เช้าวันที่สอง เซียวหยางกับเย่หยุนซูกินข้าวเช้าแล้ว เซียวหยางกลายเป็นคนขับรถ เพื่อส่งเย่หยุนซูไปทำงาน
เย่หยุนซูนั่งอยู่ด้านหลัง โดยที่ดูแท็บเล็ตอยู่เพราะกำลังว่าง พลางอ่านข่าวช่วงเช้าไปด้วย
เพียงแต่ ไม่รู้ว่าเย่หยุนซูเห็นอะไร สีหน้าตกใจเป็นอย่างมาก พลางเงยหน้ามองเซียวหยาง เมื่อเห็นเซียวหยางผิวปากและเอียงหัวเล็กน้อย ก่อนจะเบ้ปากด้วยท่าทีแปลกๆ
แต่เมื่อเธอหาข่าวที่คล้ายๆ กัน ใบหน้าที่เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง กลับยิ้มออกมาได้
เมื่อมาถึงโรงรถใต้ดิน เซียวหยางกับเย่หยุนซูก็เข้าไปในลิฟต์ เมื่อถึงชั้นที่25 เซียวหยางกำลังจะเดินออกไป เย่หยุนซูกลับพูดขึ้น
“ไปห้องทำงานฉันก่อนนะ มีเรื่องอยากจะคุยกับคุณหน่อย”
“เย่……เย่หยุนซู ถ้าสายจะโดยหักเงินเดือนนะ ฉันไปตอกบัตรก่อนได้ไหม？”
เย่หยุนซูสีหน้านิ่งเฉย “คุณไม่ค่อยได้มาสายหรือไง？อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ว่าเงินเดือนคุณถูกหักไปหมดแล้ว ตามฉันมาเถอะ！”
เซียวหยางเดินตามไปอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อถึงห้องทำงาน เย่หยุนซูก็ส่งแท็บเล็ตให้เซียวหยาง
“คุณดูนี่”
เซียวหยางหยิบแอปเปิลขึ้นมาอย่างคล่องมือ ก่อนจะกัดลงไปคำหนึ่ง เมื่อเห็นแท็บเล็ต มีรูปชายหญิงถ่ายด้วยกัน เซียวหยางก็สำลักพลางพูด
“นายนี่มันใครเนี่ย ทำไมคุ้นตาจังเลย เหมือนเคยเห็นที่ไหน”
เย่หยุนซูพูดด้วยความไม่สบอารมณ์ “นี่ไม่ใช่คุณเหรอ？”
เซียวหยางอึ้งไป ก่อนจะกะพริบตาปริบ ให้ตายเถอะ เป็นตัวเองจริงๆ ด้วย
“ฮ่าๆ ฉันก็ว่าอยู่ว่าทำไมหล่อจัง เป็นฉันนี่เอง”
เซียวหยางหัวเราะขึ้น กลับพบว่าเย่หยุนซูทำหน้านิ่ง โดยไม่มีท่าทีอะไร เลยทำได้เพียงหยุดหัวเราะอย่างอึดอัดใจ
นอกจากตัวเองแล้ว ในรูปยังมีผู้หญิงอีกคนชื่อเจียงเซิ่งหนานด้วย
เมื่อวานทั้งสองคนเจอกันที่แผงขายของ เลยจับขโมยด้วยกัน
“รูปนี้คุณว่าอย่างไร？” เย่หยุนซูเอามือกอดอก ก่อนจะทำท่าทีเหมือนสอบสวนความผิดอยู่
ทำเรื่องดีนั้นก็ดี แต่เจียงเซิ่งหนานจับคุณไปเมื่อหลายวันก่อน ฉันเป็นคนช่วยคุณออกมา คุณนี่ดีจริงๆ เพียงไม่นาน ก็ไปอยู่กับเธอแล้ว
เมื่อเห็นภาพนี้ มันดูสนิทสนมกันมากจริงๆ
แต่เย่หยุนซูก็ไม่ได้พูดอะไร เธออยากให้เซียวหยางพูดเอง
เซียวหยางทำท่าคิด ก่อนจะวิเคราะห์ในหลายๆ ด้าน พลางพูด
“รูปนี้มันไม่มีอะไร ถ่ายเหมือนมือสมัครเล่น แสงไม่พอ มุมไม่สวย น่าจะปรับแสงให้มากกว่านี้หน่อย รูปถึงจะออกมาดี”
เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวหยาง เย่หยุนซูก็ทำหน้าเหมือนเห็นผี
