The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 853-854

ตอนที่ 853 ตระกูลเต็งที่ยโสโอหัง
ตอนที่853 ตระกูลเต็งที่ยโสโอหัง
“ตระกูลเต็งต้องมีแผนการใหญ่แน่นอนเจ้าค่ะ! ” หวงซวนถอนหายใจ “พวกเขาคิดจริง ๆ หรือว่าดินแดนเป็นของตระกูลพวกเขา ? มันเป็นแบบนั้นหรือ ? ”
เฟิงหยูเฮงไม่ได้มีความรู้สึกขัดแย้งกันมากมายและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “นี่เป็นสิ่งที่ดี ! เราไม่จำเป็นต้องจัดการมัน ตระกูลเต็งได้ดำเนินงานหาพ่อค้าแล้ว พวกเขายังประสบความสำเร็จในการดึงดูดลูกค้า ตอนนี้ไม่เพียงแต่จะมีพ่อค้า แต่ยังมีคนซื้อของ มีทั้งคนและสินค้า ช่างยอดเยี่ยมแค่ไหน ใต้เท้าเฉียน ในช่วงครึ่งปีหลังพื้นที่นั้นมีชีวิตชีวามากขึ้นหรือไม่ ? ”
เฟิงโจวพยักหน้า“แน่นอนขอรับ จากเงื่อนไขของตระกูลเต็งทำให้มีคนจำนวนมาก มีคนไม่กี่คนที่เข้าหามณฑล ข้าก็ไปที่นั่นเมื่อต้นปี มีร้านค้ามากมายและมีบ้านมากกว่าสองเท่ามากกว่าเมื่อก่อนขอรับ”
เฟิงหยูเฮงถอนหายใจด้วยความรู้สึกอีกครั้ง“ดีมาก! สิ่งนี้ทำให้ข้าไม่ต้องพัฒนาดินแดนที่รกร้างว่างเปล่า”
เฉียนเฟิงโจวเป็นกังวลเล็กน้อย“องค์หญิงอย่าประมาทตระกูลเต็งขอรับ เริ่มต้นจากรุ่นบรรพบุรุษ ผู้ก่อตั้งตระกูลเต็งเป็นผู้พิทักษ์ของมณฑล เป็นการสืบทอดตำแหน่งจากรุ่นสู่รุ่น หลังจากผ่านมาหลายชั่วอายุคน ตระกูลเต็งในปัจจุบันมีอิทธิพลเล็กน้อยในมณฑลหยุน อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาหยั่งรากลึกแล้ว และไม่มีผู้คนที่เคลื่อนไหวพวกเขาได้ แม้แต่เจ้าเมืองของมณฑลหยุนก็ยังต้องการที่จะให้พวกเขาดู ทั้งหมดนี้เป็นเพราะตระกูลเต็งมีกองทัพส่วนตัวประมาณ 1,000 คนขอรับ ! กองทหารเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนและปกป้องตระกูลเต็งในมณฑลขอรับ”
“กองทัพส่วนตัวเกือบ1,000 คน ? ” เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วและงงงวยอย่างมาก “มณฑลมีสิทธิ์สร้างกองทัพส่วนบุคคล แต่นั่นก็สำหรับเจ้าของมณฑลเท่านั้น ตระกูลเต็งมีสิทธิ์หรือ ? ”
“โดยปกติแล้วพวกเขาทำไม่ได้แต่เนื่องจากมณฑลจี่อันไม่เคยได้รับการดูแล อิทธิพลของตระกูลเต็งจึงค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้น หลังจากที่องค์หญิงได้พูดคุยกับมณฑลแล้ว ตระกูลเต็งก็เริ่มวางแผนสำหรับมัน แต่หลังจากที่พวกเขาได้ยินมาว่าคนที่ได้รับศักดิดาเป็นที่ดินผืนนี้เป็นเพียง… เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ พวกเขาไม่ได้ใส่ใจ ข้าหมดหนทางอย่างแท้จริงขอรับ องค์หญิงต้องการที่จะกลับไปคิดทบทวนอีกครั้งหรือไม่ ? ลองคิดดู มันจะไม่ใช่เรื่องง่าย ท่านจะต้องจัดการกับตระกูลเต็งขอรับ ! ”
เฟิงหยูเฮงไตร่ตรองมานานแล้วและนางมีความคิดบางอย่างอยู่ในใจ นางจึงไม่ได้อยู่นาน ข้ออ้างคือการเดินทางนั้นยาวนานและรถม้าต้องการการบำรุงรักษา หลังจากกล่าวคำอำลากับเฉียนเฟิงโจวแล้ว นางกลับไปที่ลานบ้าน
กองทหารที่นางนำกลับมาตั้งค่ายรอบลานเฉียนเฟิงโจวยังได้ทำงานบางอย่างส่งที่อยู่อาศัยที่อยู่ในบริเวณใกล้กับลานบ้านเพื่อเปิดที่พักสำหรับทหารเหล่านี้ บ่าวรับใช้ของคฤหาสน์บอกนางว่า “องค์หญิงจี่อันไม่ต้องกังวล พลเมืองยินดีที่จะทำ เราในหยูโจวได้ยินถึงความยิ่งใหญ่ของท่านมานานแล้ว เมื่อได้ยินว่าท่านมา ผู้คนมีความสุขมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาได้ยินว่าท่านจะไปที่มณฑลจี่อัน พวกเขายินดีที่จะร่วมมือ นอกจากนี้ท่านใต้เท้าของข้ายังมอบที่พักให้แก่พวกเขาหลายแห่ง องค์หญิงสบายใจได้เจ้าค่ะ”
“โอ้? ” เฟิงหยูเฮงถามพ่อบ้านในขณะที่มุ่งหน้าไปยังลานบ้าน “ทำไมพลเมืองมีความสุขที่ได้ยินว่าข้าจะไปที่มณฑลจี่อัน ? คนที่ปกครองมณฑลจี่อันส่งผลกระทบต่อพลเมืองของหยูโจวหรือไม่ ? ”
“ฮะ! องค์หญิงจี่อันอาจไม่รู้ แต่ผลกระทบมีขนาดใหญ่มากขอรับ ! ” พ่อบ้านมีสีหน้าขมขื่น “หลายปีที่ผ่านมาตระกูลเต็งอาศัยอยู่ในมณฑลจี่อัน อย่างไรก็ตามอิทธิพลของพวกเขาได้ขยายไปทั่วหยูโจว ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดเกินจริงที่จะตอนที่ 853 ตระกูลเต็งที่ยโสโอหัง
