King of Sport – ตอนที่ 39 ความขัดแย้งกับทีมเกาหลีใต้

39 ความขัดแย้งกับทีมเกาหลีใต้
แม้ว่ายูธโอลิมปิกจะไม่ใช่การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกอย่างเป็นทางการ แต่รัฐบาลสิงคโปร์ก็ยังให้ความสำคัญอย่างมาก

หลังจากลงจากเครื่องบินรถตำรวจลาดตระเวนสามารถพบเห็นได้ทั่วไปบนท้องถนน ถนนก็ค่อนข้างสะอาดและเป็นระเบียบประกอบกับสภาพอากาศที่นี่เป็นที่น่าพอใจ

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้เสียเวลา แต่ตรงไปที่หมู่บ้านนักกีฬาในทันที หลังจากลงทะเบียนแล้วพวกเขาก็เข้าสู่บริเวณที่พักอย่างรวดเร็ว

ครั้งนี้เดิมทีทีมยิงธนูได้เตรียมที่จะให้รองหัวหน้าโค้ชกัวเหวินเฟิงเป็นผู้นำทีม แต่หลังจากเพิ่มถังเอี๋ยนเข้าร่วมทีมในครั้งนี้เถียนเจิ้นเจ๋อก็ตัดสินใจเดินทางไปสิงคโปร์กับพวกเขาด้วย

ครั้งนี้ทีมยิงธนูได้ส่งผู้เข้าร่วมการแข่งขันทั้งหมดสามคน นอกจากถังเอี๋ยน แล้วยังมีอีกสองคนได้แก่หลี่เฮ่าเจ๋อจากซินเจียงและเจิ้งจุนจากหูเจียน

พวกเขาถูกแบ่งออกเป็นสองห้องหลี่เฮ่าเจ๋อและเจิ้งจุนถูกจัดให้อยู่ด้วยกันในห้องหนึ่งในขณะที่ถังเอี๋ยนอยู่กับนักกีฬาชกมวย

ลากกระเป๋าเข้ามาในห้องถังเอี๋ยนก็เริ่มแกะกระเป๋าออกเพื่อเก็บของ หลังจากจัดการทุกอย่างและอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็เตรียมตัวที่จะพักผ่อน

เพื่อนร่วมห้องของเขาก็ตามเข้ามาหลังจากนั้น เมื่อเทียบกับร่างกายที่เล็กของถังเอี๋ยนนักมวยคนนี้อาจกล่าวได้ว่ามีกล้ามเนื้อมากจนเกินความจำเป็น

ตอนที่เขาเข้าห้องมาดูเหมือนเขาจะตกตะลึงเมื่อเห็นถังเอี๋ยน

“ นายคือถังเอี๋ยน?” ในขณะที่ถังเอี๋ยนกำลังจะนอนนักมวยที่อยู่อีกด้านหนึ่งของห้องก็เริ่มทักเขา

“ใช่ นายมาที่นี่เพื่อชมมวยใช่ไหม” ถังเอี๋ยนถาม

“นายรู้ได้อย่างไร?” นักมวยถามด้วยความสับสน

ถังเอี๋ยนชี้ไปที่กระเป๋าเป้บนเตียงของเขาและถุงมือชกมวยคู่หนึ่งแขวนอยู่ที่ด้านข้างของกระเป๋าเป้

นักมวยคนนั้นก็มองกลับมาแล้วเขาก็หัวเราะและเอื้อมมือออกไปพูดว่า “สวัสดีฉันชื่อลู่หยุนจากกวางสีกุ้ยหลิน”

ถังเอี๋ยนเอื้อมมือไปจับมือกับลู่หยุนและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “โอ้จับเบาๆหน่อยเดี๋ยวมือฉันจะหักไป”

ลู่หยุนยิ้มและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ ฉันไม่สามารถที่จะทำร้ายมือของนายได้ ไม่งั้นคนจีนทั้งประเทศจะตามล่าฉันอย่างแน่นอน” ลู่หยุนกล่าวพร้อมกับยิ้มเยาะ

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ที่พูดเกินจริงไปหน่อย ก็แค่โค้ชเถียนจะบุกมาฆ่านายด้วยไม้กวาดเท่านั้น” ถังเอี๋ยนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่สามารถเสี่ยงได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ ‘ความหวังแห่งวงการยิงธนูจีน’

