ตอนที่ 22 หนังสือมนต์มังกร (2)
* กุบกรับ กุบกรับ กุบกรับ กุบกรับ …… *
ท้องฟ้าที่ได้มองผ่านหน้าต่างของรถม้านั้นดูสวยงาม
ผสานกับเสียงฝีเท้าของม้าและแมลงกลางคืนที่ได้เปล่งเสียงร้องของพวกมันออกมาจนเหมือนเสียงเพลง
ผ่านมาแล้ว 22 วัน นับตั้งแต่เขาบอกลาเมืองโมเกรียนและได้ออกเดินทาง
เขาสร้างความทรงจำดี ๆ มากมายที่บ้านเกิดของเขา
นอกจากนี้เขายังได้พบกับผู้คนมากมายในปราสาทโมเกรียน อัศวินเอริค ทหารลูก้าผู้ที่จะเป็นนักเขียนนวนิยายในอนาคต
มันแตกต่างจากชีวิตในอดีตของเขาไปอย่างสิ้นเชิง
‘ส่วนใหญ่ทั้งหมด’
เอียนมองแม่ของเขา
มันจะเป็นครั้งแรกของแม่ที่จะได้ออกไปเที่ยวข้างนอกบ้างสักครั้งในชีวิตของเธอ
แม่ของเอียนดูเพลิดเพลินไปกับการนั่งชมทิวทัศน์ภายนอกจากหน้าต่างของรถม้า
มันเป็นสิ่งอันมีค่ามากสำหรับเอียนซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตในอดีตของเขา
‘ฉันมีพรรคพวกใหม่ที่ได้เข้ามาอยู่ข้างฉัน’
ถัดจากแม่ของเอียนก็คือนักเล่นแร่แปรธาตุเลดิโอนั่งอยู่
ดักลาสลูกชายของเขาอยู่ถัดไปจากเอียน
ในชีวิตในอดีตของพวกเอียน พ่อของดักลาสได้ตายไปแล้วและดักลาสก็จะกลายเป็นศัตรูของเขาในภายหลัง
พวกเขานั้นกำลังมุ่งหน้าไปยังพระราชวังโดยที่ทุกคนนั่งรถม้าขนาดใหญ่ไปด้วยกัน
ขอบคุณที่เอียนได้เป็นมิตรกับพวกเขามากขึ้น
‘ไม่เลวเลย’
แต่ความสงบสุขนี้จะอยู่ได้นานสักแค่ไหน?
เขาไม่รู้ว่าความสงบสุขนี้จะอยู่ได้นานขนาดไหน แต่เขารู้อยู่เรื่องหนึ่ง
สันติภาพเป็นสิ่งที่ควรทำด้วยตัวเอง
ไม่ว่าจะเป็นการกระทำจากภายนอกหรือจากภายใน
เขาต้องการพลังในการควบคุมสิ่งรอบตัว
” จดหมายของฉัน! ฉันลืมไปได้อย่างไร? ”
เสียงของวาเนสซ่าทำให้เอียนหลุดออกจากความคิดที่ลึกล้ำของเขา
“ นางเป็นอะไรไป? ”
เลดิโอถามก่อน ก่อนที่เอียนจะถาม
เมื่อเร็ว ๆ นี้เอียนได้พูดคุยกับแม่อยู่บ่อย ๆ
จริง ๆ แล้วพวกเขาทั้งคู่นั้นสนิทกันมาก
‘ฮืม? ดูผู้ชายคนนี้’
เอียนรู้ว่าพวกเขาทั้งคู่อายุใกล้เคียงกัน
แน่นอนเลดิโออาจแก่กว่าแม่ของเอียนประมาณ 4 หรือ 5 ปี
“ มีผู้หญิงคนหนึ่งนำจดหมายมาให่กับฉัน เธอขอให้ฉันอ่านมันขณะที่ฉันกำลังเดินทาง …. ”
วาเนสซ่าดึงจดหมายออกมาจากกระเป๋าของเธอ
มันจะต้องเป็นจดหมายจากมาร์กาเร็ตที่เป็นลูกสาวของเจ้าของบ้านโมเกรียน
“ แม่อ่านไม่ออก…. เอียนลูกพอจะอ่านให้แม่ฟังได้ไหม ”
เพียงชั่วขณะที่เอียนกำลังจะรับจดหมายมาจากแม่ของเขา
“ ฉันจะอ่านให้คุณก็ได้นะ ฉันอ่านหนังสือได้ ”
“ เอียนว่ายังไง? ”
“ ฮ่า ฮ่า ไม่มีปัญหา ”
สุขภาพของเลดิโอเพิ่งได้รับการฟื้นฟู
ไม่เพียง แต่ลักษณะภายนอกของเขาเท่านั้น แต่รูปร่างหน้าตาของเขายังคงกระชุ่มกระชวยขึ้นอีกด้วย
ผมสีขาวของเขานั้นเหมาะสำหรับใบหน้าของเขา
แต่