ตอนที่853 ตระกูลเต็งที่ยโสโอหัง
“ตระกูลเต็งต้องมีแผนการใหญ่แน่นอนเจ้าค่ะ! ” หวงซวนถอนหายใจ “พวกเขาคิดจริง ๆ หรือว่าดินแดนเป็นของตระกูลพวกเขา ? มันเป็นแบบนั้นหรือ ? ”
เฟิงหยูเฮงไม่ได้มีความรู้สึกขัดแย้งกันมากมายและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “นี่เป็นสิ่งที่ดี ! เราไม่จำเป็นต้องจัดการมัน ตระกูลเต็งได้ดำเนินงานหาพ่อค้าแล้ว พวกเขายังประสบความสำเร็จในการดึงดูดลูกค้า ตอนนี้ไม่เพียงแต่จะมีพ่อค้า แต่ยังมีคนซื้อของ มีทั้งคนและสินค้า ช่างยอดเยี่ยมแค่ไหน ใต้เท้าเฉียน ในช่วงครึ่งปีหลังพื้นที่นั้นมีชีวิตชีวามากขึ้นหรือไม่ ? ”
เฟิงโจวพยักหน้า“แน่นอนขอรับ จากเงื่อนไขของตระกูลเต็งทำให้มีคนจำนวนมาก มีคนไม่กี่คนที่เข้าหามณฑล ข้าก็ไปที่นั่นเมื่อต้นปี มีร้านค้ามากมายและมีบ้านมากกว่าสองเท่ามากกว่าเมื่อก่อนขอรับ”
เฟิงหยูเฮงถอนหายใจด้วยความรู้สึกอีกครั้ง“ดีมาก! สิ่งนี้ทำให้ข้าไม่ต้องพัฒนาดินแดนที่รกร้างว่างเปล่า”
เฉียนเฟิงโจวเป็นกังวลเล็กน้อย“องค์หญิงอย่าประมาทตระกูลเต็งขอรับ เริ่มต้นจากรุ่นบรรพบุรุษ ผู้ก่อตั้งตระกูลเต็งเป็นผู้พิทักษ์ของมณฑล เป็นการสืบทอดตำแหน่งจากรุ่นสู่รุ่น หลังจากผ่านมาหลายชั่วอายุคน ตระกูลเต็งในปัจจุบันมีอิทธิพลเล็กน้อยในมณฑลหยุน อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาหยั่งรากลึกแล้ว และไม่มีผู้คนที่เคลื่อนไหวพวกเขาได้ แม้แต่เจ้าเมืองของมณฑลหยุนก็ยังต้องการที่จะให้พวกเขาดู ทั้งหมดนี้เป็นเพราะตระกูลเต็งมีกองทัพส่วนตัวประมาณ 1,000 คนขอรับ ! กองทหารเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนและปกป้องตระกูลเต็งในมณฑลขอรับ”
“กองทัพส่วนตัวเกือบ1,000 คน ? ” เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วและงงงวยอย่างมาก “มณฑลมีสิทธิ์สร้างกองทัพส่วนบุคคล แต่นั่นก็สำหรับเจ้าของมณฑลเท่านั้น ตระกูลเต็งมีสิทธิ์หรือ ? ”
“โดยปกติแล้วพวกเขาทำไม่ได้แต่เนื่องจากมณฑลจี่อันไม่เคยได้รับการดูแล อิทธิพลของตระกูลเต็งจึงค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้น หลังจากที่องค์หญิงได้พูดคุยกับมณฑลแล้ว ตระกูลเต็งก็เริ่มวางแผนสำหรับมัน แต่หลังจากที่พวกเขาได้ยินมาว่าคนที่ได้รับศักดิดาเป็นที่ดินผืนนี้เป็นเพียง… เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ พวกเขาไม่ได้ใส่ใจ ข้าหมดหนทางอย่างแท้จริงขอรับ องค์หญิงต้องการที่จะกลับไปคิดทบทวนอีกครั้งหรือไม่ ? ลองคิดดู มันจะไม่ใช่เรื่องง่าย ท่านจะต้องจัดการกับตระกูลเต็งขอรับ ! ”
เฟิงหยูเฮงไตร่ตรองมานานแล้วและนางมีความคิดบางอย่างอยู่ในใจ นางจึงไม่ได้อยู่นาน ข้ออ้างคือการเดินทางนั้นยาวนานและรถม้าต้องการการบำรุงรักษา หลังจากกล่าวคำอำลากับเฉียนเฟิงโจวแล้ว นางกลับไปที่ลานบ้าน
กองทหารที่นางนำกลับมาตั้งค่ายรอบลานเฉียนเฟิงโจวยังได้ทำงานบางอย่างส่งที่อยู่อาศัยที่อยู่ในบริเวณใกล้กับลานบ้านเพื่อเปิดที่พักสำหรับทหารเหล่านี้ บ่าวรับใช้ของคฤหาสน์บอกนางว่า “องค์หญิงจี่อันไม่ต้องกังวล พลเมืองยินดีที่จะทำ เราในหยูโจวได้ยินถึงความยิ่งใหญ่ของท่านมานานแล้ว เมื่อได้ยินว่าท่านมา ผู้คนมีความสุขมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาได้ยินว่าท่านจะไปที่มณฑลจี่อัน พวกเขายินดีที่จะร่วมมือ นอกจากนี้ท่านใต้เท้าของข้ายังมอบที่พักให้แก่พวกเขาหลายแห่ง องค์หญิงสบายใจได้เจ้าค่ะ”
“โอ้? ” เฟิงหยูเฮงถามพ่อบ้านในขณะที่มุ่งหน้าไปยังลานบ้าน “ทำไมพลเมืองมีความสุขที่ได้ยินว่าข้าจะไปที่มณฑลจี่อัน ? คนที่ปกครองมณฑลจี่อันส่งผลกระทบต่อพลเมืองของหยูโจวหรือไม่ ? ”
