The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 751-752

ตอนที่ 751 ชะตากรรมของฟูหยา
ตอนที่751 ชะตากรรมของฟูหยา
หยู่ซู่ยืนอยู่เฉยๆ กับคนสองคนที่นางนำมา บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้างท่านผู้หญิงหยวนดูเหมือนจะหวาดกลัวเล็กน้อย นางหยุดอยู่ในเส้นทางของนางซึ่งทำให้ท่านผู้หญิงหยวนรู้สึกไม่พึงพอใจเล็กน้อย “เจ้าเพียงแค่ต้องติดตามข้า เจ้ารออะไรอยู่”
บ่าวรับใช้ไม่กล้าพูดอะไรและทำตามอย่างเงียบๆ จนกระทั่งหยู่ซู่ร้องออกมาว่า “ท่านผู้หญิง ! ” หลังจากนี้นางมองไปที่ท่านผู้หญิงหยวนและกล่าวว่า “แม่นางฟูหยา”
ท่านผู้หญิงหยวนขมวดคิ้ว“เจ้าต้องเรียกนางว่าคุณหนูตระกูลเฟิง”
“โอ้คุณหนูตระกูลเฟิง” หยู่ซู่เปลี่ยนอย่างรวดเร็ว “มันเป็นความผิดของบ่าวรับใช้นี้ ข้าลืมกฎเจ้าค่ะ” หลังจากพูดแบบนี้นางพูดกับท่านผู้หญิงหยวน “ท่านผู้หญิง ทุกอย่างได้รับการจัดการเรียบร้อยแล้ว ช่องว่างถูกเปิดขึ้นในป่าแล้วเจ้าค่ะ การส่งคุณหนูตระกูลเฟิงออกไปปลอดภัยเจ้าค่ะ”
คนที่แต่งตัวเหมือนบ่าวรับใช้และตามหลังท่านผู้หญิงหยวนคือฟูหยาเมื่อได้ยินว่านางถูกส่งตัวไป นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ “พระสนม ท่านจะส่งข้าไปที่ไหน ? ท่านบอกว่าจะมีการจัดการที่แตกต่างสำหรับข้าที่นี่ไม่ใช่หรือ ? ทำไมข้าถึงถูกส่งไป ? ”
ท่านผู้หญิงหยวนบอกกับนางว่า“อย่าใจร้อน สิ่งต่าง ๆ ไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน ข้าวางแผนที่จะจัดให้เจ้ามาที่ลานล่าสัตว์และรอช่วงเวลาที่เหมาะสม ด้วยเรื่องใหญ่ที่เกิดขึ้นตอนกลางวัน บางทีเจ้าอาจยังสับสนว่าข้าถูกลดระดับจากพระสนมเป็นท่านผู้หญิง ข้าจะบอกเจ้าว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะเฟิงหยูเฮง ตราบใดที่นางยังมีชีวิตอยู่ พวกเราทุกคนจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่อย่างสงบสุข นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าต้องจากไปทันที”
ฟูหยาขมวดคิ้วของนางนางไม่เข้าใจ หยวนชูเป็นพระสนมในพระราชวัง นั่นคือการดำรงอยู่ที่แม้แต่องค์ชายก็ต้องเคารพ เฟิงหยูเฮงมีความสามารถมากเพียงใดที่จะสามารถเอาชนะพระสนมได้ ? นางสับสนและมองไปที่ท่านผู้หญิงหยวน หลังจากนั้นไม่นานนางก็ถามว่า “ข้าถูกส่งกลับมายังเมืองหลวงหรือไม่ ? ”
ท่านผู้หญิงหยวนส่ายหน้า“ไม่ เจ้าจะถูกส่งไปภาคใต้”
”อะไรนะ? ” ฟูหยาตกใจมาก “ข้าถูกส่งไปภาคใต้ ทำไม ? ทำไม… ทำไมต้องถูกส่งไปภาคใต้ ? ไม่ดี ไม่ดี ! ” นางปฏิเสธอย่างฉับพลันและส่ายหน้า “ข้าไปภาคใต้ไม่ได้ ครอบครัวของข้าอยู่ในเมืองหลวง นอกจากนี้ยังมีท่านแม่ของข้า ข้าจะทิ้งนางไว้ที่นี่เพื่อไปทางใต้ได้อย่างไร ท่านผู้หญิงหยวนกรุณาหาทางอื่น”