“ โอเค มาอ่านกัน… .. ฟิ้วว? ”
เอียนเป่าจดหมายออกจากมือของแม่
มันตกลงไปในมือของเขาเบา ๆ
“ มันอาจถูกลมพัดปลิวไปได้นะ! ”
เริ่มอ่านจดหมาย
“ อืม ”
” ทำไม? มันเกี่ยวกับอะไร? “
มันไม่มีอะไรสำคัญเลย แต่ก็ไม่ได้เป็นจดหมายที่เขียนด้วยความเกลียดชังเช่นกัน
มีบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับเอียน แต่เขาตัดสินใจที่จะอ่านเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับแม่ของเขาออกมาดัง ๆ เท่านั้น
“ เธอบอกว่าเธอเสียใจมาก ”
“ ขอโทษ? ขอโทษด้วยนะ ”
“ ขอโทษที่เธอดุแม่เมื่อตอนที่แม่นั้นได้ทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในครัวและไม่สนใจแม่เมื่อตอนที่แม่นั้นยังอยู่ที่ปราสาทกับฉัน ขอโทษทุกสิ่งที่เธอนั้นเคยทำผิดไว้กับแม่ ”
เอียนไม่ได้โกหก เธอระบุทุกอย่างในจดหมายมาอย่างละเอียด
ในจดหมายฉบับแรกมาร์กาเร็ตอธิบายอย่างละเอียด ทักษะความจำของเธอช่างน่าประหลาดใจ
‘ฉันจะเรียกมันว่าความสามารถพิเศษแล้วกัน’
แม้แต่เอียนก็ไม่สามารถจดจำเรื่องราวที่เกี่ยวกับคนอื่นได้มากนัก เธอมีทักษะความจำที่ดีไม่เหมือนรูปลักษณ์ภายนอกของเธอเลย
‘หรือบางทีเธออาจจะจำได้จากการกลั่นแกล้งต่าง ๆ นา ๆ ของเธอก็เป็นไปได้’
เอียนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะได้พบเธออีกครั้ง แต่เธอนั้นก็ได้เปลี่ยนไปมากจากในอดีตของเอียน
“ เธอไม่จำเป็นต้องรู้สึกเสียใจกับเรื่องพวกนั้นเลย มีอะไรอีกไหมที่เธอเขียนมา? ”
“ นั่นคือทั้งหมดที่มาร์กาเร็ตเขียนมา เธอบอกขอให้แม่โชคดีด้วยเช่นกัน ”
” จริง ๆ เหรอ? นั่นคือทั้งหมดแล้วจริงหรือ? “
” ใช่ “
วาเนสซ่ามองเอียนอย่างสงสัย
ในขณะนั้นรถม้าชลอความเร็วลงและหยุด
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเดินทางมาถึงแล้ว
” ท่านเพจ “
ฮัศวินของจักรวรรดิเรียกเอียน
“ เรามาถึงแล้ว ”
หลังจากนั้นทุกคนก็ออกจากรถม้าและสิ่งแรกที่พวกเขาเห็นคือหอคอยที่เก่าแก่มากและโทรม
พวกเขาสามารถเห็นซากหอคอยงาช้างเก่า ๆ และสภาพแวดล้อมรอบ ๆ
หอคอยที่สร้างขึ้นด้วยหินขรุขระมากมาย
เมื่อเทียบกับหอคอยงาช้างของพระราชวังซึ่งสร้างขึ้นอย่างปราณีตด้วยหินที่มีรูปร่างที่ดีที่สุดมันดูแตกต่างกันมาก
“ สองวัน เราจะไปรออยู่ที่ที่ใกล้กับหมู่บ้านทาส ในระหว่างนั้นเจ้าชายอนุญาตให้ท่านไปเดินชมซากหอคอยงาช้างเก่านี่ได้อย่างอิสระ ”
หมู่บ้านที่มีชื่อว่า ‘หมู่บ้านทาส’
เอียนรู้จักหมู่บ้านนี้เป็นอย่างดี สำหรับนักผจญภัยมือใหม่พวกเขาจะคิดว่า ‘ทำไมพวกเขาถึงตั้งชื่อหมู่บ้านของพวกเขาแบบนั้น’ แต่ชื่อนั้นแสดงถึงประวัติศาสตร์และรากฐานของหมู่บ้านนั้นได้เป็นอย่างดี
‘มันเป็นหมู่บ้านที่ทาสของหอคอยงาช้างอาศัยอยู่’