“ฮะ! องค์หญิงจี่อันอาจไม่รู้ แต่ผลกระทบมีขนาดใหญ่มากขอรับ ! ” พ่อบ้านมีสีหน้าขมขื่น “หลายปีที่ผ่านมาตระกูลเต็งอาศัยอยู่ในมณฑลจี่อัน อย่างไรก็ตามอิทธิพลของพวกเขาได้ขยายไปทั่วหยูโจว ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดเกินจริงที่จะกล่าวว่าร้านค้ากว่าหกในสิบส่วนในหยูโจวเปิดทำการโดยพวกเขา ไม่พูดถึงการซื้อถูกขายแพง แต่พวกเขาไม่เป็นธรรมต่อพลเมือง มีหลายครั้งที่พวกเขาจะพยายามซื้อเนื้อจิน 1 อัน แต่พวกเขาจะตัดเนื้อ 2 จินออกมา หากไม่จ่ายเงินค่าเนื้อส่วนที่เกิน คนที่ไม่มีเงินก็จะถูกทำร้าย พลเมืองได้รับความเดือดร้อนค่อนข้างมากขอรับ” ในขณะที่พูด เขาผายมือให้เฟิงหยูเฮง และกล่าวต่อ “เมื่อใต้เท้าเฉียนจัดการเรื่องนี้ ท่านใต้เท้าถูกตระกูลเต็งตบใบหน้าของท่านใต้เท้าจนบวมไปถึง 7 วันขอรับ”
“ถ้าพูดแบบนี้ตระกูลเต็งก็กำลังกดขี่จนทำให้ทุกคนโกรธหรือ ? ”
”ใช่ขอรับ! ” ที่พักไม่ใหญ่นัก และพวกเขาก็มาถึงเส้นทางเพื่อเข้าสู่ลานภายในไม่กี่ก้าว พ่อบ้านไม่สามารถเข้าไปข้างในต่อไปและหยุดอยู่กับที่ เขาบอกกับเฟิงหยูเฮง “มีบ่าวรับใช้ที่แข็งแรงอยู่ด้านใน หากองค์หญิงจี่อันต้องการอะไรบอกพวกนางได้ขอรับ ข้าจะอยู่ในลานด้านนอกขอรับ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและพาทุกคนเข้าไปในเรือน
เนื่องจากมีคนจำนวนมากและเพราะนี่เป็นเพียงที่อยู่อาศัยชั่วคราว จึงมีกฎไม่มากนัก นางจัดให้วังหลินและคนอื่น ๆ ใช้ชีวิตในสองห้องแรก พักห้องละสองหรือสามคน ในส่วนที่สามนาง เฟิงเซียงหรู วังซวน หวงซวน ชานชา และหมอหญิง 4 คนจากห้องโถงสมุนไพร นางกับเฟิงเซียงหรูนอนด้วยกัน และห้องอื่น ๆ จะถูกจัดการโดยวังซวน สองคนต่อห้องจะยังคงสามารถจัดการได้
มีบ่าวรับใช้ที่แข็งแรงในลานและพวกนางได้เตรียมอ่างอาบน้ำและน้ำร้อนแล้ว พวกนางกำลังรอให้กลุ่มของเฟิงหยูเฮงกลับไปอาบน้ำ หลังจากเสร็จสิ้น การทำให้แน่ใจว่าสิ่งที่ถูกต้องอาหารก็ถูกยกมา เมื่อเย็นนี้เองที่ผู้คนสามารถกินอิ่มและรู้สึกโล่งใจได้ในที่สุด ผู้คนในลานด้านหน้ากำลังพักผ่อน และในส่วนที่สาม เฟิงเซียงหรูไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและเข้านอนก่อน สิ่งนี้ทำให้เฟิงหยูเฮง, วังซวน และหวงซวนเป็นคนเดียวที่ตื่น ทั้งสามนั่งข้างนอกและดื่มชา ในเวลาเดียวกันพวกนางพูดเกี่ยวกับตระกูลเต็งของมณฑลจี่อัน
“บ่าวรับใช้คนนี้จะออกไปตอนกลางคืนเพื่อตรวจสอบเจ้าค่ะ”วังซวนแนะนำ “ข้าและบานซูจะออกไปข้างนอก และคุณหนูพักผ่อนก่อนเจ้าค่ะ เราสามารถวางแผนได้ในวันพรุ่งนี้”
แต่เฟิงหยูเฮงจะพักได้อย่างไรนางมีพลังงานมากกว่าคนอื่นเล็กน้อย และนางนอนหลับในรถม้า การเพิ่มความจริงที่ว่านางมีบางอย่างในใจของนาง มันจะแปลกถ้านางหลับได้ นางตัดสินใจทันที “ไปด้วยกันเถิด เพียงแค่ถือเป็นการเดินทางตอนกลางคืนไปยังมณฑลจี่อัน” หลังจากกล่าวแบบนี้ นางมองหวงซวนและเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกของนาง และกล่าวอย่างใจกว้างว่า “หวงซวน เจ้าก็ไปด้วย ! ออกเดินทางกันตอนเที่ยงคืน ไปพักผ่อนกันก่อนเถิด”
การตรวจสอบมณฑลจี่อันตอนกลางคืนเป็นการตรวจสอบในเวลากลางคืนก่อนเที่ยงคืนเฟิงหยูเฮงลุกขึ้นจากเตียงผ่านความไม่พอใจของเฟิงเซียงหรู เฟิงเซียงหรูขยี้ตาของนางและกล่าวอย่างไร้ประโยชน์ “ถ้าข้ารู้ศิลปะการต่อสู้ ข้าจะไปกับพี่รองเจ้าค่ะ” หลังจากกล่าวแบบนี้นางก็นอนลงบนเตียงแล้วหลับไป
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่นในท้ายที่สุดนางยังเป็นเด็ก เด็กอายุ 13 ปีต้องการนอนหลับ ไม่ว่านางจะมีอายุจริงมากแค่ไหน นางก็ไม่สามารถข้ามขอบเขตของยุคนี้ได้
นางเปลี่ยนเสื้อผ้านางไม่ได้เลือกเสื้อผ้าสีดำโดยเจตนา นางเลือกชุดสีน้ำเงินเข้มที่จะสวมใส่ เมื่อนำบ่าวรับใช้ทั้งสองไปที่บานซู ทั้งสี่ก็รีบออกจากลานและมุ่งหน้าไปยังมณฑลจี่อัน
