หลิวหยุนหยางยังคงตั้งใจฝึกอย่างต่อเนื่อง แต่น่าเสียดายที่ท้องของเขาเริ่มดังกึกก้องไปด้วยความหิว
ทำไมถึงไม่มีเนื้องูเหลือมเกล็ดเหล็กที่เขาได้สั่งล่ะ? หลิวหยุนหยางหันไปหาคอมพิวเตอร์ของเขาทันที
“กรุณาเยี่ยมชมบ้านแห่งอาหารเลิศรสเพื่อทานอาหาร! “
ในขณะที่เขาอ่านบรรทัดนี้ หลิวหยุนหยางอดไม่ได้ที่จะหยุดฝึกฝน ความหิวโหยของเขามันโหดร้ายเกินไป
เขาตั้งค่าคุณสมบัติของเขากลับเป็นปกติทันที
พลังงาน: 9.9
ความเร็ว: 3.3
จิตใจ: 1.8
ร่างกาย: 10
เมื่อหลิวหยุนหยางเห็นความเร็วของเขาบนแผงปรับเขาก็ตกใจ การฝึกฝนการจู่โจมทั้งเจ็ดของวานรได้ยกระดับคุณสมบัติความเร็วของเขาขึ้น 1.3 คะแนน
แม้ว่านี่จะไม่มากก็เถอะ …
ไม่สิ มันมีมาก แต่เขาได้ลดความเร็วของเขาลงเหลือ 3.0 ดังนั้นเขาจึงเสียความพยายามทั้งหมดไป
หลิวหยุนหยางบ่นกับตัวเอง ขณะที่เขารีบไปบ้านแห่งอาหารเลิศรส เมื่อเขาคิดถึงเนื้องูหลามเกล็ดเหล็กที่เขาสั่งเขาก็เริ่มน้ำลายไหลทันที เขาก้าวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
“เจ้าใช่หลิวหยุนหยางหรือเปล่า” ก่อนที่หลิวหยุนหยางจะไปถึงบ้านแห่งอาหารเลิศราเขาก็ถูกกลุ่มคนหนุ่มสาวหยุดเอาไว้
พวกเขาแต่งตัวเรียบร้อย และการตัดสินจากท่าทางของพวกเขา อาจจะมีลำดับชั้นบางอย่างในหมู่พวกเขา ชายหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดสีขาวซึ่งให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนคนอื่น ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้นำของกลุ่ม
เขาไม่ได้พูดอะไร เขายืนนิ่ง ๆ อยู่ข้างๆ
ชายหนุ่มผู้ที่ถามใส่กางเกงขายาวสีดำ เขามีไข่มุกอยู่ในมือของเขา และผมของเขาถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งที่ทำให้เขาดูน่าหงุดหงิด ทันใดนั้นก็พอจะบอกได้ว่าเขาเป็นคนขี้อวด
หลิวหยุนหยางไม่รู้จักพวกเขา
นี่เป็น ปฏิกิริยาแรกของเขาเมื่อเขาเห็นชายหนุ่มทั้งสาม เขามีชื่อเสียงในปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเสียเวลากับคนเขลาเหล่านี้
“มีอะไร? พูดเร็วๆ ถ้าเจ้ามีอะไรจะพูด! “หลิวหยุนหยางไม่รู้จักพวกเขา และพวกเขาไม่ได้สร้างความประทับใจครั้งแรกให้กับเขา ดังนั้นน้ำเสียงของเขาจึงค่อนข้างเข้ม
“หลิวหยุนหยางนี่คือท่านพี่เตอ เจ้าช่างโชคดีจริงๆ ท่านพี่เตอเชื่อมั่นในตัวเจ้ามาก ขอแสดงความยินดีด้วย! จากนี้ไปเจ้าจะเป็นหนึ่งในพวกเรา”
