วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ – ตอนที่ 104 ชอบคุณไม่ได้หรอ

สีหน้าของมู่เวยเวยเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ถากถาง ” เย่ฉ่าวเฉิน คุณนี่มันช่างกล้าพูดจริงๆ! คุณตามใจฉันงั้นหรอ? ตอนคุณพูดคำนี้คุณไม่รู้สึกว่ามันตลกหรอ? ”

ตั้งแต่แต่งงานกับเขา เขาเคยตามใจเธอสักเรื่องด้วยหรอ?

วันนั้นวันที่เขาแทบจะถลกหนังเธอออก? มีครั้งไหนบ้างที่เธอไม่โดนเขาทำร้าย?

เย่ฉ่าวเฉินไม่ได้รู้สึกอะไรและพูดขึ้นอย่างไม่แยแส ” มู่เวยเวย อย่ามาทำเป็นไม่รู้ตัว เรื่องร้ายๆพวกนั้นที่เธอกับซินโยวไว้ฉันไม่ได้เอาเรื่องอะไร ก็ถือว่าใจดีกับเธอมากแล้ว! ”

เมื่อได้ยินเขาเอ่ยถึงเฉียวซินโยว มู่เวยเวยโกรธจนอกแทบแตก

เรื่องพวกนั้นที่เธอถูกเฉียวซินโยววางแผนใส่ร้ายต่างๆนานาก็ลอยเข้ามาวนเวียนอยู่ที่หัวเธออีกรอบ

เริ่มจากที่งานออกแบบโดนเธอฉีกขาด ทำให้เธอต้องเป็นตัวตลกในสายตาทุกคน เรื่องต่อมาก็เป็นเรื่องที่วางแผนให้ได้เข้ามาอยู่บ้านตระกูลเย่ และร้ายใส่เธอต่างๆนานา แล้วก็ตั้งใจที่ทำให้ตัวเองตกบันได้และทำให้เธอต้องถูกเย่ฉ่าวเฉินไล่ออกจากบ้าน……

ฝากฝังบาดแผลไว้ให้กับเธอ แต่ว่าตอนนี้แผลจะแห้งแล้วทิ้งไว้แค่รอย แต่ถึงยังไงแผลมันก็ไม่มีวันที่จะหายสนิท

มู่เวยเวยแสยะยิ้ม ยิ้มทั้งน้ำตา และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด ” เย่ฉ่าวเฉิน คุณมันก็คือคนตาบอดดีๆนี่เอง! ถูกคนอื่นหลอกจนไม่เหลือชิ้นดี แต่กลับไม่รู้ตัวเลยแม้แต่นิด มันช่างน่าสมเพชจริงๆ! ”

” เพี้ยะ- – ”

หน้าของมู่เวยเวยหันขวับ แล้วรอยแดงบนหน้าก็ค่อยๆเจ็บปวดแต่มันเจ็บที่ใจมากกว่า

สีหน้าของเย่ฉ่าวเฉินน่ากลัวมาก ดวงตาสีน้ำเงินที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เป็นเหมือนตาของหมาป่าที่กระหายเลือดเป็นอย่างมาก

” มู่เวยเวย คนที่น่ารังเกียจมากที่สุดคือเธอ! รู้มั้ยว่าฉันเกลียดผู้หญิงแบบไหนมากที่สุด? ก็ผู้หญิงที่ร้ายกาจและผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองแน่แบบเธอไง! ”

มู่เวยเวยยกยิ้มมุมปากด้วยสีหน้าท่าทีเยาะเย้ย ” ในเมื่อคุณเกลียดฉันมากขนาดนี้ แล้วทำไมคุณถึงไม่ยอมหย่ากับฉันสักที? ต้องเจอหน้าผู้หญิงที่ตัวเองเกลียดทุกวี่ทุกวัน คุณยังนอนหลับกินดีได้อยู่อีก ดูเหมือนว่าคุณจะชอบทำร้ายตัวเองนะ! ”

เย่ฉ่าวเฉินหัวเราะแล้วพูดอย่างเย็นชา “คุณไม่ต้องทำให้ฉันโกรธหรอก ตราบใดที่ฉันยังหาตัวมู่เทียนเย่ไม่เจอ เธอก็อย่าคิดว่าฉันจะยอมหย่า!”

