ตอนที่ 14 นักเล่นแร่แปรธาตุที่ตรงกันข้ามมาก (3)
ดักลาสวิ่งไปที่ป่าใกล้หมู่บ้าน
เมื่อพิจารณาอายุของเขาถือว่าเขานั้นวิ่งได้เร็วมาก
ดักลาสวิ่งเร็วจนเอียนไม่สามารถวิ่งตามไปทันได้
อย่างไรก็ตามเอียนก็มีเทคนิคบางอย่าง
“ เฮสท์ ” (เวทย์เพิ่มความเร็ว)
เอียนเป็นจอมเวทย์
เอียนเข้าหาดักลาสได้อย่างรวดเร็ว
“ …… .. ? ”
ในขณะที่ดักลาสรู้สึกว่ามีคนกำลังติดตามเขาและหันหัวไปมอง
” จงหลับ “
ไม่มีที่ซ่อนและให้แสวงหาอีกต่อไป
มันเป็นเวทมนตร์ที่ทำให้หลับ
มันมีพลังแข็งแรงพอสำหรับเด็กหนุ่มน้อยคนนี้
” ดอกไม้…. ฉันต้องไปหา… .. ”
เขาพูดถึงดอกไม้อีกครั้งแม้ในขณะที่เขากำลังจะหมดสติ
สมุนไพรที่จะรักษาโรคของพ่อของเขา
ดอกไม้แห่งแรนดอร์
‘อุ๊บส์’
เอียนพยายามประคองเขาด้วยแขนข้างหนึ่ง
จากนั้นเขาก็ตัดสินใจใช้แขนทั้งสองอุ้มดักลาส
‘ฉันยังรู้สึกหนักสินะ’
เขามักลืมว่าเขากลับมาเป็นเด็ก
สิ่งนี้ไม่ได้รับการยอมรับอย่างง่ายดายจากร่างกายของเขาที่ยังไม่มีแรงมากมายเหมือนตอนเขาเป็นผู้ใหญ่
” ฟิ้ววว….. “
หลังจากที่วางดักลาสลงบนพื้น เอียนก็นั่งอยู่ถัดจากเขา
จากนั้นเขาก็เริ่มคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับสถานการณ์นี้
ประการแรกดอกไม้ของแรนดอร์
‘ดอกไม้แห่งแรนดอร์ทำให้มานากลายเป็นกลางขึ้น’
มันเป็นสมุนไพรที่สำคัญสำหรับจอมวิเศษ
เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนในชีวิตของเขา
‘สำหรับจอมเวทย์มันเป็นสิ่งที่มีพิษมากกว่าการเป็นสมุนไพร’
โชคดีที่มันเป็นสมุนไพรที่หายาก
นอกจากนี้มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะหาซื้อหรือเพาะปลูกสมุนไพรนี้
‘นอกจากนี้ผลกระทบของมันยังไม่เป็นที่รู้จักสำหรับคนส่วนใหญ่’
แม้แต่เอียนก็ยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับผลของสมุนไพรนี้จริง ๆ เลย
มีใครอีกบ้างไหมที่รู้ผลของสมุนไพรนี้?
‘ฉันต้องการรู้’
ใครกันที่สอนเลดิโอเกี่ยวกับผลกระทบของดอกไม้นี้หรืออาจเป็นบันทึกจากหนังสือหรือมีข่าวลือ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรเขาจะต้องรู้ให้ได้
“ พ่อ !… .. ดอกไม้… .. เอ่อ…. ”
ดักลาสพูดในขณะหลับ
แต่ถึงกระนั้นเขาก็แสวงหาดอกไม้แรนดอร์เพื่อพ่อของเขา
‘เด็กชายคนนี้เป็นปัญหาอื่นอีกหรือไม่’
เอียนมองที่ใบหน้าของเขาอย่างจริงจัง
มันทำให้เขามีความมั่นใจในการเดาใบหน้าก่อนหน้าของเขาได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
‘ถ้าฉันลบความโกรธออกจากหน้าในตอนนี้ อดีตของเขา….’
