ตอนที่ 66 – บดขยบอสด้วยความแข็งแกร่ง
“ปืนใหญ่เล็ก วีน่อม โจมตีเต็มกําลัง!”
“ริมุรุ ปิดกั้นทางหนี!”
ลอร์นย้ายออกจากศูนย์กลางของสนามรบและยืนห่างออกไป มองดูการต่อสู้ที่ดุเดือดอยู่ข้างหน้า
อันที่จริง ช่วงเวลาที่เขาใช้สกิลในการโจมตีแต่มันไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆได้ ผลของการต่อสู้ทั้งหมดได้รับการตัดสินแล้ว
ราชาเดโม่โซล ถูกสัตว์เลี้ยงทั้งสามตัวคุมการต่อไว้ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว
มันไม่สามารถทนต่อการโจมตีที่สร้างความเสียถึง 910 หน่วยได้นาน
ในไม่ช้าเลือดของมันจะหมดลง
ลอร์นไม่ได้ตั้งใจจะใช้มันเป็นเป้าหมายในการมิกซ์รวมแต่ อย่างใด
สถานะของราชาเดโมโซล นั้นธรรมดาในทุกด้าน มันเป็นตัวไร้ประโยชน์ดีๆนี้เอง
ถ้าไม่ได้อยู่ในดาร์กฟอเรส สกิลการฟื้นฟูพลังชีวิตของมันก็ไร้ประโยชน์ ดังนั้นมันจึงเป็นแค่มอนสเตอร์ที่ไม่มีสถานะโดดเด่นด้านใดๆเลย
ลอร์นได้สั่งให้สัตว์เลี้ยงของเขาโจมตี “เพื่อน” คนนี้อย่างโหดเหี้ยมไร้ความไม่ลังเลใดๆ
“เดี๋ยวก่อน… นักผจญภัย…”
เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าของลอร์น ราชาเดโม่โซลก็ตกลงมาจากฟากฟ้าและคุกเข่าลงกับพื้นอย่างไร้ศักดิ์ศรี จากนั้นมันมองไปที่ลอร์นด้วยท่าทางที่น่าสงสารและขอร้อง ” ท่านนักผจญภัย ฉันเป็นแค่วิญญาณที่หลงทาง เป็นคนที่น่าสงสารที่ตายไปครั้งหนึ่ง ได้โปรดปล่อยฉันไป คุณจะไม่ได้อะไรจากการฆ่าฉัน ทําไมคุณไม่ปล่อยฉันไปและฉันจะให้สมบัติทั้งหมดของฉันแก่คุณ”
“แล้วรออะไรล่ะ” ลอร์นจ้องไปที่มัน
“ใช่ใช่ใช่ กรุณารอสักครู่ครับนายท่าน”
ราชาเดโมโซล โบกมือทันที ในเวลาต่อมาเหรียญทองจํานวนนับไม่ถ้วนผุดขึ้นจากพื้นดินในปาและรวมตัวกันที่หน้าลอร์น ก่อตัวเป็นภูเขาสีทองขนาดเล็ก
“นี่คือเหรียญทองที่ฉันสะสมไว้ จํานวน 300 เหรียญทองพอดี”
300 เหรียญทองนี้ มันมีค่าถึง 1.5 ล้านดอลลาร์พันธมิตร การเก็บเกี่ยวครั้งนี้สูงกว่าการฆ่าบอสมาก
แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด
ในเวลาต่อมา อุปกรณ์เรืองแสงสองสามชิ้นก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าลอร์น
ราชาเดโมโซลพูดว่า “นี่คืออุปกรณ์ที่ดรอปโดย นักผจญภัยที่เดินผ่านป่าเดิมที่มันมีมากกว่านี้ แต่หลังจากเวลาผ่านไปนานไป อุปกรณ์หลายอย่างก็ไม่สามารถใช้งานได้”
นั่นมันคือ?
