แค่ดู จะมีความหมายอะไร?”
เจ้าของร้านยิ้ม ตอบว่า “เวลาผ่านไป เราก็แก่ตัวขึ้น ตราบใดที่คุณยังเก็บบอลนี้ไว้ แล้วมองดูมันอีกครั้งตอนคุณอายุเท่าผม ก็จะนึกถึงเรื่องราวในอดีตต่างๆ บอลลูกนี้คอยเชื่อมตัวคุณในปัจจุบันและอนาคตไว้ ทำให้เวลาที่คุณไม่สามารถเล่นบาสเกตบอลได้อีกแล้ว จะคิดถึงตัวเองสมัยวัยรุ่นที่ไล่ตาม เอ็นบีเอ ไล่ตามความฝันที่ได้จะเล่นบาสเกตบอลนั้น”
ฉินสือโอวต้องยอมรับว่า ชายชราคนนี้คู่ควรกับการมาเป็นคนแนะนำสินค้าแบรนด์ทางการของทีมเซลติกส์จริงๆ ฝีปากร้ายกาจมาก
เหมาเหว่ยหลงสนใจอยากซื้อ เขามีเงินเก็บจากการทำงานอยู่ส่วนหนึ่ง และลูกบาสลูกนี้แปลงเป็นหยวนได้ราคาประมาณสองพัน จะซื้อเสียหน่อยก็ไม่ได้หนักหนาอะไร
จากนั้นพวกเขาเลือกซื้อของกันอีกหลายอย่าง ฉินสือโอวเลือกของขวัญไปให้เด็กๆทั้งสี่ ส่วนเหมาเหว่ยเลือกของขวัญส่วนหนึ่งไปให้เพื่อนในประเทศ หลังทั้งสองจ่ายเงินเรียบร้อย ต่างก็หอบถุงใหญ่ถุงเล็กกลับโรงแรม
เช้าวันที่สอง ฉินสือโอวตื่นขึ้นมา เมื่อคืนหลังซื้อของเสร็จแล้วกลับมาที่โรงแรม เขากับเหมาเหว่ยหลงยังคงพูดคุยกันต่ออีก ส่วนใหญ่คือรำลึกความหลังเรื่องดีๆสมัยมหาวิทยาลัย และคุยเพลินจนลากยาวถึงเที่ยงคืน
ฉินสือโอวได้นอนหกชั่วโมงก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่ามาก แต่ไม่ใช่กับเหมาเหว่ยหลง จากการโต้รุ่งและดื่มเที่ยว ทำให้ร่างกายเขาพังจนไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
อาหารเช้าเขาได้ชิมเอเธนส์ครัวซองต์และน้ำผลไม้ธัญพืชของขึ้นชื่อของบอสตัน รสชาติยอดเยี่ยม ฉินสือโอวกินครัวซองต์ไปห้าชิ้นทีเดียว
แม้มันจะชื่อเอเธนส์ครัวซองต์ แต่เจ้าขนมปังนี้เป็นของในบอสตันแน่แท้ เพราะอีกชื่อของบอสตันก็คือ ‘เอเธนส์แห่งอเมริกา’ และด้วยรูปร่างอันสวยงามของครัวซองต์อเมริกาดั้งเดิม มันจึงได้ชื่อนี้มา
เก้าโมงตรง ศาสตราจารย์คาร์ลนำทั้งสามไปยังโรงเรียนแพทย์ เพื่อพาเออร์บักไปตรวจสมองส่วน 2.0 ด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า
เมื่อผลการตรวจออกมา ฉินสือโอวได้ยินเสียงศาสตราจารย์คาร์ลอุทานเสียงดัง เขารีบผลักประตูเปิดเข้าไป ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นครับ?”
ดวงตาของคาร์ลนิ่งค้าง เขายกแผ่นการตรวจคลื่นไฟฟ้ารูปหนึ่งส่องไฟดูโดยไม่ได้ตอบคำถามฉินสือโอว เขามองพลางพึมพำว่า “ช่างน่าเหลือเชื่อ! น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว! พระเจ้า เป็นไปไม่ได้ ไกลโอมากำลังหดตัวลง! หดลงได้ยังไงกัน? เขายังไม่ได้ทำเคมีบำบัดด้วยซ้ำ!”
ได้ยินดังนั้น ในใจฉินสือโอวก็พลอยยินดีอย่างมาก จะยังมีข่าวอะไรที่น่ายินดีไปกว่านี้อีก?!
แต่เขาแสดงอาการออกมามากไม่ได้ ต้องทำเป็นพูดอย่างตกใจ “เนื้องอกเริ่มหายไม่ใช่เรื่องดีเหรอครับ? แสดงว่าอาการปู่เออร์บักดีขึ้นแล้วไม่ไหมครับ?”
คาร์ลศาสตราจารย์คาร์ลดูสับสนมาก เขาโบกมือปฏิเสธเอ่ยว่า “ตอนนี้ยังแน่ใจไม่ได้ เจ้าหนุ่ม ฉันต้องตรวจต่ออีกหน่อย ถ้าภาพออกมาไม่มีปัญหาอะไร พระเจ้าคงทรงโปรดต่อสหายชาร์คแมนแล้ว ซึ่งคงดีทีเดียว!”
ในใจฉินสือโอวสงบลงแล้ว เขารู้ว่าพลังโพไซดอนใช้ได้ผล อย่างที่คิด พลังของพระเจ้าช่างทรงพลัง ไม่เพียงเพิ่มพลังการวิวัฒนาการให้ปลาและสัตว์ ยังรวมถึงสภาพร่างกายของมนุษย์ สามารถรักษาโรคได้นั่นเอง!
…………………………………………….
