บทที่ 55: ให้สาได้รับกระทบกระเทือนหน่อย
ทั้งเครียดทั้งกระวนกระวาย พริบตาเดียวพิงกี้ก็
น้ำตาคลอเบ้า
ดวงตาที่กลมโตเหมือนถูกอาบด้วยน้ำฝน ทั้งแวววาว และสว่างไสว
เธอลืมตาโตมองเควิน กลับทำให้หัวใจเควินคันยิบๆ
* ให้ฉันไปตอนนี้ ? สายไปแล้ว! ” ความคิดที่จะจาก ไปทิ้งไปอย่างสิ้นเชิง
ความต้องการที่จะระเบิด ทำให้เควินใช้แรงมากขึ้น
เพื่อครอบครองผู้หญิงที่อยู่ภายใต้ร่างกายของตัว เองอย่างครั้งแล้วครั้งเล่า
เขาแทบอยากจะแทงเข้าไปถึงที่กระดูกดำของเธอ เพื่อให้เธอมีจิตใต้สำนึกหน่อย
ไม่ใช่ยั่วโมโหเขาตลอด!
“ เควิน คุณบ้าไปแล้วหรือ? เดี๋ยวถ้าเตชิตตื่นขึ้นมา จะทำยังไง?
คุณอยากให้เขาเห็นสภาพเราสองคนตอนนี้หรือ? ไอ้สารเลว ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต!
“ ฉันมีขอบเขตไม่ต้องห่วง
“ คุณมีขอบเขตบ้าอะไร รีบไสหัวลงไป
* ไม่ต้องร้องไห้ ฉันจะจัดการเอง ” เควินถอยออก จากร่างพิงกี้
และแต่งตัวเรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปดึงผ้าม่านออก
เขาฉีกผ้าเป็นผืนใหญ่ผืนนึง แล้วเดินไปที่หน้าเต
ชิต หนึ่งนาทีผ่านไป
เขาก็มัดเตชิตเหมือนบ๊ะจ่างก้อนนึง แล้วเอาเตชิต โยนไปผูกมัดกับโซฟาไว้
ให้เขาหันหลังให้เตียง แบบนี้ไม่มีทางพลิกตัวกลับ
มาได้แน่
“ เสร็จแล้ว” เดินกลับมา เวลาแรกเควินก็เอา ของแข็งที่คึกคะนองออกมา
และสอดใส่เข้าไปที่ร่างกายของพิงกี้ใหม่ เหมือน
จากนั้นก็เริ่มท่าทีที่ดุดันขึ้นมาอีก พิงกี้ตกใจ เธออึ้ง จนตาค้างและถามเขา
นี่หรือที่คุณจัดการ?
“ อืม ”
* ถึงเขามองไม่เห็น แต่ว่าถ้าเกิดเขาตื่นมาแล้วได้
ยินหล่ะ? ”
“ เธอร้องเสียงเบาหน่อย อย่าร้องดังขนาดนั้น
.” พิงกี้รู้สึกเหลวไหลสิ้นดี เธอโมโหจนตัวสั่น
* ถึงคุณ…จะทำกับฉันแบบนี้ อย่างน้อยคุณก็น่าจะ เอาคนออกไปก่อนมั้ย?!
คุณนึกว่าฉันเป็นของเล่นคุณหรือ?”
ยุ่งยาก ไม่ใช่
พิงกี้ “…. พอดึงสติกลับมา เธอถึงรู้ว่าเขาตอบ
มาสองคำถาม
เอาคนออกไปยุ่งยากเกิน เธอไม่ใช่ของเล่นของเขาถ้าไม่ใช่แล้วเธอคืออะไร?
ความใคร่ที่โหมกระหน่ำเข้ามาระลอกๆ พิงกี้นึกถึง ในห้องยังมีคนเป็นๆอยู่ทั้งคน
ถึงเตชิตจะสลบไป
แต่เธอยังรู้สึกอับอายอยู่ดี
อาการเสียวซาบซ่าส์เหมือนมีขีดจำกัดสูงสุด ทำให้ ร่างกายพิงกี้ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกเซนซิทีฟ
ไม่นานก็ถูกเควินพาไปถึงจุดสุดยอด ทั้งโกรธ ทั้ง
แค้น
ทั้งจนปัญญากับการตกหลุมพราง เสื้อผ้าบนกาย ของพิงกี้ถูกฉีกขาด
แต่ถึงเควินจมปักกับการนัวเนียอยู่เสื้อผ้าก็ยัง เรียบร้อย มีแต่กางเกงที่ดึงลงไปหน่อย
เธอเห็นแล้วไม่ยอม จากนั้นก็ยื่นมือไปถอดเสื้อผ้า
เขา
ให้ฉันเปลือยอยู่คนเดียว คุณฝันหวานจริงๆนะ คุณก็ถอดเสื้อออกเลย!
