Regressor Instruction Manual – ตอนที่ 83 อาชีพที่สาม (9)

 
ตอนที่ 83 อาชีพที่สาม (9)
 
ก่อนที่เรื่องทั้งหมดจะเกิดขึ้น ผมรู้สึกได้ว่าทุกคนจ้องมองมาทางผม ราวกับกําลังขอคําอธิบายบางอย่าง
 
“เอ่อ…พี่..”
 
“นี่นายทํามันได้ยังไง?”
 
แม้แต่คิมฮยอนซองเองก็ตกใจ
 
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา ความสุขก็เริ่มคืบคลานลงมาที่กระดูกสันหลังผม
 
“ นี่เป็นลักษณะเฉพาะที่มาพร้อมกับอาชีพใหม่ของผม”
 
“อา…”
 
สีหน้ากังวลของพวกเขาส่งสัญญาณว่า พวกเขาต้องการคําอธิบายที่ดีกว่านี้
 
“เพื่ออธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม ฉันได้ทําการทดลองทางชีววิทยาและสร้างข้อมูลทางพันธุกรรมชนิดใหม่ โดยใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาเดียวกัน”
 
“ผมไม่รู้ว่าพี่กําลังพูดถึงอะไร…”
 
“คุณช่วยอธิบายให้เข้าใจง่ายกว่านี้ได้ไหม?”
 
“แน่นอน ลองนึกดูว่าโทรทัศน์มีปฏิกิริยายังไงกับรีโมท สิ่งที่ฉันมีอยู่ในมือตอนนี้คือรีโมทคอนโทรลและแขนของมอนสเตอร์ตรงนั้นเป็นทีวี นายจะต้องมีตัวเร่งที่สามารถกระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยาที่ถูกต้อง และการเตรียมการของมันยากนิดหน่อย…”
 
“ถึงจะเป็นแบบนั้น”
 
สีหน้าประหลาดใจกระจัดกระจายไปทั่วใบหน้าของสมาชิก
 
เมื่อผมจัดการกับผลลัพธ์นี้ครั้งแรก ผมเองก็รู้สึกประหลาดใจและอับอาย อย่างไรก็ตามตอนนี้ผมรู้สึกภาคภูมิใจมาก ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะสร้างผลลัพธ์แบบนี้ได้
[ชื่อ ลีกียอง]
 
[ฉายา – แมงดาของควีนเมอร์เซนนารี]
 
[อายุ – 25]
 
[อุปนิสัย – นักยุทธศาสตร์ผู้สมัครใจ]
 
[อาชีพ – ไบโออัลเคมีซัมมอนเนอร์ (Bio-Alchemy Summoner) – ระดับยูนีคฮีโรอิค]
 
เป็นอาชีพรูปแบบใหม่ที่ไม่เคยมีใครค้นพบแม้แต่ในทวีป ที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน อาชีพประเภทนี้ยังไม่เคยปรากฏ หากอัลเคมิสท์คนใดเห็นผลลัพธ์ พวกเขาจะยกย่องคุณอย่างไม่ต้องสงสัย จากผลจากความสําเร็จที่น่าทึงจะยกระดับคลาสของคุณเป็นอันดับยูนีคฮีโรอิค ค่าสติปัญญาเพิ่มขึ้น 4 พลังเวทย์เพิ่มขึ้น 3 ผลจากการเล่นแร่แปรธาตุเป็นสัตว์เลี้ยงทําให้คุณควบคุมสัตว์เลี้ยงดังกล่าวได้เล็กน้อย]
 
เอฟเฟคอาชีพ – การได้มาซึ่งความรู้เวทมนตร์ขั้นพื้นฐาน]
 
[เอฟเฟคอาชีพ – การได้มาซึ่งความรู้การเล่นแร่แปรธาตุขั้นพื้นฐาน]
 
[เอฟเฟคอาชีพ – การได้มาซึ่งความรู้ในการเล่นแร่แปรธาตุขั้นกลาง]
 
[เอฟเฟคอาชีพ – การได้มาซึ่งความรู้การอัญเชิญพิเศษ]
 
[ค่าสถานะ]
 
[ความแข็งแกร่ง 20 / ศักยภาพในการเติบโต: ต่ํากว่าปกติ]
 
