ตอนที่ 23 หนังสือมนต์มังกร (3)
มันเป็นเรื่องบังเอิญที่เอียนนั้นไม่ค้นพบหนังสือมนต์มังกร
หลังจากที่เขาเกษียณออกมาจากวัง เขาได้เดินทางไปทั่วทั้งทวีปและเดินทางกลับไปยังเมืองบ้านเกิดของเขา
ไม่มีแผนใด ๆ ในการออกเดินทางของเขา
เพียงแค่ออกเดินทางไปแบบสุ่ม ๆ ที่มีทั้งอากาศบริสุทธิ์และใต้แสงดาวมากมายในตอนกลางคืน
ซากหอคอยงาช้างเก่าอยู่ในเส้นทางของเขาด้วยเช่นกัน
‘ฉันเคยอยากมาที่นี่สักครั้งหนึ่งในชีวิตของฉัน’
ในอดีตเอียนค้นพบจุดที่เก็บซ่อนไวน์อยู่ใต้หอคอยงาช้างเก่า
ที่เก็บนั่นถูกแช่แข็งโดยเวทย์เยือกแข็ง
มันทำให้ไวน์ที่อยู่ในนั้นยังคงถูกหมักต่อไปและมีรสชาติที่เยี่ยมมาก
‘ฉันทนไม่ไหวแล้ว’
หลังจากที่เขาหยิบไวน์ที่อยู่ในสภาพดีมาแล้ว เขาก็ตัดสินใจที่จะคลายเวทย์เยือกแข็งในห้องเก็บของออก
เวทย์นี้อาจจะยังคงทำงานได้อีกเป็นร้อยปี
มานาปริมาณมหาศาลจะต้องอัดเข้าไปเพื่อเพิ่มพลังเวทย์ด้วย
มันปลอดภัยที่จะใช้เวทมนตร์เพื่อป้องกันสิ่งที่ไม่คาดคิดที่อาจจะเกิดขึ้น
‘จากนั้นฉันก็พบบางสิ่ง มีพื้นที่ว่างอยู่ด้านล่างในห้องเก็บไวน์’
มันทำให้เอียนรู้ว่าที่ห้องเก็บไวน์นั้นไม่ได้ถูกแช่แข็งด้วยเวทมนตร์
แต่มันเป็นพลังงานเย็นที่แพร่มาจากข้างใต้ห้องเก็บไวน์ลงไป
“ เหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิดเพี้ยนไปเลย ”
ห้องเก็บไวน์ที่ในตอนนี้เขาได่เข้ามาเร็วกว่าในอดีตที่กว่าเขานั้นจะได้มาค้นพบห้องนี้
มันยังคงเหมือนเดิมเหมือนอย่างในความทรงจำของเขา
อากาศที่เย็นและภาชนะที่ใช้บรรจุไวน์ที่ทำจากไม้ถูกปิดผนึกไว้อย่างดี
พื้นที่ในห้องนั้นเต็มไปด้วยตู้ไม้เก็บของ
ส่วนใหญ่เป็นตู้เปล่า
‘ฉันไม่รู้ว่าใครทำ แต่เขาต้องเป็นคนที่รักแอลกอฮอล์มากแน่ ๆ ‘
เอียนเดินเข้ามาหาตู้ที่บรรจุไวน์ขนาดใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ตรงกลางห้อง
มันใหญ่มากจนสามารถนำผู้ชายวัยกลางคนสัก 10 คนเข้าไปในนั้นได้เลย
มีสิ่งหนึ่งที่ดึงดูดสายตาเอียน
* ก๊อก ก๊อก! *
เอียนเคาะขวดไวน์ขนาดใหญ่เบา ๆ
มันมีเสียงสะท้อนกลับมาที่บ่งบอกว่าข้างในขวดนั้นกลวงไม่มีอะไรเลย
เช่นเดียวกันกับในอดีตของเขามันเป็นขวดขนาดใหญ่ แต่ไม่มีไวน์อยู่ในนั้น
* แคร็ก! *
ไม่จำเป็นต้องลังเล
เขาทำลายขวดในมือด้วยเวทมนตร์ของเขา
ทำให่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในขวด
มันไม่ใช่ขวดไวน์ธรรมดา มันแค่ดูเหมือนขวดไวน์เท่านั้น
เมื่อมองผ่าน ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางลงไปอีกแล้ว แต่แผ่นหินของหอคอยงาช้างก็ค่อยเปิดออก
‘เขาซ่อนทางเข้าได้ฉลาดมาก’
