เมื่อทุกคนเดินเข้ามาและเห็นว่าเฉินตี้หาวถูกทำร้าย ก็ไม่มีใครที่กล้าบุ่มบ่ามเข้ามา ทั้งหมดยืนอยู่หน้าประตู รปภ.หลายคนยืนล้อมเอาไว้ ในมือของพวกเขาถือกระบอง
จู้หลินหลินตกใจแทบแย่ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเรื่องทั้งหมดมันจะมาถึงขั้นนี้ หยวนเซี่ยวเฉียง เฉินตี้หาว ทั้งสองคนล้วนเป็นผู้มีอิทธิพลในเมืองหลวง แต่ทั้งสองคนก้ถูกทำร้ายโดยฉินจุน
หยวนเซี่ยวเฉียงยิ้มด้วยความเจ็บปวด แต่เมื่อเขาเห็นรูปร่างหน้าตาของเฉินตี้หาว ใบหน้าของเขาก็ยิ้มอย่างเยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำอีก
“แก แกจะต้องตาย!”
ทำร้ายเขาคนเดียวไม่พอ แต่ยังไปทำร้ายเฉินตี้หาวอีกด้วย เจ้าหนุ่มคนนี้ท่าทางคงจะไม่รอด!
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังตะลึง จู่ๆก็มีเสียงของคนกลุ่มหนึ่งดังขึ้นมาจากชั้นล่าง
แววตาของหยวนเซี่ยวเฉียงเป็นประกาย คนช่วยชีวิตของเขามาถึงแล้ว!
เกิดเสียงดังสนั่น นั่นเป็นเสียงของคนหลายคนกำลังวิ่งขึ้นบันไดมา ไม่นานคนกลุ่มนั้นก็พุ่งเข้ามา คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดเป็นคนหัวล้าน
“ประธานหยวน เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อคนที่ช่วยเขามาถึงแล้ว อาการเจ็บทั้งหมดของหยวนเซี่ยวเฉียงก็หายไปทันที เขาลุกขึ้นยืน
“พี่ฉวน! พี่ฉันช่วยฉันด้วย เจ้าหนุ่มคนนี้มันจะฆ่าฉัน! แถมมันยังทำให้มือของเฉินตี้หาวบาดเจ็บอีกด้วย!”
รูม่านตาของพี่ฉวนหดลงทันที จากนั้นเขาก็มองเห็นเลือดที่หยดลงบนพื้นของเฉินตี้หาว ตอนนี้มือของเขายังคงถูกปักอยู่บนโต๊ะ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที
“ใครกันมันช่างกล้าเสียเหลือเกิน กล้าลงมือกับประธานหยวนและประธานเฉิน?”
“ฉันเอง”
ฉินจุนก้าวออกมาด้วยใบหน้าที่เฉยเมย
พี่ฉวนขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เมื่อเขาหันไปมองใบหน้าเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง!
“คุณฉิน?!”
เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าคนที่มาก่อเรื่องที่ร้านคาราโอเกะแห่งนี้จะเป็นคุณฉิน!
11เองก็คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอคนรู้จักที่นี่ พี่ฉวนคนนี้เขาเคยเจอกับเขามาก่อนในตอนที่เขาพบกับเหลยหง
สีหน้าของพี่ฉวนน่าเกลียดไปทันที เขายืนอยู่นิ่งไม่ขยับตัว
หยวนเซี่ยวเฉียงตะลึงงัน “พี่ฉวน เกิดอะไรขึ้น จัดการกับมันสิ! มันเกือบจะฆ่าฉันแล้ว!”
เฉินตี้หาวเองก็ขมวดคิ้วและกัดฟันแน่น
“พี่ฉวน! มือฉันจะขาดอยู่แล้ว ความสัมพันธ์ที่เรามีด้วยกันมาตลอด นายจะไม่ช่วยฉันจริงๆเหรอ?”
สีหน้าของพี่ฉวนดูไม่ได้เอาเสียเลย “ทั้งสองคน ต้องขอโทษด้วย ฉันช่วยไม่ได้จริงๆ เรื่องนี้ต้องให้พี่หงเป็นคนตัดสินใจ”
ทั้งสองคนขมวดคิ้วขึ้นมาทันที “พี่ฉวน เรื่องนี้ต้องถึงพี่หงเลยเหรอ?”