[ความคล่องตัว – 21/ ศักยภาพในการเติบโต: ระดับทั่วไปหรือต่ํากว่า]
 
[พละกําลัง – 25 / ศักยภาพในการเติบโต: ต่ํากว่าปกติ]
 
[สติปัญญา – 64/ขีดจํากัดการเติบโต: ระดับฮีโรอิคหรือสู งกว่า]
 
[ความทนทาน – 20 / ศักยภาพในการเติบโต: ต่ํากว่าปกติ]
 
[โชค – 45/ขีดจํากัดการเติบโต: ระดับฮีโรอิคหรือสูงกว่า]
 
[มานา – 15/ ศักยภาพในการเติบโต: ต่ํากว่าปกติ]
 
[อุปกรณ์]
 
[บทนําเรื่องการเล่นแร่แปรธาตุ – ระดับฮีโรอิค – อัลเคมิสท์เท่านั้น]
 
[แหวนโล่เวทมนตร์ ระดับแรร์]
 
[ความสามารถพิเศษ – ดวงตาแห่งจิตใจ]
 
[ภาพรวม – ความพยายามของคุณในการเบี่ยงเบนจากการเป็นคนเลวร้ายที่สุดนั้นสามารถแยกแยะได้ อย่างไรก็ตาม ได้โปรดอย่าพยายามมากเกินไป ขยะยังไงก็เป็นขยะวันยังค่ํา นอกจากนี้ฉันขอปรบมือให้กับความพยายามของคุณ โปรดพยายามทําในสิ่งที่ทําได้จนกว่าจะถึงขีดจํากัด]
 
ในระหว่างนั้น ค่าสถานะโดยรวมของผมเพิ่มขึ้นมากและผมได้รับความรู้ในการอัญเชิญแบบพิเศษ มันแปลกมากที่เห็นผมได้รับมันมา
 
เป็นความรู้ที่ได้จากทฤษฎีที่ผมสร้างขึ้น สิ่งที่โดดเด่นคือความจริงที่ว่ามันถูกจัดให้เป็นอาชีพระดับยูนีคฮีโรอิค
 
ทุกคนดูอยากรู้อยากเห็น ดังนั้นผมจึงยิ้มและพูดขึ้นอีกครั้ง
 
“อาชีพนี้มีชื่อว่า Bio-Alchemy Summoner และได้รับการจัดระดับเป็น ยูนีคฮีโรอิค”
 
“โอ้”
 
“คุณหมายถึงมันเป็นอาชีพในระดับยูนีคฮีโรอิค?”
 
“ครับ”
 
การแสดงออกของปาร์คด็อกกูดูหดหู หลังจากตรวจสอบข้อมูลของเขาแล้ว ผมก็เข้าใจว่าทําไม
 
เขาเพิ่งได้อาชีพระดับแรร์?
 
ปรากฏว่าทุกคนยกเว้นเขาได้รับอาชีพระดับฮีโรอิค
 
ถึงแม้จะเป็นเด็ก แต่การเติบโตของคิมเยริก็รวดเร็วอย่างน่าตลก เนื่องจากเป็นเรื่องแปลกที่จะได้อาชีพระดับฮีโรอิค หลังจากเปลี่ยนอาชีพเพียงสองครั้ง โดยปกติอาชีพระดับฮีโรอิคจะได้มาโดยการเปลี่ยนอาชีพครั้งที่สี่หรือห้า
 
เมื่อมาถึงจุดนี้ ผมรู้ว่าผมต้องดูแลสภาพจิตใจของปาร์คด็อกกู อย่างไรก็ตามตอนนี้การตอบคําถามของสมาชิกมีความสําคัญมากกว่า
 
“ระดับยูนีคฮีโรอิค เยี่ยมมากกียอง”
 
“นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเกี่ยวกับการจัดระดับอื่น นอกเหนือจากแรร์ ฮีโรอิค และตํานาน”
 
“กียองน่าจะเป็นคนเดียวในหมู่พวกเราที่รับอาชีพแบบนั้น นอกจากนี้ยังมีนักผจญภัยไม่กี่คนในเมืองที่มีการจัดอันดับที่เป็นยูนีคเช่นเดียวกับกียอง เมื่อพวกเขาค้นพบสิ่งใหม่ๆ พวกเขาได้รับคลาสนี้ ว่ากันว่าผู้มาสายจะไม่ได้รับอาชีพเดียวกัน แม้ว่าพวกเขาจะทําการกระทําหรือสร้างผลลัพธ์เดียวกันก็ตาม”
 