ในอดีตเอียนนั้นคิดว่าทางเข้าจะต้องถูกซ่อนไว้ด้วยเวทย์มนต์ระดับสูง
อย่างเช่นซ่อนไว้ด้วยเวทย์มนตร์หรือประตูที่ต้องใช้เวทย์มนตร์ในการเข้าไป
เช่นเดียวกันกับทางเข้าของห้องเก็บไวน์ในตอนแรกเขาคิดว่าทางเข้านั้นต้องถูกป้องกันไว้ด้วยเวทมนตร์
‘แต่ฉันกลับค้นพบว่าทางเข้าดันอยู่ที่ใต้ตู้เก็บไวน์’
มันเป็นจุดที่เอียนนั้นมองข้ามไปและไม่ได้สนใจเลย
มันทำให้เขารู้สึกละอายใจจนถึงตอนนี้
* อ๊ากกก! *
เอียนได้ผลักดันตู้ไปทางด้านข้าง
เขาเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาด้วยมานา
* * * * * * * * ชู้ววว……
มีอากาศที่เยือกเย็นผ่านออกมาและก็มีบันไดอยู่ตรงหน้า
มันมีขนาดเล็มากกจนเขาต้องตัวเองให้เล็กลงเพื่อที่จะลงไปในชีวิตในอดีตของเขา
‘แต่มันไม่ลกบากเลยในเวลานี้’
เนื่องจากเอียนในตอนนี้นั้นเป้นเด็กเขาจึงไม่จำเป็นต้องทำตัวให้เล็กลงเหมือเมื่อก่อนแล้ว
บางทีนี่อาจเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกชอบร่างกายเล็กๆนี่
* ซู่ๆๆ! *
น้ำใต้บันไดพุ่งขึ้นต้อนรับเอียนเป็นอย่างแรก
ใต้ดินที่มืดสนิทและลึกสุดลูกหูลูกตา
แสงเพียงเดียวไม่อาจเพียงพอที่จะมองเข้าไปได้
” ไลท์ ” (เวทย์แสง)
หลังจากที่เขาใช้เวทย์แสงสร้างก้อนแสงขึ้นมาสองสามดวงในที่สุดเขาก็สามารถหาทางไปต่อได้
แม้ว่าเขาจะเคยมาที่นี่มาก่อนแต่เขาก็ไม่สามารถหาทางไปต่อได้ถ้ามองทางไม่เห็น
ยิ่งไปกว่านั้นเมือเข้าไปลึกกว่านี้ ‘จะมีบางสิ่ง’ โผล่ออกมา
‘น้ำฝน’
หลังจากเดินไปตามทางเดินแคบ ๆ เขาก็มาถึงห้อง ๆ หนึ่ง
ไม่มีเส้นทางที่จะไปต่อแล้วในห้องนั้น
ตรงกลางมีรูปปั้นอยู่ตัวหนึ่ง
ในชีวิตในอดีตของเอียนเมื่อเขาเห็นรูปปั้นการ์กอยล์ครั้งแรกเขาเองก็ประหลาดใจ
เขาคิดว่ามันเป็นเพียงรูปปั้นธรรมดา ๆ
‘ใครจะจินตนาการได้ว่ามีการ์กอยล์อยู่ใต้หอคอยงาช้างจริง ๆ ‘
นอกจากนี้เขายังสามารถรู้ความจริงที่สำคัญเพียงข้อเดียว
ไม่มีจอมเวทย์คนไหนที่จะสร้างรางน้ำฝนหรอก
ซึ่งหมายความว่าที่ใต้ดินนี่ไม่ได้ถูกสร้างโดยหอคอยงาช้าง
‘จากที่ห้องเก็บไวน์ไปจนถึงรูปปั้นการ์กอยเหล่านี้’
หลังจากจอมเวทย์ย้ายไปอยู่ที่หอคอยแห่งใหม่ พวกเขาบางคนอาจจะมาที่นี่และแอบสร้างมันขึ้นมา
ไม่เพียง แต่ในชีวิตในอดีตของเขาในครั้งนี้กก็เช่นกัน
* แคร็ก! ฮึ่ม … .. *
รูปปั้นการ์กอยเริ่มเคลื่อนไหว
ผิวของมันเริ่มแตกร้าวและในไม่ช้ามันก็เผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่น่ากลัวที่ถูกซ่อนไว้ในรูปปั้น
คราวนี้เขาได้เตรียมพร้อมอยู่แล้วเพราะจากอดีตที่เขาเคยได้เข้ามายั่งที่นี้
* เคี๊ยกกก! – *