มู่เวยเวยอึ้ง แล้วยิ้มมุมปากอย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ ” ใจของคุณนี่มันแข็งจริงๆ เพื่อที่จะได้แก้แค้นพี่ชายฉันถึงกลับยอมใช้คู่ชีวิตมาเป็นเดิมพัน! ”

……

เฉียวซินโยวมองไปที่นาฬิกาภายใต้แสงจันทร์ เวลาก็ขยับไปเรื่อยๆ แต่ว่าเย่ฉ่าวเฉินก้ยังไม่กลับมาที่ห้องนอนตัวเองสักที ทำให้เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย

เธอยังคงรอเย่ฉ่าวเฉินเข้ามายังห้องนอน และรวดใส่ชุดนอนสุดเซ็กซี่ เธอคาดหวังว่าเธอจะได้เป็นคนในใจของเขาจริงๆ

เดิมทีเธอคิดว่า เย่ฉ่าวเฉินคงทำงานอยู่ที่ห้องหนังสือ เธอจึงนอนรอเขาบนเตียงนุ่มนุ่ม และเธอก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจและอยากจะหนีออกไปเพราะเธอเขินอาย แต่เธอก็พูดให้กำลังใจตัวเองอยู่เรื่อยๆ

เฉียวซินโยว อย่าไปกลัว เธอทำได้! ขอแค่ผ่านคืนนี้ไป มู่เวยเวยก็จะไม่มีอะไรมาต่อรองกับเธอได้อีก!

เธอรอจนถึงดึก

ในที่สุด ก็ได้ยินเสียงคนเดินมาจากหน้าห้อง เธอรู้ว่าเป็นเขาเดินมา

เฉียวซินโยวรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น เธอใช้ผ้านวมห่อตัวเธอไว้ รอด้วยความคาดหวังอย่างมากว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น

ประตูห้องเปิดออก และเห็นเงามืดมืดเดินเข้ามา ในห้องก็สว่างจ้าขึ้นทันที

หัวใจเฉียวซินโยวเต้นรัวๆ เงยหน้าขึ้นด้วยความเขยอาย แต่ตอนที่เห็นเขาในตอนนี้กลับทำให้เธอผิดหวังอย่างมาก

บนตัวเขาใส่เพียงกางเกงในตัวเดี๋ยว เผยให้เห็นเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบของเขา ถ้าเป็นวันปกติ เฉียวซินโยวคงจะหน้าแดง

แต่เมื่อเธอเห็นรอยแดงจ้ำๆบนตัวเขา เฉียวซินโยวแทบจะหมดสติ!

เธอเป็นผู้หญิง ทำไมจะไม่รู้ ว่ารอยแดงพวกนั้นมันหมายถึงอะไร!

เพราะอะไร!

เธอไม่พอใจ!

เย่ฉ่าวเฉินกลับถึงห้อง ก็เปิดไฟในห้องทันที แต่เมื่อเห็นเฉียวซินโยวที่นอนอยู่บนเตียงเขาก็ตกใจมาก

” ซินโยว ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่? “เย่ฉ่าวเฉินขมวดคิ้วแล้วถามด้วยน้ำเสียงตกใจ

เขาไม่รู้ว่าการกระทำของเขาตอนนี้ทำร้ายจิตใจเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ

ดวงตาของเฉียวซินโยวแดงไปหมด เธอกำมือไว้แน่น และใช้เล็บที่แดงของเธอจิกไปที่เนื้อตัวเอง แต่กลับไม่แสดงท่าทีใดใดออกมาเลย และพูดด้วยน้ำเสียงที่คับแค้นใจว่า ” ฉ่าวเฉิน ฉันรอคุณนานมาก คุณไปหาเวยเวยมาหรอ? ”

เธอรู้สึกเจ็บปวดที่ใจ และเจ็บรุนแรงมากขึ้น เจ็บมากจนเธอแทบขาดใจตาย สิ่งที่เธอสามารถรับรู้ได้ในตอนนี้มีแต่ความโศกเศร้า