“โอ้ ”
 
“พูดง่าย ๆ ก็คืออาชีพนี้ไม่สามารถทําได้”
 
ผมชอบเสียงนั้น การเป็นคนพิเศษมีข้อดี ผมรู้ว่าคุณค่าของตัวเองเพิ่มขึ้นแล้ว ผมรู้ว่าตัวเองคิดถูกเมื่อเห็นสีหน้าตื่นเต้นของคิมฮยอนซอง
 
ผมได้ตระเวนไปทั่วเมืองเพื่อสังเกตและไม่เคยเห็นใครที่มีอาชีพระดับยูนีคฮีโรอิค
 
ถ้าคิมฮยอนซึ่งมาจากอนาคต ผมกล้าบอกว่านี่อาจเป็นความก้าวหน้าทางข้อมูลที่เขากําลังมองหา
 
“เนื่องจากอาชีพมีความเชี่ยวชาญจึงต้องมีทั้งข้อดีและข้อเสีย มันอาจขัดขวางความก้าวหน้าของคุณในการปรุงยาหรือโฮมุนครุส…”
 
“โอ้ผมเคยคิดที่จะเรียนรู้การใช้โฮมุนครุสอยู่บ้าง แต่ผมทําไม่ได้ เพราะผมมีค่าสติปัญญาต่ําในขณะนี้ ผมคิดเกี่ยวกับการควบคุมคิเมร่าด้วย แต่ผมทํามันไม่ได้ เพราะผมไม่ใช่คลาสวอร์ลอค”
 
“อา…”
 
“เนื่องจากผมไม่สามารถควบคุมคิเมร่าได้ทั้งหมด ผมจึงคิดว่าน่าจะมีวิธีควบคุมบางส่วนของมันอย่างไรก็ตามผมเมื่อหยุดคาถาตอนนี้
 
เมื่อร่ายคาถาใหม่แขนมอนสเตอร์ก็เริ่มหดตัวลง นี่เป็นคาถาของจองฮายันฉบับปรับปรุงซึ่งใช้สําหรับการย้อนกลับเอฟเฟคเวทมนตร์
 
“ผมรู้ว่ามันดูไม่เหมือนสัตว์เลี้ยง ในตอนแรกมันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตและไม่มีความตั้งใจของตัวเอง แต่ระบบตัดสินว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยง หลังจากที่ผมเปลี่ยนอาชีพใหม่”
 
” ผมพอเข้าใจ”
 
มันดูดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีข้อเสีย
 
ประการแรก คุณภาพของวัสดุมีความสําคัญมาก ต้องมีของคุณภาพดีในการฉีดวงเวทย์ด้วยเวทมนตร์ประเภทต่างๆ นั่นหมายความว่าสามารถใช้ได้เฉพาะตัวเร่งปฏิกิริยาที่มีระดับแรร์ขึ้นไป
 
ประการที่สองคือระยะเวลาที่ไม่นานนัก
 
ต่างจากสัตว์เลี้ยงส่วนใหญ่ที่ยืนเคียงข้างเจ้าของชั่วนิรันดร์ ผมสามารถเรียกมันได้ในช่วงเวลาสั้นๆ
 
ปัญหาอีกอย่างคือ ผมไม่สามารถสร้างทั้งร่างกายของมันได้ ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่ตอนนี้ผมถูกจํากัดให้สร้างชิ้นส่วนของร่างกายเพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้น
 
แม้ว่าการร่ายจะถูกสร้างขึ้นในแง่ของเวทมนตร์ แต่การโจมตีของมันก็มาในรูปแบบทางกายภาพ ถ้าผมสามารถหา ตัวเร่งปฏิกิริยาของมอนสเตอร์ที่ไม่เหมือนใครอื่น ๆ ผมก็ อาจจะหาวิธีแก้ปัญหานี้ได้ แต่สําหรับตอนนี้
 
สิ่งที่สําคัญกว่าการตัดสินของผมคือความคิดเห็น ของคิมฮยอนซองเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับว่า ทักษะของผมสามารถช่วยแผนการในอนาคตของเขาได้หรือไม่
 
คิมฮยอนซองพยักหน้า เมื่อผมมองเขาเพื่อขอคําแนะนํา
 
“ขอบคุณมาก
 
“อา!”
 
