The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 692

　ตอนที่692 ขุดไข่มุกออกมาจากเนื้อ
　　ถ้าเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า”ดึง” มันอาจจะไม่ได้ผลมากนัก แต่คำที่นางเลือกคือ “ขุด” คำว่า “ขุด” นั้นน่ากลัวมากเกินไป ทุกคนตัวสั่นและเดาในสิ่งที่คำว่า “ขุด” หมายถึงอะไร
　　สำหรับทหารยามที่ทางเข้าคำพูดของเฟิงหยูเฮงไม่จำเป็นต้องเหมือนองค์หญิง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้เช่นกัน บรรดาฮูหยินและคุณหนูจากนอกเมืองหลวงอาจไม่รู้ว่าองค์หญิงจี่อันมีความหมายอย่างไรต่อราชวงศ์ต้าชุน แต่สำหรับทหารยามที่รับใช้พระราชวังฮ่องเต้ พวกเขาจะไม่เข้าใจแจ่มแจ้งได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นนอกจากองค์หญิงจี่อันแล้วยังมีองค์หญิงหวู่หยางที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นาง ในฐานะองค์หญิงแห่งราชวงศ์ต้าชุน แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่านางสำคัญเพียงใด
　　เมื่อเฟิงหยูเฮงสั่งให้ทหารยามไม่รอช้าพวกเขาเดินไปข้างหน้า พวกเขาสองคนจับคุณหนูตระกูลมู่ไว้ ขณะที่อีกคนดึงดาบออกที่เอวออกมา จับมือนองเลือดของคุณหนูของตระกูลมู่ ปลายดาบชี้ไปที่รูที่นองเลือดแล้วเคลื่อนไปขุด
　　ผู้คนต่างเฝ้ามองด้วยความหวาดกลัวและทุกคนก็หันหน้าหนี อย่างไรก็ตามพวกนางได้ยินเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “เมื่อเจ้าขุดออกมาให้ระวัง อย่าทำลายไข่มุก”
　　ทหารยามพยักหน้าแล้วมองที่มืออีกครั้งโดยไม่กังวลต่อการดิ้นรนหรือเสียงร้องของคุณหนูตระกูลมู่ เขากล่าวว่า “การไม่ทำให้ไข่มุกเสียหายนั้นเป็นเรื่องง่าย แค่ขุดเนื้อออกมาเยอะ” ด้วยถ้อยคำที่พูดดาบก็ขยับได้โดยไม่ลังเล ดาบแทงตรงฝ่ามือของคุณหนูของตระกูลมู่ จากนั้นมันก็สั่นไปทางซ้ายและขวา และเขาก็ไม่ได้สนใจว่าเลือดจะไหลออกมามากน้อยเพียงใด ในขณะที่ขุดเนื้อออกมา เมื่อชิ้นเนื้อมีขนาดเท่าเล็บนิ้วหัวแม่มือถูกเจาะออกมา ก็ถูกนำมาใส่ถาดที่อยู่ข้าง ๆ ทันที มันเป็นถาดที่วางไว้ที่ทางเข้าเพื่อเก็บป้ายประจำตัว ชิ้นเนื้อถูกวางไว้บนถาดแล้วนำมาให้เฟิงหยูเฮง
　　ทหารยามรายงานต่อนางว่า“ไข่มุกยังคงอยู่และไม่ได้รับความเสียหายพะยะค่ะ ไข่มุกถูกปกคลุมด้วยเนื้อและเลือดเล็กน้อยเท่านั้นพะยะค่ะ”
　　ผู้คนมองไปที่คุณหนูตระกูลมู่ในเวลานี้นางล้มลงบนพื้นและเป็นลมจากความเจ็บปวด บ่าวรับใช้ของนางพยายามปลุกนางซ้ำ ๆ และในที่สุดเมื่อนางตื่นขึ้นมา นางก็เห็นมือที่เป็นแผล แล้วนางก็หมดสติอีกครั้ง
　　อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงไม่ได้ให้ความสนใจใดๆ กับนาง นางบอกกับทหารยามว่า “เอาสิ่งนี้เข้าไปในพระราชวัง ตามหาเจ้าเมืองหลู่และบอกเขาว่าเลือดและเนื้อของบุตรสาวของเขาทำลายไข่มุกพันปีขององค์หญิงจี่อัน เป็นไข่มุกจากทะเลตะวันออก ดูว่าเขาควรจ่ายคืนเท่าไหร่ หากเขาไม่สามารถหาราคาที่เหมาะสมสำหรับสิ่งนี้ เพียงแค่พาไปพบองค์ชายเจ็ด ให้ฝ่าบาทประเมิน เรื่องนี้ต้องมีทางออก”