ชายหนุ่มผู้ถือเชือกไข่มุกหัวเราะอย่างเต็มที่ “เชื่อฟังท่านพี่เตอ และข้าสัญญาว่าเจ้าจะไม่มีภัยในชีวิตของเจ้า! นอกจากนี้ท่านพี่เตอจะให้ประโยชน์มากมายแก่เจ้า ฮ่าฮ่าฮ่า! ท่านพี่เตอขี้จุกจิกมาก เมื่อต้องยอมรับน้องชายคนใหม่! “่
ไม่มีอะไรฟรีในโลก ชายหนุ่มเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ดีขึ้นเลย พวกเขาต้องซ่อนอะไรซักอย่างแน่ นอกจากนี้หลิวหยุนหยางยังหิวมากเขาจึงไม่อยากเสียเวลาพูดคุยกับพวกเขาอีก เขาไม่ได้ตอบ เขามุ่งหน้าไปในบ้านแห่งอาหารเลิศรสในทันที
“เฮ้ หลิวหยุนหยาง! เจ้าควรจะมีไหวพริบมากขึ้นในอนาคตนะ อย่าเพิกเฉยต่อเรา เว้นแต่เจ้าต้องการภัยที่ตามมา! ชื่อของราชาผู้มาใหม่นั้นมอบให้แก่คนผิด! ชื่อนี้เป็นของท่านพี่เตอ! เจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับกลุ่มการเงินพันล้านมั้ย? พี่เตอเป็นทายาทของกลุ่มการเงินพันล้าน เขาสามารถส่งเจ้าไปสู่สวรรค์ด้วยนิ้วมือของเขา เขายังสามารถส่งเจ้าลงไปในนรกได้อย่างง่ายดาย เจ้าควรเรียนรู้ที่จะชื่นชมอย่างสุภาพดีกว่านะ “
ชายหนุ่มที่ถือไข่มุกเม็ดหนึ่งโกรธมากเมื่อหลิวหยุนหยางไม่ได้สนใจเขา เขาชี้ไปที่หลิวหยุนหยางอย่างสนุกสนาน
ชายหนุ่มในชุดสีขาวไม่ตอบสนอง แต่มีความกระวนกระวายเล็ก ๆ ของแววตาของเขา
หลิวหยุนหยางไม่เคยได้ยินกลุ่มการเงินพันล้าน แต่เขาเข้าใจความตั้งใจของชายหนุ่ม กลับกลายเป็นว่าพวกเขาอยู่ภายใต้ชื่อของราชาผู้มาใหม่
หลิวหยุนหยางอาจไม่สนใจชื่ออื่น ๆ ที่มีชื่อเสียง แต่ชื่อนี้เป็นชื่อเดียวที่เขาจะไม่ยอมสละ
ส่ว นลด 70% มีประโยชน์อย่างมากสำหรับเขา
ไม่มีใครสามารถแย่งตำแหน่งราชาผู้มาใหม่ของเขาได้
คนพวกนี้พูดมาก แต่สิ่งที่พวกเขาต้องการคือได้รับตำแหน่งของราชาผู้มาใหม่ด้วยตัวเอง
“พวกเจ้าไม่ได้มาจากฉางอันเหรอ? ” หลิวหยุนหยางถามชายหนุ่มชุดขาว
หน้าตาของชายหนุ่มที่หมดความอดทน ทำให้ลูกน้องของเขารู้ว่าเขาไม่พอใจอย่างมาก
“พวกเรามาจากโมตู เจ้าเคยได้ยินโมตูบ้างไหม? มันเป็นเมืองอันดับหนึ่งในบรรดา 13 เมืองทางตะวันออก! ตอนนี้จงเป็นเด็กชายที่ดี และขออภัยต่อท่านพี่เตอ ท่านพี่เตอเป็นคนใจกว้าง เขามีความรู้ไม่เหมือนกับเจ้า! “
โมตูซึ่งเป็นเมืองอันดับหนึ่งใน 13 เมืองทางตะวันออกถือเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของภาคตะวันออก
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้หลิวหยุนหยางมีอิทธิพล
