ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2296

มีคนคิดว่าตู้ไห่ชิงจะไม่โผล่มาในงานนี้ เพราะพวกเขาคิดว่าตระกูลซูจะต้องเอาเรื่องนี้มากดดันตู้ไห่ชิง ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร จะให้ตู้ไห่ชิงทำให้ตระกูลขายหน้าไม่ได้เด็ดขาด
แต่มีคนคิดว่า ในเมื่อตู้ไห่ชิงไปที่เมืองจินหลิงแล้ว และยังที่บ้านเก่าของเย่ฉางอิงมาแล้ว กระทั่งยังลงทะเบียนเข้าร่วมงานประมูลในครั้งนี้ ด้วยนิสัยของเธอแล้วเธอจะต้องไปอย่างแน่นอน แม้ว่ามีดจะตกจากท้องฟ้า เธอก็จะต้องไปอย่างแน่นอน
ดังนั้น คนที่สอนรู้สอดเห็นได้เปิดการเดิมพันในเย่นจิง ว่าตู้ไห่ชิงจะปรากฏตัวขึ้นหรือไม่ เริ่มพากันลงขันวางเดิมพัน
ตอนนี้ที่คฤหาสน์ตระกูลตู้
ตู้ไห่ชิงไปเตรียมการเสร็จเรียบร้อยแล้ว
การประมูลในครั้งนี้ เธอได้ตัดสินใจว่าจะไปที่งานให้ได้ ดังนั้น ถึงตระกูลซูจะมีการโต้แย้งอย่างไร เธอก็ตั้งใจแน่วแน่จะจะออกเดินทาง
ซูจือเฟยและซูจือหยูสองพี่น้อง ได้ไปดักรอที่หน้าห้องของตู้ไห่ชิงนานแล้ว ในตอนที่เธอเปิดประตูห้องออก สองพี่น้องก็เห็นแม่ของตัวเองที่สวมชุดเป็นทางการ
ซูจือเฟยร้อนรนในทันที รีบโพล่งออกไปว่า“แม่！แม่จะไปงานประมูลนั่นจริงๆหรอครับ？”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า“แม่ลงทะเบียนไปนานแล้ว ทำไมจะไม่ไปล่ะ？”
ซูจือหยูพูดด้วยใบหน้ากระวนกระวาย“แม่คะ！แม่ห้ามไปนะคะ！เพื่อนหนูบอกแล้ว ตอนนี้คนทั้งเย่นจิง กำลังสนใจเรื่องของแม่อยู่ พวกเขาบอกว่า ถ้าคุณแม่ไป ตระกูลซูก็จะเสียหน้าทันที……”
ตู้ไห่ชิงพูดอย่างจริงจังไปว่า“ศักดิ์ศรีของตระกูลซูแม่ไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ ตระกูลซูตัดสินใจเอง คุณปู่ของลูก การกระทำทุกอย่างของพ่อ เป็นสิ่งที่เกี่ยวพันกับศักดิ์ศรีของตระกูลซู”
ซูจือหยูรีบพูดขึ้นมาว่า“แม่ครับ ผมเข้าใจแม่นะ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ เรื่องที่เกิดขึ้นที่ตระกูลซูก่อนหน้านี้ไม่สามารถกลับคืนมาได้แล้ว แต่ถ้าตอนนี้แม่ยอมแพ้ไม่ไปร่วมงานประมูลล่ะก็ ตระกูลซูยังพอมีโอกาสเอาศักดิ์ศรีและเกียรติกลับมาได้บ้าง……”
ตู้ไห่ชิงมองไปที่ซูจือหยู แล้วพูดอย่างจริงจังไปว่า“จือหยู แม่ไม่เคยสนใจความคิดของคนอื่นมาก่อน รวมถึงเรื่องนี้เหมือนกัน ดังนั้นใครก็สามารถคิดแบบนี้ได้ทั้งนั้น แต่ลูกจะทำไม่ได้เด็ดขาด ลูกรู้ไหมเพราะอะไร？”
ซูจือหยูส่ายหัวไปมาอย่างไม่รู้ตัว
หลังจากนั้น เธอก็ถามไปว่า“แม่คะ ทำไมหนูทำไม่ได้ล่ะคะ？”
ตู้ไห่ชิงพูดอย่างเคร่งขรึมไปว่า“ที่พวกเขาคิดว่าแม่น่าจะกู้ศักดิ์ศรีและเกียรติสุดท้ายให้ตระกูลซู นั่นก็เป็นเพราะคิดว่าแม่เป็นคนที่แต่งงานออกไปแล้ว”
“พวกเขาคิดว่า ในฐานะที่เป็นผู้หญิงที่แต่งงานออกไป ไม่ว่าจะตอนไหนเมื่อไร ก็จะต้องเห็นแก่ประโยชน์ของครอบครัวสามีเป็นหลัก”
“สามีของตัวเองแอบไปมีคนอื่นข้างนอก จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไม่ได้เด็ดขาด กลับกันยังต้องทำท่าทีโลกสงบสุขร่มเย็นให้ทุกคนดู ให้ทุกคนรู้ว่า ตอนนี้ตนเห็นศักดิ์ศรีหน้าตาของสามีสำคัญกว่า ในสายตาของพวกเขา ผู้หญิงแบบนี้ เรียกว่าคนที่ดูสถานการณ์ออก”
“แต่ว่า จากมุมมองของแม่ ผู้หญิงแบบนี้ น่าเศร้ามาก！ทำไมแม่ต้องมาแบกรับความน้อยใจแบบนี้ แล้วปรับตามใจคนอื่น？ทำไมแม่ต้องแบกรับความน้อยใจ เพื่อช่วยคนอื่นให้สมปรารถนา？หรือเพราะแม่เป็นผู้หญิง？”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ตู้ไห่ชิงก็มองไปที่ซูจือหยู แล้วพูดอย่างหนักแน่นไปว่า“จือหยู แม่ไม่เคยหวังอยากให้ลูกแต่งงานกับคนรวย หรือครอบครัวสามีที่มีอำนาจ แม่แค่หวังว่าไม่ว่าลูกจะอยู่ในสถานการณ์ไหน จะสามารถปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองได้ อย่าลดตัวเป็นผู้หญิงประเภทที่เห็นสถานการณ์โดยรวมสำคัญ ไม่อย่างนั้น ทั้งชีวิตของลูกจะไม่มีความสุข！”
วินาทีนี้ราวกับซูจือหยู ถูกสายฟ้าฟาด
เธอมองดูสายตาที่แน่วแน่ของแม่ตนเอง จู่ๆก็มีทะเลที่มีพายุผุดขึ้นในหัวใจของเธอ
เธออดที่จะแอบนึกคิดไม่ได้ว่า“ทำไมฉันต้องพูดกับแม่แบบนี้ด้วย หรือเรื่องแบบนี้ถ้าอนาคตเกิดขึ้นกับตัวเอง ฉันก็จะทำกับตัวเองแบบนี้ใช่ไหม？ซูจือหยูเอ้ยซูจือหยู ทำไมเธอถึงโง่ขนาดนี้……”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธออดที่จะกำหมัดไม่ได้ แล้วกัดฟันพูดขึ้นมาว่า“แม่คะ！ในเมื่อแม่จะไปให้ได้ งั้นหนูก็จะไปกับแม่ค่ะ！”