นานมาแล้วที่หอคอยงาช้างเก่าแห่งนี้เคยเต็มไปด้วยจอมเวทย์ ในเวลานั้นคนที่ทำงานให้กับหอคอยได้สร้างหมู่บ้านขนาดเล็กไว้ แม้หลังจากที่ได้สร้างหอคอยงาช้างขึ้นมาใหม่ที่ใกล้กับพระราชวังผู้คนก็ยังอยู่ในหมู่บ้านนั้นและตอนนี้ลูกหลานของพวกเขาก็อาศัยอยู่ที่นั่นอย่างอิสระ
‘ชื่อของมันยังคงฟังดูแปลกอยู่เหมือนเดิมเลย’
ลูกหลานของพวกเขาตั้งชื่อเมืองของตนเองแบบนั้นด้วยความสมัครใจ
บุคคลภายนอกจะไม่สามารถโต้แย้งได้
“ และผู้ติดตามคนอื่นมาหาฉัน ฉันจะพาพวกคุณไปยังที่พักของคุณ ”
ในหมู่บ้านเจ้าชายกำลังพูดคุยกับผู้ใหญ่บ้าน
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีช่วงเวลาที่ดีเพราะพวกเขานั้นกำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
แม้ว่าเสียงหัวเราะส่วนใหญ่จะออกมาจากเจ้าชายซะมากกว่าและผู้ใหญ่บ้านก็มักจะยิ้มบ่อย ๆ
“ เราไม่เคยคิดเลยว่าท่านจะมาที่หมู่บ้านชนบทเก่าแก่แห่งนี้นับเป็นเกียรติและเป็นบุญของเราและจะคงอยู่ต่อไปอีกหลายทศวรรษ ”
“ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! คุณทำให้ฉันมีความสุข การใช่ชีวิตของพวกคุณเป็นอย่างไรบ้าง “
“ ที่จริงแล้วปีนี้เราเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ไม่ค่อยดี… .. ”
เมื่อไม่นานมานี้เอียนรู้ว่าเจ้าชายนั้นมีลักษณะเฉพาะ
เจ้าชายนั้นเหมือนคนโง่คนหนึ่งเท่านั้น
‘แต่สำหรับคนทั่วไปเจ้าชายนั้นดูไม่เลวเลย …. ‘
ไม่ใช่สำหรับขุนนาง จอเวทย์หรือเจ้าชายคนอื่น แต่นั่นสำหรับคนธรรมดา ๆ ทั่วไป
สำหรับคนทั่วไปเจ้าชายทำตัวเหมือนเป็นคนธรรมดา
แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะความสามารถที่ซ่อนเร้นของเขาในฐานะกษัตริย์ที่ดีหรือมีจิตใจที่อบอุ่นที่คอยเป็นห่วงประชาชนของเขา
แต่เจ้าชายนั้นทำเฉพาะกับคนที่อยู่ในฐานะที่ต่ำกว่าเขาเท่านั้น
เฉพาะกับคนที่เคารพนับถือหรือกลัวเขามาก
เฉพาะกับคนที่จะทำทุกอย่างตามที่เขาสั่ง
เขาอาจไม่ได้รู้สึกถึงมันจากพวกเขา
‘ความรู้สึกต่ำต้อย’
แน่นอนมันเป็นความจริงที่ว่าเขาเห็นคนของเขานั้นต่ำกว่าเขาเพียงเท่านั้นมันไม่ได้ทำให้เขาดูเป็นคนดีเลย แต่ก็ยังดีกว่าเอียนในอดีต
‘ดีกว่าทำสิ่งที่เอียนนั้น้คยได้ทำกับทุกคน’
บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำตัวดีต่อเอียนในทันที
เอียนยังไม่ได้เป็นคนของหอคอยงาช้าง
เอียนบอกเจ้าชายว่าการมาเยือนซากปรักหักพังนี่เป็นความปรารถนาของเขา
– ตั้งแต่ฉันยอมรับคำขอของเอียนและพาเอียนมาที่นี่เอียนก็จะได้รับเกียรติ! –
เจ้าชายอาจกำลังคิดในลักษณะนั้น
‘บางทีเขาอาจจะโชคไม่ดีที่เขาเกิดมาพร้อมกับสายเลือดจักรพรรดิ’
นี่อาจเป็นเหตุผลที่จักรพรรดิพยายามปกปิดเรื่องต่าง ๆ ให้เขาอยู่เสมอ
เขาอาจคิดเหมือนกับเอียน
‘ไปตามทางหอคอย….’
