The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 755-756

ตอนที่ 755 คำวิงวอนของเฟิงหยูเฮงสำหรับการให้อภัย
ตอนที่755 คำวิงวอนของเฟิงหยูเฮงสำหรับการให้อภัย
พระสนมหลี่รู้สึกลืมไปเล็กน้อยนางลงเอยในกระโจมของฮ่องเต้ได้อย่างไร หุ่นตัวเล็ก ๆ นั้นอยู่ในมือของฮ่องเต้ได้อย่างไร ในปัจจุบันมันจบสิ้นแล้ว แต่นางเพิ่งสัญญากับเฟิงเฟินไดว่านางจะร่วมมือกับอีกฝ่าย สิ่งนี้ได้รับการพิจารณาในขณะนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือเรื่องราวของนางถูกเปิดเผยแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับบุตรชายของนาง ? เขาจะพัวพันกับเรื่องด้วยหรือไม่
พระสนมหลี่เต็มไปด้วยความกลัวและจ้องไปที่ฮ่องเต้นางเอ่ยว่า “ฝ่าบาท ข้าสับสนไปจริง ๆ! ฝ่าบาทต้องให้อภัยพระสนมผู้นี้ ฝ่าบาทต้องให้อภัยพระสนมผู้นี้เพคะ!”
“เราจะไม่ให้อภัย! ” ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็หยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาจากโต๊ะแล้วโยนลงที่หัวของพระสนมหลี่! สิ่งนี้ทำให้เกิดหลุมเลือดที่หัวของพระสนมหลี่ เลือดอาบหน้านางและนางร้องด้วยความเจ็บปวด “ข้าเกลียดเจ้ามากที่สุดสำหรับคาถาของเจ้า และเจ้าไม่เชื่อฟังข้า หญิงเลวเช่นนี้ ข้าจะให้อภัยเจ้าได้อย่างไร”
เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้กำลังจะระเบิดองค์ชายรองก็ปลอบใจเขาอย่างรวดเร็ว “เสด็จพ่อพระทัยเย็นก่อนพะยะค่ะ นอกจากเรื่องของคาถา ข้ายังคงต้องถามพระสนมหลี่เกี่ยวกับเรื่องของเฟยหยู ข้าอยากจะฟังจากปากนางพะยะค่ะ”
เมื่อคำเหล่านี้ออกมาพระสนมหลี่ก็ตะโกนว่า“นั่นไม่ใช่ ! ข้าไม่ต้องการทำร้ายเฟยหยู ข้าไม่ได้ทำร้ายเด็กคนนั้น ! ฝ่าบาท ข้าเฝ้าดูเฟยหยูเติบโตขึ้นมาและรักเขามาก ข้าจะไปทำร้ายเขาได้อย่างไร”
“พระสนมหลี่หมายความว่าเรื่องในป่านั้นไม่เกี่ยวข้องกับท่านหรือ? ” คำเหล่านี้ถูกถามโดยเฟิงหยูเฮง นางชัดเจนมากว่ามีเสือขาวตัวน้อยอยู่ภายใต้คำสั่งของพระสนมหลี่ นางแค่อยากจะเห็นว่าพระสนมหลี่จะพูดอะไร
เมื่อนางพูดสิ่งนี้พระสนมหลี่ก็รีบกล่าวว่า “มีส่วนเกี่ยวข้องกัน! ข้ายอมรับว่ามันเกี่ยวข้องกับข้า แต่ข้าแค่อยากจะเอาเสือขาวตัวน้อยออกไป และต้องการ… ต้องการทำให้องค์หญิงจี่อันตกใจ ฝ่าบาท ! ข้าไม่คิดว่าเสือจะทำร้ายคน ถ้าข้ารู้ว่ามันจะทำร้ายคน ข้าจะไม่กล้าแตะต้องมันแน่ ๆ เพคะ ! ”