“ด้วยข่าวทั้งหมดเกี่ยวกับนาย ฉันเกือบลืมไปแล้วว่ายังมีกีฬาอื่นอยู่ในประเทศ”

ลู่หยุนพูดด้วยรอยยิ้มที่ยิ้ม

” ฮ่าฮ่า ~ พวกเขาแค่ใช้ฉันเป็นคนโปรโมทเท่านั้น “ถังเอี๋ยนพูดด้วยรอยยิ้มเล็กๆ

หลังจากหัวเราะ ชั่วขณะหนึ่งรู้สึกว่าคำพูดก่อนหน้าของเขาไม่เหมาะสมลู่หยุนจึงกล่าว “ขอโทษ”

“วงการมวยของประเทศเราไม่ได้รับความนิยมเลยโดยเฉพาะอย่างยิ่งมวยสากลสมัครเล่นยิ่งไม่มีคนสนใจ” ลู่หยุนกล่าวด้วยท่าทางหงุดหงิด

การชกมวยเป็นที่นิยมอย่างมากในสหรัฐอเมริกา แต่ในประเทศจีนความนิยมในปี 2010 ยังไม่ดีนักเมื่อฟังน้ำเสียงของลู่หยุนคนนี้น่าจะเป็นนักมวยอายุน้อยและมีความสามารถที่ต้องการฟื้นฟูวงการชกมวยในประเทศ แม้ว่าถังเอี๋ยนจะไม่สามารถบอกออกมา แต่เขารู้ว่าการชกมวยจะประสบความสำเร็จในอนาคต และจะเป็นหนึ่งในกีฬาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของประเทศไปอีกหลายสิบปี

“ฉันมั่นใจว่าความสนใจจะเพิ่มขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่นายสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนายได้เหรียญทอง วงการยิงธนูก็เช่นกัน”

“ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเล่นอยู่ได้นานแค่ไหนสถานการณ์ในครอบครัวของฉันไม่ค่อยดีนัก ฉันต้องการเลือกอาชีพที่สามารถสร้างรายได้ได้มากพอ พ่อของฉันก็คิดเช่นนี้เลยให้ฉันเรียนชกมวย แต่ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก วงการชกมวยในประเทศแย่มากฉันจะทำเงินได้อย่างไร ” ลู่หยุนกล่าวพร้อมกับมองไปที่ถังเอี๋ยน

ถังเอี๋ยนตกใจกับคำตอบของลู่หยุน

อย่างไรก็ตามถ้าเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้กวางสีเป็นสถานที่ที่ค่อนข้างยากจนเป็นลำดับต้นๆในประเทศจีน มันก็สมเหตุสมผลเช่นกันที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งต้องการเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของตัวเองผ่านการเล่นกีฬา

“ นายเป็นห่วงเรื่องนี้เหรอ?” ถังเอี๋ยนถาม

“ จะไม่ห่วงได้อย่างไร”

“ อันที่จริงเราโชคดีมาก”ถังเอี๋ยนกล่าวด้วยอารมณ์ “ มีหลายคนที่มีความปรารถนาเช่นเดียวกับเรา ทั้งที่ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่แต่ตลอดชีวิตของพวกเขาก็ไม่มีทางที่จะมาถึงจุดจุดนี้จึงทำได้เพียงเล่นกีฬาเป็นงานอดิเรก แล้วเราจะท้อแท้ไปทำไม”

เขาพูดขณะที่มองไปที่ลู่หยุน: “ดังนั้นฉันรู้สึกว่าในกรณีนี้การกังวลเกี่ยวกับมันเป็นเรื่องไร้สาระ แทนที่จะคิดถึงเรื่องนี้มันเป็นการดีกว่าที่จะคิดว่าจะเราจะคว้าเหรียญรางวัลมาได้อย่างไร หากนายคว้าเหรียญทองมาได้มันคงเป็นเรื่องแปลกมากถ้าไม่มีคนทุ่มเงินให้กับนายจำนวนมหาศาล “

การแสดงออกของลู่หยุนสดใสขึ้นเขายิ้มและพูดว่า: “แน่นอนความแก่ชรานำมาซึ่งปัญญา”

“นายรู้ได้อย่างไรว่าฉันไม่ได้อายุน้อยกว่านาย”

“ นายอายุ 18 ปีใช่ไหม”

“ใช่.”