มณฑลจี่อันนั้นอยู่นอกเขตเมืองหยูโจวมันเป็นจุดสิ้นสุดของเส้นทางเล็ก ๆ การคำนวณอย่างแม่นยำยิ่งขึ้นมันอยู่ห่างออกไปไม่เกิน 3 ลี้ เมื่อพวกเขาไปถึง มันก็ดึกมากและเป็นเวลาที่คนโบราณมักหลับใหล ในสมัยโบราณไม่ค่อยมีความบันเทิงหรือร้านค้ามากนัก เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา แหล่งกำเนิดแสงเพียงแห่งเดียวคือเทียนและแสงจันทร์ คืนนี้มีเมฆมาก ไม่มีดาวและไร้ดวงจันทร์ ราวกับว่ามณฑลจี่อันทั้งหมดถูกขังอยู่ในกรงแห่งความมืดที่เพิ่งถูกวางไว้ที่นั่น นี่ทำให้ทุกคนรู้สึกกดดัน
บานซูกล่าวอย่างเงียบๆ “สถานที่ที่ดีที่สุดได้กลายมาเป็นสิ่งนี้ ตระกูลเต็งควรถูกฆ่า”
“มันเป็นอย่างไรบ้าง”หวงซวนขมวดคิ้ว “อย่างที่ข้าเห็นมันดีกว่า มันทำให้เคลื่อนที่ได้ง่ายขึ้น”
วังซวนยังมีความคิดเห็นของนางเองนางกระโดดขึ้นไปบนยอดตึก นางกล่าวว่า “ตระกูลเต็งใช้เงินทั้งหมดทำธุรกิจในหยูโจว สถานที่แห่งนี้เป็นเพียงพื้นที่นอนหลับขนาดยักษ์ นอกจากนี้ยังมีกองทัพส่วนตัวที่มีกองกำลังเกือบหนึ่งพันที่รวมตัวกันที่นี่ มันจะไม่คาดคิดเลยที่จะรู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย”
“ดูสิมีร้านค้าอยู่ไม่กี่แห่งบนถนนสายหลัก” เฟิงหยูเฮงชี้ไปที่ถนนข้างหน้าแล้วกล่าวว่า “ควรเป็นพ่อค้าที่เต็งปิงพามาใช่หรือไม่ ? เฮ้อ จัดสรรที่ดินหรือ ? ตระกูลเต็งทำอะไรให้ได้บ้าง ? ทุก ๆ ตารางนิ้วของมณฑลจี่อันเป็นขององค์หญิง การจัดสรรที่ดินทั้งหมดยังคงอยู่ในมือขององค์หญิง แต่มันค่อนข้างดี คนเหล่านี้สร้างอาคารให้ฟรี เมื่อเราย้ายเข้ามาที่นี่ในอนาคต มันจะช่วยให้เราไม่ต้องทำอะไรมาก” ขณะที่นางกล่าว นางมองข้ามถนนทั้งสองด้าน นางชี้ไปที่หนึ่งในร้านค้าสองชั้นนางถามว่า “ดูสิ มองที่ร้านนี้จากข้างนอก มันดูเหมือนร้านห้องโถงสมุนไพรหรือไม่ ? หากร้านค้าด้านข้างสามารถเปิดได้ มันคงจะมีขนาดเท่ากันกับห้องโถงสมุนไพรในเมืองหลวง”
บานซูพยักหน้า“นั่นค่อนข้างดี เลือกแค่สถานที่แห่งนี้ ! ”
“ใช่! ” เฟิงหยูเฮงตกลงอย่างมีความสุขมาก มันราวกับว่าร้านค้าทั้งหมดบนท้องถนนถูกยึดโดยไม่มีการจอง นางไม่จำเป็นต้องจองจริง ๆ พ่อค้าที่ได้รับเชิญจากตระกูลเต็งส่วนใหญ่คิดว่าจะได้รับประโยชน์บ้าง ทุกคนต้องการได้รับผลประโยชน์ และนางต้องการให้ได้ประโยชน์มากที่สุด
กลุ่มที่เดินไปตามถนนและบางครั้งจะให้ความสนใจกับกองกำลังลาดตระเวน อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าหลังจากเดินผ่านถนนสองสาย ในที่สุดพวกเขาก็เห็นทหารสองคนถือโคมไฟหน้าอาคารที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตามทั้งสองไม่ใช่ทหารลาดตระเวน แต่พวกเขายืนอยู่หน้าประตู และดูเหมือนจะยืนเฝ้าอยู่
ทั้งสี่คนมองและรู้สึกสับสนอาคารที่อยู่อาศัยที่เรียกว่าเป็นเพียงเรือนเล็ก ๆ และข้างในมีเพียง 3 ห้อง มันดูโทรมมากและพวกเขาไม่เข้าใจ มีอะไรที่ต้องป้องกันที่นี่
เฟิงหยูเฮงทำท่าให้ทั้งสามใช้พลังภายในของพวกเขาเพื่อตรวจสอบภายในพวกเขาเพียงแต่มองดูเท่านั้น และพบว่ามีพื้นที่อื่นในห้อง มีหญิงชราคนหนึ่งนอนในห้องหนึ่งและหญิงสาวอีกคนอยู่อีกห้องหนึ่ง ในห้องของหญิงสาวมีชายคนหนึ่งสวมชุดผ้าที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของเตียง ชายคนนั้นเตี้ยและอ้วน แต่ผิวของเขานั้นขาวและชัดเจน ตาข้างหนึ่งของเขามีขนาดใหญ่และอีกดวงตาหนึ่งมีขนาดเล็ก เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความผิดปกติ ในขณะนี้เขามีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหายบนใบหน้าของเขาที่ทำให้หญิงสาวกลัวที่จะย้ายกลับไปที่เตียงของนาง
แต่ยิ่งนางหลีกเลี่ยงผู้ชายคนนี้มากเท่าไรเขาก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น ในขณะที่ยิ้มเขากล่าวว่า “หลบไปเรื่อย ๆ ข้าชอบของแบบนี้ ยิ่งเจ้าหลีกเลี่ยงมากเท่าไหร่ ข้าก็ยิ่งชอบมากเท่านั้น ข้าพูดว่าสาวงาม ! มาเริ่มกันเลยดีกว่า มันไม่ใช่ครั้งแรก เจ้าจะอายทำไม ? ”
เฟิงหยูเฮงได้ยินเรื่องนี้ขณะกำลังอยู่บนกำแพงและกลอกตาเป็นไปได้ไหมว่าการข่มเหงผู้หญิง ? นั่นไม่คุ้มที่จะได้เห็น