เอียนสามารถมองเห็นใบหน้าในอนาคตของเขาได้อย่างง่ายดาย (ที่บอกว่าเป็นอนาคตเพราะเอียนได้ย้อนกลับมาในอดีต)
แต่อย่างที่เขาพูดไว้ เด็กชายคนนี้ไม่ได้โกรธหน้าเขายังคงเหมือนในอดีต
ดักลาสในชีวิตในอดีตของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
แน่นอนว่าเอียนคิดว่าเขาอาจจะกำลังซ่อนมันไว้
‘ฉันควรทำอย่างไร?’
พิษร้ายแรงที่เอียนได้กินเข้าไปในชีวิตในอดีตของเขา
มันน่าจะเป็นของดักลาส
ที่จริงมันก็ต้องเป็นอย่างนั้น
‘เขาต้องรู้จักพิษสำหรับกำจัดฉัน’
เขาเกลียดจอมเวทย์
เขาจะต้องเป็นคนชงพิษและรู้แผนการของจักรพรรดิ
‘ฉันควรจะฆ่าเขาตอนนี้เลยดีหรือไม่?’
คนที่สามารถฆ่าเอียนมากที่สุด
บางทีเด็กคนนี้อาจเป็นคนเดียวที่สามารถทำได้
การฆ่าเขาก่อนที่เขาจะกลายเป็นภัยคุกคามเป็นหนึ่งในวิธีการเท่านั้น
‘แต่ฉันสามารถเปลี่ยนเขาได้เพื่อทำให้เขายืนอยู่ข้างฉัน’
ถ้าเขาใช้พรสวรรค์ของเขากับเอียนเท่านั้นไม่ใช่กับแรนดอร์ล่ะ? จะเป็นอย่างไรถ้าเขาผลิตไอเทมระดับน้ำทิพย์ซึ่งช่วยเพิ่มพลังให้เอียนต่อไปได้แทนที่จะสร้างพิษร้ายแรงอย่างในอดีต
‘ฉันอาจขึ้นไปถึงขั้นที่ 9’
ระดับของมังกร
เขาอาจมีโอกาสไปถึงเป้าหมายนั่นได้
‘แต่’
มนุษย์ไม่สามารถถูกควบคุมได้โดยไม่มีข้อยกเว้น
ตั้งแต่พ่อของเขารอดชีวิตมาได้และเขาไม่ได้กลายเป็นทาส เขาจะเติบโตในแบบที่ต่างไปจากในอดีต
‘พวกเขาจะต้องเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว’
มนุษย์เป็นสัตว์ที่ไม่มีทางไว้วางใจอะไรได้ง่าย ๆ
เขาเคยไว้วางใจเพื่อนเขาแล้วและมันก็ส่งผลทำให้เขาตายในที่สุด
เอียนมีเพียงคนเดียวที่สามารถไว้วางใจได้ในชีวิตนี้คือ
‘คงมีแต่แม่ของฉันเท่านั้น’
เขาตัดสินใจที่จะไม่ไว้ใจใครนอกจากแม่ของเขา
ของขวัญล้ำค่าที่ชีวิตในอดีตมอบให้แก่เขา
บางทีมันอาจเป็นคำสาป
“ พะ..พ่อ…. อย่าตาย …. พ่อ…. “
ดักลาสเริ่มส่งเสียงกรีดร้องเพราะความฝันของเขา
เขาจะต้องกำลังฝันร้าย
ฝันร้ายนี้ซึ่งเกี่ยวกับการที่เขานั้นจะสูญเสียพ่อของเขาไปซึ่งเป็นจริงในชีวิตในอดีตของเอียน
” ท่าจอมเวทย์! “
เสียงมาจากระยะไกล
มันเป็นเสียงของทหารลูก้าที่วิ่งมาหาเขาในขณะที่หายใจอย่างแรงเพราะเหนื่อยมากจากการวิ่ง
เขาถือหอกที่ห้อยด้วยขนนกสีแดงอยู่เสมอ
” เกิดอะไรขึ้น? “
“ ฉัน .. ฉันเห็นคุณวิ่งออกจากหมู่บ้าน… .. ”
ลูก้ากล่าวพร้อมกับมองไปที่ดักลาส
เขาเป็นเด็กชายที่รีบวิ่งออกไปจากหมู่บ้านก่อนที่เอียนจะวิ่งตามออกไปอีกคน
