Almighty Game Designer – ตอนที่ 49 เอ็มเพอเรอแอนมิวชวลอินเตอเทนเมน?

Almighty Game Designer ตอนที่ 49 เอ็มเพอเรอแอนมิวชวลอินเตอเทนเมน? เงียบกริบ!

 

“ดราม่าอะไรกันนักหนา ฉันจะไปบังคับให้ตัวเองเล่นได้เรอะ? ถ้าฉันไม่อยากเล่น ฉันก็ไม่เล่นหนิ แม่ง*** นี่มันเกมที่สองเห็นๆ ใครที่จะไปลอก ”Plants vs. Zombies” ของพวกนาย?”

 

“ขอแนะนําให้ไปแหกตาดูดีๆ โลกทัศน์ของแกไม่เหมือนใครเลยจริงๆ นี่คือการลอกเลียนแบบ”

 

“อ้อ ระบบการเล่นคล้ายกันนิดน้อยก็เป็นการลอกเลียนแล้วหรอ? ถ้างั้นฉันก็บอกได้เลยว่า “Plants vs. Zombies” ก็ลอกเลียนแบบ “Dream Tower Defense” ของมิวชวลเอ็มเพอเรอน่ะสิ เพราะทั้งสองเกมก็เป็นเกมป้องกันหอคอย”

 

“มีประโยชน์อะไรไปเถียงกับหมาบ้าชอบกัด? ฉันกลัวว่าเจ้านายของแกจะทําสัญญาไว้กับกองกระดูกของแกแล้ว”

 

“มิวชวลเอ็มเพอเรออินเตอเทนเมนอยู่ระดับไหน? นักพัฒนา “Plants vs. Zombies” ของแกอยู่ระดับไหน? อย่างจักรพรรดิ (เอ็มเพอเรอ)จะไปก๊อบของแก อย่าสร้างปัญหาหน่า ฉันคิดว่าบางคนอยากเป็นกระแสมากกว่า!”

 

“อ้อ “Plants vs. Zombies” เป็นเกมชั้นเลิศ เรื่องนั้นมองข้ามไม่ได้ แต่คนอื่นจะสร้างเกมแบบนี้บ้างไม่ได้หรอ?”

 

ในไม่ช้า ทั้งสองฝ่ายดุเดือดมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วทุกคนก็ไปขอความช่วยเหลือจากชุมชนผู้เล่นเพื่อดึงคนมาเพิ่ม ในที่สุดก็พัฒนาจนเป็นการสัประยุทธ์กันอย่างอลหม่าน

 

สถานการณ์เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสองฝ่ายโต้เถียงกันไป มาจากกลางคืนจนตกดึก เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้นสงครามกลามไปถึงเฉินโม่

 

ทั้งสองฝ่ายต่างก็พากันตึงเครียดกันมาก แถมผู้เล่นของเอ็มเพอเรอแอนมิวชวลอินเตอเทนเมนที่ไร้เหตุผลจํานวนมากก็เพิ่งเล็งมาที่เฉินโม่ทันที

 

เว่ยปอของเฉินโม่ก็ปรากฏข้อความคล้ายกันนี้จํานวนมาก

 

“แค่สองสามชั่วโมงก็มีคนหลายร้อยพากันค้นหาเรื่องนี้กันให้คลั่ก บอกฉันไม่มีใครอยู่เบื้องหลัง ฉันไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด แล้วก็ถามหน่อย คนที่ชื่อสุนัขอบอุ่นนี้ใครอ่ะ?”

 

“พี่ชาย ออกแบบเกมให้ดีเถอะ อย่ามัวคิดแต่เม้าท์โม้ทั้งวัน”

 

“อย่าเพิ่มดราม่าให้ตัวเองตลอดสิ คุณสร้างเกมแล้วก็เคารพรุ่นที่ซักหน่อย เข้าใจไหม?”

 

“ พี่น้องเอ๋ย รีบเข้าไปที่เว่ยป๋อแล้วกําจัดคนโง่พวกนี้ก็ยังไม่สาย หากพวกนายมัวแต่นิ่งเงียบ ก็อย่าโทษสหายที่ทําร้ายกันเลย”

 

เฉินไม่มองดูข้อความที่กําลังลุกเป็นไฟ

 

แกหมายความว่าอะไรห๊า? สมควรให้ไปรับมือกับแกหรือไง?

 

ในตอนแรก เฉินโม่อดทนกับ “การเรียนรู้” เรื่องราวพวกนี้ เพราะเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกในชีวิตก่อน เฉินโม่ไม่ได้หัวใจเปราะบางเหมือนแก้ว แต่มีการเตรียมใจเอาไว้แล้ว

 

แต่คนพวกนี้ก็แอบยุยงผู้เล่นอยู่เบื้องหลัง ในทางกลับกันก็ทําเป็นว่าตัวเองถูกรังแก จะไปทนได้ยังไงไหว?