คราวนี้ฮ่องเต้ก็ยิ่งโมโหมากขึ้นไม่เพียงแต่สาปแช่งเฟิงเฮง แต่พระสนมลี่ยังทำร้ายซวนเฟยหยู นั่นคือพระนัดดาที่ทรงโปรดปรานที่สุดของฮ่องเต้ ! เขาจ้องมองที่พระสนมด้วยความโกรธ และหัวใจของเขาก็สับสนมากว่าจะทำอะไร นางควรจะถูกฆ่าตายหรือไม่ ภายในจิตใจของเขาชื่นชอบความคิดในการฆ่านาง คนประเภทนี้ที่ถูกล้อมรอบจะทำให้เกิดความวุ่นวาย แต่พระสนมหลี่ได้ให้กำเนิดองค์ชายหก หากฆ่าพระสนมหลี่เช่นนี้ บางทีนั่นอาจสร้างปมบางอย่างในใจของเขา
ฮ่องเต้ก็สับสนมากอย่างไรก็ตามองค์ชายรองถามพระสนมหลี่ “เจ้าขโมยเสือขาวตัวน้อยขององค์หญิงจี่อันมาเพื่ออะไร ? เสือขาวตัวน้อยนั่นกระตุ้นเจ้าหรือไม่ หรือว่าองค์หญิงจี่อันกระตุ้นเจ้า ? ”
ในเวลานี้พระสนมหลี่ยังไม่มีความคิดใดๆ หรืออาจกล่าวได้ว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมานางไม่เคยมีความคิดมากมาย นางไม่ใช่คนที่มีนิสัยไม่ดี แต่นางใจอ่อนมากและถูกจูงจมูกได้ง่าย หากต้องการพูดถึงเฟิงหยูเฮงที่น่ากลัวและก่อให้เกิดความเดือดดาลของนาง สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่นางคิดขึ้นมาเอง แต่สิ่งเหล่านี้ถูกกล่าวถึงในระหว่างการรวมตัวกันของพระสนมที่ไม่สามารถพบฮ่องเต้ได้ พวกนางแต่ละคนเป็นคนโง่และพวกนางก็อิจฉาอย่างยิ่ง ถึงแม้พระสนมหลี่จะไม่เข้าสังคมและไม่ค่อยมีส่วนร่วมในการชุมนุมเหล่านี้ แต่นางก็สามารถได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้เล็กน้อย นางเริ่มพัฒนาความเกลียดชังต่อองค์ชายเก้าอย่างช้า ๆ นางพัฒนาความเกลียดชังเฟิงหยูเฮงมากขึ้น ผู้สนับสนุนเขาจากด้านหลัง ทั้งหมดนี้กลายเป็นว่านางได้ให้กำเนิดองค์ชายด้วย นางยังมีวิถีชีวิตที่เพียงพอในตำหนักใน นางหวังเพียงว่าจะมีวันหนึ่งที่นางสามารถเปลี่ยนชะตากรรมของนาง และเปลี่ยนความทุกข์ทรมาน 20 ปี
เมื่อเผชิญกับคำถามขององค์ชายรองพระสนมหลี่ก็พูดความจริง นางพูดถึงความขมขื่นที่นางต้องทนทุกข์ทรมานมานานกว่า 20 ปี และนางพูดถึงความรู้สึกที่ไม่ได้รับการฟื้นฟูตลอดสองปีที่ผ่านมาอันเนื่องมาจากการต่อสู้เพื่อครองบัลลังก์ คำต่อคำแม้ว่านางจะพูดเกี่ยวกับตัวเอง ความเกลียดชังของนางก็พุ่งตรงไปที่ฮ่องเต้
ฮ่องเต้เริ่มงงงวยจากการฟังแม้กระนั้นสิ่งนี้กินเวลาเพียงชั่วครู่ ขณะที่เขาฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว สำหรับเขา เขามีผู้หญิงมากเกินไปและเขาปล่อยปละละเลยเกินไป นอกจากพระสนมที่มีองค์ชายแล้ว ยังมีอีกมากมายที่เขาจำไม่ได้อีกแล้ว แต่เขาไม่ได้รู้สึกผิดต่อพวกนาง นี่คือเส้นทางที่ผู้หญิงจะเข้าไปในพระราชวัง แม้จะไม่มีพระชายาหยุนก็จะมีคนอื่น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คนใหม่จะถูกนำเข้ามาและคนเก่าจะถูกสับเปลี่ยน ก็จะมีบางคนที่ถูกกำจัด นับตั้งแต่ที่พวกนางเริ่มคิดถึงการเข้ามาในพระราชวัง ครอบครัวของพวกเขาได้อธิบายเส้นทางของพวกนางอย่างชัดเจนแล้ว เมื่อเข้าสู่พระราชวัง มันจะเหมือนกับถูกโยนลงไปในมหาสมุทร ถ้าเจ้าสามารถว่ายน้ำได้ก็ว่ายน้ำต่อไป แต่ถ้าเจ้าทำไม่ได้ก็คือจมน้ำตาย