เย่ฉ่าวเฉินทำหน้าตกใจ แต่เขาไม่ได้อยากจะปกปิดแล้วพูดไปตามความจริงว่า ” อือ เธอรีบกลับห้องนอนตัวเองเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปบริษัทแต่เช้า”

พอพูดประโยคนี้จบ เขาก็หันหลังแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที

เห็นท่าทีของเขาที่ตอบอย่างไม่ลังเล ใจของเฉียวซินโยวเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก เธอกระโดดลงจากเตียงอย่างใจกล้า แต่เธอไม่ได้เดินไปทางประตู เธอกลับเดินไปด้านหน้าเขาแล้วกอดเอวเขาไว้

สัมผัสกับเรือนร่างที่นุ่มนวลของเธอ เย่ฉ่าวเฉินตะลึงไปเลย ผ่านไปชั่วขณะจากนั้นจึงหันหลัง แล้วมองไปที่เธอที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าแล้วพูดขึ้นเบาเบา ” เป็นอะไร? ”

เฉียวซินโยวกัดริมฝีปากและพูดขึ้นอย่างโศกเศร้า ” ฉ่าวเฉิน ทำไมคุณถึงไม่เอาฉัน? ทำไมคุณถึงเต็มใจที่จะไปหาเวยเวยแทนที่จะเป็นฉัน?”

เธอสู้มู่เวยเวยไม่ได้ตรงไหน ทำไมเขาถึงไม่ยอมแตะตัวเธอ

ทุกครั้งมันก็แค่อีกนิดเดียว……

เย่ฉ่าวเฉินมองไปที่เธออย่างจริงใจ ในใจอ่อนปวกเปียกไปหมด และค่อยๆเช็ดน้ำตาออกให้เธอจากนั้นพูดขึ้นว่า ” ฉันไม่อยากทำร้ายเธอไง”

เรื่องที่ใกล้ชิดมากที่สุดระหว่างชายหญิง ทำไมถึงเรียกว่าทำร้ายหล่ะ?

เฉียวซินโยวอยากถามเขาแบบนี้มาก แต่มีบางอย่างบอกกับเธอว่า ไม่ได้ เธอจะกดดันเขามากขนาดนี้ไม่ได้ ถ้าทำแบบนั้นจะทำให้เขาลำคานเปล่าๆ ถ้าเป็นแบบนั้นจะทำให้เขาถอยห่างจากเธอไปมากขึ้นเรื่อยๆ!

เฉียวซินโยวก้มหน้าลง จากนั้นก็ฉีกยิ้มออกแล้วพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน “ไม่เป็นไร ถึงยังไงฉันก็เป็นคนของคุณแล้ว ฉ่าวเฉิน ฉันรอได้ รอให้คุณเต็มใจที่จะรักฉัน ”

มองไปที่เธอที่แท้จริงแล้วเศร้ามาก แต่กลับต้องฝืนยิ้มออกมา เย่ฉ่าวเฉินก็ลูบไปที่ผมนุ่มนุ่มของเฉียวซินโยวเบาเบา แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า ” ซินโยว ทำไมเธอถึงซื้อบื่อแบบนี้? ”

ซื่อบื้อจนฉันรู้สึกเสียใจ จนฉันรู้สึกว่าทำกับเธอได้ไม่ดีพอ

เฉียวซินโยวมองไปที่ท่าทีของเขาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น เธอรู้สึกพอใจมาก นี่แหละคือผลที่เธออยากได้ เธอต้องการเป็น ” ภรรยาที่ดี “ที่สามารถยอมรับความผิดของ ” สามี ” ได้ และจะเป็นผู้หญิงที่ ” ใจกว้าง ”

เธอรู้จักผู้ชายเป็นอย่างอย่างดี แทนที่จะได้รับความโปรดปรานเพียงชั่วคราวยังไม่ดีเท่ากับการได้รับความโปรดปรานไปตลอด

มีเพียงแค่วิธีนี้ ที่ไม่ว่าจะยังไงเขาก็จะไม่ลืมเธอ ไม่ว่าเขาจะสนุกแค่ไหนแต่ก็จะยังคงมีที่ว่างสำหรับเธอ……

ต้องบอกเลยว่า เฉียวซินโยวเป็นคนที่ฉลาดมาก มู่เวยเวยเจอคู่ต่อสู้แบบนี้ มันคือความโชคร้ายในโชคร้าย