“ผมคิดว่าคุณจะสามารถบรรลุบางสิ่ง แต่ผมไม่ได้คาดหวังให้คุณทําได้สําเร็จมากขนาดนี้” ฮยอนซองกล่าว
 
“ขอบคุณ” ผมตอบ แต่รีบเสริมกลับว่า “แต่ผมยังต้องเรียนรู้อีกมากเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ดี”
 
แค่รู้ว่าเขาพอใจ ก็ทําให้ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว ไม่ใช่แค่ปฏิกิริยาของเขาเท่านั้นที่กระตุ้นความพึงพอใจนี้ สมาชิกคนอื่นๆของผมก็ดูประหลาดใจเช่นกัน ไม่นานคําชมก็หลุดออกจากปากของทุกคนจนผมหลุดยิ้ม
 
“ผมรู้เสมอว่าพี่น่าทึ่งเสมอ…นี่มันยอดมาก” ด็อกกูแสดงความคิดเห็น
 
“ขอบคุณนะด็อกกู” ผมตอบ
 
“ยินดีด้วย…” คิมเยริทักทาย นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเธอพูดอย่างชัดเจน
 
ผมยิ้มและพยายามเอื้อมมือไปสัมผัสผมเธอ แต่เธอก็รีบหลบไปข้างหลังคิมฮยอนซอง
 
ตอนนั้นเองที่ผมสังเกตเห็นการแสดงออกของจองฮายัน
 
เธอดูเป็นกังวลและผมรู้ว่านี้ไม่ได้เป็นเพราะผมยื่นมือไปสัมผัสคิมเยริ
 
เธอกังวลเพราะผมอาจจะรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ของเธอใช่มั้ย?
 
เนื่องจากจองฮายันสังเกตเห็นว่าวิธีการเล่นแร่แปรธาตุที่ผมใช้นั้นคล้ายคลึงกับการใช้เวทมนตร์ของเธอมาก เธอจึงตัวสั่น ผมรู้ว่าเธอกลัวการค้นพบของผมเกี่ยวกับการกระทําดังกล่าว
 
ผมรู้ว่าต้องแจ้งและกําหนดขอบเขตระหว่างเรา แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาแล้ว
 
“ฮายัน” ผมเรียก
 
“อ่า…คะพี่..” เธอตอบ
 
ผมเอื้อมไปจับมือ เมื่อเห็นสีหน้ารู้สึกผิดของเธอ
 
ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้เธอจมอยู่กับความรู้สึกนี้
 
เป็นการดีที่สุดที่จะทําให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอเลือกนั้นผิด
 
อย่างไรก็ตามมันจะดีที่สุด หากผมไม่ได้คุยกับเธอโดยตรงผมจะหาเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ภายหลัง
 
“เราไปทานอาหารเช้ากันไหม? กียองยังต้องรู้ว่าเราได้อาชีพอะไรมาบ้าง”
 
ไม่ต้องบอกผมก็ได้ แต่ว่า
 
ผมรู้สึกว่ามันเหมาะสมกว่าที่จะฟังพวกเขาอธิบาย มากกว่าค้นหาด้วยความสามารถของตัวเอง
 
“ผมคิดว่าการสํารวจดําเนินไปอย่างเหมาะสมใช่ไหม?” ผมถามพยายามที่จะทําตัวดูไร้เดียงสา
 
“โอ้ มันไม่ขนาดนั้น อันที่จริงตอนแรกมันยากมากจนผม คิดว่าเราจะต้องถอย…” ฮยอนซองตอบอย่างร่าเริงทําให้ทุกคนเงียบ
 
“ผมต้องการฟังรายละเอียดเพิ่มเติม” ผมตั้งคําถาม
 
ผมไม่รู้ว่ามันแย่แค่ไหน แต่จากบรรยากาศที่เงียบลง ทําให้คิดได้ว่ามันอาจแย่กว่าที่ผมจินตนาการไว้ตอนแรก
 