นี่มันใช่สิ่งที่คุณควรสนใจไหม หรือฉันเรียกคุณมา เพื่อให้คุณดูว่ารูปนี้มันถ่ายได้ดีไหมเหรอไง？
คุณทำอะไรผิดหรือเปล่า！
เย่หยุนซูอยากจะปรี่เข้าไปอย่างบ้าคลั่งเป็นครั้งแรก
“เซียวหยาง คุณลองพูดอีกครั้งสิ！”
เย่หยุนซูชี้ไปที่หน้าของเซียวหยางพลางพูด “คุณรู้ไหม ว่าคุณจะลุกเป็นไฟแล้ว？”
เซียวหยางอึ้งไป “ฉันไม่ได้เป็นอะไรนะ ปกติมากเลย แค่เล็กน้อยไม่ถึงกับโกรธเป็นฟืนเป็นไฟหรอก”
เขาแยกมือออก ก่อนจะพูดด้วยความใสซื่อ “เย่หยุนซู คุณเองก็รู้อารมณ์ฉันดี คนที่อ่อนโยนขนาดนี้ จะโกรธได้อย่างไร ตอนที่เอารูปโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตทั้งๆ ที่ฉันไม่ได้อนุญาต ฉันก็ให้อภัยพวกเขาแล้วไม่ใช่เหรอ”
เย่หยุนซูพูดอะไรไม่ออก เธอเพิ่งจะค้นพบ ว่าการพาเซียวหยางมาที่ห้องทำงานตั้งแต่เช้า มันเป็นการทำผิดไป
เกรงว่าวันนี้ตัวเองจะอารมณ์ไม่ดีทั้งวัน
“เซียวหยาง คุณรู้ไหมว่า คุณเลวมากเลย”
เซียวหยางคิดอย่างจริงจัง คำคำนี้มันหมายถึงทำกับใคร ถ้าหมายถึงกับคนอื่น เซียวหยางไม่มีทาง แต่ถ้าสำหรับภรรยา ถ้าควรจะเลวก็ต้องทำสักหน่อย
เพราะชายที่ไม่เลว ผู้หญิงคงไม่รักหรอก
อันที่จริงนี่มันเข้าใจผิดแล้วล่ะ
เซียวหยางกับเจียงเซิ่งหนานจับขโมยบนถนน ก็ถูกคนอื่นถ่ายเอาไว้ แล้วลงรูปบนอินเทอร์เน็ต เพียงวันเดียว ก็เป็นกระแสในweiboแล้ว
เพียงไม่กี่ชั่วโมง ก็กลายเป็นกระแสที่ติดอันดับที่สองในกระแสของweibo ส่วนที่หนึ่งนั้นคือพนักงานขององค์กรที่โด่งดังเสพสิ่งของต้องห้ามเลยถูกจับที่เมืองเย็นจีน
Weiboนั้นบรรยายเรื่องที่เกิดขึ้นโดยละเอียด กลางวันแสกๆ มีขโมยมาชิงกระเป๋าไป ชายหนุ่มกับสาวสวยร่วมมือกันจับ โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น เหมือนเทพ ที่จับขโมยได้ทันที
ในยุคที่ไม่มีเรื่องดีๆ อะไรมากมาย เซียวหยางเลยกลายเป็นภาพลักษณ์ของความสูงส่งอย่างรวดเร็ว
เซียวหยางเห็นข้อความมากมายของweibo ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“ว้าว ผู้ชายหล่อจังเลย ดูเท่มากอีกด้วย ไม่ธรรมดาๆ อยากแต่งงานกับชายแบบนี้จริงๆ เลย”
“ข้อความข้างบนน่ะ ถ้าชายคนนี้จนมาก คุณยังจะแต่งไหม พวกคุณสนใจแต่รูปลักษณ์ภายนอก ไม่สนใจจิตใจเลย หล่อก็บอกว่ากล้าหาญ ถ้าไม่หล่อก็บอกว่ายุ่งเรื่องคนอื่น”
“ฉันว่าคุณเป็นขยะสังคมแล้วนะ ใครบอกว่าความกล้าหาญมันขึ้นอยู่กับหน้าตาล่ะ ดีแต่พิมพ์คีย์บอร์ด ทำได้แต่พ่นคำแย่ๆ ออกมา เจอเรื่องแบบนี้เข้าไป คงหาที่ซ่อนก่อนใครเลยล่ะ”
“ข้างบนพูดออกทะเลไปแล้ว พวกคุณดูไม่ออกเหรอ ชายหญิงเข้ากันมากเลย ทั้งสองคนเหมือนเทพเลยล่ะ แถมยังกล้าหาญ ฉันแนะนำให้พวกเขาคบกัน”
“ใช่ คบกันเลยๆ ！”
