หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ – ตอนที่ 15 ผู้เยี่ยมยุทธ์ ! (ต้น)

บทที่ 15 ผู้เยี่ยมยุทธ์ ! (ต้น)

ทั้งหมดเงียบสงัด !

ดวงตาของเหล่าเด็กหนุ่มตระกูลเยี่ยล้วนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว !

ทุกคนในตระกูลเยี่ยต่างรู้ดีว่าเยี่ยฉวนรักน้องสาวของเขามาก อาจกล่าวได้ว่าเยี่ยฉวนเป็นคนที่ขี้หวงน้องสาวเข้าขั้นบ้าคลั่งเลยทีเดียว !

แต่พวกเขาไม่คิดว่าเยี่ยฉวนจะบ้าคลั่งถึงเพียงนี้ !

เยี่ยเฟิงมีฐานะเป็นถึงหลานสายตรงของผู้เฒ่าตระกูลเยี่ย และลูกผู้พี่ลูกผู้น้องของเยี่ยหลางเชียวนะ ! แต่อีกฝ่ายกลับลงมือสังหารได้อย่างง่ายดายโดยไม่แม้แต่ลังเลเลยสักนิด !

เยี่ยฉวนไม่มัวเสียเวลากับพวกที่ยืนล้อมรอบที่เหลือ เขารีบตรงดิ่งไปยังห้องเก็บโอสถประจำจวน ที่ขณะนี้มีชายชราผู้หนึ่งกำลังเดินออกมา

ชายชราผู้นี้คือหนึ่งในเหล่าผู้อาวุโสประจำตระกูลเยี่ย นามว่าเยี่ยชิง  เป็นคนดูแลประจำห้องเก็บโอสถของจวนตระกูลเยี่ย

ทันทีที่เห็นเยี่ยฉวน เยี่ยชิงก็พลันขมวดคิ้ว “เยี่ยฉวน เจ้าจะทำอะไรน่ะ ?”

เยี่ยฉวนพุ่งตัวไปที่หีบยา เขากวาดสายตามองหีบทั้งหมดเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าสายตาของเขาก็ปะทะเข้ากับซี่ตะแกรงลูกกรงอันหนึ่ง แต่เมื่อเปิดออก เขากลับพบว่ามันว่างเปล่า !

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ท่าทางเยี่ยฉวนจึงกลายเป็นสงบลง เขาหันไปมองเยี่ยชิง “ยาบำรุงจิตวิญญาณล่ะ ?”

เยี่ยชิงหรี่ตาลงเล็กน้อย “ข้าได้นำมันไปซ่อนแล้ว เยี่ยฉวน มีคำสั่งถ่ายทอดลงมาจากเบื้องบนว่าให้หยุดส่งยารักษาให้แก่น้องสาวของเจ้า แล้วนี่เจ้า…”

ทันใดนั้นเยี่ยฉวนก็หันไปคว้าสิ่งหนึ่งขนาดเท่ากำปั้นออกมาจากตู้ยาที่ตั้งอยู่ข้าง ๆ และโยนมันใส่เยี่ยชิง

ใบหน้าของเยี่ยชิงเปลี่ยนสี เขาเคลื่อนตัวไปด้านข้างอย่างรวดเร็วเพื่อหลบเจ้าสิ่งนั้น และถึงแม้จะหลบได้อย่างหวุดหวิด แต่เยี่ยชิงก็ต้องเปลี่ยนสีหน้าอีกครั้งเมื่อเยี่ยฉวนหายตัวมาอยู่ข้างหน้าเขาแล้ว !

เยี่ยฉวนชกไปที่ศีรษะของเยี่ยชิงอย่างรวดเร็ว !

เรียบง่ายและทรงพลัง !

เยี่ยชิงตกใจกลัว เขาหมุนข้อมือข้างขวาและปล่อยหมัดสวนกลับที่ไปเยี่ยฉวน

หมัดทั้งสองเข้าปะทะกัน !

ตู้ม !

เสียงระเบิดออกของพลังดังขึ้น !

