โห้หลีเฉินรู้สึกกังวลมาก เขาไม่มีอารมณ์มานึกถึงอย่างอื่น เขาถามไปตรงๆ ว่า
“ที่อยู่ของบ้านตระกูลเย้นอยู่ที่ไหน เธอน่าจะกลับไปอยู่ที่บ้าน ถ้าฉันตามเธอกลับมาไม่ได้ ฉันจะไปหาเธอที่ตระกูลเย้นโดยตรง”
ป่ายฉีกล่าวว่า “สถานที่นั้นถูกซ่อนไว้ พูดได้ไม่ชัดเจน ผมจะไปกับคุณดีกว่า”
โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว “การสะกดจิตของคุณยังไม่ได้รับการแก้ไขทั้งหมดเลย”
การสะกดจิตไม่ได้รับการแก้ไขทั้งหมด แม้จะอ่อนแอ แต่ก็ยังมีผลกระทบต่อป่ายฉี
ตอนนี้โห้หลีเฉินก็ได้รับผลกระทบจากการสะกดจิตเช่นกัน ความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นด้วยความไม่สมัครใจนี้ มันน่าขยะแขยงมาก
ยิ่งไปกว่านั้น การรู้ว่าตัวเองถูกสะกดจิตอยู่ มันก็ยิ่งน่าหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก
ป่ายฉีที่โดยสะกดจิต จะต้องได้รับการแก้ไขครั้งสุดท้ายโดยน้าเมย์
ป่ายฉีขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ เขาไม่เพียงแต่จะบอกทางให้โห้หลีเฉินเท่านั้น เขาเองก็กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเย้นหว่าน และต้องการออกไปหาเธอด้วยตัวเอง
แต่สภาพร่างกายของเขานั้น…
“คุณโห้ คุณป่ายฉี ฉันไปกับพวกคุณได้”
น้าเมย์ยืนพิงอยู่ตรงขอบประตู เธอเดินออกไปช้าๆ
ใบหน้าของเธอดูซีดเซียว ท่าทีของเธอก็ดูเหนื่อยมาก แต่เธอก็ยังพยายามรักษาจิตวิญญาณของเธอไว้ เธอเดินมาทีละก้าว
“อาการแบบนี้ของฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะดีขึ้น อย่าเป็นเพราะฉันที่ทำให้คุณป่ายฉีต้องลำบากอยู่ที่นี่ แม้จะอยู่ห่างไกล ยิ่งฉันอยู่นานเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเกิดอันตรายได้ง่ายขึ้นเท่านั้น”
“ให้ฉันไปที่ตระกูลเย้นพร้อมกับพวกคุณเถอะ ฉันจะได้รักษาป่ายฉีได้อย่างสะดวก คุณวางใจได้เลย ฉันจะไม่เปิดเผยที่ตั้งของตระกูลเย้น หากจำเป็น ฉันจะอยู่ในตระกูลเย้นตลอดไปก็ได้”
นี่เท่ากับว่าเป็นการกักขังตัวเอง
คำพูดของน้าเมย์ทำให้ทั้งโห้หลีเฉินและป่ายฉีประหลาดใจ
โห้หรี่เฉินหรี่ตาลง ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำ “คุณต้องการอะไร?”