“ ส่วนพี่ชายคนนี้อายุเพียง 17 ปีดูเหมือนว่าฉันจะต้องเรียกนายว่าพี่”

ถังเอี๋ยนยิ้มโดยไม่รู้ตัวเขาชื่นชอบความเป็นคนตรงๆของลู่หยุน
…

หลังจากพักผ่อนมาทั้งวันวันรุ่งขึ้นเถียนเจิ้นเจ๋อก็พาพวกเขาไปที่ห้องฝึกซ้อมเพื่อเตรียมตัว

แต่พวกเขาถูกขัดขวางอยู่ที่ทางเข้าเพราะมีนักกีฬาจากประเทศอื่นเข้าใช้ห้องฝึกซ้อมก่อนแล้ว

รัฐบาลสิงคโปร์ได้สร้างห้องโถงฝึกพิเศษสำหรับโอลิมปิกเยาวชน เนื่องจากมีหลายทีมเข้าร่วมการแข่งขันตารางเวลาการฝึกซ้อมของแต่ละทีมจึงถูกวางไว้ตั้งแต่ต้น เวลา 8.00-10.00 น. ห้องฝึกซ้อมเป็นของทีมจีน

แต่ตอนนี้พวกเขาพบว่าอีกทีมกำลังครอบครองห้องฝึกของพวกเขา

คิ้วของเถียนเจิ้นเจ๋อขมวดเข้าเป็นปม เขาเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับล่ามเพื่อค้นหาสาเหตุว่าทำไม

หลังจากนั้นประมาณห้าถึงหกนาทีเถียนเจิ้นเจ๋อก็กลับมาพร้อมกับสีหน้าโกรธเคืองและเริ่มสบถ

ถังเอี๋ยนและคนอื่นๆ มองหน้ากันอย่างสับสน

พวกเขามองไปที่ล่ามเป็นเชิงสอบถาม

ซ่งหยูอธิบายว่า: “สถานที่ที่จัดไว้สำหรับพวกเราในตอนแรกนั้นถูกใช้โดยทีมเกาหลีใต้โค้ชชาวเกาหลีใต้กล่าวว่าคณะกรรมการจัดงานแจ้งให้พวกเขามาที่นี่เพื่อฝึกซ้อมหากพวกเราต้องการห้องฝึกซ้อมนี้คืน พวกเราจะต้องติดต่อกับผู้จัดงาน”

“ติดต่อกับตูดน่ะสิชาวเกาหลีพวกนี้กำลังยึดครองห้องของเราโดยมีจุดประสงค์แอบแฝง ไม่ได้การฉันต้องเรียกคณะกรรมการให้มาดูแล” เถียนเจิ้นเจ๋อกล่าวพลางหยิบโทรศัพท์ออกมากดหมายเลข

หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จก็รอประมาณสองสามนาที เจ้าหน้าที่บางคนก็รีบตรงไปที่สถานที่จัดงาน ประการแรกพวกเขาสัญญาว่าจะแก้ปัญหาให้เร็วที่สุด แต่หลังจากพูดคุยกับชาวเกาหลีภายใน.

พวกเขากลับมาและพูดว่า: “ผมขอโทษ แต่จริงๆแล้วสถานที่ที่จัดให้พวกเขาฝึกซ้อมมีความขัดแย้งของตารางงานซึ่งเกิดจากปัญหาของพวกผมเอง ในส่วนนี้เราฉันจะจัดสถานที่ใหม่ให้พวกคุณฝึกซ้อมบริเวณชานเมืองรอสักครู่ได้ไหมครับ “

“ ทำไมเราต้องย้าย!” หลังจากที่ซ่งหยูแปลคำพูดจบ หลี่เฮ่าเจ๋อเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วย

“เราต้องขออภัยอย่างยิ่งสำหรับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น พวกคุณสามารถมั่นใจได้ว่าคณะกรรมการจัดงานของเราจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างเอง” ชายคนนั้นตบหน้าอกและสัญญา