“คุณหนูฟูหยานี่คือสิ่งที่เจ้าไม่สามารถปฏิเสธได้” หยู่ซู่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าต้องจดจำตัวตนของเจ้าเอง แม้ว่าเราจะเรียกเจ้าว่าคุณหนูตระกูลเฟิง แต่ว่าเจ้าไม่ใช่เฟิงหยูเฮง และเจ้าไม่ใช่บุตรของตระกูลเฟิง ยิ่งกว่านั้นเจ้าไม่ใช่บุตรสาวของเหยาซื่อ ครอบครัวและมารดาที่เจ้าเรียกไม่ได้เกี่ยวข้องกับเจ้าทางสายเลือดแม้แต่น้อย เจ้าไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าเจ้านายและบ่าวรับใช้ เจ้าไม่มีอะไรมากไปกว่าบ่าวรับใช้ เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นบุตรสาวของเหยาซื่อ ต่อหน้าพระสนม เจ้าจะต้องการเจรจาเรื่องอะไรอีก ! ”
คำพูดที่ดุดันของหยู่ซู่สามารถทำให้ฟูหยาหวาดกลัวได้ขณะที่นางมองท่านผู้หญิงหยวนด้วยความงุนงง ในเวลานี้เองที่นางเข้าใจว่าท่านผู้หญิงหยวนผู้ใจดีและสุภาพต่อนางเสมอมาเป็นเพียงเรื่องโกหก นางกำลังขอสิ่งที่เป็นไปไม่ได้และนางก็เดินบนคมมีด หากนางสูญเสียรากฐานของนางแม้แต่ครั้งเดียว นางจะถูกตัดเป็นชิ้น ๆ อย่างง่ายดาย นางตกหลุมเหวลึกได้อย่างง่ายดาย ในความจริงนางได้เตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้ล่วงหน้า นางรู้ว่านางต้องระวังอย่างมากเมื่อต้องรับมือกับคนแบบนี้ แต่การเตรียมการของนางน้อยมากเกินไป ไม่ว่านางจะคำนวณและเตรียมการดีเพียงใด นางก็ไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของอีกฝ่ายได้ ตอนนี้นางกำลังจะถูกส่งไปภาคใต้และนางไม่มีทางหนีรอด ดังนั้นแทนที่จะปฏิเสธ มันจะดีกว่า…
“ข้าขอให้ท่านผู้หญิงหยวนทำอะไรบางอย่างก่อนที่ข้าจะส่งไปภาคใต้ได้หรือไม่ข้าขอถามท่านผู้หญิงหยวนได้หรือไม่เจ้าค่ะ” ในขณะที่นางล้มเลิกความคิดที่จะปฏิเสธ นางกล่าวอย่างเชื่อฟัง “ข้ารู้ว่าข้าไม่สามารถหนีไปไหนได้ และท่านได้จับข้ามาแล้วและจะไม่ยอมปล่อยให้ไปโดยไม่มีเหตุผลอื่น นอกจากใบหน้าของข้า เพียงแค่พูดโดยตรง ด้วยวิธีนี้ข้าจะสามารถเตรียมตัวเองได้”
ท่านผู้หญิงหยวนพยักหน้าและยกย่อง“แน่นอน เจ้าเป็นผู้หญิงที่ฉลาด ข้าเชื่อว่าด้วยการฝึกฝนเพิ่มเติม เจ้าจะไม่เลวร้ายไปกว่าเฟิงหยูเฮง” นางบอกกับฟูหยาว่า “การส่งเจ้าไปภาคใต้คือการให้เจ้าได้พบกับความสุข บุตรชายของข้าคือองค์ชายแปด เจ้าจะต้องแต่งงานกับเขา และนั่นคือชะตากรรมของเจ้า ตอนนี้พระองค์กำลังจะกลับมาที่เมืองหลวง หากเจ้าพบกันระหว่างทาง นั่นจะเป็นการดีที่สุด แต่ไม่ว่าเจ้าจะพบหรือไม่ เจ้าจำเป็นต้องตรงไปที่ภาคใต้ เมื่อไปถึงที่นั่น เพียงแค่ย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ภาคทิศใต้ในฐานะพระชายาเอกขององค์ชายแปด เจ้าจะยังคงเป็นบุตรสาวตระกูลเฟิงและเป็นบุตรสาวของเหยาซื่อ เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”
ฟูหยาสะดุ้งตกใจ“พระชายาเอกขององค์ชายแปดหรือ” นางคิดผิดหรือเปล่า? ท่านผู้หญิงหยวนเป็นบ้าไปแล้วหรือ ? นางได้รับตำแหน่งพระชายาเอกเช่นนั้นหรือ ? องค์ชายแปดจะเห็นด้วยหรือไม่ ?