‘ดวงตาของมันเป็นสีม่วง’
ดวงตาของมันเปล่งประกายราวกับพลอยสีม่วง
เอียนได้ยินว่าดวงตาของมันนั้นเป็นส่วนผสมในการเล่นแร่แปรธาตุที่หายากมาก
เอียนสามารถยอมรับสิ่งนั้นได้
‘ในชีวิตในอดีตของฉัน ฉันไม่รู้ถึงคุณสมบัติของมันได้เลย’
ในอดีตเขาเป็นคนบ้าบิ่นและใช้แต่กำลังมากเกินไป
เวทมนตร์ที่ใช้พลังเวทย์มหาศาลเขาในตอนนี้จะไม่กล้าใช้อย่างแน่นอน
เขาไม่ได้สนใจคุณสมบัติของมันเลย
และไม่เพียงทำลายมันเท่านั้น แต่ยังทำลายมันจนกลายเป็นฝุ่น
‘เลดิโอคงจะชอบมัน’
โชคดีที่เอียนมีนักเล่นแร่แปรธาตุอยู่ข้างเขาในตอนนี้
เลดิโออาจปรุงยาอายุวัฒนะอย่างดีให้กับเอียนได้
“ อควาบอล ”
มันเป็นเวทย์พื้นฐานเหมือนกับเวทย์ไฟร์บอล
มีลูกบอลน้ำปรากฏอยู่รอบตัวเขาหลังจากร่ายเวทย์
มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยกับการ์กอย
มันเป็นเพียงลูกบอลน้ำธรรมดา ๆ ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามมีผิวที่แข็งเหมือนหิน
‘พลังไม่ใช่คำตอบเสมอไป’
เอียนในปัจจุบันไม่ได้มีพลังมากพอที่จะทำลายการ์กอยได้ในครั้งเดียว
เขาดื่มยาที่ได้มาจากเลดิโออีกครั้ง
ดังนั้นเขาต้องเพิ่มประสิทธิภาพของเวทย์มนต์ของเขา
“ อควาบอล ”
ลูกบอลน้ำจำนวนมากพุ่งโจมตีไปที่การ์กอย
แน่นอนมันไม่มีทางได้รับความเสียหายจากเวทย์พวกนี้
แล้วไม่นานมันก็เปียก
” อควา…. “
“ เคี๊ยกกก! ”
มันวิ่งเข้าหาเอียนขณะกรีดร้อง
ดูเหมือนว่าลูกบอลน้ำของเอียนจะไปทำให้มันโกรธ
อย่างไรก็ตามเอียนก็ยังคงยิงลูกบอลน้ำต่อไป
ลูกบอลน้ำถูกสร้างขึ้นมาใหม่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
“ คาร์ คาร์ ….! ”
เอียนหลบการโจมตีของมัน
และในตอนนี้การ์กอยมีปีกงอกออกมาจากหลัง
มันดูคลั่งแล้ว
‘ฉันไม่สามารถหลบมันได้’
ความสามารถของมันเพิ่มขึ้นหลังจากมีปีกงอกออกมา
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบการโจมตีของมันในตอนที่ปีกงอกออกมา
การ์กอยรู้ด้วยสัญชาตญาณของมัน
เอียนเปลี่ยนไปใช้แผนที่สองของเขา
“ คาาา! ”
มันส่งเสียงร้องออกมาด้วยความมั่นใจ
ความมั่นใจที่ว่าเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนนี้จะต้องกลายเป็นอาหารด้วยการโจมตีในครั้งนี้อย่างแน่นอน
มันเริ่มเคลื่อนที่ด้วยปีกของมัน
ความเร็วของมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก
และเอียน
“ ไอซ์ วอล ” (เวทย์กำแพงน้ำแข็ง)
ทันใดนั้นกำแพงน้ำแข็งก็ปะทุออกมา
ด้วยพลังของความเย็นที่อยู่บริเวณใกล้เคียงเอียนมันทำให้ความเร็วในการร่ายเวทย์เร็วขึ้นสองเท่า
เขาทำมันเพื่อป้องกันเขาจากการโจมตีของการ์กอย?