พระสนมหลี่ยอมรับว่าจะขโมยเสือขาวตัวน้อยแต่ทำไมเสือขาวตัวน้อยกัดซวนเฟยหยู องค์ชายรองยังคงไตร่ตรองเรื่องนี้อยู่ มันคือเฟิงหยูเฮงที่ตอบคำถามเขาว่า “เสือขาวตัวน้อยนั้นสอดคล้องกับความรู้สึกของมนุษย์ พระสนมหลี่ให้ทหารองครักษ์ลงมือ และมันก็ไม่มีความสุขอย่างแน่นอน ทหารองครักษ์นั้นก็ต่อสู้กับมันและถูกเสือขาวตัวน้อยกัด ในขณะเดียวกันก็มันก็ดมกลิ่นที่มาจากร่างของฮ่องเต้ด้วย ไม่ว่าจะปรับแต่งอย่างไรกับความรู้สึกของมนุษย์มันยังคงเป็นสัตว์ร้าย และไม่สามารถคิดเหมือนมนุษย์ได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อมันถูกโยนลงไปในป่าและเฟยหยูก็ปรากฏตัวพร้อมกับกลิ่นเดียวกันจากทหารองครักษ์ เสือขาวตัวน้อยติดอยู่ในจิตใต้สำนึกที่ว่าเฟยหยูเป็นคนที่ลักพาตัวมันมา จากนั้นก็ไปกัดเขา”
สิ่งที่นางพูดนั้นสมเหตุสมผลพบเกราะชิ้นหนึ่งในปากเสือขาวตัวน้อยและกลิ่นนั้นปรากฏบนร่างของเฟยหยู ดูเหมือนว่ามันจะไม่โกหก ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าการคาดเดาของเฟิงหยูเฮงนั้นถูกต้อง
พระสนมหลี่ไม่ได้พูดอะไรอีกเลยและก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อไปดูเหมือนว่านางจะโทษตัวเองไม่น้อย เฟิงหยูเฮงคิดสักพักแล้วถามว่า “พระสนมหลี่บอกว่าทุกอย่างทำกับข้า แต่ทำไมรถม้าราชสำนักขององค์หญิงหวู่หยางถึงถูกทำลาย ? นางเป็นศัตรูของพระสนมหลี่หรือ ? ”
พระสนมหลี่ตกใจมาก“รถม้าของเทียนเก้อ เจ้าหมายถึงอะไร ? ”
ฮ่องเต้ยังมองเฟิงหยูเฮงด้วย“เจ้ากำลังพูดว่ารถม้าราชสำนักของเทียนเก้อนั้นเกิดจากความตั้งใจของใครบางคน”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ตรงบริเวณล้อซึ่งเชื่อมต่อกับแกนถูกตัดโดยคน มันไม่ใช่อุบัติเหตุ”
ฮ่องเต้จ้องมองพระสนมหลี่ทันทีแม้กระนั้นพระสนมหลีก็ส่ายหน้า ในขณะที่ส่ายหน้า นางกล่าวว่า “ไม่ เรื่องนั้นไม่เกี่ยวข้องกับข้าเลย ฝ่าบาท ทุกสิ่งที่พระสนมผู้นี้ได้ทำลงไป พระสนมผู้นี้ได้ยอมรับ แต่ไม่มีเหตุผลสำหรับพระสนมผู้นี้ที่จะทำลายรถม้าราชสำนักของเทียนเก้อ ! นางเป็นผู้หญิง และนางเป็นน้องสาวของเฟิงเอ๋อ ข้าจะ … พระสนมผู้นี้จะต้องการทำลายรถม้าของนางได้อย่างไร ! ”
ฮ่องเต้ไม่เชื่อนาง“เจ้าโกหก ! ”