ท่านผู้หญิงหยวนย่อมเข้าใจเป็นอย่างดีว่านางกำลังคิดอะไรอยู่นางจึงเริ่มอธิบายว่า “ไม่ต้องกังวล ข้ารู้จักบุตรชายของข้า เมื่อพระองค์ยังเด็ก เขาเชื่อฟังข้าเสมอ สำหรับฮ่องเต้ ถึงแม้ว่าข้าได้ตกลงหมั้นหมายกับตระกูลหลู่แล้ว นั่นคือการการแต่งงานที่จะเกิดขึ้นในช่วงปีใหม่ ยังมีเวลาอีก 2 เดือนหรือ ? สองเดือนนี้เพียงพอที่จะเห็นการเปลี่ยนแปลงมากมาย สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควรกังวล ตราบใดที่เจ้ามุ่งหน้าไปภาคใต้อย่างสงบพร้อมกับองครักษ์เงา ฟูหยา นับจากนี้ไปข้างหน้าความรุ่งเรืองและเกียรติยศของเจ้าจะยังคงเติบโต นอกจากนี้ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการแก้แค้นให้กับบิดาและมารดาของเจ้า แต่เจ้าต้องแก้แค้นเอากับเฟิงหยูเฮง เจ้าอยู่ในเมืองหลวงมานานแล้วและเจ้ารู้ว่ามันยากขนาดไหน นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าเปิดเส้นทางนี้ให้เจ้า”
คำพูดของท่านผู้หญิงหยวนส่งถึงจิตใจของฟูหยานางก็คิดตามและตัดสินใจว่านี่เป็นข้อตกลงที่ค่อนข้างดี นางรู้ว่าเป้าหมายสุดท้ายของท่านผู้หญิงหยวนคืออะไร องค์ชายแปดจะต้องขึ้นครองบัลลังก์และครองโลก นั่นคือความฝันของนาง สำหรับนางที่ปรากฏตัวในภาคใต้โดยใช้ตัวตนของคุณหนูตระกูลเฟิง มันจะต้องให้การสนับสนุนคลื่นลูกใหม่ขององค์ชายแปด ท้ายที่สุดความชื่นชมของตัวเฟิงหยูเฮงในพลเมืองในราชวงศ์ต้าชุนนั้นสูงมาก แต่…“ด้วยการที่ข้าจะไปท่านผู้หญิงเหยา เมื่อข้าไป นางจะยังยอมรับข้าอยู่หรือไม่ นอกจากนี้ยังมีตระกูลเฟิง นี่คือส่วนที่เชื่อมโยงกัน ถ้าท่านผู้หญิงต้องการทำสิ่งนี้อย่างถูกต้อง ท่านจะไม่สามารถส่งข้าไปคนเดียว”
ท่านผู้หญิงหยวนยิ้มและกล่าวกับนางว่า“ไม่ต้องห่วง เหยาซื่อกำลังเดินทางไปภาคใต้แล้ว สำหรับตระกูลเฟิงนั้น เฟิงจินหยวนไม่ได้มีที่ยืนอยู่ในบ้านตระกูลเฟิง บุตรสาวทั้งสองของเขาอยู่ที่ลานล่าสัตว์ เพื่อให้เขาไปได้ง่ายยิ่งขึ้น ไม่ต้องกังวล เมื่อเจ้าไปภาคใต้ เจ้าจะเห็นทุกคนที่เจ้าควรเห็น เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าจะต้องดูแลตัวของเจ้าในฐานะบุตรสาวของตระกูลเฟิง จงเชื่อฟังมารดาและบิดาของเจ้า และเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งอื่น”