……

ในวันต่อมา มู่เวยเวยลืมตาขึ้น และลากร่างกายที่ปวดไปทั้งตัวมาที่ห้องน้ำ จากนั้นก็อาบน้ำให้สดชื่นรู้สึกรับได้ถึงรสชาติที่เค็มๆในปาก เธอถึงได้รู้ตัวว่าเบ้าตาของเธอเปียกชุ่มไปหมด

ส่องกระจกมองตัวเธอที่เนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอบช้ำแดงๆ ไม่เพียงแค่ตาของเธอเท่านั้น แต่ยังมีใจของเธอที่เจ็บช้ำไปหมด

คำพูดของเย่ฉ่าวเฉินเมื่อคืน มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดมาก

ในตอนนี้ เธอกลับกลายเป็นคนที่เกลียดตัวเองมากที่สุด

มู่เวยเวยร้องไห้จนเหนื่อย แล้วค่อยเช็ดน้ำตาตัวเอง ยื่นมือไปหยิบผ้าขนหนูแล้วมาพันรอบตัว จากนั้นก็เดินออกจากห้องน้ำทันที

พอแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว มู่เวยเวยพึ่งจะเปิดประตูไม่คิดเลยว่าจะเจอหน้าคนที่ทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงมาก

” เฉียนซินโยว เช้าขนาดนี้ เธอมายืนหน้าห้องฉันทำไม? ” มู่เวยเวยขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นอย่างหมดความอดทน

เฉียวซินโยวมองไปที่ใบหน้าของเธอ เธอก็มีความคิดบ้าๆเกิดขึ้นในใจ เธออยากจะฉีกหน้าเธอให้เสียโฉมไปเลย ให้ผู้ชายคนอื่นไม่อยากเข้าใกล้เธอเมื่อเจอหน้าเธอ!

” ก็ต้องอยากเห็นใบหน้าที่เจ้าเล่ห์ของเธออยู่แล้ว! “เฉียวซินโยวแสยะยิ้ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ” ดูเหมือนว่าเมื่อคืนคงนอนไม่หลับสินะ? ขอบตาดำๆบนใบหน้าเธอมันน่าตกใจมาก! ”

มู่เวยเวยหัวเราะแล้าทำหน้าไม่พอใจ จากนั้นก็พูดขึ้นนิ่งๆว่า ” เธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเท่าไหร่หรอก ดูถุงใต้ตาบนหน้าเธอสิ สามารถเทียบได้กับหมีแพนด้าเลยนะ! ”

เมื่อได้ยินว่าเธอเปรียบเทียบตัวเองกับแพนด้า เธอก็รู้สึกโกรธมาก

ยกยิ้มมุมปากแล้วพูดอย่างเยือกเย็นว่า ” มู่เวยเวย อย่าได้ใจไป! ดูเหมือนว่าช่วงนี้เธอน่าจะว่างมากไป เธอคงลืมไปหมดแล้ว ว่าเคยได้รับ”ความเอาใจใส่สุดพิเศษ ” จากฉันยังไง! ”

มู่เวยเวยรู้สึกได้ว่าเธอตั้งใจที่จะทำให้เธอโกรธ จากนั้นก็ให้เย่ฉ่าวเฉินมาเห็นแล้วให้เขาออกหน้าแทนเธอ

มู่เวยเวยกลับมาสีหน้าปกติ แล้วค่อยๆยิ้มที่มุมปาก จากนั้นก็พูดนิ่งๆว่า “สิ่งที่เธอเคยทำ มันก็ทำให้คนอื่นยากที่จะลืมจริงๆ แต่ว่าฉันขอเตือนเธอไว้อย่างหนึ่งนะ เดินทางในที่มืดบ่อยๆ ไม่ช้าก็เร็วจะเจอผีเข้า! ”

เฉียวซินโยว เธอได้ใจไปเถอะ!