พี่ฉวนไม่ตอบอะไรกลับมาทั้งนั้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเดินออกไปคุยโทรศัพท์
เมื่อเห็นท่าทางของพี่ฉวน หัวใจของทั้งสองคนก็สั่นไหวทันที ความสัมพันธ์ของพวกเขากับพี่ฉวนนั้นดีมาก ตอนที่อยู่เมืองหลวงพวกเขาได้ให้ของขวัญกับพี่ฉวนไม่ใช่น้อย แถมยังมอบซองแดงให้เขาในทุกวันตรุษจีน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าในเวลาสำคัญแบบนี้เขาจะทำแบบนี้
หรือว่า…..
ไม่นานพี่ฉวนก็เดินกลับมา สีหน้าของเขายังคงเคร่งขรึมและพูดออกมาว่า
“ทั้งสองคน เดี๋ยวพี่หงก็จะมาถึงแล้ว”
เมื่อเสียงของเขาเงียบลง สีหน้าของหยวนเซี่ยวเฉียงกับเฉินตี้หาวก็เต็มไปด้วยความตกใจ พี่หงจะมาที่นี่ด้วยตัวเอง?
เหลยหงเป็นหญิงสาวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง ตอนนี้เธอเกือบจะคลุมเมืองหลวงแล้วด้วยซ้ำ ทำไมเธอถึงต้องมาที่นี่ด้วยตัวเอง?
เฉินตี้หาว หยวนเซี่ยวเฉียง ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะสุดยอด และก็มีคนอยู่เบื่องหลังพวกเขา แต่พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่สามารถเทียบได้กับเหลยหงเลยแม้แต่น้อย
ทุกคนมองหน้ากัน ไม่ว่าจะเป็นพวก รปภ. หรือลูกน้องของพี่ฉวนที่เพิ่งจะเข้ามาก็ไม่มีใครกล้าขยับเลยแม้แต่น้อย
ไม่นาน เสียงรองเท้าส้นสูงก็ดังขึ้น เธอเดินเข้ามาในห้องอย่างสง่าผ่าเผย สวมชุดสีดำ ผมสั้น ร่างกายสวยงาม ทาปากสีแดงแสดงให้เห็นถึงความมีอำนาจ
ท่างทางของเธอดูเย็นชาและมีอำนาจมาก หลังจากที่เธอเดินเข้ามาและมองเห็นฉินจุน ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ปรากฎออกมา
“คุณฉิน? ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่เจ้าพวกนี้ไม่ดูตาม้าตาเรือเข้าไปทำร้ายคุณ เดี๋ยวที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง!”
คำพูดของพี่หงทำให้ทั้งสองคนตกใจเป็นอย่างมาก
พี่หงพูดอะไรออกมา….เจ้าพวกไม่ดูตาม้าตาเรือ เข้าไปทำร้ายคุณฉิน?
เจ้าพวกไม่ดูตาม้าตาเรือ หรือว่าจะหมายถึงพวกเขาสองคน?
เฉินตี้หาวกลืนน้ำลาย มีดยังคงติดอยู่ที่มือ ความเจ็บปวดยังคงดำเนินต่อไป ใบหน้าของเขาซีดลงเรื่อยๆ
“พี่หง คุณหมายความว่าอย่างไร?!”
เฉินตี้หาวเองก็ถือว่าเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง แต่เมื่อเอาไปเทียบกับเหลยหง เอาจริงๆมันยังห่างกันอีกเยอะ
เหลยหงหยิบปืนที่พกไว้ที่เอวของเธอออกมา และเล็งไปที่หัวของเฉินตี้หาว
“นายไปหาพ่อแม่ของนายได้แล้ว!”
พูดจบเหลยหงก็เหนี่ยวไก
“รอเดี๋ยว”
จู่ๆฉินจุนก็เอ่ยปากออกมา
มือของเหลยหงสั่นเล็กน้อย ในใจเกิดความสงสัย “คุณฉิน มีอะไรเหรอ?”