เมื่อสิ่งต่างๆ มาถึงจุดนี้แล้ว ฟูหยาจะพูดยังไง ? นางพยักหน้า “ข้าจะไป”
ท่านผู้หญิงหยวนพยักหน้าให้กับบุคคลในชุดดำหลังหยู่ซู่หลังจากนี้ฟูหยาก็รู้สึกถึงการหมุนรอบโลก ในพริบตานางถูกวางบนไหล่ของชายชุดดำในขณะที่พวกเขาใช้พลังภายในเหาะออกจากป่า
ท่านผู้หญิงหยวนมองจนกระทั่งนางไม่สามารถมองเห็นร่างของพวกเขาได้อีกจากนั้นนางหันหลังกลับและเริ่มกลับมา ในขณะเดียวกันนางก็ถอนหายใจยาวโดยกล่าวด้วยความกลัวเล็กน้อย “โชคดีทีเดียวที่เหตุการณ์เกิดขึ้นกับเฟยหยูและมุ่งเป้าไปที่เฟิงหยูเฮง มิฉะนั้นแม้ว่าข้าต้องการส่งฟูหยาออกไป ข้าก็กลัวว่ามันจะไม่ง่ายเลย”
หยู่ซู่กล่าวอีกว่า“ใช่เจ้าค่ะ ดวงตาขององค์หญิงจี่อันนั้นจับจ้องอยู่ที่พระสนมหลี่ ข้ากลัวว่านางจะไม่สามารถเชื่อมโยงตัวเองกับพระสนม แต่แม่นางฟูหยาเข้ามาในพื้นที่พักแรมเป็นสิ่งที่อาจซ่อนไม่ได้ ข้าสงสัยว่าองค์หญิงจะสร้างปัญหาให้เราหรือไม่เจ้าค่ะ”
“แม้ว่านางจะทำแต่ก็ไม่มีอะไรที่นางสามารถทำได้” ท่านผู้หญิงหยวนกล่าวอย่างเย็นชา “องครักษ์เงาถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยโมเอ๋อ นอกจากนี้ยังมีสองสามคนที่รออยู่ข้างนอก คิดเกี่ยวกับมันทำให้การเดินทางที่ปลอดภัยควรจะดี ข้าเป็นกังวลมากเกี่ยวกับพี่สาว ข้ากลัวว่าสิ่งที่นางทำคือเพื่อประโยชน์ของข้า… ”
“ท่านผู้หญิง”หยู่ซู่อดไม่ได้ที่จะเตือนท่านผู้หญิงหยวนว่า “พระสนมหลี่เป็นพี่สาวของท่าน แต่บุคลิกของนางนั้นแตกต่าง นางไม่ได้เหมือนท่านเลยแม้แต่น้อย ด้วยเรื่องของคาถาที่มีความสำคัญเมื่อหลายปีก่อน นางอยู่อย่างโดดเดี่ยวในพระราชวัง ตอนนี้นางก็ทำสิ่งนี้ ใครจะรู้ว่ามันเหมาะกับท่านหรือไม่ นอกจากนี้ท่านแน่ใจหรือไม่ว่าสิ่งนี้ทำโดยพระสนมหลี่ ? ”
ท่านผู้หญิงหยวนโบกมือแล้วกล่าวอย่างช่วยไม่ได้“ไม่ว่านางจะอยู่ไกลแค่ไหน นางก็ยังเป็นพี่สาวของข้า เมื่อก่อนตอนที่ยังอยู่ที่บ้าน นางจะใช้เวลากับสิ่งเหล่านั้น ผู้หญิงที่ท่านพ่อพาเข้าบ้านยุ่งกับนางค่อนข้างน้อย เรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในพระราชวังมานานหลายปีแล้ว และนางเคยทำเมื่อครั้งก่อน คราวนี้มันน่าจะเป็นของนาง องครักษ์เงาของเราไม่ได้บอกเราเกี่ยวกับหุ่นตัวเล็ก ๆ ด้วยหรือ มันเหมือนกับที่นางเคยใช้มาก่อน พูดถึงองครักษ์เงาก็มียศของพวกเขาด้วย ! หากคนของเราต้องการตรวจสอบกระโจมของเฟิงหยูเฮง พวกเขาคงจะลำบากมาก ถ้าไม่ใช่เพราะนางส่งหุ่นตัวเล็กนั้นไปให้องค์ชายรอง บางทีเราอาจจะยังงมอยู่ในความมืด”