ลอร์นตรวจสอบรายละเอียดของอุปกรณ์และพบว่ามันเป็นเพียงแค่ระดับเงินและทองแดงธรรมดา
สีหน้าของลอร์นยังคงเย็นชา “แกคงไม่คิดว่าสิ่งเหล่านี้จะช่วยให้แกรอดได้ใช่ไหม?”
แม้ว่าสิ่งของจะไม่เลวร้าย แต่มันก็ไม่เพียงพอสําหรับบอสตัวนี้ที่มีชีวิตอยู่นานนับพันปี
ด้วยเหตุนี้ ลอร์นจึงสั่งให้ปืนใหญ่เล็กยกคันธนูในมือ
“ปล่อยฉัน นักผจญภัย ปล่อยฉัน”
เมื่อรู้สึกถึงความตาย ราชาเดโม่โซลตัวสั่นและหยิบสมบัติชิ้นสุดท้ายออกมาอย่างรวดเร็ว “นักผจญภัย ที่นี่ยังมีสมบัติล้ําค่าอีกชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังเมื่อพันปีก่อน”
มันเป็นขนนกที่ไม่มีแสงใด มันยาวครึ่งเมตรและเต็มไปด้วยคราบเลือดสีดํา
แม้ว่าเหมือนมันจะไม่มีผลใดๆ แต่มันน่าจะมีค่ามาก
ลอร์นถือขนนกอยู่ในมือและเปิดสถานะข้อมูลดู
—————–
[ขนนกสีเลือดที่ไม่รู้จัก]
คุณภาพ: ???
ผล: ???
เอฟเฟกต์: ขนนกสีเลือดที่ดูเหมือนจะมีพลังแสงจางๆ หากคุณมอบมันให้กับโบสถ์เรเดียนท์คุณอาจได้รับรางวัล
—————–
โบสถ์เรเดียนท์?
ลอร์นบังเอิญมีภารกิจที่ต้องการให้เขาไปที่โบสถ์เรเดียนท์อยู่พอดี
แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทําให้ลอร์นสนใจก็คือคุณภาพของขนนกนั้นมันไม่แสดงมันขึ้นเป็นอะไรไม่รู้
ผู้เล่นคนใดจะรู้ว่าคุณภาพที่ไม่แสดงผลมันหมายถึงความเป็นไปได้ที่ไม่สิ้นสุดในเกม อาจจะเป็นระดับตํานานก็ได้
บางทีมันอาจเป็นเพียงไอเทมธรรมดาก็ได้เช่นกัน
หรือ มันอาจจะเป็นไอเทมหายากก็ได้เช่นกัน
หากต้องการทราบคําตอบทั้งหมดนี้ เขาต้องส่งมอบให้กับโบสถ์เรเดียนท์
ลอร์นเก็บไอเทมต่างๆตรงหน้าของเขา
จากนั้นเขาก็ยังคงบีบทรัพย์สินสุดท้ายของราชาเดโม่โซลมาอยู่ดี
อย่างไรก็ตาม บอสขี้ขลาดคนนี้ยืนยันกับเขาว่าไม่มีสมบัติอีกต่อไป
มันเป็นเพียงเพราะสิ่งโบราณจํานวนมากถูกฝังไว้ในพงศาวดารของประวัติศาสตร์เกม
เช่นเดียวกับเหล็กเน่าเปื่อย ยารักษาโรคเน่าเสีย พืชเน่า และหินที่ถูกกัดเซาะ…
นอกจากนี้ ราชาเดโมโซลมักจะลืมความทรงจํานานแสนนานบางอย่าง
ลอร์นสัมผัสได้ว่าบอสตัวนี้ไม่ได้โกหกแล้ว
ดังนั้นเขาก็ไม่เสียเวลาอีกต่อไป
เขาถามกลับว่า “หลังจากอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว คุณไม่ได้เก็บพวกศพของมอนสเตอร์หรือซากศพเลยหรือ?”