“พวกเจ้าไม่มีความสุขเพราะข้าได้เป็นราชาผู้มาใหม่งั้นเหรอ? “เขาถามอย่างเฉยเมย
ชายหนุ่มผู้ขมวดคิ้วขมวดเล็กน้อย และเหลือบไปที่ชายหนุ่มมีไข่มุกอย่างเงียบ ๆ
ชายหนุ่มที่สวมกางเกงขายาวสีดำซึ่งกลัวชายหนุ่มในชุดขาว “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเร็วมากหลิวหยุนหยาง! เจ้าคิดว่าเพียงเพราะเจ้าเร็ว เจ้าก็จะได้ชื่อว่าราชาผู้มาใหม่เหรอ? มาเลย ข้าจะยืนอยู่ตรงนี้แล้วให้เจ้าโจมตีข้า เรามาดูกันว่าเจ้าจะแตะข้าได้ไหม! หากเจ้าไม่สามารถโจมตีข้าได้ เจ้าควรมอบตำแหน่งให้กับคนที่ดีกว่า ตำแหน่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถครอบครองได้! “
ในขณะที่ชายหนุ่มในกางเกงขายาวสีดำพูดขึ้น หลิวหยุนหยางได้เพิ่มความเร็วของเขาเป็น 7 และใช้การจู่โจมทั้ งเจ็ดของวานรภายในไม่ถึงสามวินาที
เสียงดังที่ฟังเหมือนพลุประทัดก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็วและก็หายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นมีตัวเลขปรากฏห่างจากกลุ่มชายหนุ่มประมาณ 10 เมตร
ชายหนุ่มที่ใส่กางเกงสีดำจับใบหน้าของเขา แม้ว่าเขาจะเตรียมตัวมาแล้ว แต่ความเร็วของหลิวหยุนหยางก็เร็วมากจนเขาไม่มีเวลาตอบสนองเลย ตบของหลิวหยุนหยางเพิ่งจะลงจอดบนใบหน้าของเขา
“พี่เตอ ขะ…เขากล้าตบข้า!” ชายหนุ่มในกางเกงสีดำบ่นอย่างรู้สึกละอายใจอย่างสมบูรณ์
ก่อนที่เขาจะสามารถพูดให้จบได้ แม้แต่ท่านพี่เตอที่เขาเชิดชูมากก็ยังกุมมือไว้ที่ใบหน้าของเขาไว้แน่น
มีรอยประทับที่ชัดเจนบนใบหน้าที่ไร้ที่ติของเขา!
“จะ…เจ้ากล้าโจมตีข้าจริงเหรอ” เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มผิวขาวไม่เคยรู้สึกอับอายมาก่อน เขาคิดเสมอว่าโลกทั้งโลกหมุนรอบตัวเขา
“ก็เจ้าร้องขอข้าเอง! ” หลิวหยุนหยางตอบอย่างหยาบคายด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเจ้าไม่สามารถยอมรับได้ เจ้าสามารถลองอีกครั้งได้นะ”
ชายหนุ่มในชุดขาวอยากจะรีบไปหาเขา แต่เขาถูกจับอย่างแน่นหนาโดยน้องชายของเขา ไม่มีใครเห็นได้ชัดว่าหลิวหยุนหยางทำสิ่งนี้ได้อย่างไร แต่พวกเขารู้ว่าถ้าพวกเขายังคงต่อสู้ต่อไปผลลัพธ์ที่ได้จะโชคร้าย
“นี่มันยังไม่จบนะ หลิวหยุนหยาง!” ท่านพี่เตออุทาน ขณะที่เขาถูกลากออกไป
ใบหน้าขาวไร้ที่ติของเขาถูกตบอย่างหนักอีกครั้ง
ต อนนี้ใบหน้าของเขามีเครื่องหมายสองอันทับซ้อนกัน