เธอเชื่อว่าเวรกรรมมีจริง ไม่ใช่ตามไม่ทันแต่มันแค่ยังไม่ถึงเวลา

เฉียวซินโยวหัวเราะและพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ” ขอร้องเหอะ มู่เวยเวย เธออายุตั้งเท่าไหร่แล้ว? ยังจะเชื่อคำพูดที่เอาไว้หลอกเด็กสามขวบพวกนั้นอยู่หรอ? เธอคิดว่าฉันจะกลัวงั้นหรอ? ”

มู่เวยเวยไม่คิดว่าเธอจะกลัว สำหรับผู้หญิงที่ขายศักดิ์ศรีความเป็นคนอย่างเธอ? จะไปกลัวคำพูดหลอกเด็กสามขวบพวกนั้นได้ยังไง?นอกสะจากว่าจะเจอผีจริงๆ ไม่งั้นเธอก็คงจะสร้างปัญหาแบบนี้ต่อไป!

” มันเป็นเรื่องผีหลอกรึป่าว ฉันเชื่อว่าเธอจะรู้ในไม่ช้า! ” มู่เวยเวยแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ

” ฉันจะเจอผีหลอกมั้ยไม่รู้ แต่ที่แน่ๆเธอกำลังจะซวยแล้วเนี่ยเป็นเรื่องจริง! “สีหน้าแววตาของเฉียวซินโยวเต็มไปด้วยความร้ายกาจและเธอก็ยกยิ้มมุมปากอยากสะใจ

พอมู่เวยเวยฟังจบ หัวใจของเธอเต้นแรง เธอรู้จักเฉียวซินโยวดี เธอไม่พูดเรื่องที่ไม่มีมูลหรอก ในเมื่อเธอกล้าพูดถึงขนาดนี้แล้วซึ่งก็ชัดเจนว่าเธอต้องกำลังวางแผนจะทำอะไรบางอย่าง

เป็นเรื่องที่ใส่ร้ายเธอ!

” เธอจะใช้กลอุบายอะไรอีกล่ะ? จะกลิ้งลงจากบันไดหรือว่าจะแสแสร้งทำเป็นน่าสงสาร? ” มู่เวยเวยพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา แต่ในใจเธอกลับมีความระแวง

” สีหน้าของเฉียวซินโยวแสดงออกว่าเหยียดหยามอย่างชัดเจน และน้ำเสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความถากถาง ” ฉันไม่ชอบใช้มุกซ้ำ! ครั้งนี้จะเป็นอะไรที่ไฮไลต์มากกว่าเดิม เชื่อฉันเถอะว่าเธอจะไม่มีวันลืมเลย! อ้อจริงด้วย อย่าลืมเตรียมโลงศพไว้ด้วยล่ะ! ”

เฉียวซินโยวพูดขึ้นอย่างโหดเหี้ยมด้วยน้ำเสียงที่โกรธแค้น ทำให้มู่เวยเวยตกใจนิดหน่อย

แค่เพียงเพราะว่าเย่ฉ่าวเฉิน เธอถึงขั้นเกลียดเธอมากขนาดนี้เลยหรอ?

แล้วเธอน่ากลัวมากแค่ไหนกัน แล้วจะลงมือกับเธอเมื่อไหร่?

” เฉียวซิวโยว ตอนนี้เธอมันบ้ามาก! เพื่อผู้ชายคนเดียว! ใจของเธอมันโดนยักษ์โดนมารที่ไหนกินไปแล้ว เธอไม่เคยลองคิดบ้างเลยหรอ ว่าที่ทำมันคุ้มกันรึป่าว! ”

มู่เวยเวยสั่นไปทั้งตัว ไม่ใช่เพราะกลัวแต่เพราะความโกรธ

ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ได้?

ถึงแม้ว่าเธออยากแต่งงานกับเย่ฉ่าวเฉิน อยากเป็นคุณผู้หญิงแห่งตระกลูเย่ ทำไมเธอถึงไม่ใช้ความพยายามของตัวเธอเองเพื่อแย่งชิงมัน? แต่กลับใช้วิธีที่ต่ำช้าแบบนี้!

ถึงแม้ว่าสุดท้ายเธอจะเป็นผู้ชนะ แล้วเธอจะนอนหลับได้สนิทใจหรอ? เธอจะไม่รู้สึกละอายใจบ้างหรอ?