เควินยังไงก็ได้ เขาถอดเสื้อตามที่เธอต้องการ และ ไม่หยุดกระทำแม้แต่วินาทีเดียว
ขอแค่ไม่ได้ทำให้เขาเสียเวลาในการทำเรื่องของเขา เขาก็รู้สึกไม่ได้เสียเปรียบอะไร
แต่พิงกี้กลับลูบคลำโทรศัพท์ของเควินได้โดยไม่
ตั้งใจ โทรศัพท์…….. โทรศัพท์
วันนี้ลิสาเหยียดหยามเธอให้เธออาบอาย
แต่เควินกลับทำกับเธอแบบนี้…ทำไมเธอไม่แก้แค้น
คืนหล่ะ?
ต่างบอกว่าเวลาวู่วามจะกลายเป็นมาร ไม่ผิดเลยสัก
นิด!
พิงกี้ถูกความวู่วามครอบงำ เธอแอบวางแผนอยู่ในใจ ไม่นานก็มีไอเดียเจ๋งๆขึ้นมา
เธอแอบหยิบโทรศัพท์ซ่อนไว้ใต้เตียง และกระซิบ ข้างหูเควินด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เขย ไปๆมาๆก็เอาแต่ท่านี้ ไม่กลัวฉันเบื่อหรือ
ไง?
ถ้าพี่เขยยังมีแรง ฉันสอนท่าเอาจากข้างหลังให้พี่ เขยเป็นไงคะ? ”
เควินพลิกร่างกายของพิงกี้มา เขาใช้การกระทำบอก เธอว่าเขายังมีแรงอีกเยอะ
และไม่ต้องให้เธอสอน! ดึงออกและแทงเข้า พิงกี้
หาเรื่องใส่ตัวเอง
ถูกกระตุ้นอารมณ์จนร้องครวญครางออกมา มือของ เธอจับโทรศัพท์ไว้
สายตามีความแค้นปรากฏขึ้นมา ลิสาแกคอย ดูเถอะ!
เธอหลบสายตาจากเควินและปลดล็อคโทรศัพท์ แล้วปรับเป็นเสียงเงียบ
เธอหาเบอร์ลิสาเจอแล้วโทรออก จากนั้นก็รออีก
ฝ่ายรับโทรศัพท์
แค่สองวิก็มีคนรับสายแล้ว ท่าทางว่องไวจริงๆ! โทรศัพท์ปิดเสียงเงียบ
เสียงของลิสาไม่มีทางดังออกมา เสียงฝั่งนี้กลับดังไปถึงฝังลิสาได้
พิงกี้ไม่ทนกัดริมฝีปากอีกต่อไป แต่แกล้งครางเสียง
เบาๆออกมา
เสียงของเธอแบบนิดๆและเย้ายวน
ทำให้คนที่ได้ยินเสียงของเธอก็รู้เลยว่าเธอกำลังถูก
ผู้ชายนัวเนียอยู่
เธอไม่รู้ว่าลิสาจะมีปฏิกิริยาอะไร เห็นลิสายังไม่วาง
สาย
เธอเลยตัดสินใจจะเพิ่มไฟให้มันแรงขึ้น จึงหัน หน้าไปหาผู้ชายที่อยู่ข้างหลัง
พร้อมร้องขอเขาด้วยน้ำตา “ พี่เขยคะ ฉันไม่อยาก
เอาท่านี้แล้ว
ท่านี้เข้าลึกเกินไปจนทำให้ฉันเจ็บ เรากลับไปเอาท่า
เมื่อกี้ดีกว่านะคะ? ”
เควิน “ ……
เห็นเขาไม่พูด พิงกี้กอดแขนเขาและพูดอ้อน
“ ดีไหมคะ? พี่เขยตอบฉันสักคำซิคะ! ”
“ ได้ ” เควินพูดเสียงต่ำ และพลิกตัวเธอกลับมา
นึกอะไรขึ้นมาได้
จู่ๆเขาอุ้มเธอขึ้นจากเตียง และเดินไปหาระเบียงที่ กว้างขวาง
พิงกี้กำลังเตรียมจะแอบวางสายหลังจากทำเรื่อง สำเร็จ จะได้ทำลายหลักฐานทั้ง
แต่คิดไม่ถึง จู่ๆเควินจะอุ้มเธอขึ้นมา จนไม่ทันทำ อะไรเลย
ทำให้เธอตื่นตระหนกอย่างห้ามไม่ได้ จากนั้นเธอ ก็ได้ยินเสียงที่เซ็กซี่ทุ้มต่ำดังขึ้นมา
เธออยากทำที่ระเบียงไม่ใช่หรือ? ครั้งนี้มีโอกาศพ อดีเลยลองดูหน่อย
แววตาเขามีความอ่อนโยน น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำฟังตัวอ บอุ่นมาก เขาดูมีความอดทนมาก
แถมไม่มีความโมโหและรุนแรงเหมือนตอนแรก
กลับกันเหมือนกำลังเอาใจเธอและแคร์ความรู้สึกเธอ พิงกี้ยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่
ลืมแม้กระทั่งด่าคน คิดไม่ถึงว่าเขายังจำเรื่องครั้ง
ก่อนได้?