ใครจะรู้ว่าหญิงสาวจะเริ่มร้องไห้อย่างเงียบๆ ในขณะที่ร้องไห้ นางอ้อนวอน “ปล่อยข้าไป ครั้งล่าสุดที่เจ้าเป็นคนพาข้ามา ข้าไม่ควรอยู่ แต่เจ้าข่มขู่ข้า เจ้าบอกว่าถ้าข้าตาย สามีของข้าที่ทำงานให้กับเจ้าหน้าที่ประจำมณฑลจะถูกฆ่าด้วย นอกจากนี้ยังมีท่านแม่สามีของข้าด้วย ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้า เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร ? ” เสียงของหญิงสาวเงียบสงบมาก เห็นได้ชัดว่านางกลัวที่จะปลุกแม่สามีของนางที่นอนอีกห้อง แต่นางไม่รู้ว่าหญิงชราโดยวางยานอนหลับแล้ว นางจะไม่ตื่น
ผู้ชายก็ส่งเสียงหัวเราะ“มันดีตราบใดที่เจ้ารู้ เพียงแค่เชื่อฟังข้า ปล่อยให้ข้ารู้สึกสบาย ตราบใดที่เจ้าเชื่อฟัง ข้าจะรับประกันได้ว่าคนของเจ้าจะไม่ถูกกลั่นแกล้ง เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นหลานชายของผู้พิทักษ์เต็ง เขาปฏิบัติต่อข้าดียิ่งกว่าบุตรชายของเขาเอง” ในขณะที่เขากล่าวเขาได้ยกมือขึ้นแล้ว หญิงสาวไม่มีที่ให้หลบเลี่ยง ครอบครัวของนางถูกคุกคามและนางได้แต่มองเขาคว้าเสื้อตัวในของนางและฉีกพวกมัน
ใครจะรู้ว่าก่อนที่เสื้อผ้าจะถูกฉีกออกเขาจะหลับตาและทันใดนั้นก็ร่วงลงมาทับ ในตอนแรกนางเชื่อว่าบุคคลนี้ไม่สามารถรอได้อีกต่อไปและจะเริ่มข่มขืนนาง แต่หลังจากที่รอมาระยะหนึ่ง นางก็พบว่านี่ไม่ใช่แบบนั้น ราวกับว่าชายคนนั้นตายไปแล้ว เขาไม่ได้เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย ในขณะที่นางงุนงง นางก็เริ่มรู้สึกวิงเวียนแล้วหมดสติทั้งที่ยังสับสน…
ตอนที่ 854 ตระกูลเต็งเป็นโจร
ตอนที่854 ตระกูลเต็งเป็นโจร
เฟิงหยูเฮงวางปืนยิงยาสลบของนางกลับเข้าไปในมิติของนางแล้วมองไปที่บานซูอย่างยั่วยุเล็กน้อย และมุมริมฝีปากของเขากระตุก แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเลย อาวุธลับของเฟิงหยูเฮงเป็นสิ่งที่เขาคิดตลอดเวลา ทุกครั้งที่บานซูเห็นนางดึงมันออกมา เขารู้สึกว่าเขาได้สูญเสียเวลาในการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปี แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อย นางก็เป็นเจ้านายของเขา ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร เจ้านายก็ควรจะแข็งแกร่งกว่าผู้ใต้บังคับบัญชาเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
ทั้งสี่ลอยลงมาจากหลังคาและเข้ามาในห้องกองกำลังส่วนบุคคลที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกต้องคิดว่าสิ่งนี้อาจเกิดขึ้นไม่ได้ในมณฑลจี่อัน ที่อยู่อาศัยนี้มีขนาดเล็กมากจนพวกเขาจะสังเกตเห็นได้ทันทีว่ามีใครปรากฏตัวขึ้นมา พวกเขาจึงไม่ให้ความสนใจมากเกินไป แต่ใครจะรู้ว่าจะมีสี่คนที่มีทักษะสูงแอบเข้าไปข้างใน โดยไม่ทำให้เกิดเสียงแม้แต่น้อยราวกับว่าพวกเขาเป็นภูตผี ราวกับว่าพวกเขากลายเป็นคนที่พวกเขากำลังป้องกันหมดสติ
บานซูชี้ไปที่คนสองคนบนเตียงและถามเฟิงหยูเฮงว่าพวกเขาควรถูกจัดการอย่างไรเฟิงหยูเฮงไตร่ตรองเล็กน้อย แต่ไม่ตอบกลับโดยตรง นางเดินขึ้นและดึงเข็มยาสลบออกจากร่างกาย แล้วโยนกลับเข้าไปในมิติของนาง จากนั้นต่อหน้าหญิงสาวสองคนของนาง และนางเดินขึ้นไปหาชายที่ยังสวมเสื้อผ้า และ… ถอดกางเกงออก
วังซวนและหวงซวนอายคุณหนูกำลังทำอะไรอยู่ อย่างไรก็ตามบานซูดูอย่างตั้งใจ ขณะที่เฟิงหยูเฮงดึงเข็มออกมาแล้วแทงแท่งหยกของหลานชายของผู้พิทักษ์ประจำมณฑล จากนั้นนางก็โยนเข็มกลับเข้าไปในแขนเสื้อของนาง นางหันหลังกลับนางกล่าวอย่างเงียบ ๆ “ใส่กางเกงของเขากลับแล้วอุ้มเขาขึ้นมา เราจะมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ของผู้พิทักษ์ประจำมณฑล”
ทั้งสี่ออกไปโดยไม่สนใจกองทหารที่งี่เง่าที่ยืนอยู่ข้างนอกเมื่อพวกเขาไปถึงอีกถนนหนึ่งที่ หวงซวนกล่าวว่า “ทหารเหล่านั้นไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อเฝ้ายามหรอกหรือ ? ทำไมพวกเขาถึงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างโง่เขลา ? พวกเขาสามารถปกป้องเจ้านายของพวกเขาและปกป้องมณฑลเช่นนี้ได้หรือไม่”
