ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2245

บทที่ 2245
เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินว่าเป็นเตียงหมายเลขหนึ่ง ก็ตระหนักได้ว่าที่เขาพุด ก็คือพ่อของตัวเอง ด้วยเหตุนี้จึงได้เอ่ยปากถามว่า “สวัสดีค่ะ มิ
ทราบว่าผลการตรวจผู้ป่วยของห้องพักหมายเลขหนึ่งเป็นยังไงบ้างคะ?”
คนนั้นมองหวังตงเสวี่ยนอย่างสงสัย แล้วมองหัวหน้าฝ่ายเฉิน ท้นใดนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปดีมั้ย
หัวหน้าฝ่ายเฉินรีบเร่ง “เสี่ยวหลิว ผลเป็นไงคุณก็พูดมาตรงๆ ไม่ต้องอืดอาดยืดยาดอยู่!”
คนนั้นจึงได้รีบกล่าวว่า “คืองี้ค่ะ แผ่นกตรวจสอบเริ่มจากเลือดผู้ป่วยของห้องหมายเลขหนึ่ง เจอสารปรอทที่มากเกิน จากนั้นได้ส่งตัวอย่าง
เลือดไปที่ห้องตรวจของฝ่ายตุลาการดำเนินการตรวจสอบอีกขั้นของสารพิษ ผลอมี’น้ำยาฆ่าเชื้อที่ใช้ล้งบาดแผล ในปริมาณมาก”
“อะไรนะ?!” หัวหน้าฝ่ายเฉินส่งเสียงตกใจ “HgC12?! แน่ใจว่เป็นHgC/2?!”
“แน่ใจค่ะ!” คนนั้นรีบกล่าว “ตำรวจสงส์ยว่ามีคนวางยา ด้งนั้นจึงเตรียมดำเนินคดี คาดว่าเตี๋ยวจะมาแล้วค่ะ”
หวังตงเสวี่ยนหน้าถอดสี ถามว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉิน HgC12คืออะไรคะ?!”
หัวหน้าฝ่ายเฉินอธิบาย “HgC12 เป็นสารพิษอนินทรีย์ชนิดหนึ่ง สสารประเภทนี้มีฤทธิ์เป็นพิษสุดๆ เฉลี่ยน้ำหนักหนึ่งกิโลกรัมใช้หนึ่ง
มิลลิกรัมก็มีLD50! ผู้ชายที่น้ำหนักแปดสิบกิโลกรัมคนหนึ่ง ใช้เพียงแปดสิบมิลลิกรัม!”
หวังตงเสวี่ยนถามต่อว่า “อะไรคือLD50?!”
หัวหน้าฝ่ายเฉินกล่าว “LD50คีอศัพท์ทางการแพทย์ มาตรฐานทดลองของพิษวิทยา เช่น ใช้ลูกหนูขาวหนี่งร้อยตัวมาทดลองHgCI2ชนิดนี้
ในทุกๆหนึ่งกิโลกรัมใช้เกินหนึ่งมิลลิกรัม เมื่อถึงเวลาที่กำหนดไว้ มีลูกหนูขาวห้าสิบตัวตาย จำนวนนี้เรียกว่าLD50”
หวังตงเสวี่ยนตกใจ “สสารชนิดนี้ ใช้แค่สิบกว่ามิลลิกรัมก็ทำให้ตายได้แล้ว?!”
หัวหน้าฝ่ายเฉินพยักหน้า กล่าวอย่างครุ่นคิดว่า “ของสิ่งนี้มีความเป็นพิษสุดชิด โดยเฉพาะไตจะเสียหายหนักมาก ก็เหมือนกับพาราควัอทที่
ทำร้ายปอดสุตขีดทำนองเดียวกัน แทบจะหมดทางเยียวยา…”
หวังตงเสวี่ยนเคร่งเครียดขึ้นมา แล้วกล่าว “พ่อของฉันจะใช้ยาพิษแบบนี้ได้อย่างไรกัน? ครอบครัวเราไม่เคยแตะต้องสิ่งเป็นพิษแบบนี้มา
ก่อนนี่หน่า…”
หัวหน้าฝ่ายเฉินกล่าวอย่างจริงจังว่า “ในเมื่อตำรวจจะตรวจสอบดำเนินคดี งั้นเป็นไปได้มากว่ามีคนจงใจวางยา!”
“วางยา?” หวังตงเวี่ยนกล่าวอย่างสงสัยสุดๆว่า “พ่อของฉันสอนหนั่งสือมาครึ่งค่อนชีวิต ลูกศิษย์เต็มบ้านเต็มเมือง ได้รับเกียรติยศ
มากมาย ไม่ร่าจะเป็นต้านคุณธรรมหรือจรรยาบรรณในความเป็นครู ไร่ที่ติ ดังนั้นก็ไม่เคยมีความแค้นกับใคร ใครใช้วิธีการชั่ร้ายนี้กับเขาได้?!”
หัวหน้าฝ้ายเฉินรีบกล่าว “ประธานหวังครับ เรื่องนี้คาดเดาไปก็ไร้ประโยชน์ เราต้องพึ่งการสืบเชิงลึกของตำรวจ จึงจะหาฆาตกรที่อยู่เบื้อง
หลังได้!”
กำลังพูดอยู่ ประตูห้องทำงานถูกคนผลัก ตำรวจที่สวมชุดตำรวจสองสามคนเดินเข้ามาอย่างเคร่งขริม
ชายวัยกลางคนที่หน้าเหลี่ยมในนั้นคนหนึ่งเดินนำหน้า มาตรงหน้าของหัวหน้าฝั่ฉินโตยตรง แล้วกล่าว “สวัสดีครับ ผมคือซุนเหวินปีนร
องหัวหน้าทีมของทีมตำรวจอาชญากรรมเมืองจินหลิง เราได้รับการแจ้งความจากห้องปฏิบัติการของโรงพยาบาลแห่งนี้ ตอนนี้สงสัยว่าผู้ป่วยที่ชื่อ
หวางเฉิงหย่วนคนหนึ่งของโรงพยาบาลแห่งนี้ เป็นไปได้มากว่าจะถูกคนวางยา มิทราบว่าสะตวกให้เราพบครอบครัวของหวางเฉิงหย่วนมั้ยครับ?”
หัวหน้าฝ่ายเฉินริบไปที่หวังตงเสวี่ยนแล้วกล่าว “หัวหน้าซุน ท่านนี้คือลูกสาวของหวางเฉิงหยวนคุณหวังตงเสวี่ยน”
ซุเหวินปีนค่อนข้างตกใจ จากนั้นเก็บความตกใจไปทันที แล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “สวัสดีครับคุณหวัง ผมซุนเหวินปีน มิทราบว่าตอนนี้
อาการของพ่อคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ?”
หวังตงเสวี่ยนรีบกล่าวว่า “ห้วหน้าซุนคะ ตอนนี้อาการของพ่อฉันไม่ดีอย่างมากเลยค่ะ ไตของเขาวายฉับพลัน มีอันตรายต่อชีวิตทุก
เมื่อ…คุณต้องหาฆาตกรที่วางยาพ่อฉันให้ได้นะคะ!”