　　ทหารยามปฏิบัติตามและนำถาดไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก
　　เฟิงเซียงหรูนิ่วหน้าและคิดกับตัวเองว่าพี่รองของนางกำลังจะทำงานร่วมกับองค์ชายเจ็ดเพื่อหลอกลวงเขาหรือไม่? นางได้ยินมาว่าพี่สาวหลอกตระกูลหลู่ให้เสียเงินก้อนใหญ่ ! นางไปข้างเฟิงหยูเฮงและกล่าวด้วยความเสียใจ “พี่รอง ข้าขอโทษ เซียงหรูสร้างปัญหาให้พี่รองอีกแล้วเจ้าค่ะ”
　　เฟิงหยูเฮงส่ายหัว“ข้าโกรธ แต่ข้าไม่ได้โกรธเจ้าที่สร้างปัญหา แต่ทำไมสิ่งเหล่านี้ถึงเกิดขึ้นกับเจ้า ! แน่นอนว่าไม่มีอะไรมากที่เจ้าสามารถทำได้เกี่ยวกับการวิ่งเข้าหาคนอย่างคุณหนูของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่ที่วิ่งมาสาปแช่งและโจมตีผู้คน เราไม่สามารถเป็นคนแบบนั้นได้ แม้ว่าเราจะตีใครสักคน เราไม่สามารถทำเองได้ ภายใต้ศักดิ์ศรีของเรา” หลังจากที่นางพูดจบนางก็หันมากล่าวกับหวงซวน “เลือกบ่าวรับใช้ 2 คนที่เก่งศิลปะการต่อสู้ และส่งพวกนางไปอยู่กับคุณหนูสาม”
　　เฟิงเซียงหรูโบกมืออย่างรวดเร็ว“ไม่จำเป็นเจ้าค่ะ ข้าไม่ต้องการพวกนางจริง ๆ ในอนาคตข้าจะอยู่ให้ห่างจากเรื่องพวกนี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เจ้าค่ะ”
　　“ทำไมเจ้าจึงกลัวพวกเขา! ” ซวนเทียนเก้อไม่สามารถทนที่จะฟังต่อไป “เซียงหรู เจ้ากำลังหลีกเลี่ยงคนที่ไม่ดีงั้นหรือ ? หรือเจ้ากำลังหลีกเลี่ยงคนดีด้วยเช่นกัน ? ตระกูลเฟิงตกต่ำ แต่เจ้ายังมีพวกเราไม่ใช่หรือ ! ”
　　เฟิงเซียงหรูรู้สึกอายมากขึ้นพี่รองยังคงเป็นพี่สาวของนาง แต่ความโปรดปรานขององค์หญิงหวู่หยางนั้นค่อนข้างมาก เฟิงเซียงหรูคุกเข่าอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณองค์หญิงที่เป็นห่วงหม่อมฉันเพคะ”
　　ซวนเทียนเก้อโบกมือ“ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้”
　　ในเวลานี้เฟิงหยูเฮงคิดถึงเรื่องอื่นและเรียกทหารยามอย่างรวดเร็ว “เจ้าไปที่หน้าของพระราชวังด้วย ไปหาองค์ชายสี่และบอกพระองค์ว่าคุณหนูสามตระกูลเฟิงถูกคุณหนูจากฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่ทำร้าย ตอนนี้ใบหน้าของนางบวม องค์หญิงหวู่หยางและข้าจะพาคุณหนูสามไปหาฮองเฮาก่อนเพื่อรักษาใบหน้าของนางและปลอบให้นางหายตกใจ ข้าได้ยินมาว่าพระองค์เตรียมงานปักสำหรับฮ่องเต้ในวันนี้ เมื่อถึงเวลานั้นฮ่องเต้จะถามคุณหนูสามซึ่งเป็นอาจารย์ของพระองค์ ข้าขอให้องค์ชายสี่โปรดพิจารณาว่าพระองค์ควรพูดถึงเรื่องนี้อย่างไร”
　　ทหารยามเข้าใจแล้วรีบเข้ามาในวังอย่างรวดเร็ว