หลังจากปะทะเข้ากับหมัดของเยี่ยฉวน เยี่ยชิงก็พลันล่าถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว ผู้อาวุโสกลับถูกเด็กหนุ่มต้อนจนมุมและไม่มีทางออก ก่อนเยี่ยฉวนจะปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าทันควัน

และคราวนี้… เขาก็ได้ออกแรงชกไปที่ศีรษะของเยี่ยชิงอีกครั้ง !

ลูกศิษย์ของเยี่ยชิงที่อยู่นั้นในรีบก้มหลบ ละล่ำละลักพูด “ข้าจะให้เจ้า ให้เจ้าแน่ ๆ!”

หมัดของเยี่ยฉวนหยุดห่างจากใบหน้าของเยี่ยชิงเพียงไม่กี่นิ้ว !

เยี่ยชิงมองไปที่เยี่ยฉวนด้วยความหวาดกลัว เขาเองก็มีพลังอยู่ในขั้นหกผสานลมปราณ แม้ว่าจะไม่ได้ออกไปต่อสู้ข้างนอกบ่อยครั้งนัก แต่อย่างน้อยเท่าที่เขารู้ พลังของเยี่ยฉวนเพิ่งจะอยู่ในลำดับที่ห้า ขั้นแสวงหาเท่านั้นเอง อย่างไรก็ตาม ก็ต้องยอมรับว่าเขาพ่ายแพ้อย่างแท้จริง !

ความแข็งแกร่งของเยี่ยฉวนนั้นน่ากลัวเกินไป !

เยี่ยฉวนถอนมือออก สีหน้าของเยี่ยชิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่กล้าเล่นลูกไม้ใด ๆ รีบหยิบขวดหยกสีขาวออกมาและส่งให้เยี่ยฉวน

เยี่ยฉวนเปิดมันออกและส่องดูข้างใน ปรากฏว่ามียาบำรุงจิตวิญญาณอยู่เพียง 15 เม็ดเท่านั้น !

คิ้วของเยี่ยฉวนพลันยับย่น เยี่ยชิงจึงรีบอธิบายขึ้นว่า “เยี่ยฉวน ยานี้มีราคาสูงมากและหาไม่ได้ในเมืองชิง ดังนั้นเราจึงต้องไปหาซื้อมาจากข้างนอก ฉะนั้นยาที่เหลือจากการซื้อครั้งล่าสุดจึงมีเหลืออยู่เพียงเท่านี้ !”

เยี่ยฉวนเงียบไปชั่วขณะ ในที่สุดก็ยอมรับขวดหยกนี้ไปและกล่าวว่า “ข้าต่อสู้เพื่อตระกูลมานานหลายปี กับยาแค่นี้ถือว่ามากไปหรือไง ?”

เยี่ยชิงมองไปที่เยี่ยฉวนและไม่ได้เอ่ยอะไร

เยี่ยฉวนสิ้นคำจะพูด เขาหมุนตัวออกจากห้องเก็บโอสถไป แต่ข้างนอกนั้นผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยและบรรดาผู้อาวุโสทั้งหลายได้ปิดล้อมเขาไว้หมดแล้ว !

ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยและคนอื่น ๆ รู้ชัดแจ้งว่าเยี่ยฉวนลงมือฆ่าเยี่ยเฟิงลงไปเพราะความกราดเกรี้ยว

ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยจ้องไปที่เยี่ยฉวนอย่างจริงจัง “หลานชายข้าเพียงกล่าวล่วงเกินน้องเจ้าไม่กี่คำ ถึงกับต้องฆ่าแกงกันด้วยเรื่องแค่นั้นเองหรือ ?”

เยี่ยฉวนเดินย่างสามขุมเข้าไปหาผู้เฒ่าตระกูลเยี่ย “เป็นเพราะท่านสั่งสอนหลานชายได้ไม่ดีพอ ข้าเลยจัดการสั่งสอนแทนให้แล้ว”

ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยค่อย ๆ กำหมัดแน่น เยี่ยฉวนมองผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยอย่างปราศจากความรู้สึกหวั่นเกรงใด ๆ อย่างไรก็ตาม มีเจตนาฆ่าอยู่แล้วหลงเหลืออยู่ในสายตาของเขา

จังหวะนั้นผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยพลันสั่งอย่างโหดเหี้ยม “โบยมันให้ตาย !”