แม้ว่าน้าเมย์จะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสะกดจิตในครั้งนี้ และเธอก็ใจดีมาก ตกลงเธอนั้นเป็นคนดีจริงไหม การที่เธอเต็มใจที่จะเสียสละเสรีภาพตลอดชีวิตที่เหลือ ยังไงเธอก็คงมีข้อแลกเปลี่ยน
โห้หลีเฉินถามเธอ ซึ่งก็หมายความว่า เขายินดีที่จะพิจารณาข้อตกลงนี้
น้าเมย์ดูรู้สึกผิดเล็กน้อย เธอลังเลอยู่สองวินาที ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำ
“ฉันรู้ว่าคำขอของฉันมากเกินไป แต่ฉันหวังว่าคุณจะรับปากกับฉัน แองเจล่ายังเด็ก ดังนั้นเธอจึงขาดสติ และได้ทำสิ่งที่ไม่น่าให้อภัยกับคุณโห้ไป”
“ไม่ว่าพวกคุณจะลงโทษเธอยังไงมันก็ไม่เกินไป แต่ฉันอยากขอร้องพวกคุณ ให้ปล่อยเธอไป พวกคุณอาจเดาได้แล้ว ว่าฉันไม่ใช่แม่แท้ๆ ของแองเจล่า ฉันเป็นแค่ลูกน้องที่ดูแลเธอ แต่เธอเป็นเจ้านายของฉัน เป็นคุณหญิงของฉัน คุณพ่อคุณแม่ของเธอมีบุญคุณกับฉัน และฉันต้องปกป้องชีวิตของเธอ”
“มีองค์กรใหญ่อยู่เบื้องหลังแองเจล่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ คุณจะต้องเดือดร้อนแน่ ดังนั้นตอบแทนให้ฉันมันจะดีเสียกว่า ปล่อยเธอไป แล้วเรื่องจะจบลงที่นี่”
“ฉันจะตามคุณไปที่ตระกูลเย้น และฉันจะไม่ออกมาอีกตลอดชีวิต เพื่อรับโทษแทนเธอ คุณโห้ คุณป่ายฉี ฉันขอร้องพวกคุณล่ะ ให้โอกาสเธออีกครั้งนะ”
คำพูดของน้าเมย์ฟังดูซาบซึ้งมาก
หลังจากโห้หลีเฉินได้ผ่านเหตุการณ์นี้มา แม้ว่าการสะกดจิตจะยังไม่ได้รับการแก้ไข แต่เขาก็แทบรอไม่ไหวที่เอามีดไปแทงแองเจล่า เขาอยากจะฆ่าเธอตั้งแต่แรก
แต่น้าเมย์ก็มีความเกี่ยวข้องกับการที่ป่ายฉีโดนสะกดจิตเช่นกัน
ถ้าเขาตั้งใจจะจัดการกับแองเจล่า เขาก็เกรงว่าน้าเมย์จะมีความคิดอย่างอื่นอยู่ในใจ และบางทีเธออาจจะสะกดจิตป่ายฉีไปตลอดเลยก็ได้
ป่ายฉีขมวดคิ้ว “คุณไม่ต้องคิดถึงผมแล้ว การที่ผมสะกดจิต ไม่ว่าจะได้รับการแก้ไขไหม ยังไงมันก็มีผลกระทบไม่มากกับผม ถ้าคุณอยากฆ่าแองเจล่า ก็ฆ่าเลย”
เมื่อน้าเมย์ได้ยินเช่นนี้ เธอก็หน้าซีดด้วยความตกใจ
การสะกดจิตครั้งสุดท้ายเป็นหนทางเดียวของเธอที่จะรอดได้ แม้แต่ป่ายฉีเองก็ไม่สนใจ ดังนั้นหนทางเดียวของเธอจึงมีน้ำหนักไม่มากพอ
เธอกังวลจนคุกเข่าอ้อนวอนขอร้องเขา
“คุณโห้ โปรดเมตตาด้วย ปล่อยแองเจล่าไปสักครั้ง เธออายุยังน้อย ชีวิตของเธอยังอีกยาวไกล เธอจะรู้ว่าตัวเองนั้นทำผิด และจะไม่กล้าทำอีกแล้ว”
“ทางคุณเย้นหว่าน จะช่วยคุณอธิบายด้วย คุณเห็นแก่ที่ฉันเคยช่วยพวกคุณเถอะ และเห็นแก่ที่ฉันจะต้องแก้ไขป่ายฉีที่โดนสะกดจิตด้วย โปรดไว้ชีวิตเธอด้วย”
สายตาที่เย็นชาของโห้หลีเฉิน จ้องมองไปที่น้าเมย์
“แองเจล่าให้ยากับคุณเกิดขนาด ตอนนี้คุณถึงได้ยังป่วยอยู่ ดูเหมือนว่าเธอไม่มีความรักต่อคุณเลย การที่คุณภักดีต่อเธอแบบนี้ มันคุ้มไหม”
มันคุ้มค่าหรือไม่?