หยู่ซู่พยักหน้า“ใช่เจ้าค่ะ องค์หญิงจี่อันนั้นมอบมันให้องค์ชายรองเพื่อสอบสวน แทนที่จะนำไปมอบให้กับฮ่องเต้เพื่อสร้างปัญหา”
“นี่คือความเข้าใจของนางและความอดทนที่นางควรมีจะมีงานเลี้ยงใหญ่ในตอนกลางคืน จากเหตุการณ์ของซวนเฟยหยู ฮ่องเต้ไม่ได้สนใจในการเข้าร่วมอีกต่อไป หากนางนำเรื่องนี้ขึ้นมา ข้าคิดว่าลานล่าสัตว์ทั้งหมดจะถูกเรียกออกไป เราจะออกเดินทางไปเมืองหลวงอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เพียงจับตาดูฝั่งพระสนมหลี่ ตอนนี้ข้าถูกลดระดับเป็นท่านผู้หญิง ไม่มีอะไรต้องเกิดขึ้นกับพี่สาว” แม้ว่านางจะพูดอย่างนี้ หลังจากที่นางพูดจบ นางก็ถอนหายใจยาวออกไป “ฮะ พูดถึงแม้ว่าเจ้าจะจับตาดูนาง แล้วประเด็นจะเป็นอย่างไร ? ด้วยนิสัยของนาง…ก่อนที่นางจะถูกค้นพบ นางจะเปิดเผยสิ่งต่าง ๆ เพียงแค่มองนางในช่วงงานเลี้ยงก่อนหน้านี้ นางดูเหมือนจะตื่นตระหนก ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น ในที่สุดฮ่องเต้ก็กล่าวคำไม่กี่คำกับนาง และนางก็เริ่มสั่นด้วยความกลัว ลืมมันไปเถิด ทุกคนทำเพื่อตัวเอง ! ”
ทั้งสองพูดในขณะที่เดินออกจากป่าขณะที่พวกเขากำลังจะไปถึงชายป่า จู่ ๆ หยู่ซู่ก็ดึงท่านผู้หญิงหยวนกลับมาอย่างเงียบ ๆ และกล่าวว่า “ท่านผู้หญิง ดูนั่นเจ้าค่ะ มีคนยืนอยู่ที่ทางเข้าป่าใช่หรือไม่เจ้าคะ ? ”
เมื่อนางกล่าวอย่างนี้ท่านผู้หญิงก็รู้สึกตกใจ ดูอย่างระมัดระวังมากขึ้น ใช่ เป็นคน ! ที่ทางเข้าของป่ามีคนยืนอยู่ที่นั่นและดูเหมือนว่ามันเป็นผู้หญิง ใบหน้าของนางซีดเซียวและเสียงของนางสั่นเทา “นั่นอะไรน่ะ ? ”
หยู่ซู่ส่ายหน้า“ข้าก็ไม่รู้เช่นกันเจ้าค่ะ เมื่อเราเข้ามาในป่า ท่านผู้หญิงเห็นใครหรือไม่เจ้าคะ ? ”
“ไม่มีใครเลยแต่ข้าไม่สามารถควบคุมทุกสิ่งได้ เป็นไปได้ที่บางคนอาจเห็นข้า แต่แม้ว่าบางคนเห็นข้าออกจากงานเลี้ยง มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรมาก คนแบบไหนที่จะติดตามมาที่นี่เรื่อย ๆ ? เป็นแค่ผู้หญิงคนเดียว ความกล้าหาญของนางคือ… อ่า ! ” ทันใดนั้นนางก็กล่าวเสียงสั่น “เป็นไปได้หรือไม่ที่จะเป็น…นาง ? ”