” เด็กผู้ชายคนนั้น …. “
“ ฉันไล่ตามเขามาเพราะเขาอาจจะทำในสิ่งที่อันตราย ”
“ แต่อะไรนะ… .. คนที่กำลังนอนหลับอยู่ก็คือเด็กคนนั้นไม่ใช่เหรอ? ”
“ ฉันทำให้เขาหลับไป ”
“ อ่อ! นั่นคือเวทมนต์ที่ทำให้หลับ! โอ้ .. ”
ลูก้าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับแรงบันดาลใจเพิ่มที่จะเขียนลงในหนังสือของเขา
“ ไหน ๆ คุณก็มาที่นี่แล้วโปรดพาเขากลับไปที่หมู่บ้านด้วยได้ไหม ”
” แล้วคุณล่ะ? “
“ เดี๋ยวฉันตามกลับไป ไปกันก่อนเลย…. ”
ทันใดนั้นเอียนได้ทำให้ดวงตาของเขาคมขึ้น
“ เอ.. ทุกอย่างผิดปกติ….? ”
ลูก้ารู้สึกตกใจกับดวงตาของเอียน
เขาเริ่มเหงื่อออกเนื่องจากความกลัวของเขา
“ … .. ไม่มีอะไร ฉันจะกลับมาใหม่ในภายหลัง ”
“ อ้าใช่ ใช่! ตามนั้น! ”
ลูก้าอุ้มดักลาสไว้บนหลังของเขาอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าเขาสาบานกับตัวเองว่าจะกล้าหาญที่จะเขียนลงไปหนังสือของเขา แต่เขาก็ยังกลัวในตอนนี้
เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อหนีออกไปจากเอียน
‘มันคุ้มค่าที่ได้เห็น! เวทย์มนต์การนอนหลับ!’
ด้วยการผสมกันของความรื่นรมย์และความกลัวทำให้ลูก้ามาถึงหมู่บ้านในที่สุด
” ลงมือทำกันเถอะ! “
เอียนก็ลุกยืนขึ้น
เขาเข้าลึกไปในป่า
“ โย่ว…เด็กเหรอ? ”
มันเป็นเสียงจากผู้ชายคนหนึ่ง
“ จะไปไหนเหรอเจ้าหนู มันอันตรายนะ “
เขาไม่ได้อยู่คนเดียว
มีผู้ชายมากกว่า 10 คน
พวกเขาเริ่มล้อมรอบเอียน
“ ดูเหมือนว่าคุณเพิ่งมาจากหมู่บ้านลอยด์ใช่ไหม เราต้องการได้ยินเรื่องราวว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่นั่น? ”
โจรที่เข้าโจมตีหมู่บ้าน
พวกคนเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มโจรพวกนั้น
“ เราเป็นคนอ่อนโยนคุณรู้หรือเปล่า? หากคุณยังคงเป็นเด็กดีเราอาจใช้ชีวิตของคุณให้ดีก็ได้นะ คือคำว่าอะไรน้า … เมตตา! ใช่ด้วยความเมตตา “
นอกจากนี้ยังมีเด็กไม่กี่คนที่พวกเขานั้นถูกลักพาตัวมาด้วย มันไม่ใช่แค่เด็ก ๆ จากหมู่บ้านลอยด์เท่านั้น
‘พวกเขาต้องไปโจมตีที่หมู่บ้านอื่นด้วยอย่างแน่นอน’
โจมตีหลายหมู่บ้านพร้อมกันไหม
มันเป็นการย้ายที่เสี่ยงสำหรับพวกโจร
อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาจะย้ายรังหลังจากการปล้นครั้งนี้
พวกเขาพยายามขโมยให้ได้มากที่สุดก่อนที่จะเคลื่อนไหวหนี
“ ฉันฆ่าพวกเขา ”
เอียนตอบกลับง่าย ๆ
” อะไร? “