พระสนมหลี่ยิ้มอย่างขมขื่น“โกหกหรือ ? ไม่ว่าด้วยวิธีใด พระสนมผู้นี้ก็จะต้องตาย อะไรคือความแตกต่างระหว่างความผิด 1 กระทงกับ 2 กระทง ถ้าข้าทำจริงๆ ข้าจะยอมรับ แต่ถ้าข้ายอมรับก็ผู้ร้ายตัวจริงจะไม่ถูกพบ ! ”
ฮ่องเต้นั้นมีสีหน้ามืดมนและไม่ได้พูดอะไรเลยอย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงก็กล่าวว่า “พระสนมหลี่เป็นคนที่เข้าถึงประเด็นหลักจริง ๆ อาเฮงชื่นชมสิ่งนั้น”
“หืม? ” ทุกคนเปล่งความสับสน และแม้แต่ฮ่องเต้ก็จ้องมองไปยังเฟิงหยูเฮง
เฟิงหยูเฮงยิ้มและกล่าวเบาๆ ว่า “แม้เมื่อต้องเผชิญกับปัญหาเกี่ยวพันถึงชีวิตและความตาย พระสนมก็ยังสามารถคิดหาผู้กระทำความผิดที่แท้จริงได้ หากไม่ยินยอมให้องค์หญิงหวู่หยางต้องเผชิญกับการปองร้ายอีกต่อไป นี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรค่าแก่การชื่นชมหรอกหรือ” หลังจากพูดอย่างนี้นางมองไปที่องค์ชายรอง และกล่าวต่อ “องค์ชายรอง เรื่องของเฟยหยูไม่ใช่ความผิดของพระสนมทั้งหมด หากมีความผิดก็ควรถูกตำหนิในเรื่องเสือขาวตัวน้อยที่อาเฮงนำมา”
“อาเฮงความหมายของเจ้าคือ…”
“เสด็จพ่อ”เฟิงหยูเฮงไม่ตอบคำถามขององค์ชายรอง นางถามฮ่องเต้ว่า “เสด็จพ่อวางแผนจะจัดการกับพระสนมหลี่อย่างไรเพคะ ? ”
ฮ่องเต้ยิ้มอย่างเย็นชาอย่างรวดเร็วและมองไปที่พระสนมหลี่ ราวกับว่าเขากำลังมองคนแปลกหน้า หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถ่มน้ำลายรดออกมาอย่างเงียบ ๆ ว่า “ประหารนาง”
พระสนมหลี่ทรุดตัวลงบนพื้นและไม่ได้กล่าวอะไรอีก
ฮ่องเต้สั่งการประหารชีวิตแล้วและจางหยวนก็กำลังจะเรียกให้กระบวนการเริ่มต้นขึ้น อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงหยุดเขาในเวลาที่เหมาะสม “ช้าก่อน” จากนั้นนางคุกเข่าที่ด้านข้างของพระสนมหลี่และกล่าวกับฮ่องเต้ “เสด็จพ่อ อาเฮงจะขออภัยโทษให้พระสนมหลี่เพคะ”
ไม่มีใครสามารถเข้าใจสิ่งที่นางต้องการทำรวมทั้งพระสนมหลี่และฮ่องเต้ไม่ได้พูดอะไร เขาแค่มองที่เฟิงหยูเฮงและรอให้นางกล่าวต่อไป และเฟิงหยูเฮงก็กล่าวทันทีว่า “นอกจากนี้พระสนมหลี่ไม่ต้องการทำร้ายใครจริง ๆ การขโมยเสือขาวตัวน้อยของอาเฮงเป็นเพียงการเตือน และนี่ไม่ใช่ปัญหามากนัก เรื่องของเฟยหยูก็เป็นอุบัติเหตุ ข้าหวังว่าพี่รองจะสงบลงได้ สำหรับเรื่องของคาถานั้น อาเฮงเป็นหมอ ข้าเชื่อในการรักษาอาการเจ็บป่วยและไม่เชื่อในสิ่งที่เหมือนคาถา”
“แค่นั้นหรือ? ” ฮ่องเต้ถามเฟิงหยูเฮง “ถ้าเป็นเช่นนั้นเราคงต้องฆ่านางเสียก่อน”