“ครั้งแรกเราเข้าไปในดันเจี้ยนระดับแรร์ อย่างไรก็ตาม เราใช้เวลาสามวันในการออกเดินทาง” ฮยอนซองเล่า
 
“ ทําไมล่ะ?” ผมถาม
 
“มันเป็นเพราะสภาพร่างกายของจองฮายัน” ฮยอนซองตอบ
 
“อา…”
 
ผมเหลือบมองไปยังจองฮายันที่ก้มลงด้วยความอับอาย ผมเข้าใจว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
 
จนกระทั่งช่วงเวลาที่พวกเขาจากไป ฮายันหยุดรับประทานอาหารหรือนอนหลับอย่างถูกต้อง เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในการออกแรงไปกับการกระทําที่ไม่จําเป็น
 
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขากลับมาช้า
 
สามวันพิเศษที่คิมฮยอนซึ่งพูดถึง อาจจะเพื่อปรับแต่งความคิดที่ยุ่งเหยิงของจองฮายัน
 
“ด็อกกูใช้เวลานานมากในการปรับตัว ผมยังพบอีกหลาย สิ่งที่พวกเขาควรทํา มันเหมือนกันกับเยริ นอกจากเธอไม่มีประสบการณ์แล้ว เธอยังมีแนวโน้มที่จะเคลื่อนไหวโดยไม่คาดคิดอีกด้วย มันจะยากกว่านี้ถ้าฮียองไม่ได้อยู่ที่นั่น” ฮยอนซองเล่า
 
ทั้งห้องเงียบลงขณะที่เขาพูด
 
“การจัดปาร์ตี้ของพวกเขายังพิสูจน์แล้วว่ายุ่งเหยิง ถ้าผมไม่เข้าไปแทรก พวกเขาจะถูกทําลายทันที่จากค้างคาว มีหลายครั้งที่ด้านหลังตกอยู่ในอันตราย เพราะพวกเขาไม่ได้เสริมกําลังและบางครั้งที่ด้านหน้า เพราะรู้สึกกลัวเกินกว่าจะอยู่กับที่ ด้วยวิถีลูกศรที่เอาแต่ใจ” ฮยอนซองกล่าวต่อ
 
“อืม…” ผมพึมพําและพยักหน้า
 
“รู้สึกเหมือนว่าปาร์ตี้จะถูกกําจัดออกได้ทุกเมื่อ” เขากล่าวเสริม
 
วิธีที่คิมฮยอนซองอธิบายให้ผมฟัง คล้ายกับพ่อแม่ที่บอก คู่สมรสเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ไม่ดีของลูกๆตัวเอง
 
ไม่น่าแปลกที่หัวของปาร์คด็อกกูและจองฮายันหดหู่ลงกว่าเดิม
 
“แต่ยิ่งเราเข้าไปมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งพัฒนามากขึ้นเท่านั้น ผลลัพธ์โดยรวมไม่ได้เลวร้ายนัก” ฮยอนซองกล่าว โดยเปลี่ยนอารมณ์ของเขาจากความเศร้าโศกเป็นความหวัง
 
“ผมดีใจที่ได้ยินแบบนั้น” ผมตอบ
 
“เราทําค่าสถานะได้ 60 และพวกเราทุกคนก็ประสบความสําเร็จในการได้อาชีพระดับฮีโรอิค” ฮยอนซองกล่าวเส
 
เดี่ยว พวกเขาทุกคนมีอาชีพระดับฮีโรอิค? แต่หน้าต่างสถานะของปาร์คด็อกกู
 
“กลับเข้าไปข้างในกันดีกว่า เพื่อที่ผมจะได้อธิบายรายละเอียดทั้งหมดให้มากขึ้น”
 
ผมใช้เวลาไม่นานในการทําความเข้าใจว่าทําไมคิมฮยอนซองถึงเลือกที่จะพูดแบบนั้น เมื่อหันกลับมาเห็นท่าทางอับอายของปาร์คด็อกกู ผมก็รู้ว่าเขาทําอะไรลงไปเพื่อปกปิดความจริงว่าเขาได้อาชีพแบบไหน
 
ไอ้เจ้าหมูนี่