ทันใดนั้นผู้คุ้มกันบางคนของตระกูลเยี่ยก็พลันพุ่งเข้าหาเยี่ยฉวน

มุมปากของเยี่ยฉวนโค้งหยักยิ้มอย่างชั่วร้าย วินาทีต่อมา เยี่ยฉวนพลันพุ่งตัวไปด้านหน้า และก่อนที่จะมีใครได้ทันเข้าใจสถานการณ์ ร่างของหัวหน้าผู้คุ้มกันก็พลันกระเด็นไกลออกไปหลายจั้ง

เยี่ยฉวนยังไม่หยุดแค่นั้น เขากลับหลังหันแล้วทะยานตัวขึ้นไปเตะผู้คุ้มกันคนอื่นที่วิ่งมาด้วยการกวาดขาในอากาศ

เปรี้ยง !

ผู้คุ้มกันทุกคนกระเด็นปลิวไปสิ้น !

ไม่ทันจะมีผู้ใดตั้งตัวทัน เยี่ยฉวนพลันพุ่งตรงเข้าไปหาผู้เฒ่าตระกูลเยี่ย !

เมื่อสถานการณ์กลับเป็นเช่นนี้ สีหน้าของผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยก็พลันเปลี่ยนด้วยรับรู้ถึงความอันตราย เขาก้าวเท้าไปข้างหน้าและกระแทกฝ่ามือทั้งสองข้างใส่เยี่ยฉวน !

มือขวาของเยี่ยฉวนกำหมัดแน่น จากนั้นจึงเริ่มตอบโต้ด้วยพลังฝ่ามือของตัวเองบ้าง !

เปรี้ยง !

พอหมัดขวานั้นสัมผัสได้ถึงตัว ร่างของผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยก็ถึงกับไถลไปด้านหลังไกลหลายสิบก้าว ในขณะที่เยี่ยฉวนยังยืนนิ่งและไม่ขยับแม้แต่ก้าวเดียว !

ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยมองไปที่เยี่ยฉวนด้วยความประหลาดใจ “นี่เป็นไปได้อย่างไร จุดตันเถียนของเจ้าถูกทำลายไปแล้ว เหตุใดเจ้าจึงยังแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ ?”

ห่างออกไป เยี่ยฉวนหรี่ตาลงเล็กน้อย “ท่านรู้ได้อย่างไรว่าจุดตันเถียนของข้าเสียหาย ?”

ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยจ้องมองเยี่ยฉวนด้วยสายตาที่ยากจะอธิบาย

เยี่ยฉวนพลันตระหนักขึ้นมาทันทีทันใด !

หรือว่าชายลึกลับที่ถูกส่งมาให้ซุ่มโจมตีเขาในตอนนั้นคือฝีมือผู้เฒ่าตระกูลเยี่ย !

เมื่อนึกได้ถึงความเจ็บปวดในตอนนั้น จิตสังหารพลันฉายชัดขึ้นในแววตาของเยี่ยฉวน แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีตัวรบกวนไล่หลังขัดจังหวะเข้ามาเสียได้ “เยี่ยฉวน เจ้าไปได้แล้ว !”

ทุกคนหันไปมองตามต้นเสียง และพบว่าคนผู้นั้นที่เพิ่งมาถึงก็คือเยี่ยหลาง !

เยี่ยฉวนจ้องมองเยี่ยหลางอย่างเย็นชา ก่อนจะหันหลังจากไปโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว !

หนนี้เหล่าผู้คุ้มกันไม่ได้ขัดขวางเขาไว้ แต่พากันมองไปที่เยี่ยหลาง

ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เยี่ยหลางถามขึ้นอย่างงงงวย “เยี่ยหลาง ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีนัดประลองชี้เป็นชี้ตายกับมันอยู่ แต่หนนี้มันถึงกับลงมือฆ่าลูกพี่ลูกน้องของเจ้าได้ เหตุการณ์นี้…”

เยี่ยหลางพูดขัดขึ้นกลางลำ “สบายใจได้ อีก 2 วันให้หลังข้าจะแก้แค้นให้เขาแน่ !”