เฟิงหยูเฮงยักไหล่“ทหารที่สามารถรวมตัวกันในสถานที่เล็ก ๆ จะคาดหวังอะไรในตัวพวกเขาได้ ? พวกเขามีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเล็กน้อย และมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย พวกเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับทหารในกองทัพ แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน หากมีการต่อสู้จริง ๆ นี่ไม่ได้ช่วยเราได้บ้างหรือ”
“คุณหนูทำอะไรกับเขาขอรับ? ” บานซูไม่ได้สนใจกองทัพมากเกินไป เขามีความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับเฟิงหยูเฮงที่แทงแท่งหยกของหลานชาย และผลกระทบจะเป็นอะไร
เฟิงหยูเฮงยิ้มเยาะ“ไม่มีอะไรมาก เขายังมีชีวิตอยู่ แต่แท่งหยกของเขาไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป”
วังซวนและหวงซวนหัวเราะออกมาหากพวกนางไม่ได้อยู่ในช่วงกลางของการลักลอบเข้ามาเช่นนี้ พวกนางจะเริ่มตบมือจริง ๆ แต่บานซูมีความเห็นที่แตกต่างจากพวกเขา ในขณะที่เขากล่าวว่า “สำหรับเรื่องแบบนี้ การตัดเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้ว ครั้งต่อไปอย่าใช้วิธีโดยตรงเช่นนี้ขอรับ” เด็กผู้หญิงกำลังถอดกางเกงของผู้ชาย และเห็นอะไรแบบนั้น ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไรเขาก็รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม
“การใช้ใบมีดจะทำให้เลือดไหลมากเกินไปนอกจากนี้เป้าหมายจะใหญ่เกินไป ตัวอย่างเช่น เจ้ากำลังอุ้มเขาอยู่ หากใช้ใบมีด ร่างกายของเจ้าจะเต็มไปด้วยเลือด”
บานซูตัวสั่น“หยุดพูดเถิดขอรับ ยิ่งคุณหนูพูด ข้ายิ่งรู้สึกรังเกียจมากขึ้น แม้ไม่มีใบมีด ข้าก็สามารถใช้มือบิดมันได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด คุณหนูไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยตัวเอง หากสิ่งนั้นเกิดขึ้นอีกในอนาคตให้บอก ข้าจะไม่เดือดร้อนกับการจัดการมันด้วยตัวคุณหนูเองขอรับ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและรู้สึกว่าองครักษ์เงาผู้นี้ค่อนข้างวางใจได้
ที่พักในขณะนี้อาจได้รับการพิจารณาให้เป็นพื้นที่สำหรับพลเมืองในมณฑลจี่อันมีระยะทางเล็กน้อยจากคฤหาสน์ของผู้พิทักษ์ประจำมณฑล กลุ่มเดินอย่างระมัดระวังในถนน เมื่อเข้าใกล้ที่พักอาศัยที่ร่ำรวยขึ้น ทหารที่ลาดตระเวนก็มากขึ้น สามารถมองเห็นได้ แต่การซ่อนและหลีกเลี่ยงพวกเขาไม่ใช่ปัญหา
ระหว่างทางพวกเขาเห็นที่พักจำนวนมากสำหรับกองทหาร ทหารเหล่านี้กลายเป็นคนส่วนใหญ่ในมณฑลจี่อันไปแล้ว ล้อมรอบคฤหาสน์ของผู้พิทักษ์ประจำมณฑล คิดเป็นเกือบหนึ่งในสามของพื้นที่ทั้งหมดในมณฑล สำหรับร้านค้าที่ตระกูลเต็งดึงดูดพวกเขา ส่วนใหญ่ตั้งอยู่บนถนนที่พวกเขาผ่าน นอกจากนี้ยังมีบางคนที่ถูกดึงดูดให้สร้างที่พักในมณฑล และพวกเขาก็อยู่ไม่ไกลจากศูนย์กลาง ทำเลที่ตั้งของพวกเขาค่อนข้างดี และพวกเขาก็อยู่ไม่ห่างไกลจากที่หญิงสาวและครอบครัวของนางครอบครอง
เฟิงหยูเฮงคิดว่าคนจนในมณฑลควรเป็นคนที่อาศัยอยู่ในมณฑลพวกเขาอยู่ไกลและจะไม่มีใครจัดการพวกเขา สำหรับผู้อยู่อาศัยใหม่ แม้ว่าที่ดินจะถูกจัดเตรียมโดยมณฑลให้อยู่ฟรี เนื่องจากพวกเขามีความสามารถในการสร้างที่อยู่อาศัยของตัวเอง และบางส่วนของพวกเขาสร้างที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่ เป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขามีพื้นฐานทางการเงิน นอกจากจะได้รับความสนใจจากผู้พิทักษ์ประจำมณฑลแล้ว สถานที่ที่ได้รับจะดีกว่ามาก
นางไม่สามารถทนต่อความอยากรู้อยากเห็นที่นางรู้สึกได้ขณะที่พวกเขาอยู่ห่างออกไปเพียง 50 ก้าว เมื่อเห็นทางเข้า นางก็ให้ความสนใจในคฤหาสน์ที่ใหญ่กว่า ดังนั้นนางจึงจัดให้พวกเขาเข้าไปดูข้างใน