 

เสือจะไม่เกรี้ยวกราดเมื่อพบน้องเฮลโลคิตตี

 

เฉินโม่ก็โพสลงในเว่ยปอ

 

“ใครบอกว่าเกมลอกเลียนแบบ ไม่ใช่ว่าในใจผมมีตัว B อยู่ หรอ? แต่เป็นสายตาของผู้เล่น “Plants vs. Zombies” ที่เห็นเป็นอย่างนั้นต่างหากล่ะ? ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ แต่คุณยังจะยื่นจมูกเข้ามาอีก? @ชิวปิ่น แม่ง** อย่าแกล้งตายสิ!”

 

แค่เส้นผมเส้นเล็กนิดเดียว แต่กลับทําให้คอมเม้นระเบิดขึ้นในชั่วพริบตา!

 

ผู้เล่น “Plants vs. Zombies” ต่างพากันจิตใจอีกเหริมเหมือนถูกฉีดเลือดไก่ หลายคนลากมาตั้งแต่เมื่อคืนถึงเช้าโดยไม่ได้หลับสักงูบเดียว โพสของเฉินโม่เป็นดั่งเลือดไก่อย่างไม่ต้องสงสัย

หากผู้เล่นไม่พอใจกับ “Plants vs. Zombies” แถมผู้สร้างก็ไม่ทําอะไรอีก นั่นจะทําให้เจ็บปวดยิ่งกว่า โชคดีที่เฉินโม่ไม่ใช่คนประเภทที่กลัวการมีเรื่อง

 

ผู้เล่นของมิวชวลเอ็มเพอเรอต่างก็พากันตกตะลึง หรือว่ามีกลไกในรางน้ํากัน?

 

ทั้งที่เกือบจะลืมไปแล้วน่ะ

 

ทันทีที่โพสเว่ยป๋อออกมา มันก็แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว คนในวงในจํานวนมากที่ให้ความสนใจวงการเกมก็สังเกตเห็น

 

ภายในครึ่งชั่วโมง เฉินโม่ก็ได้รับจดหมายส่วนตัวถึงห้าฉบับจากนักออกแบบคนอื่น และหนึ่งในนั้นก็ถูกส่งมาจากชิวเหิงหยาง 

 

“มิวชวลเอ็มเพอเรอเป็นผู้ให้บริการด้าน R&D(การวิจัยและพัฒนา) และมีช่องเกมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน ไม่มีความหมายหรอกน่ะที่จะตายกับมัน ลบโพสบนเว่ยป๋อออกเถอะ ไม่จําเป็นต้องแข็งเหมือนเหล็ก”

 

ความหมายของชิวเหิงหยางชัดเจนมาก

 

ทําไมเขาถึงจะต้องเน้นเป็นพิเศษว่า DPRK เป็นช่องเกมที่ใหญ่ที่สุดสําหรับมิวชวลเอ็มเพอเรอ? เพราะในโลกคู่ขนาน ฝั่งเกมนั้นยังปราบปรามทางด้าน R&D ได้อย่างสมบูรณ์อีกด้วย เกมของคุณเลวร้ายจนน่าสงสาร ตราบใดที่ช่องเกมเต็มใจโปรโมตให้ละก็ คุณก็สามารถทําเงินได้เหมือนกัน หากเกมของคุณดีเยี่ยม ช่องเกมได้บล็อกคุณพร้อมกัน คุณก็ทําได้แค่ปักหมุดไว้ในแอปมาร์เก็ต ทําให้หาเงินได้แค่หนึ่งในสิบที่ควรจะได้เท่านั้น

 

มิวชวลเอ็มเพอเรอมีแพลตฟอร์มเกมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน นักออกแบบทั่วไปใครกันที่จะกล้าไปตอบโต้กับจักรพรรดิกันล่ะ?

ดังนั้นคําเตือนของชิวเหิงหยางจึงเต็มไปด้วยความหวังดี

 

เฉินโม่ตอบ “ผมขอถามคุณก่อนครับ คุณกับชิวปิ่นเป็นพี่น้องกันหรือป่าว?”

 

ชิวเหิงหยาง “บัดซบ ผมไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ผมแค่บังเอิญมีนามสกุลเหมือนกัน”

 

เฉินโม่ “นั่นสินะ คุณจะได้เห็นเองว่าผมกับเขาเข้ากันได้ดียังไง”

 

ชิวเหิงหยาง “คุณอาจจะมีความคิดของตัวเอง แต่ผมก็ต้องเกลี้ยกล่อมให้คุณสงบสติอารมณ์ลงบ้าง”

 

เนื้อหาในอีเมลมีอีกหลายฉบับที่คล้ายๆกัน พวกเขาต่างเกลี้ยกล่อมเฉินโม่ไม่ให้เป็นหัวโจ๊กต่อต้านกับจักรพรรดิ