“นั่นไม่ใช่ทั้งหมดเจ้าค่ะ”เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “อาเฮงกำลังคิดว่าพระสนมหลี่ยังคงเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายหก เสด็จพ่ออาจไม่ได้ทำเพื่อพระสนม แต่ได้โปรดนึกถึงองค์ชายหกเพคะ ไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม… ควรปล่อยให้มารดาของเขามีชีวิตอยู่ต่อไป”
คำพูดของนางไม่ชัดเจนเกินไปในช่วงหลายปีแห่งการต่อสู้ องค์ชายก็พ่ายแพ้และมารดาที่เป็นพระสนมก็ยิ่งสูญหายไป แต่องค์ชายเหล่านั้นสมควรได้รับการลงโทษมากที่สุด แต่องค์ชายหกนั้นไร้เดียงสา ในท้ายที่สุดพระสนมหลี่เป็นเพียงพระสนมผู้โง่เขลา แน่นอนเฟิงหยูเฮงมีเหตุผลส่วนตัวของนางที่นางไม่ได้พูดถึง
“ลืมมันไปเถิด”หลังจากนั้นไม่นานฮ่องเต้กล่าวด้วยเสียงเหนื่อย “พระสนมหลี่จะถูกลดระดับให้เป็นท่านผู้หญิงและจะถูกย้ายไปที่ห้องโถงด้านข้างของตำหนักจิงซี เจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากตำหนักจิงซีแม้แต่ครึ่งก้าว” หลังจากพูดอย่างนี้ฮ่องเต้ก็ยืนขึ้นและเข้ากระโจมข้างในโดยไม่กลับออกมา
พระสนมหลี่ยังคงอยู่บนพื้นและยังไม่หายดีอย่างไรก็ตามนางได้ยินองค์ชายรองพูดว่า “ท่านผู้หญิงหลี่ลุกขึ้น เจ้าสามารถรอดพ้นจากความตายของเจ้าในวันนี้ได้ เจ้าต้องขอบคุณองค์หญิงจี่อัน ถ้าไม่ใช่เพราะนางขออภัยโทษแทนเจ้า องค์ชายผู้นี้คงไม่อยากได้ผลลัพธ์เช่นนี้แน่” หลังจากพูดอย่างนี้แล้วเขาก็พูดกับทหารองครักษ์ของเขา และผู้คนก็เดินไปข้างหน้าทันทีเพื่อพาท่านผู้หญิงหลี่และบ่าวรับใช้ของนางกลับไปที่กระโจมของตนเอง
พระสนมหลี่ซึ่งถูกลดระดับลงมาเป็นท่านผู้หญิงหลี่ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเฟิงหยูเฮงถึงช่วยชีวิตนางแม้ว่าพวกนางจะกลับไปที่กระโจมของนาง หากต้องการลดระดับให้เป็นท่านผู้หญิง นี่เป็นโทษที่เบาเกินไปสำหรับสิ่งที่นางทำ
บ่าวรับใช้กระทืบเท้าของนางและแนะนำอย่างขมขื่น“ท่านผู้หญิงยอมแพ้เถิดเจ้าค่ะ อย่าต่อต้านองค์หญิงจี่อันอีกเลย หากท่านต้องการค้นหาเสาหลักของการสนับสนุนองค์ชายหก องค์ชายเก้าเชื่อถือได้มากที่สุดเจ้าค่ะ ! ” บ่าวใช้พูดทีละคำ แต่ท่านผู้หญิงหลี่ไม่ตอบสนอง นางไม่พยักหน้าหรือส่ายหัว นางนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงงไม่พูดอะไรสักคำเดียว
กลับเข้ามาในกระโจมของฮ่องเต้ฮ่องเต้ถามเฟิงหยูเฮงว่า “นางใช้คาถาเพื่อพยายามทำร้ายเจ้า ทำไมเจ้าถึงปกป้องนาง ? ”
เฟิงหยูเฮงยิ้ม“เสด็จพ่อ ผู้ที่ได้รับการปกป้องไม่ใช่พระสนมหลี่เพคะ แต่เป็นองค์ชายหกและจิตใจที่แน่วแน่ของราชวงศ์ต้าชุนเพคะ”