เฉียวซินโยวหัวเราะเย้ยหยันแล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชา ” มู่เวยเวย ตอนที่เธอพูดอยู่เธอไม่รู้สึกเจ็บเอวหรอ! สภาพเธอตอนนี้ เธอยังมีหน้ามาพูดกับฉันแบบนี้อีกหรอ? ”

มู่เวยเวยโกรธมากแล้วตะโกนออกมา “เธอนี่มันไร้เหตุผลจริงๆ ฉันไม่ยอมเธออีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าวันนี้เธอมีแผนอะไร อย่าคิดว่ามันจะได้ผล!”

” โห น้ำเสียงแรงกล้าดีนิ! ” เฉียวซินโยวพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก ” ฉันจะรอนะ ฉันจะคอยดูว่าเธอจะมีปัญญาอะไร! เธอระวังตัวไว้เถอะ ไม่ช้าก็เร็วฉันจะทำให้เธอต้องคุกเข่าขอชีวิตต่อหน้าฉัน! ”

เฉียวซินเหลือบมองเธอด้วยสายตาโกรธแค้นแวบหนึ่ง จากนั้นก็ใส่ส้นสูงหันหลังเดินออกไป

มู่เวยเวยรู้สึกหน้ามืดตามัว และเธอก็ค่อยค่อยพิงไปที่ประตู ของเหลวเย็นๆก็ไหลออกมาจากดวงตาเธออีกครั้ง

มันเปลี่ยนไปแล้ว ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว

เธอคิดถึงช่วงเวลาในโรงเรียนถนนที่เคยเดินเคียงข้างกัน ห้องที่เคยเรียวร่วมกัน ปัญหาที่เคยปรึกษากัน

ทั้งหมดนี้มันเหมือนถูกทิ้งไว้ให้เป็นแค่อดีต

ทั้งหมดนี้มันเหมือนความชัดเจนที่ถูกทิ้งไปเมื่อวาน แต่มันแตกต่างออกไป

เธอนึกถึงตอนที่มีข่าวลือจากเพื่อนร่วมห้องว่าเฉียวซินโยวมักจะแอบนินทาเธอลับหลัง แต่ในตอนนั้นเธอไม่เชื่อและยังต่อว่าเพื่อนพวกนั้นว่านิสัยไม่ดี

ตอนนี้เมื่อคิดย้อนกลับไป เธอในตอนนั้นโง่มาก โง่ถึงขั้นแยกคำพูดดีๆไม่ออก โง่ถึงขั้นไว้ใจคนที่โกหกหลอกลวงและเชื่อใจคนที่หลอกใช้เธอ!

วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ

วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ

“ผู้หญิงคนนี้ ฉันต้องการแล้ว” มู่เวยเวยซึ่งถูกแฟนหนุ่มขายตัวเธอไป จนเธอต้องกลายเป็นภรรยาของเย่ฉ่าวเฉิน ภายในห้อง ความดุของเขาทำให้เธอทรุดลง “คุณแต่งงานกับฉันด้วยเหตุผลอะไร” ชายหนุ่มแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย “แต่งงานกับคุณ แน่นอนว่าเพื่อที่จะได้รังแกคุณไง” หลังจากนั้น…………. “คุณห้ามคิดถึงผู้ชายคนนั้น ไม่อย่างนั้นผมจะจัดการเขา” “ผู้หญิงของผมมีแค่ผมเท่านั้นที่จะรังแกได้ ใครกล้ามาแตะต้องคุณแม้แต่ปลายผม มันต้องตาย” “ใครบอกให้คุณไม่กลับบ้านตอนค่ำ ได้บอกผมรึยัง” ความทรมานที่ฉันพูดถึงมันเปลี่ยนรสชาติไปได้อย่างไร …………. เขาช่วยเธอ และปกป้องเธอเหมือนขุมทรัพย์ จนกระทั่งเธอพบว่าสามีที่เพิ่งแต่งงานคนนี้มีความลับที่เธอไม่รู้ … ห้องที่ห้ามเข้าใกล้ … ผู้ชายที่มีม่านตาสีม่วงและดวงตาเป็นประกาย … ทั้งสองหน้าเหมือนกันมาก … ใครคือสามีที่แท้จริงของเธอ?

Comment

Options

not work with dark mode
Reset