ทิญายิ้มแล้วมองไปที่ฉินสือโอว หลังจากนั้นก็ทำท่านึกขึ้นได้ด้วยความตกใจ เธอยื่นมือเรียวขาวของเธอออกไป ยิ้มน้อยๆ แล้วพูดว่า “ไฮ บอส ลืมทักทายบอสไปเลย สวัสดีปีใหม่ค่ะ!”
นีลเซ็นยื่นมือออกไปก่อนพร้อมเสียงหัวเราะ แล้วพูดว่า “สวัสดีปีใหม่ครับ ทิญา ขอให้คุณมีความสุขเช่นกัน…”
มือของทิญาและเขาสัมผัสกันเบาๆ แล้วมือก็ถูกดึงออกมาอย่างรวดเร็ว เธอทำท่าทางน่าเสียดายแล้วพูดขึ้นว่า “ขอโทษด้วยค่ะ นีลเซ็น แม่ฉันไม่ให้ฉันเป็นเพื่อนกับคนจน ดังนั้นพวกเรารักษาระยะห่างไว้ดีแล้วค่ะ”
นีลเซ็นเกือบจะสำลักตายด้วยคำพูดนี้ ฉินสือโอวก็มองด้วยสายตาดูหมิ่น “พ่อหนุ่ม นายเป็นผู้ชายที่มีแฟนแล้ว แสร้งทำดีต่อหน้าทิญาหมายความว่ายังไง? ฉันจะบอกแฮมเล็ต ฉันกล้าพนันเลยว่า ถ้าเขารู้ว่าด้านหนึ่งนายแค่เล่นๆ กับน้องสาวเขา อีกด้านหนึ่งก็จีบผู้หญิงข้างนอกไปเรื่อย เขาจะต้องใช้ปืนลูกซองทุบหัวของนายแตกแน่!”
ทิญาและนีลเซ็นต่างร้องขึ้นมาพร้อมกันด้วยความไม่พอใจ ผู้ช่วยคนสวยขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น “อะไรคือจีบไปเรื่อยๆ คะ? ฉันกับเขาไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน โอเคไหมคะ?”
นีลเซ็นพูดด้วยความเสียใจ “ผมก็แค่จับมือกับเพื่อนร่วมงานเท่านั้น นี่เป็นการจับมือเพื่อมิตรภาพ คุณอย่าคิดมั่วสิ!”
หลังจากล้อเล่นกันสักพัก ฉินสือโอวก็พาทิญาเข้าไปในวิลล่า เขามองซ้ายมองขวาแล้วก็ทอดถอนใจว่า “ดูท่าแล้วผมต้องเก็บห้องหนึ่งแล้วจัดเป็นห้องหนังสือแล้ว พระเจ้า แค่คิดว่าวันหลังผมต้องดูหนังสือราชการทุกวัน ตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจมากๆ แล้ว”
ทิญายิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ได้ขนาดนั้นสักหน่อยค่ะ จริงๆ แล้วงานของพันธมิตรไม่ได้มีมากหรอกค่ะ หลักๆ คือการกำหนดข้อมูลพื้นฐานและจัดการประชุมภายในเดือนละครั้งเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน เรื่องอื่นๆ ก็ไม่มีอะไรมาก”
เมื่อพูดถึงงาน ฉินสือโอวถามด้วยความแปลกใจว่า “เธอไม่ได้เรียนต่อปริญญาโทกับศาสตราจารย์แซนเดอร์สเหรอ? ทำไมถึงมาสมัครเป็นผู้ช่วยประธานพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ได้ล่ะ?”