ฉินจุนพูดออกมาว่า “ทั้งสองคนเข้ามาทำร้ายฉันจริง แต่ว่าก็ไม่จำเป็นต้องฆ่าพวกเขา ไว้ชีวิตพวกเขาเถอะ”
ถึงแม้ว่าหยวนเซี่ยวเฉียงกับเฉินตี้หาวจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ถ้าหากฆ่าพวกเขาไปมันก็สูญเปล่า สู้ไว้ชีวิตพวกเขา ไม่แน่ในอนาคตอาจจะได้ใช้ประโยชน์จากพวกเขาก็ได้
เหลยหงพูดออกมาว่า “คุณฉินสองคนนี้ไม่ใช่ธรรมดาๆ ถ้าหากปล่อยพวกเขาไป คำพูดของฉันก็จะใช้ไม่ได้อีกแล้ว”
ตอนนี้เหลยหงยังสามารถจัดการกับพวกเขาได้ เนื่องจากพวกเขากำลังหวาดกลัว แต่ถ้าหากวันนี้ปล่อยพวกเขาไป ในวันต่อๆสองคนนี้จะต้องกลับมาแก้แค้นอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นคำพูดของเหลยหงก็คงไม่มีความหมาย
ฉินจุนพูดออกมาว่า “ไม่เป็นไร ฉันจัดการเอง”
พูดจบฉินจุนก็เดินเข้าไปหาเฉินตี้หาว จากนั้นก็มองหน้าเขาอย่างเยือกเย็น
“นายอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป หรือว่าอยากตาย?”
เฉินตี้หาวกัดฟันแน่น ความหมายที่ฉินจุนสื่อออกมานั้นชัดเจน ถ้าหากอยากตายเขาก็จะได้ตายสมใจ
แต่ถ้าหากอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป มันจะต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนแน่นอน
เดิมที่นี่ถือว่าเป็นหายนะของเฉินตี้หาวเลยก็ว่าได้ เพราะเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของเขา เขาแค่เข้ามายุ่งเพื่อที่จะใช้อำนาของตนเองในการจัดการ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องมันจะเลยเถิดมาถึงขนาดนี้
เหลยหงเป็นผู้มีอิทธิพลสูงสุดในเมืองหลวง เธอพูดอะไรแล้วเธอจะทำอย่างนั้น ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะฉินจุนห้ามเธอเอาไว้ เหลยหงก็คงจะฆ่าพวกเขาไปแล้ว
“ฉันไม่อยากตาย ฉันยังอยากจะมีชีวิตอยู่”
ฉินจุนพูดออกมาว่า “งั้นก็ดี ถ้าอยากจะมีชีวิตอยู่ก็ต้องเอาอะไรมาแล้ว”
พูดจบฉินจุนก็หยิบเข็มเงินออกมา และปักไปที่ศีรษะของเฉินตี้หาว
ทันใดนั้นเฉินตี้หาวรู้สึกว่าศีรษะของเขากำลังจะระเบิดออกมา ราวกับว่ามีรอยแตกนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น และมีบางอย่างกำลังจะถูกบีบออกมา
ไม่กี่วินาทีต่อมาตุ่มเม็ดเล็กๆก็ปรากฎขึ้นระหว่างกึ่งกลางคิ้วของเขา เป็นตุ่มใสไม่มีสี
หลังจากนั้นฉินจุนก็นำเข็มเงินออกมาและพูดว่า
“เข็มนี้เรียกว่าเข็มวิญญาณ ตุ่มเล็กๆตรงกลางคิ้วของนายสามารถจัดการได้ด้วยมือของฉันเท่านั้น และมันจะต้องถูกแก้ไขทุกๆหกเดือน แต่ถ้าไม่ทำแบบนั้นความเจ็บปวดมันก็จะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนสุดท้ายนายก็จะตายไป เข้าใจไหม?”
ร่างกายของเฉินตี้หาวสั่นเทา เมื่อคิดถึงความเจ็บปวดที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้มันก็เหมือนกับตายทั้งเป็นอยู่แล้ว
เข็มที่เข้ามาฝังอยู่ที่ศีรษะของเขาในตอนเมื่อกี้มันก็ทำให้เขารู้สึกเจ็บจะตายอนู่แล้ว ถ้าหากความเจ็บปวดมันทวีคูณความรุนแรงขึ้นมาอีกเขาก็ไม่อยากจะไปคิดถึงมันแล้ว
“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว! หลังจากนี้ฉันจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณฉินแต่เพียงผู้เดียว!”
เฉินตี้หาวรู้ดีว่าชีวิตของเขาในตอนนี้เหมือนกับถูกเก็บขึ้นมา ถ้าหากฉินจุนไม่คิดว่าพวกเขายังมีประโยชน์ เกรงว่าเขาคงตายไปด้วยน้ำมือของเหลยหงไปแล้ว
ถึงแม้ว่าตอนนี้ร่างกายของเขาจำถูกควบคุม แต่มันก็ยังดีกว่าการตายไปทั้งๆแบบนั้น
ฉินจุนพยักหน้าและหันไปหาหยวนเซี่ยวเฉียง
“แล้วนายหละ?”