　　หลังจากที่เฟิงหยูเฮงกล่าวจบคุณหนูตระกูลมู่ก็ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง นางตื่นขึ้นจากความเจ็บปวด นางส่งเสียงครวญครางและคร่ำครวญ และได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดคุยเกี่ยวกับวิธีที่ฮ่องเต้จะถามเกี่ยวกับคุณหนูสามตระกูลเฟิง และนางเป็นอาจารย์ขององค์ชายสี่ได้อย่างไร ในช่วงเวลานี้นางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่มือของนางถูกปกคลุมด้วยความตกใจ นางถามบ่าวรับใช้ของนางอย่างรวดเร็ว “พวกนางกำลังพูดเรื่องอะไรกัน ? ”
　　บ่าวใช้รู้เล่าให้นางฟังอย่างเงียบๆ ในสิ่งที่เพิ่งพูดไป เมื่อมองไปที่อีกด้านของเฟิงหยูเฮง นางก็ยังพูดกับเฟิงเซียงหรูและไม่สนใจแม้แต่คนที่ถูกตัดเนื้อออกจากมือ เหมือนกับว่าคุณหนูตระกูลมู่เป็นอากาศ เฟิงหยูเฮงรับผิดชอบเฉพาะในการจัดระเบียบสถานการณ์เท่านั้น สำหรับสิ่งที่ตามมานางไม่ต้องการที่จะใส่ใจกับมัน
　　“เข้าวังกับข้า”เฟิงหยูเฮงจับมือของเซียงหรูแล้วหันหลังกลับ จากนั้นนางก็กล่าวกับนางกำนัลที่ประตูทางเข้า “มีความจำเป็นที่จะต้องลงทะเบียนน้องสาวของข้าผู้นี้ในบันทึกหรือไม่ ? ”
　　นางกำนัลลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วแล้วตอบว่า“ไม่ต้องเพคะ เข้าไปได้เลยเพคะ”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้าแต่ไม่ได้เข้าวังทันที นางหันหลังกลับและพูดกับคนที่อยู่ทางเข้าพระราชวัง “วันนี้เป็นเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง มันเป็นวันแห่งการเฉลิมฉลอง ไม่ว่าจะเป็นฮ่องเต้หรือฮองเฮาไม่มีใครปรารถนาเห็นใครก็ตามที่จะสร้างความวุ่นวาย สิ่งนี้เรียกว่าอะไร ? ” นางหันกลับมามองซวนเทียนเก้อ
　　ซวนเทียนเก้อไตร่ตรองเล็กน้อยจากนั้นก็เอ่ยความผิดออกมา“ดูถูกอำนาจของราชวงศ์”
　　เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกพูดแล้วคุณหนูของตระกูลมู่ตัวสั่น ความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นอีกครั้งและนางก็ยังคงเล่นต่อไป นางไม่ได้คิดอย่างนั้นจริง ๆ ว่าการสบประมาทเฟิงเซียงหรูนั้น จะดึงเฟิงหยูเฮงมาที่ทางเข้าพระราชวังจริงหรือ นางไม่เพียงแค่ออกมาเท่านั้น แต่ยังพาองค์หญิงออกมาด้วย ! นางควรทำอย่างไร
　　บ่าวรับใช้ของตระกูลมู่รองรับคุณหนูในขณะที่มองเฟิงหยูเฮง นางเห็นว่ากลุ่มกำลังจะเข้าไปในพระราชวัง ในการแลกเปลี่ยนนี้นอกจากการขุดเนื้อ พวกนางไม่ได้สนใจพวกนางมากนัก นางอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “องค์หญิงจี่อัน! ท่านทำร้ายครอบครัวของขุนนางอย่างประมาท ไม่มีความผิดหรือ ? ยังมีความยุติธรรมในโลกนี้หรือไม่ ? ”
　　เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมาผู้คนรอบๆ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจว่าบ่าวรับใช้ของตระกูลมู่เป็นคนหนึ่งที่หาเรื่องใส่ตัวอย่างแท้จริง ! กล้าพูดถึงความยุติธรรมกับเฟิงหยูเฮงงั้นหรือ ?