ทิญาอธิบายว่า “เรื่องนี้ง่ายมากเลยค่ะ ฉันเป็นนักเรียนปริญญาโทที่กำลังศึกษาอยู่ แต่ศาสตราจารย์แซนเดอร์ส อนุญาตให้ฉันทำงานก่อน แล้วเวลาที่เหลือจากการทำงานมาเรียนกับเขาก็โอเคแล้ว ถ้าพูดตามจริงแล้ว งานนี้ก็เป็นศาสตราจารย์แซนเดอร์สที่เป็นคนแนะนำให้ฉันทำ ฉันต้องขอบคุณบุญคุณที่เขาสนับสนุนฉัน”
ฉินสือโอวเกาหัว มองไปที่เธออย่างแปลกใจแล้วพูดว่า “เธอแน่ใจเหรอ? ศาสตราจารย์แซนเดอร์สมองเธอเป็นสาวใช้สาวสวยในห้องเดียวกัน ฉันหมายถึงว่าเขามองเธอเป็นผู้ช่วยในชีวิตเขา ถ้าไม่มีเธอชีวิตเขาคงวุ่นวายน่าดูใช่ไหม?”
ทิญายักไหล่อีกครั้งและแสดงท่าทางช่วยไม่ได้ “ยังไงเขาก็ต้องเติบโตขึ้นสักวันไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่สามารถดูแลเขาทั้งชีวิตได้ ก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องอยู่ด้วยตัวเองได้แล้ว”
ฉินสือโอวรู้สึกขบขันกับสำเนียงของเธอ ยัยเด็กนี่ก็เป็นคนเก่งจริงๆ โดยเฉพาะส่วนที่ดูสง่างาม…ช่างเถอะ นี่เป็นผู้ช่วยไม่ใช่เลขานุการ
เขาจำคำพูดของแมทธิว จินได้ ทิญาพกเอกสารมาจำนวนหนึ่ง ดังนั้นจึงเก็บกวาดมุมหนึ่งในห้องรับแขก แล้วให้เกิงจุนเจี๋ยย้ายโต๊ะตัวหนึ่งเข้ามา เอามาใช้เป็นของใช้สำนักงานชั่วคราว
ทิญาเอาเอกสารเหล่านี้ส่งให้เขา หลังจากนั้นก็หยิบโฟลเดอร์หนึ่งขึ้นมา ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วพูดว่า “เฮ้ บอส ปีใหม่ก็ต้องให้ของขวัญกันใช่ไหมคะ? คุณมีเตรียมของขวัญให้ฉันไหมคะ?”
ฉินสือโอวรู้สึกทำตัวไม่ถูก “อืม อืม จริงๆ ฉันเตรียมไว้ให้แล้วล่ะ แต่น่าเสียดายเธอไม่ได้ใช้หรอก”
“คืออะไรเหรอคะ?” ทิญาถามขึ้นต่อด้วยความร้อนใจ
สมองของฉินสือโอวนายใหญ่วิ่งอย่างรวดเร็ว เขาพะงึมพะงัม “อืม เอ่อ คืออะไรน่ะเหรอ? เป็นของที่สุดยอดเลย…”
คืออะไรน่ะเหรอ? ฉินสือโอวร้อนใจทำตัวไม่ถูก เมื่อกี้เขาแค่ตอบรับไปอย่างนั้น แล้วเขาก็เชื่อว่าด้วยสติปัญญาของทิญาเธอจะต้องดูออกแน่ จึงคิดว่ายัยเด็กนี่น่าจะมีทางให้เขาลงได้บ้าง ใครจะไปรู้ว่ากลับยิ่งไม่ปล่อย ไม่เหมือนใครจริงๆ!
ความคิดแวบเข้ามา เขาหาทางลงได้แล้ว “ทิญา คืออย่างนี้นะ แมทธิว จินไม่ได้บอกว่าเธอจะมาเป็นผู้ช่วยฉัน ฉันก็เลยเดาว่าน่าจะเป็นผู้ชาย เธอก็รู้ ปกติผู้ช่วยก็มักจะเป็นผู้ชาย ไม่ใช่เหรอ? ท่านรัฐมนตรีแมทธิวบอกแค่ว่ายังไม่แต่งงาน ดังนั้นของขวัญที่ฉันเตรียมให้เขาก็คือสาวสวยหนึ่งคน”
ทิญาชี้ไปที่จมูกตัวเอง ถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “อย่าบอกเด็ดขาดนะว่า ผู้หญิงที่คุณเตรียมไว้ก็คือฉัน!”