การสู้รบเมื่อพันปีก่อน มีบุคคลสําคัญมากมายเสียชีวิตจํานวนมาก
อาจมีใครทิ้งกระดูกหรืออะไรบางอย่างไว้เบื้องหลัง เมื่อถึงเวลาเขาต้องได้รับการเซอร์ไพรส์มากอย่างแน่นอนจากการใช้พวกมันในการมิกซ์มอนสเตอร์
แต่เมื่อได้ยินคําถามนี้ ราชาเดโม่โซลก็ตกใจแล้วงงงวยมาก
ศพ?
เขาต้องการซากศพของคนตาย!
ข้อมูลในความจํานั้น นักเวทอันเดดเป็นเผ่าพันธุ์ที่ชอบศึกษาร่างของคนตายมากที่สุด
นี้เป็นนิสัยที่น่าขยะแขยงของพวกมัน
แม้ว่ามันจะไม่เข้าใจว่าทําไมมนุษย์ถึงต้องการซากศพก็ตาม แต่มันก็เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของตัวมันเอง ดังนั้นราชาเดโมโซลจึงมีความกระตือรือร้นตามธรรมชาติ
“ใช่แน่นอน ฉันมีมัน โปรดรอสักครู่!”
ราชาเดโมโซลได้ตรวจสอบเศษความทรงจําในหัวอย่างรวดเร็วแล้วตรวจสอบทีละชิ้น ในที่สุดก็พบศพบางส่วนที่ได้รับการเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี
ลูกบอลแสงลูกหนึ่งหลังจากนั้นก็อีกลูกหนึ่งบินไปข้างหน้าลอร์นอย่างรวดเร็ว
เมื่อลูกบอลแห่งแสงหายไป เขาเห็นกองซากศพเน่าเบื่อยและสิ่งของต่างๆ ที่อยู่บนพื้น
“ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Abyssal Graveyard Ghostly Bone Claw]!”
” ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Rotten Demon Wolf Leg]!”
“ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Light Unknown Bonel!”
“ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Mummited War Banner Cloth]!”
“ติง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับ: [Cracked War Horn]!”
ลอร์นยอมรับวัตถุดิบส่วนใหญ่ นอกจากไอเทมบางอย่างในสนามรบแล้ว ยังมีโครงกระดูกของมอนสเตอร์อีกด้วย
ส่วนใหญ่มาจากทศวรรษที่ผ่านมา ไม่มีวัตถุดิบ เมื่อพันปีก่อนเลย
แต่ในขณะนั้นเอง
ราชาเดโมโซล ถือหีบสมบัติและมอบมันให้กับลอร์น มันกล่าวด้วยความเคารพ ” ท่านนักผจญภัย นี่คือสิ่งที่ข้าพบในส่วนลึกของความทรงจําข้า แม้แต่ข้ายังไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างในเลย แต่ข้ารู้สึกว่ามันสําคัญมาก ตอนนี้ข้าจะมอบหีบสมบัตินี้ให้กับท่าน ข้าหวังว่าท่านจะสามารถไว้ชีวิตของข้าได้”
หีบสมบัติ?
บางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของความทรงจํา?
กว่าจะจําหีบสมบัติแบบนี้ได้ มันควรจะเป็นไอเทมที่พิเศษมากใช่ไหม?
ลอร์นรับหีบสมบัติมา แต่จู่ๆก็ตกใจเพราะเขารู้สึกว่ามี บางอย่างกระโดดอยู่ในหีบสมบัตินี้
ลอร์นรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและจ้องไปที่ราชาเดโม่โซล
ราชาเดโมโซล สั่นด้วยความกลัว แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จําไม่ได้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน
เมื่อไม่มีทางเลือก ลอร์นจึงปล่อยให้มันเปิดหีบสมบัติและตรวจสอบของด้านใด
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เปิดออก ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้าง