วังซวนและหวงซวนไม่มีการคัดค้านใดๆ อย่างไรก็ตามนี่เป็นภาระสำหรับบานซู เขายังคงแบกชายคนหนึ่งอยู่บนไหล่ของเขา แต่การแบกอีกจะไม่ยาก ในคืนนี้การมาถึงมณฑลจี่อันเพื่อเห็นสถานการณ์ของมณฑล พวกเขาเข้าไปในบ้านของคนธรรมดาสามัญแล้ว พวกเขาดูร้านค้าจากด้านนอก ตอนนี้ผ่านที่อยู่อาศัยที่ร่ำรวยเหล่านี้ ทั้งหมดไปด้านในเพื่อดูเป็นสิ่งที่พวกเขาควรจะทำ
กลุ่มเห็นด้วยและทะยานขึ้นสู่ลานพร้อมกับเฟิงหยูเฮงที่ด้านหน้า
ลานนั้นเงียบและไม่มีแม้แต่คนเฝ้าจากด้านนอกคฤหาสน์ดูงดงาม แต่หลังจากเข้าไปดูข้างใน พวกเขาพบว่าไม่มีอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว ใครจะรู้ว่ามันเป็นผลมาจากการสร้างที่อยู่อาศัยอย่างรีบเร่ง หรือหากเจ้าของชอบแบบเรียบง่ายแบบนี้ แต่ในบ้านหลังใหญ่แห่งนี้ นอกจากพื้นดินที่ปูด้วยอิฐมีอะไรอีกบ้าง พวกเขาไม่สามารถแม้กระทั่งใส่ใจที่จะปลูกต้นไม้ไม่กี่ต้น มันว่างเปล่าและทำให้ดูเหมือนบ้านร้าง
กลุ่มรู้สึกถึงการแบ่งส่วนที่สองและในที่สุดก็พบว่ามีคนอาศัยอยู่ในห้อง มันเป็นคู่รักวัยกลางคน พวกเขาเอนหลังบนเตียงขณะคุยกัน ผู้หญิงคนนั้นอ้วนแต่ดูเป็นคนอ่อนโยน อย่างไรก็ตามมีความทุกข์เล็กน้อยบนหน้าผากของนาง ในเวลานี้นางก็บ่นกับชายของนาง “ย้อนกลับไปเมื่อผู้พิทักษ์มณฑลเต็งชักชวนเราให้มาที่นี่ เขาบอกว่าดินแดนนี้จะเป็นของกำนัลสำหรับเรา และเราสามารถสร้างที่อยู่อาศัยของเราเองได้ เขายังกล่าวอีกว่ามณฑลจี่อันเป็นสวรรค์ และชีวิตของเราจะเจริญรุ่งเรืองหากเรามาที่นี่ แต่สามี เจ้าคิดว่าเราถูกหลอกหรือไม่ ? เมื่อมาถึงมณฑลจี่อัน เราไม่สามารถออกไปได้อีกต่อไป ข้าอยากไปเยี่ยมหยูโจวในระหว่างวันเพราะมันถึงเวลาซื้อของเข้าร้านค้า แต่ทหารไม่ยอมให้ข้าออกไปข้างนอก พวกเขากล่าวว่าหากมีสิ่งใดที่ข้าต้องการซื้อ ข้าสามารถซื้อจากภายในมณฑล ทุกสิ่งที่หยูโจวมี มณฑลจี่อันก็มีเช่นกัน แม้แต่การเก็บเงินจากร้านค้า ข้าต้องขออนุญาตจากผู้พิทักษ์ หลังจากได้รับอนุญาตข้าจะออกจากมณฑลได้ เพิ่งได้รับอนุญาตจะไม่เป็นไร แต่การซื้อสิ่งของในมณฑลแพงมาก แต่เดิมครอบครัวของเราพอจะมีเงินทองอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันกำลังหมดไปแล้ว ในอนาคตเราจะอยู่อย่างไรเจ้าค่ะ ? ”
“เฮ้อ! ” ชายคนนั้นก็ถอนหายใจด้วยสีหน้าเศร้าสลด
ผู้หญิงคนนั้นกังวลเล็กน้อยว่า“การถอนหายใจเป็นประเด็นอะไร คิดถึงบางสิ่ง ! ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า ย้อนกลับไปตอนนั้นเจ้าแค่อยากสนุกไปกับผลประโยชน์ราคาถูก และสัญญากับผู้พิทักษ์เต็งที่จะย้ายมาฝั่งนี้ ตอนนี้ครอบครัวของเราถูกกักบริเวณ แม้ว่าเราต้องการออกไป เราก็ทำไม่ได้ เราควรทำอย่างไรดี ? ”
ชายผู้นั้นตบข้างเตียงและในที่สุดก็บอกภรรยาของเขาว่า “มันจะเป็นประโยชน์เพียงเล็กน้อยได้อย่างไร ? ในอดีตข้ากลัวที่จะทำให้เจ้ากลัว ดังนั้นข้าจึงไม่ได้บอกเจ้า ในความเป็นจริง มันชัดเจนว่าเป็นเพียงตระกูลเต็งที่มุ่งไปที่ธุรกิจของเรา และต้องการที่จะยึดครองพวกมัน ข้าปฏิเสธพวกเขาสองสามครั้ง แต่มณฑลจี่อันมีกองทัพของตัวเอง เราจะเป็นฝ่ายตรงข้ามได้อย่างไร ธุรกิจถูกขโมยไป และผู้พิทักษ์ประจำมณฑลเต็งกล่าวว่าพวกมันไม่ได้ถูกพรากไปแต่อย่างใด ที่ดินผืนนี้ถูกใช้เพื่อแลกเปลี่ยน นอกจากนี้เขายังเรียกร้องให้มีการสร้างที่อยู่อาศัยเป็นที่อยู่อาศัยสองฝ่ายเพื่อฟื้นฟูมณฑลจี่อัน”
”อะไรนะ? ” ผู้หญิงคนนั้นตกใจมาก “ตระกูลเต็งขโมยธุรกิจของเรา ถ้าอย่างนั้นข้าจะได้รับเงินจากไหน ? มีเงินอะไรให้เก็บ ? นี่ไม่ใช่การปล้นหรือ ? ”
ชายคนนั้นปิดปากนางด้วยความกลัวอย่างรวดเร็ว“อย่าเสียงดัง เจ้าคิดว่าสถานที่แห่งนี้คือหยูโจวหรือ ? ผนังมีหู หากตระกูลเต็งได้ยินเรื่องนี้ ไม่ต้องพูดถึงธุรกิจของเรา แม้แต่ชีวิตของเราก็ไม่รอด ! ”
ผู้หญิงคนนั้นปิดหน้าและเริ่มร้องไห้นางรู้สึกหมดหนทางเท่าที่จะเป็นไปได้ที่จะรู้สึก