ฉินสือโอวคิดในใจอยากจะตอบแบบนี้ไปเหมือนกัน เธอไม่ใช่แค่ไม่เหมือนใครทั่วไป แต่ส่วนที่เหมือนคนทั่วไปก็ทำเอาเขาติดแหง่กไร้ทางไป ตัวเองไม่ทำ แล้วยังไม่ให้คนอื่นทำอีก ร้ายเกินไปจริงๆ
ช่วยไม่ได้ เขาจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนคนสวมบทบาท พูดขึ้น “ไม่ใช่ แน่นอนว่าไม่ใช่เธอ ฉันพูดว่า ‘สาวสวย’ หนึ่งคน จริงๆ แล้วเป็นคุณครูเชอริล แฮรี่ ที่โรงเรียนประถมแกรนท์เธอรู้จักใช่ไหม? คุณครูเขาเป็นสาวสวยมากคนหนึ่งเลยล่ะ ว่าไหม?”
ทิญายิ้มออกมา แล้วพูดว่า “คุณพูดถูก แต่ทำไมของขวัญชิ้นนี้ทำไมฉันถึงใช้ไม่ได้ล่ะ?”
แววตาระยิบระยับ มุมปากของสาวสวยมหาวิทยาลัยยกยิ้มขึ้นมาอย่างมีเลศนัย “จริงๆ แล้ว บอสที่รักของฉัน ความสนใจของฉันที่มีต่อผู้หญิงก็ไม่น้อยไปกว่าคุณเลยนะ”
ฉินสือโอวพูดด้วยความประหลาดใจ “เธอไม่ได้ล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหม?”
ความหมายที่ทิญาสื่อชัดเจนมาก คือบอกว่าเธอเป็นลาลา ซึ่งลาลานี้ก็ไม่ใช่สุนัขพันธุ์แลบราดอร์[1]ว่าอย่างหู่จือและเป้าจือที่บ้าน แต่คือเลสเบียน
แคนาดาได้ชื่อว่าเป็นประเทศแห่งเสรีภาพ ปัญหาชายรักชาย หญิงรักหญิงพบเห็นได้ทั่วไป ในช่วงเลือกตั้งรัฐมนตรีครั้งก่อน สหายร่วมกันเดินขบวน คำขวัญตอนขึ้นต้นเลยก็คือ ‘ฉันรักใครก็ได้ที่ฉันอยากจะรัก รัฐบาลไม่ต้องพูดมากเรื่อง ‘สามัคคี’ ใครพูดเพื่อเกย์กับเลสเบี้ยน ฉันก็จะโหวตให้คนนั้น’
แต่ส่วนใหญ่ฉินสือโอวจะเก็บตัวอยู่ในฟาร์มปลา ติดต่อสื่อสารกับโลกภายนอกน้อย จึงไม่ได้คลุกคลีกับเรื่องนี้มาก อย่างไรก็ตามไม่มีคนประเภทนี้ในหมู่บ้านนี้ แต่ตอนนี้ดูจากความหมายของทิญาแล้ว ดูเหมือนจะ…
ฉินสือโอวมองทิญาด้วยสายตาหวาดกลัว ถ้าสาวคนนี้มีแนวโน้มมาทางนี้จริงๆ เขาจะต้องเปลี่ยนผู้ช่วยของเขาให้จงได้ ไม่ใช่เพราะว่าเขามีอคติกับสิ่งเหล่านี้ แต่เพราะวินนี่สวยเกินไป เขากล้าพนันได้เลยว่าความเย้ายวนของวินนี่ที่มีต่อพวกเลสเบียนยังมากกว่าผู้ชายทั่วไปด้วยซ้ำ!