“ ฉันสั่งให้ผู้คนเผาศพของพวกโจร ”
เขาพูดคำที่เอริคพูดตอนที่อยู่ในหมู่บ้าน
“ เขาพูดว่าอะไร บ้าไปแล้ว…… ”
“ ถ้าฉันเผาเธอมันจะทำให้เกิดไฟไหม้ป่า จากนั้น … ”
เอียนเหวี่ยงมือของเขาจากล่างขึ้นบน
“ เอ็นแทงเกิล ”
จากนั้นมีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น
* ฮึ่มม … .. *
พวกเขารู้สึกว่าแผ่นดินสั่นไหวอยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขา
ไม่กี่วินาทีต่อมา
* ครัชชช! ครัช! ครัช! บดขยี้! *
เถาวัลย์อันยิ่งใหญ่ทำลายดินออกมา
“ อ๊ะ อะไรเนี่ยย… .. ! ”
เถาวัลย์ออกมาจากทุก ๆ ด้าน
เป้าหมายของพวกมันคือพวกโจรและเริ่มพุ่งเข้าไปรัดร่างกายของพวกโจร
ไม่เพียงแค่นั้นมันเริ่มปิดจมูกและปากของพวกเขาทำให้พวกเขาหายใจไม่ออกเหมือนงูยักษ์ที่กำลังไล่ล่าเหยื่อ
ที่ทั้งเจ้าเล่ห์และรวดเร็ว
“ มมม … มมมมฟ! ”
เอียนไม่สนใจการดิ้นรนของพวกโจร
เอียนปล่อยเด็กที่ถูกผูกมัดไว้
” คุณมาจากที่ไหน? “
“ จ .. จากหมู่บ้านดิน… .. ”
“ ฮืมม ดินเหรอ? ”
มันเป็นหมู่บ้านที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
จะต้องมีหมู่บ้านเล็ก ๆ มากมายที่เขาไม่เคยได้ยิน
“ ตรงไปทางนั้นคุณจะเห็นหมู่บ้านลอยด์ ”
เอียนชี้ไปที่ฝั่งหมู่บ้านลอยด์
“ บอกพวกเขาว่าคุณมาจากหมู่บ้านดินและสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านของคุณและจอมเวทย์ก็ได้จัดการโจรพวกนั้น คุณเข้าใจหรือไม่ ”
เด็กพยักหน้า
แม้ว่าจะมีเด็กบางคนที่แก่กว่าเอียน แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามเขา
เพราะพวกเขาเพิ่งเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกโจร
” ไปเร็ว ๆ “
เอียนส่งเด็ก ๆ ออกไป
ตอนนี้เขาหันไปทางพวกโจร
พวกเขายังคงดิ้นรน
“ ฉันจะฆ่าใครก่อนดี ”
เถาวัลย์เริ่มล้อมรอบพวกเขาด้วยความแข็งแกร่งมากขึ้น
เอียนไม่ได้สั่งให้เถาทำเช่นนั้น แต่เถาวัลย์ก็ทำด้วยตัวเองโดยอัตโนมัติด้วยการเข้าใจถึงความตั้งใจของเอียน
“ ตายหรือมีชีวิตอยู่ ใครจะมีประโยชน์กับฉัน ”
เอียนรวบรวมมานาที่ขาซ้ายของเขา
เพื่อร่ายเวทมนตร์ใหม่
“ นี่สำหรับพวกแก ”
* สแม๊ชช! *
เอียนเหยียบเท้าซ้ายของเขาอย่างแรงกับพื้น
จากนั้นพื้นหน้าเขาเริ่มตกลงมา
มีการสร้างหลุมยักษ์
“ ศพจะเป็นประโยชน์กับฉันใช่ไหม ”
ตามคำสั่งของเอียนเถาวัลย์ก็เริ่มเคลื่อนไหว
มันเหยียดรากของพวกเขาและย้ายลงไปในหลุม
แน่นอนพร้อมกับพวกโจรที่ถูกพันไว้อยู่
End..