ไม่ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนั้น
เขาไม่ได้สร้างกำแพงไว้ที่ด้านหน้าเขา แต่เขาสร้างกำแพงนั่นไว้ใต้การ์กอยแทน
* ฉึบบ *
ร่างกายของมันถูกแช่ด้วยน้ำแข็งจากกำแพงน้ำแข็งที่พุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน
หลังจากไอซวอลทำงานร่างกายส่วนบนของการ์กอลก็ติดอยู่ในกำแพงน้ำแข็ง
มันไม่สามารถหนีออกไปได้สักพัก
“ ว้าว ฉันจะตายถ้าฉันยืนอยู่หลังกำแพงดีนะที่ใช้มันในการโจมตีแบบนี้ ”
เอียนกระโดดไปที่ด้านบนของกำแพงน้ำแข็ง
เขาสามารถมองเห็นก้นของการ์กอยได้เท่านั้น
มันทำให้เขาพอใจมากจากนั้นเอียนเริ่มปล่อยมานาออกมาที่มือแต่ละข้างของเขา
* เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! *
เริ่มมีสายฟ้าเกิดขึ้นในแต่ละมือของเขา
เขาทำให้การ์กอยเปียกในตอนแรกเพื่อการนี้ใช่มั้ย
” ไลท์นิ่ง “
สายฟ้าสีขาวที่ทรงพลังโจมตีไปที่การ์กอย
จริง ๆ แล้วสายฟ้านั่นมันกระทบกำแพงน้ำแข็งทั้งหมดรวมไปถึงการ์กอยที่ถูกแช่อยู่ด้วย
ผิวหนังชั้นในที่นุ่มนวลของการ์กอยนั้นซ่อนอยู่ภายใต้ผิวหนังชั้นนอกที่แข็งกระด้าง
และไม่มีอะไรดีไปกว่าสายฟ้าที่จะเผาผิวชั้นในของมัน
“ เคี๊ยกกกก! ”
มันกรีดร้องไปซักพักหนึ่ง
เมื่อมันหยุดส่งเสียงกรีดร้อง ร่างของมันที่ตายแล้วก็ถูงวางลงบนพื้นอย่างสมบูรณ์
” ฟิ้ววว “
มันส่งกลิ่นเหม็นไหม้ไปทั่วบริเวณนั้น
แน่นอนว่ามันไม่ใช่กลิ่นที่ดี
มันทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้
‘มันควรจะเปิดได้แล้ว’
ในความทรงจำของเอียนควรมีช่องทางเดินใหม่เปิดขึ้นหลังจากการฆ่าการ์กอย
ตรงจุดที่การ์กอยยืนอยู่ก่อนหน้านี้ก็ได้มีรูกว้างปรากฏขึ้นที่ใต้ฐานรูปปั้น
มันควรจะเหมือนกันในครั้งนี้
* ครืน! ครืน! … .. *
อย่างที่เขาคาดไว้
ทางไปต่อเริ่มปรากฏที่กลางห้อง
ใกล้จะถึงแล้ว
มันจะอยู่ที่นั่นใต้ฐานนั่น
แต่เขาต้องทำอะไรบางอย่างก่อนที่จะลงไป
‘นี่คือส่วนสำคัญ’
เอียนจับซากศพของการ์กอยไปไว้ใกล้กับหลุมกลางห้อง
มันหนักมากตามขนาดของมัน
เอียนใช่มานาเป็นตัวช่วยเสริมพลังกายทำให้เขาสามารถขยับร่างของมันไปได้
“ อ้า เริ่มที่ตาก่อนเลย ”
ดูเหมือนจะไม่เป็นการกระทำที่สนุกสนาน แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก มันเป็นส่วนผสมที่มีค่า
สูดหายใจลึก ๆ จากนั้นเเอียนก็ควักดวงตาของการ์กอยออกมา
พวกมันหาได้ยากและยังเหมือนพลอยสีม่วง
“ อืมไม่เลวเลย ”
หลังจากนั้นเอียนก็เริ่มเคลื่อนย้ายศพ
จากนั้นเขาก็ผลักมันเข้าไปในทางที่เขาต้องไปต่อ
มันตกลงมาเป็นเวลานานเหมือนตกลงมาในหลุมที่ลึก
ไม่กี่วินาทีต่อมา
* ปัง! ปังงง! ปะ ปัง! *
ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น
มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น
ไม่เพียงแค่เกิดการระเบิดเท่านั้นแต่ยังได้ยินเสียงอื่น ๆ อีกมากมายที่รออยู่ข้างล่างนั่น
เสียงของสายฟ้าที่กำลังผ่า เสียงของการแช่แข็งและอื่น ๆ
เสียงแต่ละอันนั่นสื่อถึงเวทมนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่รออยู่
‘พวกเขาติดตั้งกับดักจำนวนมากอย่างโง่เขลา’
มันเป็นเสียงของ ‘กับดักมานา’
ในชีวิตในอดีตของเขาเอียนจัดการกับมันได้ด้วยตัวเอง
และไม่มีปัญหาอะไรเลยเพราะเขาใช้เวทย์มนตร์โล่ที่แข็งแกร่งที่สุดได้ แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถใช้เวทย์นั่นได้
‘ดูเหมือนว่ามันจะจบลงแล้วสินะ’
เสียงเงียบลงและหายไป
อาจมีกับดักไม่กี่ตัวที่ยังไม่ทำงาน แต่เขาจะสามารถจัดการกับมันได้
“ เฟียร์เทอร์ ฟอล ” (เวทย์ที่ทำให้ร่วงลงไปช้า ๆ เหมือนกับขนนกที่กำลังหล่นลง)
ตอนนี้ใกล้ถึงหนังสือมนต์มังกรแล้ว
และของที่ ‘มีประโยชน์’ อีกไม่กี่อย่าง
พวกมันทั้งหมดจะอยู่ใต้หลุมนั่น
จากนั้นไม่นานเอียนก็กระโดดลงไปในหลุมพร้อมกับเวทย์ที่ทำให้ตกลงไปในหลุมช้า ๆ
End…