　　แน่นอนเฟิงหยูเฮงหันกลับด้วยความประหลาดใจนางกล่าวพึมพำ “ยุติธรรม” จากนั้นนางหันไปหาซวนเทียนเก้อ “มันคืออะไร ? ”
　　ซวนเทียนเก้อยักไหล่“ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย ! ” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็ดึงคนที่อยู่ข้าง ๆ นางแล้วเดินเข้าไปในพระราชวัง
　　คำพูดที่ทั้งสองคนพูดออกไปในตอนท้ายทำให้บ่าวรับใช้ของตระกูลมู่ยอมแพ้แต่โดยดีนางกลัวเช่นกัน ! นางเอาความกล้ามาจากที่ไหน ? จริง ๆ แล้วนางกล้าที่จะถามองค์หญิงจี่อันและองค์หญิงหวู่หยางเช่นนั้น ? ใครจะไปรู้ว่าทั้งสองคนนี้จะเสียใจหรือไม่ !
　　“แถวต่อไปแถวต่อไป ! ” ในขณะที่บ่าวรับใช้กำลังคิดอย่างกล้าหาญ เจ้าหน้าที่ในพระราชวังเริ่มดูแลให้คนเข้าแถวเข้าพระราชวังอีกครั้ง ผู้คนบีบตัวไปข้างหน้าผลักบ่าวรับใช้และคุณหนูของตระกูลมู่เข้ามาในฝูงชน ผู้คนจะสะดุดและเหยียบพวกนาง บ่าวรับใช้พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อปกป้องเจ้านายของนางและเกือบจะจบลงด้วยการถูกเหยียบจนตาย
　　สำหรับเรื่องนี้เฟิงหยูเฮงยังคงมีความขุ่นเคืองมีความต้องการที่จะพูดหรือไม่ ? ถ้านางบอกว่านางไม่เสียใจเลย ไม่มีใครในโลกนี้ที่เสียใจ แม้ว่าหญิงสาวที่ถูกสาปแช่งมักจะป่าวประกาศว่านางจะแก้แค้น นางไม่เคยรีบ มีหลายครั้งที่นางอยากจะเข้าไปแทรกแซงต่อไปแม้หลังจากได้รับการแก้แค้น ดังนั้นนางจึงถามซวนเทียนเก้อ “รากฐานของมณฑลหลู่เป็นอย่างไร ? ”
　　ซวนเทียนเก้อกล่าวอย่างเฉยเมย“ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์! อาเฮงข้าจะบอกเจ้าว่าเจ้าหน้าที่ที่ชายแดนมีความมั่งคั่งกว่าเจ้าหน้าที่ในเมืองหลวง อย่าดูถูกว่าเจ้าหน้าที่ทุกคนในเมืองหลวงเป็นเหมือนสุนัข จริงๆ แล้วคนที่ร่ำรวยอย่างแท้จริงอยู่นอกเมืองหลวง ! มณฑลหลู่อยู่ติดกับหลานโจว และมีความสุขกับการทำธุรกิจจากดินแดนทะเลทรายเล็ก ๆ มันร่ำรวยมาก”
　　“ฮะ! ” เฟิงหยูเฮงตกใจ “ถ้าข้ารู้ว่าเป็นอย่างนั้น ข้าคงจะหลอกพวกเขาให้มากขึ้น และให้เจ้าเมืองหลู่มาคิดค่าชดเชยเอง”