“เห้อ! ” ชายคนนั้นถอนหายใจอีกครั้ง และกล่าวว่า “อย่าร้องไห้ มันไม่ใช่แค่เรา ครอบครัวอื่นก็เช่นกัน ? ทุกคนที่ย้ายมาจากหยูโจวเพื่อสร้างบ้านของพวกเขามีธุรกิจ และพวกมันถูกรวบรวมโดยตระกูลเต็ง มิฉะนั้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับอะไรเลย ใครอยากจะย้ายมาที่นี่ นอกจากนี้พวกเขาหมายถึงอะไรที่ไม่ได้รับ ? ไม่มีการกระทำ ตอนนี้เราได้สร้างที่อยู่อาศัยแล้ว แต่ถ้าพวกเขาตัดสินใจที่จะเอาคืน มันจะถูกนำกลับไป แม้ว่าเราต้องการพูดด้วยเหตุผล แต่ก็ไม่มีที่ที่จะพูดได้”
ผู้หญิงรู้สึกหดหู่มากขึ้นจากการได้ยินสิ่งนี้นางกล่าวพร้อมกับน้ำตาด้วยความคิดเล็กน้อย “มันไม่ได้พูดว่ามณฑลจี่ถูกส่งมอบแล้วหรือ ? และได้รับมอบให้กับองค์หญิงจี่อัน แต่ทำไมองค์หญิงจี่อันถึงยังไม่มา ? ถ้านางมา สถานการณ์นี้จะดีขึ้นหรือไม่ อย่างน้อยที่สุดมันจะไม่เป็นเช่นเดียวกันกับตระกูลเต็งใช่หรือไม่ ? ”
ชายคนนั้นพยักหน้าและกล่าวว่า“ไม่ควรอยู่เหนือตระกูลเต็ง แม้ว่าเราจะอยู่ไกลจากเมืองหลวง แต่เราก็ยังสามารถได้ยินเล็กน้อยเกี่ยวกับองค์หญิงจี่อัน ข้าได้ยินมาว่าความสามารถทางการแพทย์ของนางนั้นโด่งดัง และนางได้สร้างร้านห้องโถงสมุนไพรขึ้นมา นางยังช่วยคนยากจนจำนวนมาก มีความเป็นไปได้ที่องค์หญิงจี่อันยุ่งเกี่ยวกับยา และสงครามของนางจนเกินไป และไม่สามารถเกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งนี้ได้ เฮ้อ”
ทั้งสองถอนหายใจนานความไม่แน่นอนของชีวิตของพวกเขาจะดำเนินต่อไป สำหรับกลุ่มของเฟิงหยูเฮงที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจ ปรากฎว่าพลเมืองที่อาศัยอยู่ที่นี่ถูกบังคับให้มา ไม่เพียงแต่พวกเขาจะถูกบังคับอย่างแน่นหนาในมณฑลจี่อันเท่านั้น แต่พวกเขาถูกบังคับให้สร้างที่อยู่อาศัยเหล่านี้เพื่อพัฒนามณฑล
นางลูบจมูกไม่ว่าจะมีการพูดอะไร ความลับที่ถูกจัดการโดยตระกูลเต็งด้วยวิธีนี้ได้ช่วยให้นางกังวลมากจากมุมมองการก่อสร้าง นางเป็นห่วงว่าด้านนี้จะเป็นดินแดนรกร้าง และนางจะต้องหาผู้คนเพื่อเริ่มวางแผนสำหรับสร้างมณฑล นางจะต้องหาคนมาสร้างตึก แต่ตอนนี้นางได้รับการแก้ไขปัญหานี้แล้ว แน่นอนว่านางจะต้องทำการชดใช้ในอนาคต แต่สิ่งนี้ขึ้นอยู่กับความเต็มในที่จะร่วมมือของผู้คน
เฟิงหยูเฮงได้รับความเข้าใจและกลุ่มก็เดินทางต่อไปยังคฤหาสน์ของผู้พิทักษ์การป้องกันคฤหาสน์ของผู้พิทักษ์ค่อนข้างแน่นหนา ใครจะรู้ว่ามันเป็นเช่นนี้เป็นปกติ แต่บานซูก็บอกพวกเขาหลังจากการสังเกตบางอย่าง “ที่ทางเข้าด้านหน้ามีองครักษ์เงาไม่น้อยกว่าสิบคน ยังไม่รวมที่อยู่ข้างใน”
หวงซวนรู้สึกกังวลเล็กน้อย“แล้วพวกเจ้าจะเข้าไปข้างใน ข้ากังวลว่าข้าจะเป็นตัวถ่วงพวกเจ้าไว้”
บานซูมองนางแล้วพยักหน้าอย่างร่วมมือกันมาก“ข้าคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดีมาก”
หวงซวนจ้องมองเขาอย่างดุดันแต่ไม่มีอะไรจะกล่าว พลังภายในของนางนั้นแย่ที่สุดในกลุ่ม แม้แต่เฟิงหยูเฮงผู้ซึ่งฝึกฝนมาเพียงไม่กี่ปีก็ยังดีกว่านาง อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับวังซวน ทักษะหวงซวนด้วยดาบก็ดีกว่า นี่เป็นเรื่องของแต่ละคนที่มีจุดแข็งของตัวเอง!
ทั้งสี่สร้างขึ้นสำหรับเป้าหมายที่มีขนาดใหญ่เกินไปเฟิงหยูเฮงตัดสินใจที่จะบอกวังซวนอย่างตรงไปตรงมา โดยมีเพียงนางและบานซูที่จะเข้าไปข้างใน บ่าวรับใช้สองคนไม่พูดอะไรเลย อย่างแรกนี่ไม่ใช่สถานที่ที่จะโต้แย้ง ประการที่สองพวกนางมีความเข้าใจถึงความสามารถของคุณหนูของพวกนาง ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขากังวลเกี่ยวกับคฤหาสน์ของผู้พิทักษ์ที่ต่ำต้อย
บ่าวรับใช้สองคนถูกทิ้งไว้ข้างนอกเพื่อเสริมกำลังขณะที่บานซูจ้องมองที่เฟิงหยูเฮงและถามว่า “แยกกันหรือเข้าไปด้วยกันขอรับ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างชั่วร้าย“แยกกัน เจ้าไปก่อน”
บานซูพยักหน้าร่างกายของเขาเริ่มพร่ามัวในขณะที่เขาหายตัวไปในพริบตา
เฟิงหยูเฮงกล่าวกับบ่าวรับใช้สองคนด้วยรอยยิ้ม“เจ้าสองคนหันกลับไป” เมื่อวังซวนและหวงซวนหันหลังกลับ นางไม่ได้ประวิงเวลาแม้ครู่เดียว ขณะที่นางพุ่งตรงไปยังมิติของนาง…