ไม่ใช่เธออยากลอง แต่เป็นเขาที่อยากลองมากกว่า มั้ง! ยังหาข้ออ้างอีก!
“ คืนนี้ฉันเป็นคนถอนพิษให้เธอ พรุ่งนี้ฉันจะไปตรวจ สอบเรื่องนี้ และให้คำตอบเธอ”
กัดที่ใบหูของพิงกี้เบาๆ ผู้ชายกระซิบเบาๆ
“ พิงกี้ เธอเป็นเด็กดีหน่อย อย่ายั่วโมโหฉันตลอด ได้ยินไหม? ”
คำว่า “พิงกี้” สติเธอถูกเรียกกลับคืนมา เรียกซะ ใกล้ชิดกว่าปกติขนาดนี้
ทำเหมือนความสัมพันธ์ของเราดีมากงั้นแหล่ะ เธอ ยิ้มเบาๆ แต่แววตากลับเย็นชา
“ พี่เขยคงไม่ใช่มีใจให้ฉันมั้งคะ? ถ้าไม่ใช่ก็อย่า เรียกใกล้ชิดขนาดนี้
ไม่งั้นฉันอาจจะเข้าใจผิดได้ ” มือที่อุ้มพิงกี้ไว้กำ
แน่นขึ้น
อุณภูมิรอบๆเหมือนต่ำลงหลายองศา เขาเงียบและ เม้มปากไว้
ให้มือของพิงกี้พิงที่ราวกั้นกระจกไว้ และบุกแทง เข้าไปที่ร่างกายเธอ
ใช้แรงสู้รบกับเธอ เหมือนใช้ท่าทีนี้แสดงถึงความ ไม่พอใจของเขา
พิงกี้มีเรื่องในใจ กลับเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ไม่รู้ว่างอนหรืออยากเพิ่มการบริการชั้นเยี่ยมก็ไม่รู้ เควินอุ้มเขาทำที่ระเบียงไปครั้งนึง
แล้วโยนเธอลงที่อ่างจากุชชี่
เขาเปิดก๊อกน้ำไว้
แล้วตัวเองกลับเดินออกจากห้องน้ำ ไม่รู้ว่าจะไปทำ
อะไร?
“ อย่าไป! ” พอร้อนรนใจ พิงกี้ก็รีบสางเสียงออกมา
ผู้ชายกลับไม่มีวี่แววว่าจะหยุดเลย
เธออยากเดินตามเขาออกไป
แต่ร่างกายก็ยังไม่มีเรี่ยวแรง ได้แค่โมโหและชกไป ที่กลางอ่งหมัดนึงจน
น้ำกระเด็นขึ้นมา หวังว่าเควินจะไม่ไปหาโทรศัพท์
จะได้ไม่รู้ว่าเรื่องที่เธอแอบลงมือ……แต่ว่ากลัวอะไร ก็ดันเกิดเรื่องอย่างนั้น
ไม่ถึงหนึ่งนาที เควินก็สีหน้าเย็นชาเดินมาที่ห้องน้ำ เขากำโทรศัพท์ไว้แน่นจนแทบจะบีบโทรศัพท์ได้และ
แววตาที่เย็นชาและเคร่งขรึมจ้องพิงกี้ เขาลากเธอ ออกจากอ่างจากุชชี่อย่างแรง
เค้นถามเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ พิงกี้ เมื่อกี้เธอ ทำอะไรลงไปกันแน่?
แขนถูกจับไว้แน่นจนเจ็บ พิงกี้เม้มปากไว้ไม่พูด