“คบกันเลย！”
เซียวหยางเลื่อนลงมาดู ก็มีแต่คำแนวนี้ เลยอดไม่ได้ที่จะพูดอะไรไม่ออก
“คุณอยากจะพูดอะไรอีกไหม？” เย่หยุนซูถามหน้านิ่ง
เซียวหยางยักไหล่ พลางพูด “เรื่องเล็กแค่นี้เอง แค่นี้ฉันไม่ภูมิใจอะไรหรอก”
เย่หยุนซูอึ้งไป คนคนนี้ยังไม่รู้จักจับใจความอีก！
……
ในตอนนั้น เจียงเซิ่งหนานกำลังอยู่ที่ทีมไต่สวน เมื่อคืนทำงานล่วงเวลาไปจนดึก ประจำเดือนก็ยังมาไม่หยุด เลยปวดเนื้อตัวเป็นอย่างมาก เลยนอนดูweiboอยู่บนโซฟา
เล่นๆ ไปก็เห็นรูปของตัวเอง แถมยังติดอันดับอีกด้วย
เมื่ออ่านความคิดเห็น เจียงเซิ่งหนานก็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ตอนแรกคิดว่าเป็นเรื่องเล็กๆ แต่คิดไม่ถึงว่าจะดังถึงขนาดนี้
เจียงเซิ่งหนานอดไม่ได้ที่จะคิด ฉากที่วันนั้นเซียวหยางให้ขโมยสามคนนั้นถอดเสื้อผ้า แล้ววิ่งไปมอบตัวที่สถานีตำรวจ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากขึ้นมา
นายคนนี้ เป็นตัวตลกจริงๆ ความคิดแนวนี้ก็คิดออกมาได้
ในตอนนี้ เจียงเซิ่งหนานได้รับข้อความ เป็นข้อความจากเบอร์แปลก
“ฉันคือเซียวหยางนะ คุณเห็นกระแสบนweiboหรือยัง？”
เจียงเซิ่งหนานอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบ “ทำไมคุณมีเบอร์ของฉันล่ะ？”
“คุณลืมแล้วเหรอ คุณป้าคนนั้นให้เราทิ้งเบอร์เอาไว้ ฉันมองแว็บเดียวก็จำได้แล้ว”
เจียงเซิ่งหนานเบ้ปาก ส่งสติกเกอร์ค้อนทุบหัวไป
เซียวหยางส่งสติกเกอร์หัวเราะจนร้องไห้กลับไปให้เธอ
เย่หยุนซูกำลังอารมณ์ไม่ดี ตอนแรกอยากจะชมเซียวหยางสักหน่อย แต่เซียวหยางทำไม่ถูกขนาดนั้น ไม่เข้าใจว่าเธอหมายความว่าอย่างไรก็เอาเถอะ แต่ยังส่งข้อความบนโซฟา แถมยังยิ้มอีก
“เซียวหยาง คุณออกไปเลยนะ！” เย่หยุนซูชี้ไปที่ประตู
เซียวหยางเพิ่งจะรู้ว่าเย่หยุนซูโกรธแล้ว ตอนแรกคิดว่าแค่คุยอะไรเรื่อยเปื่อยเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าเย่หยุนซูจะอารมณ์ขึ้นขนาดนี้
ตัวเองกล้าหาญก็ผิดเหรอ？
“เย่หยุนซู คุณอย่าโกรธไปเลย เดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”
เมื่อเห็นว่าภรรยาสีหน้าไม่ดี เซียวหยางเลยรีบย้ายตัวเองออกมา อย่างรีบร้อนใจทันที
“หัวทึบจริงๆ เลย ฉันถามอย่าง เขาตอบอย่าง ตั้งใจแน่ๆ เลย！”
แต่เมื่อคิดไป เย่หยุนซูถึงจะได้สติ นี่มันอะไรกันนะ ก็แค่จับขโมยกับเจียงเซิ่งหนานครั้งเดียวเองไม่ใช่เหรอ ทำไมตัวเองถึงมีท่าทีแบบนี้นะ
หรือว่าสนใจคำหลังที่ว่า “คบกัน” งั้นเหรอ？
หรือว่าตัวเองกำลัง——หึงอยู่？
ไม่หรอก ไม่มีทาง！
ตลก ตัวเองจะหึงเขาไปทำไม！
เย่หยุนซูรีบทลายความคิดนี้ลง ก่อนจะเปิดคอมพิวเทอร์ แล้วเริ่มทำงาน