เอียนเวลาอยู่ที่นี่สองวัน
ในช่วงสองวันนี้เขาต้องไปที่ห้องใต้ดินของหอคอยงาช้าง
แต่เนื่องจากมีการติดตั้งกับดักมันจึงต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะได้เข้าไป
เขาต้องการจัดเวลาให้ดี
“ ขอโทษนะ กัปตัน ”
ดักลาสกล่าวขณะอยู่ข้าง ๆ เอียน
เอียนรู้สึกเสียใจที่เขาอนุญาตให้ดักลาสนั้นเรียกเขาว่า กัปตัน
เอียนไม่ได้คาดหวังให้ดักลาสนั้นเรียกเขาว่า กัปตัน จนถึงตอนนี้
“ เมื่อไหร่กัปตันจะไปเที่ยวชมหอคอยงาช้าง? ”
” คุณถามทำไม? “
“ ฉัน..ฉันต้องการไปเที่ยวที่นั่นด้วยเช่นกัน…. ”
ดูเหมือนว่าเอียนจะต้องไปที่นั่นในช่วงเวลาเที่ยงคืน
เมื่อเอียนตัดสินใจได้เขาก็พูด
“ ไปเที่ยวด้วยกันตอนพรุ่งนี้เถอะ ”
” จริง ๆ ? ไปกับกัปตัน? “
” ใช่ “
” ว้าว! ขอบคุณ! “
ดักลาสเคารพเอียนราวกับว่าเขากำลังคุยกับผู้เฒ่า
ดูเหมือนว่าตอนนี้ดักลาสได้ตระหนักถึงตำแหน่งของจอมเวทย์บ้างแล้ว
แม้ว่าในชีวิตในอดีตของเอียนนั้นดักลาสก็ไม่เคยทำตัวหยาบคายกับเขาเลย
“ และนี่กัปตันจงรับสิ่งนี้ไป…. ”
“ ฮืม? ”
ดักลาสส่งของบางอย่างให้กับเอียน
มันเป็นขวดที่มีของเหลวสีแดง
” มันคืออะไร? “
“ ชู่ววว! มันเป็นยารักษาที่ฉันนั้นทำขึ้นมาเอง ”
“ รักษายา? ”
มันเป็นยาขั้นพื้นฐานของนักเล่นแร่แปรธาตุ
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เด็ก ๆ จะทำเช่นนี้ได้
“ พ่อของฉันบอกฉันว่าอย่าแสดงสิ่งนี้กับทุกคน แต่ฉันจะให้สิ่งนี้กับกัปตันเป็นการส่วนตัว ”
ในขณะที่เขาแบ่งปันความลับที่ยิ่งใหญ่ ดักลาสก็ส่งยานั่นให้กับเอียนอย่างระมัดระวัง
” ขอบคุณ “
เอียนซ่อนยานั่นไว้ในกระเป๋าของเขาอย่างรวดเร็ว
‘ดักลาสนี่ยังคงเป็นอัจฉริยะจริง ๆ’
ดูเหมือนว่าดักลาสกำลังทำอะไรบางอย่างในขณะที่ดูหนังสือ แต่อย่างไรก็ตามเอียนไม่เคยคาดหวังว่าดักลาสนั้นจะทำยานี้ขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วเหมือนกัน ส่วนข้อกังวลของเลดิโอนั้นก็เข้าใจได้
” ท่านเพจและผู้ติดตามอื่น ๆ โปรดใช้บ้านหลังนี้ ”
พวกเขามาถึงกระท่อมพร้อมกับคำแนะนำของทหาร
มันไม่ได้เป็นบ้านที่ใหญ่โตอะไร แต่ก็เป็นหนึ่งในบ้านที่ดีที่สุดในหมู่บ้านนั้น
“ เชิญพักผ่อนให้เต็มที่ ”
ในคืนนั้นมีการป้องกันที่เข้มงวดยิ่งขึ้น
ในช่วงกลางคืนทหารเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว
หลายค่ายถูกสร้างขึ้นไว้รอบหมู่บ้าน
ทางด้านเหนือเป็นค่ายทหารของจักรวรรดิ
ทางด้านใต้มีการสร้างค่ายของอัศวิน
พวกเขาเป็นทหารพวกเขาจึงสร้างค่ายของพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว
‘การแอบออกไปอย่างลับ ๆ คงจะเป็นอุปสรรคแรกของฉัน’
เอียนก็คลิกที่ลิ้นของเขา
เขาต้องทำให้เงียบมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
‘ต้องใจเย็น ๆ’
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาในเวลากลางดึกแม้แต่ยามเฝ้ากลางคืนก็หลับ
การสำรวจของเอียนได้เริ่มขึ้นแล้ว
จริง ๆ แล้วมันเป็นสถานที่อันตรายสำหรับการสำรวจซะมากกว่า
End…