น้าเมย์อยู่ตกอยู่ในความงุนงงครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“ถึงเธอจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของฉัน แต่ฉันเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็ก และฉันก็เห็นว่าเธอเป็นเลือดเนื้อของฉันไปแล้ว ไม่ว่าเธอจะปฏิบัติกับฉันอย่างไร ฉันก็ยังหวังว่าเธอจะมีชีวิตที่ดี แม้แต่ในอนาคต ฉันจะไม่สามารถอยู่เคียงข้างเธอได้”
การแสดงออกของโห้หลีเฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย
เมื่อเห็นท่าทีของน้าเมย์ มันก็เหมือนกับเห็นเย้นหว่านที่รักลูกมากๆ และเธอก็ปฏิบัติต่อแรบบิทดีมาก เธอก็มีความคิดแบบเดียวกัน
แต่ เมื่อพูดกันตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะต้องช่วยเขา เย้นหว่านและป่ายฉีจึงไปขอความช่วยเหลือจากน้าเมย์และคงไม่มีเรื่องราวพวกนี้เกิดขึ้นตามมา
แองเจล่าก็จะไม่ทำผิดพลาด และเธอก็คงอาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ นั้นกับน้าเมย์อย่างสบายใจต่อไป
ทุกสิ่งย่อมมีผลและมีเหตุ
โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากของเขาและพูดอย่างเคร่งขรึม “ผมจะไม่ฆ่าเธอก็ได้ แต่ผมไม่สามารถปล่อยเธอไปได้อย่างง่ายดาย เธอได้ทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย และถึงเวลาที่เธอจะต้องลิ้มรสกับบาปกรรมที่เธอได้ก่อไว้”
น้าเมย์ถอนหายใจออกด้วยความโล่งอก ตราบใดที่แองเจล่ายังมีชีวิตอยู่ แค่เธอต้องทนทุกข์ทรมานเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้ก็พอแล้ว
“ขอบคุณคุณโห้”
โห้หลีเฉินยิ้มอย่างเยือกเย็น ทั่วร่างกายของเขามีกลิ่นอายที่เยือกเย็นแฝงอยู่
“อย่ารีบขอบคุณผมไป บทลงโทษเธอ คุณต้องเป็นคนจัดการ”
น้าเมย์ตัวแข็งทื่อไปทันที และใบหน้าของเธอก็ซีดเซียวอย่างรวดเร็ว
สำหรับโห้หลีเฉินการจัดการกับน้าเมย์ถือว่าเป็นเรื่องง่ายมาก แต่ก็โหดร้ายมากเช่นกัน
แม้ว่าจะเห็นแก่ที่เธอรักลูกมาก เลยยอมปล่อยแองเจล่าไป แต่เธอในฐานะ “แม่” ถ้าเลี้ยงลูกได้ไม่ดี ก็ถือว่าเป็นความผิดเธอเหมือนกัน
ดังนั้นบทโทษในครั้งนี้เป็นของแองเจล่าและเป็นของน้าเมย์เช่นกัน
เขาจะให้น้าเมย์สะกดจิตแองเจล่าด้วยตัวเอง และปลูกฝังเข้าไปในจิตใต้สำนึกของเธอ และทำให้เธอเกลียดชังตัวเธอเองอยู่แบบนั้น
ตอนที่คนคนหนึ่งทนไม่ไหวจนรู้สึกเกลียดชังตัวเอง เกลียดสิ่งที่ตัวเองพูด เกลียดสิ่งที่ตัวเองทำ และเกลียดทุกแง่มุมของตัวเอง การมีชีวิตแบบนั้น มันก็เหมือนอยู่ในนรกบนดิน
ส่วนแองเจล่าเองก็รู้อย่างชัดเจนว่า นี่คือการสะกดจิต และน้าเมย์เป็นคนทำ
ในอนาคตเธอจะเกลียดน้าเมย์ตลอดไป
น้าเมย์จะอยู่ในตระกูลเย้น และก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะแก้ไขอาการสะกดจิตให้เธอได้ ซึ่งนี่ก็เป็นการตัดขาดหนทางที่น้าเมย์จะออกไปจากตระกูลเย้น
การทำผิดยังไงก็ต้องได้รับโทษ
ต่อให้น้าเมย์จะไม่เต็มใจ และทำไม่ลง แต่เมื่อเธอต้องเลือกให้แองเจล่ามีชีวิตอยู่ต่อไป เธอจึงไร้หนทาง
หลังจากนั้นไม่นาน
น้าเมย์ก็มีใบหน้าที่ซีดเซียว ราวกับว่าเธอกำลังจะล้มลงไปได้ทุกเมื่อ
เธอเดินโซเซออกมาจากห้อง น้ำเสียงของเธอฟังดูเหนื่อยมาก “เสร็จแล้ว”
จากนี้ไป หลังจากที่แองเจล่าตื่นขึ้นมา คนที่เธอเกลียดที่สุดคือตัวเธอเอง
ความทุกข์ทรมานและบทลงโทษที่ตัวเองมอบให้กับตัวเอง ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว
