หลังจากกินข้าว, เนื้อสัตว์และผักบนโต๊ะหมดแล้ว เฉินโม่ไม่มีอะไรทำก็เลื่อนข่าวในโน๊ตบุ๊คไปเรื่อยระหว่างดื่มชานม ทันใดนั้นหน้าอกของเขาก็กระเพื่อมอย่างรุนแรงแล้วสำลักชานมออกมา
เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะโกรธเคือง เขาเกือบจะถูกชานมฆ่าตายแล้ว
ทำไมเขาถึงโกรธงั้นเหรอ?
เฉินโม่ที่เปิดโน๊ตบุ้คเพื่อดูว่าสายงานเกมในโลกนี้เป็นอย่างไร แต่เมื่อเขาเห็นมากเท่าไหร่ในตอนแรกนั้นเขาก็มีความสุขอยู่หรอก
เกมวีอาร์ล้นตลาด
เกมพีซีแทบไม่มี เราสามารถนิยามได้ว่าโลกนี้ใช้พีซีในการทำงานเท่านั้น
เกมมือถือส่วนใหญ่ใช้เพื่อผ่อนคลายและความบันเทิงซึ่งแทบจะไม่มีเกมสเปคหนักเลย โดยทั่วไปแล้วมักจะเป็นเกมฝึกหัดของนักออกแบบเกมระดับ C และระดับ D ซึ่งมีไม่กี่เกมที่สามารถทำเงินได้อย่างแท้จริง
ไม่มีเกมเบราว์เซอร์และเกมคอนโซล
เห็นได้ชัดว่านักสร้างเกมเน้นพัฒนาเกมวีอาร์ น้อยคนที่ให้ความสนใจเกมพีซี และไม่มีคนคิดค้นเกมคอนโซลขึ้นมาเลย
ในตอนแรกเฉินโม่มีความสุขอย่างมากแล้วคิดว่าถึงเวลาที่จะได้โชว์ความสามารถของเขาแล้ว
หลังจากเมื่อเห็นข้อมูลแอคเคาท์ของตัวเอง เขาก็โกรธจัดทันทีทำให้เกือบจะสำลักชานมตาย
โปรแกรมอิดิเตอร์ที่เฉินโม่ใช้ในตอนนี้มีชื่อว่า 【Fantasy Editor】 ซึ่งเป็นโปรแกรมอิดิเตอร์ที่พัฒนาขึ้นมาอย่างอิสระภายในประเทศจีน โปรแกรมอิดิเตอร์ที่พัฒนาจากต่างประเทศมีชื่อว่า 【REALITY Editor】 ทั้งสองเป็นโปรแกรมอิดิเตอร์เหมือนกันแต่ต่างกันตรงที่ REALITY มีความเหนือกว่าเล็กน้อยในด้านการสร้างเกมวีอาร์
อย่างไรก็ตามนักออกแบบเกมในประเทศทุกคนใช้โปรแกรมอิดิเตอร์แฟนตาซีเพื่อ แชร์รีซอฟต์, อัปโหลดเกม และเก็บข้อมูลประจำตัวของนักออกแบบ แม้แต่เฉินโม่ก็เก็บข้อมูลไว้ที่นี่
เมื่อเปิดโปรแกรมอิดิเตอร์ก็มีข้อมูลเด้งขึ้นมาตรงหน้าของเฉินโม่
【เฉินโม่ : นักออกแบบเกม (ระดับเริ่มต้น)】
【ความคิดสร้างสรรค์: 7】
【ระบบเกม: 8】
【คุณค่าเกม: 3】
【ระดับเกม: 4】
【โครงเรื่อง: 10】
【ศิลปะเชิงแนวคิด: 7】
【ศิลปะเชิง 3 มิติ: 1】
【ทรัพยากรที่ใช้ได้ในเดือนนี้: 294MB/300MB】
ข้อมูลในบัญชีส่วนตัวของเขาครอบคลุมเต็มหน้าจอของโปรแกรม รวมถึงเกมที่เจ้าเฉินโม่เคยสร้างขึ้นมา
【โครงเรื่อง】 ของเจ้าเฉินโม่ค่อนข้างระดับสูงมาก และอาจจะคำนวณมาจากผลงานในสมัยเรียนสาขาวรรณกรรม
ส่วน 【ศิลปะเชิง 3 มิติ】 น่าอนาถเพราะเจ้าเฉินโม่ไม่เคยพัฒนาอะไรที่เกี่ยวข้องกับ 3 มิติ
โอ๊…คะแนนเต็ม 100
และไม่ใช่ข้อมูลเหล่านี้ที่ทำให้เฉินโม่รู้สึกโกรธแต่เป็นเพราะ “ทรัพยากรที่ใช้ได้ในเดือนนี้” ต่างหาก
หมายความว่ายังไง? นักออกแบบเกมทุกคนสามารถใช้ทรัพยากรสาธารณะในการออกแบบเกมได้ฟรีบนอินเตอร์เน็ตตามความสอดคล้องของค่าระดับเกมทำให้ปริมาณทรัพยากรของนักออกแบบที่ได้รับทุกเดือนแตกต่างกัน
โดยทั่วไปแล้วปริมาณทรัพยากร 300 MB เป็นจำนวนที่มากเกินพอสำหรับนักออกแบบเกมระดับเจ้าเฉินโม่ ทั้งนี้ปัญหาก็คือ 294 MB ถูกใช้ไปแล้วเหลือที่ใช้ได้เพียงแค่ 6 MB เท่านั้น
ในตอนนี้เพิ่งจะกลางเดือนและต้องรอจนถึงเดือนหน้า เนื่องจากสิทธิ์ที่นั่งรอบไฟนอลสำหรับการแข่งขันออกแบบเกมก็คือในอีก 2 วันข้างหน้า!
โอ้พระเจ้าฆ่าฉันเถอะ!
เฉินโม่หยิบชานมขึ้นมาจิบก่อนจะเปิดโปรเจ็คเกมที่เซฟไว้ในโปรแกรมอิดิเตอร์
“ไม่มีทางเลือกแล้วลองหาเกมดูก่อน ถ้าฉันสามารถหาไฟล์ที่เซฟไว้…”
เฉินโม่พลันคลิกปุ่มกากบาทที่บนหัวมุมขวาของโปรเจ็ค
พูดได้คำเดียว สยดสยอง!
โปรเจ็คเกมอันนี้เป็นเกมต่อสู้แนว 2 D ที่มีการต่อสู้ขั้นพื้นฐานสุดๆ และการเคลื่อนไหวแบบง่ายๆ ด้วยบทสนทนาห้วนๆไม่กี่สิบประโยค
ส่วนทรัพยากรมากมายที่ใช้ไม่มีเหลือ…บางทีเพราะ 7-8 ของสิบฉากมีแต่บอส…
จากมุมมองในจุดนี้ของเฉินโม่ โดยทั่วไปเกมไม่มีทางประสบความสำเร็จ
ระบบเกม, การต่อสู้, ฉาก, โครงเรื่อง, ไม่จำเป็นต้องประหยัดทรัพยากร
แต่ความซ้ำซากแบบนี้?
ทรัพยากร 6 MB เหลือแค่นี้จะไปสร้างเกมอะไรกัน? เกมทุ่นระเบิดเหรอ?
ด้วยทรัพยากร 6 MB จะให้สร้างเกมชั้นเลิศไม่มีทางเป็นไปได้ซึ่งไม่ต้องพูดถึงการคว้าแชมป์การแข่งขันออกแบบเกม
บัดซบ! น่าปวดหัวอะไรอย่างนี้?
เฉินโม่มาถึงทางตันเพราะเรื่องนี้นั่นเอง เขารู้สึกเหมือนกินไอติมเย็นจัดก้อนใหญ่เข้าไปในคำเดียว ไม่เพียงแต่จะรู้สึกอึดอัดแต่กลับหนาวเหน็บหัวใจ
ซัตดาวน์โน๊ตบุ๊ค!
น่าสิ้นหวัง!
จากนั้นเฉินโม่ก็สังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติที่กำไลมือของเขา
กำไลมืออันนี้ซื้อต่อมาจากเจ้าของเดิมและฟังก์ชันมันคล้ายกับกำไลในโลกก่อนทุกอย่าง นอกจากหน้าจอมอนิเตอร์และคุณภาพการนอนหลับก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีก เฉินโม่จึงไม่ได้ใส่ใจมันในตอนแรก แต่ตอนนี้เขาพบว่ากำไลเหมือนมีความไม่ถูกต้อง
เฉินโม่พยายามแตะกำไลและหน้าจอเสมือนก็โผล่พรวดขึ้นมา
“อะไรนะ!”
เฉินโม่ตกใจ เขาคิดว่าควรเป็นเทคโนโลยีชั้นสูงในโลกนี้แต่เมื่อค้นหาในความจำอย่างละเอียดก็พบว่าไม่มีฟังก์ชันแบบนี้อยู่
เฉินโม่มองไปที่จอเสมือน บนจอค่อนข้างเรียบง่ายมีแค่ข้อมูลสองอย่าง หนึ่งคือตัวเลขและอีกหนึ่งคือวงล้อเสมือน
อันที่เป็นตัวเลข : 597,340
เกือบ 600,000
วงล้อเสมือนแบ่งไว้สามพื้นที่ พื้นที่สีเขียวเขียนว่า 【หนังสือสกิลนักออกแบบ】 พื้นที่สี่น้ำเงิน 【หนังสือสกิลหายาก】 และพื้นที่สีม่วง 【เครื่องมือประกอบฉากพิเศษ】
พื้นที่สีเขียวมีขนาดใหญ่สุดและพื้นที่สีม่วงเล็กสุด
นอกจากนี้มีปุ่มขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของวงล้อเขียนว่า 【ล็อตเตอรี่】
ข้างใต้ 【ล็อตเตอรี่】 มีบรรทัดเล็กๆเขียนว่า 100,000/ รอบ
เมื่อมองที่ตัวเลข เฉินโม่ก็จมอยู่ในความคิด
หลังจากคาดเดาง่ายๆ เขาก็เข้าใจว่าเป็นข้อมูลในฐานะนักเดินทาง นี่ต้องเป็นนิ้วทองคำของเขา(สูตรโกงเกม)**
ก็เหมือนกับว่าคุณจำเป็นต้องหมุนวงล้อเพื่อให้ได้รับไอเทมโกงนั่นเอง
แต่ตัวเลข 597,340 หมายความว่าอะไร? ทำไมมันถึงไม่นับเป็นตัวเลขจำนวนเต็ม?
เมื่อค้นหาผ่านความทรงจำ เฉินโม่ก็นึกถึงตัวเลขทั้งหมดที่เขาจำได้ตั้งแต่เด็กจนโตแล้วค่อกหัวตัวเองและได้รับคำตอบในที่สุด
ตัวเลขเหล่านี้หารด้วยสิบก็คือจำนวนเงินที่เขาใช้จ่ายในการเล่นเกมในอดีตรวมทั้งสิ้น 600,000
ซึ่งยังรวมถึงการ์ดเกมอาร์พีจี, CD ของแท้มาสเตอร์พีช 3 A และอุปกรณ์เกมมือสองที่พัฒนาโดยนักพัฒนาของจีน ในตอนนี้เมื่อเขาพยายามคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เขาตระหนักว่าตัวเองซื้อเกมมากมายไม่ต่ำกว่า 6,480 เกมทีเดียว
“บัดซบ, ฉันเสียใจที่ไม่ใช้เงินให้มากกว่านี้น่ะเมื่อก่อน!”
เฉินโม่เสียใจเล็กน้อยในตอนที่รู้ว่าเงินที่เขาใช้กับเกมในอดีตสามารถนำกลับมาใช้ได้ เขาควรใช้เงินออมทั้งหมดหมื่นหยวนของเขาก้อนนั้นให้หมดจริงๆ
อย่างไรก็ตามเมื่อเห็น 100,000 แต้ม/รอบข้างใต้แล้วเขาก็รู้สึกเจ็บปวดใจ
สิ้นเปลืองจริงๆ เมื่อแปลงเป็นเงินสดก็ตั้ง 10,000 หยวนแหน่ะ!
อย่างไรก็ตามเมื่อคิดว่าแต้มทำได้แค่หมุนล็อตเตอรี่และถอนออกมาไม่ได้ เฉินโม่ก็ตัดสินใจหมุนล็อตเตอรี่เป็นลำดับแรก
“ตามพล็อตเรื่องทั่วไปแล้ว ในตอนนี้ฉันควรหมุนล็อตเตอรี่ในการได้รับ【เครื่องมือประกอบฉากพิเศษ】และทรัพยากรพิเศษเพื่อพัฒนาเกมใหม่สินะ?”
เฉินโม่นั่งขัดสมาธิและกดปุ่ม 【ล็อตเตอรี่】
วงล้อหมุนอย่างรวดเร็ว
“เครื่องมือประกอบฉากพิเศษ! เครื่องมือประกอบฉากพิเศษ! เครื่องมือประกอบฉากพิเศษ!”เฉินโม่ตะโกนอยู่ในใจ
แม้เฉินโม่จะไม่รู้ว่ารางวัลอย่างไหนดีที่สุด แต่ชัดเจนว่า 【เครื่องมือประกอบฉากพิเศษ】 เป็นพื้นที่สีม่วงที่ครอบครองพื้นที่ที่เล็กที่สุดและรางวัลก็ต้องหายากมากที่สุดเช่นกัน
“แก๊ก”วงล้อหยุดแล้ว เข็มชี้ไปหยุดในพื้นที่สีเขียว 【หนังสือสกิลนักออกแบบ】
“เฮ้ย, ทำไมไม่เป็นรางวัลสีม่วง รอบแรกมันต้องรางวัลสีม่วงสิ? นี่ต้องเป็นกลอุบายแน่ๆ ใจเย็นๆ…”
เฉินโม่พบหนังสือเล่มหนึ่งบนจอเสมือน บนปกเขียนไว้ว่า “หนังสือสกิลนักออกแบบ : ค่าตัวเลข +1”
เฉินโม่ลองใช้นิ้วสัมผัสแล้วหนังสือก็เปลี่ยนเป็นจุดแสงก่อนหายเข้าไปในปลายนิ้วมือ