ทิญาเห็นสีหน้าของฉินสือโอวก็หัวเราะออกมา กะพริบตาโตของเธอแล้วพูดว่า “โอเคน่ะ บอส ฉันล้อเล่นแค่นั้นเอง แต่ว่าคุณต้องจำไว้นะ คุณค้างของขวัญฉันหนึ่งชิ้น เพราะฉันเตรียมของขวัญปีใหม่ไว้ให้คุณแล้ว”
พูดไป ทิญาก็เปิดแฟ้มในมือแล้วยื่นให้ฉินสือโอว บอกเป็นนัยว่าให้เขาดูเนื้อหาข้างใน
ฉินสือโอวอ่านเนื้อหาด้านในอย่างละเอียด สิ่งที่สะดุดตาสิ่งแรกคือพวกสาหร่ายทะเลสีเขียว ข้างๆ มีชื่ออยู่ เรียกว่า ‘สาหร่ายหิมะน้ำแข็ง’ ตามมาด้วยคำอธิบาย สาหร่ายทะเลที่มีการใช้อัตราแสงแดดมากที่สุดในบรรดาสาหร่ายที่ค้นพบบนโลกใบนี้
เมื่อเห็นแบบนี้ ฉินสือโอวตื่นเต้นขึ้นมาทันใด “สาหร่ายหิมะน้ำแข็ง? เธอจะบอกว่าฟาร์มปลาสามารถเอาสาหร่ายประเภทนี้เข้ามาได้ใช่ไหม?”
ทิญาบอกให้เขาอ่านด้านล่างต่อ ในขณะเดียวกันก็ยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอน บอส ไม่อย่างนั้นฉันจะบอกได้ไงว่านี่เป็นของขวัญที่ฉันเตรียมไว้ให้?”
ที่ขั้วโลกใต้มีแผ่นน้ำแข็งขนาดใหญ่และธารน้ำแข็ง ภูเขาน้ำแข็งในมหาสมุทรรอบๆ ตั้งตระหง่าน มีน้ำแข็งลอยตัวจับกันเป็นกลุ่ม
เนื่องจากประโยชน์ร่วมกันระหว่างแผ่นน้ำแข็งบนผืนแผ่นดินกับแผ่นน้ำแข็งในทะเล ตรงนี้จึงกลายเป็นโลกสีขาวที่แยกไม่ออกระหว่างพื้นดินกับน้ำและน้ำแข็งกับหิมะ ในโลกสีขาวที่มีหิมะบนดินและแผ่นน้ำแข็งในทะเล สิ่งมีชีวิตจะแบ่งเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ อย่างแรกคือ สิ่งมีชีวิตในหิมะบนพื้นดิน และอย่างที่สองคือสิ่งมีชีวิตในแผ่นน้ำแข็งในทะเล
สิ่งมีชีวิตแบบแรกคือสิ่งมีชีวิตน้ำจืด ส่วนอย่างหลังคือสิ่งมีชีวิตในทะเล พวกมันสามารถอาศัยอยู่ในช่องว่างของน้ำแข็งด้วยสไตล์การใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนใคร และครอบครองพื้นที่โลกหิมะน้ำแข็งอันขาวโพลนนี้ ใช้ความอุตสาหะที่น่าทึ่งพยายามเติบโตและขยายพันธุ์
สาหร่ายหิมะน้ำแข็งเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ที่ทรงพลังอาศัยอยู่ในทะเลน้ำแข็ง ซึ่งเป็นแหล่งเสบียงของทะเลน้ำแข็งในขั้วโลกใต้
……………………………………….
[1] ภาษาจีนคำว่าลาลา หมายถึงเลสเบียน ซึ่งคล้ายกับคำอ่านในภาษาจีนของคำว่าสุนัขพันธุ์แลบราดอร์ว่า ‘ลาลาหวัง’