　　“เจ้าเป็นห่วงเรื่องอะไร! ” ซวนเทียนเก้อมองนาง “เจ้าไม่รู้เรื่องเหล่านี้ แต่พี่เจ็ดไม่รู้เรื่องนี้ได้หรือไม่?” หลังจากเหตุการณ์ในคฤหาสน์เหยา ในที่สุดนางก็รู้ว่าเทพเซียนอย่างพี่เจ็ดไม่ได้เงอะงะเมื่อพูดถึงหลอกลวงคน ! “ถึงแม้ว่าไข่มุกจะมีขนาดเล็ก อาเฮง เจ้าคิดว่าเจ้าเมืองหลู่จะไม่รู้จักไข่มุกที่เอามาจากหอยพันปีในทะเลตะวันออกหรือ ? พี่เจ็ดจะช่วยให้เจ้าได้รับเงินมากพอ เจ้าแค่รอรับเงิน ! ”
　　“อืม”เฟิงหยูเฮงพยักหน้า “เอาล่ะ! มันเป็นกำไรอีกเล็กน้อย”
　　ทั้งสองยังคงเดินทางไปมาปล่อยเฟิงเซียงหรูเช็ดเหงื่อ นางอยากถามว่าพี่รองขาดเงินหรือ ? แต่ในท้ายที่สุดนางไม่สามารถพาตัวเองไปถามเพราะหลังจากคิดถึงคุณหนูตระกูลมู่ เซียงรองรู้สึกว่านางควรถูกหลอกให้ชดใช้เงินจำนวนหนึ่ง นั่นควรจะป้องกันไม่ให้นางทำตัวหยิ่งเกินไป
　　ซวนเทียนเก้อถามเฟิงเซียงหรู“ใช่แล้ว ทำไมนางถึงตบตีเจ้า ? ”
　　เซียงหรูถอนหายใจ“ในตอนแรกทุกคนอยู่ในแถว เมื่อถึงตาของข้า จู่ ๆ คุณหนูตระกูลมู่ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าโดยบอกว่านางต้องยืนอยู่ข้างหน้าข้า นางผลักข้า ข้าแค่พูดว่าทำไมเจ้าทำแบบนี้ และนางก็ตบข้าเจ้าค่ะ” เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เริ่มรู้สึกหดหู่ในขณะที่กล่าว “นี่เป็นเพราะข้าเรียบร้อยมากเกินไปหรือเป็นเพราะคุณหนูจากชายแดนเป็นคนดุร้ายและแข็งแกร่งเกินไป ? ผู้คนตบตีคนอื่นโดยไม่พูดแม้คำเดียวมีที่ไหน ? ”
　　“อืม! ” ซวนเทียนเก้อตะโกนอย่างเย็นชา และกล่าวว่า “ดุร้ายและแข็งแกร่งหรือ? นางไม่เหมาะกับคำอธิบาย นางเป็นแค่ผู้หญิงที่ตะโกนใส่หน้ากัน เมื่อพูดถึงความสามารถที่แท้จริง นางไม่มีอะไรเลย เซียงหรูไม่ต้องกังวล องค์หญิงจะเก็บหนี้นี้ไว้ในใจ ถ้าวันนี้นางกลับบ้านเลย เรื่องจะหายไป แต่ถ้านางยังกล้าที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงในพระราชวัง พี่สาวคนนี้จะจัดการนางอย่างถูกต้อง และทำให้นางรู้ว่าการดูถูกราชวงศ์เป็นอย่างไร ! ”
　　“ถูกต้องแล้ว!”เฟิงหยูเฮงเห็นด้วย และกล่าวว่า “ความผิดที่ก่อขึ้นที่ประตูรุย ! เมื่อดูถูกราชวงศ์ ข้าอยากเห็นว่าตระกูลมู่วางแผนที่จะรับมือกับความผิดนี้อย่างไร ! ”