 

แน่นอนว่ายังมีหลายฉบับที่ส่งมาจากคนแปลกหน้าที่ไร้สมอง เฉินโม่เองก็เมินเฉยกับจดหมายพวกนั้น

 

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเว่ยป๋อของชิวปิ่นก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหว

 

ต้องการบอกว่ายังไม่ตื่นหรอ? เป็นไปไม่ได้ ต่อให้เขาไม่ตื่น ก็ต้องมีคนโทรไปปลุกเขา

 

ฉันจะพูดอะไรได้อีกล่ะ เห็นชัดๆ ว่าชิวปิ่นไม่อยากรับ 

อันที่จริง คนในวงการเกมก็เห็นว่า “Shengquan Guardian” ยืม “Plants vs. Zombies” ในแง่ของความคิดสร้างสรรค์ แต่การอ้างถึงเรื่องนี้ไม่ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด อย่างมากสุดก็คือตําหนิสักสองสามประโยค ทุกคนประหลาดใจและยกโทษให้

 

แต่หากชิวปิ่นกระโดดชูคอออกมาพูดว่า “ผมไม่ ได้ลอกเลียนแบบ” ซึ่งไม่เหมาะสม และถูกมองว่าเป็นเรื่องตลกไร้สาระเท่านั้น

 

วิธีที่เหมาะที่สุดก็คือการไม่พูด นิ่งเงียบตลอดเวลา หลังจากนั้นเกมก็จะลดราคาลงและถึงเวลาทํากําไร

 

แต่ตราบใดที่ไม่กระทบต่อการทํากําไร ผู้เล่นก็แค่อึดอัด ส่วนชิวปิ่นและเอ็มเพอเรอก็แค่มีผมน้อยลงหน่อย

 

“อืม ใจเย็นกันจริงๆ ”

 

เฉินโม่ยิ้มเยาะ หากอีกฝ่ายเป็นเด็กน้อย มันก็คาดเดาไม่ได้ แต่ชิวปิ่นเห็นชัดๆ ว่าเป็นทหารผ่านศึกค่อนข้างโฉบเฉียวเลย

ที่เดียว

 

“คิดว่าตัวเองเป็นเต่าหรือไง หรือฉันคิดผิด?”

 

เฉินโม่เยาะเย้ย “เอ็มเพอเรอแอนมิวชวลอินเตอเทนเมน? จักรพรรดิหรอ? ลอกเลียนฉันหรอ? ไม่มีอะไรก็ก๊อบกันแล้ว ฉันมีวิธีทําให้แกเลือดไหลซิบแน่!”

 

อันที่จริง เฉินโม่ค่อนข้างงงวย ทําไมเรื่องเล็กๆแค่นี้กลับกลายเป็นใหญ่โตในเวลาข้ามคืน?

 

เมื่อเขาตรวจสอบข้อความของผู้เล่น “Plants vs. Zombies” มันก็ตรงกับตอนที่เขาถูกลอตเตอรี่เมื่อคืน

 

กล่าวอีกนัยหนึ่ง นี่ควรเป็นบทบาทของแคปซูลโชคดีด้วย

 

แคปซูลโชคดีส่งผลต่อพฤติกรรมของผู้เล่น ทําให้พวกเขาค้นพบวิดีโอนี้แล้วกระตุ้นการต่อสู้ครั้งนี้ขึ้นมา

 

ผู้เล่นออกกันมาหมดแล้ว นักออกแบบจะพูดอะไรได้อีก? เฉินโม่ไม่รู้จะเขียนคําว่า “จดหมาย” ยังไง

 

เฉินโม่หยิบอุปกรณ์ก่อกวนความโกรธออกจากสร้อยข้อมือ เสมือนแล้วเลือกเป้าสําหรับชิวปิ่น

 

“แกไม่เหนื่อยบ้างหรือไง มาให้ฉันดูหน่อยสิว่าตอนนี้แกยังจะกลั้นหายใจอยู่ได้อีกไหม!”

ใช้สําเร็จ

 

เฉินโม่รอพักหนึ่ง ก็ไม่หินชิวปิ่นมีปฏิกิริยาตอบสนองอะไร

 

“อุปกรณ์ประกอบฉากล้มเหลวหรือ? ทําไมไม่ได้ล่ะ ดูเหมือนกลิ่นดินปืนจะไม่แรงพอ”

 

เฉินโมโพสลงไปบนเว่ยปออีกอัน

 

“@ชิวปิ่น ขอดูหน้านักออกแบบที่ลอกเลียนแบบโดยไม่ผิดหน่อยสิ อ๊าว ถึงกับไม่กล้าพูด เขาเป็นคนที่พิลึกพิลั่นจริงๆ ผมรู้สึกเหมือนคุณอยู่ในกลุ่ม ZZS. เลย”

Options

not work with dark mode
Reset