The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 737-738

ตอนที่ 737 ของขวัญที่ไม่คาดคิด
ตอนที่737 ของขวัญที่ไม่คาดคิด
คราวนี้หวงซวนยืนอยู่ที่ทางเข้ากระโจมและถามว่า “เจ้ามาจากครอบครัวไหน ? เจ้ามาส่งอะไรให้คุณหนู ? ” ขณะที่นางพูด นางยกม่านขึ้นและอนุญาตให้คนเข้ามาข้างใน
คนที่มาเป็นบ่าวรับใช้ผู้ชายแต่เนื่องจากมีคนจำนวนมากที่มาที่ลานล่าสัตว์ จึงมีกฎที่ราชสำนักกำหนด ไม่ว่าจะเป็นบ่าวรับใช้ของพวกเขา พวกเขาจะต้องมีป้ายไม้ที่ห้อยลงมาจากเอวของพวกเขา ตัวอักษร “หลู่” เขียนอย่างชัดเจนบนป้ายประจำตัวของบ่าวรับใช้ ซึ่งทำให้หวงซวนมีความวิตกกังวลบางอย่าง บ่าวรับใช้ในตระกูลหลู่ทำอะไรในกระโจมของพวกเขา ไม่ใช่กรณีที่ตระกูลหลู่ไม่ถูกกับองค์หญิงหอกหรือ ?
เมื่อคำนึงถึงคำถามเหล่านี้เฟิงหยูเฮงไม่ได้พูด แต่วังซวนถาม “บ่าวรับใช้ของตระกูลหลู่ ? เจ้ามาที่นี่เพื่ออะไร ? ”
บ่าวรับใช้คนหนึ่งยื่นมือของเขาออกมาและมีเตาพกพาเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา นอกจากนี้ยังมีผ้าปิดมัน การปักก็เหมาะสมและสวยงามมาก เขาโค้งคำนับต่อเฟิงหยูเฮงแล้วตอบว่า “ข้ามาจากตระกูลหลู่ขอรับ ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายได้ให้ข้ามอบมันให้กับคุณหนูสาม แต่เมื่อคุณหนูสามเห็นมัน นางพูดทันทีว่าถ้านางใช้ สิ่งที่ดีมันจะเสียเปล่า และนางก็บอกให้ข้าเอามาให้องค์หญิงจี่อันขอรับ นางกล่าวว่านางหวังว่าองค์หญิงจะชอบและยอมรับความปรารถนาดีของนางขอรับ”
“คุณหนูสามตระกูลหลู่หรือ? หลู่หยานงั้นหรือ ? ” หวงซวนรู้สึกงงงวยและถามว่า “นางคิดอะไรอยู่ ? จะส่งอะไรให้คุณหนูของข้า ? ความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองเป็นอย่างไร ? ”
บ่าวรับใช้มีปัญหาและกล่าวว่า“ข้าอยุ่ข้างเสนาบดีฝ่ายซ้าย และยังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับคุณหนูสาม วันนี้มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ข้ามาเพื่อส่งมอบให้กับคุณหนูสาม สำหรับเหตุผลที่นางจะส่งเครื่องทำความร้อนนี้ บ่าวรับใช้นี้ไม่รู้และหวังว่าองค์หญิงจะไม่ปฏิเสธ ได้โปรดยอมรับเตาพกพานี้ แม้ว่าองค์หญิงจะไม่ชอบก็สามารถโยนมันทิ้งไปได้ แต่ถ้าข้านำมันกลับไปโดยดูจากอารมณ์คุณหนูสามและวิธีการที่เสนาบดีโปรดปรานนาง องค์หญิงได้โปรดสงสารข้าด้วยขอรับ ข้าขอร้ององค์หญิง”
บ่าวรับใช้พูดอย่างน่าสงสารมากหลังจากพูดจบ เขาคุกเข่าบนพื้นพร้อมกับมองว่า ‘ถ้าเจ้าไม่ยอมรับ ข้าจะไม่ลุกขึ้น’ นี่ทำให้ทุกคนรู้สึกหมดหนทาง
เฟิงหยูเฮงโบกมือ“ลืมไปเถิด เนื่องจากมีการนำมาแล้ว เราจะยอมรับ ข้าเห็นว่าเตาพกพาดูสวยงามมาก และมันก็ดูค่อนข้างดี”
เมื่อได้ยินว่าเฟิงหยูเฮงยอมรับหวงซวนก็รีบเดินไปข้างหน้าเพื่อรับมา บ่าวรับใช้คนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอีกมากก่อนเดินออกไป วังซวนรอบคอบและยกผ้าขึ้นเพื่อส่งบ่าวรับใช้ออกไป บ่าวรับใช้กล่าวอย่างสุภาพ “ขอบคุณมาก เจ้าดูแลคุณหนูของเจ้าต่อเถิด” จากนั้นเขาจึงหันหลังกลับจากไป
วังซวนยืนอยู่ตรงทางเข้าครู่หนึ่งจนกระทั่งนางเห็นหัวหน้าบ่าวรับใช้ในทิศทางของกระโจมตระกูลหลู่จากนั้นนางหันหลังกลับ และพูดกับทหารองครักษ์ทั้งสองที่ยืนอยู่ข้างนอก “ถ้ามีใครมาอีกก็ถามตะโกนด้วยเสียงดัง ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร เจ้าต้องส่งเสียงเพื่อให้เจ้านายข้างในรู้ว่ามีคนมา เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”
เนื่องจากทหารองครักษ์ทำงานในพระราชวังของฮ่องเต้พวกเขามักจะหยิ่งมาก พวกเขาดูถูกผู้มีอำนาจทั่วไปบางคนน้อยกว่าผู้หญิงในค่ายนี้ พวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการเฝ้ายามเท่านั้น เมื่อมาถึงการรายงานหรือสิ่งของในลักษณะนั้น พวกเขาจะไม่กังวลกับมัน แต่กระโจมที่ทั้งสองเฝ้าระวังนั้นแตกต่างกัน พวกเขาเข้าใจว่านี่เป็นกระโจมขององค์หญิง แม้ว่าพวกเขาจะหยิ่งมากแต่ก็ไม่สามารถปฏิบัติต่อคนผู้นี้อย่างเลวร้าย ยิ่งกว่านั้นการควบคุมของทหารองครักษ์ก็ถูกควบคุมโดยองค์ชายเจ็ด! เมื่อดูความสัมพันธ์ระหว่างองค์ชายเจ็ดและองค์ชายเก้า จะต้องไม่ทำให้องค์หญิงจี่อันขุ่นเคือง ดังนั้นพวกเขาจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็วและปฏิบัติตาม วังซวนไม่ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเลวร้าย
เมื่อนางกลับมาภายในกระโจมหวังซวนถือเตาพกพาขณะนั่งอยู่หน้าเฟิงหยูเฮงและตรวจสอบมัน ในขณะที่มองมันนางพูดว่า “การได้รับของขวัญไม่ใช่สัญญาณที่ดี คุณหนู ท่านคิดว่าคุณหนูตระกูลหลู่กำลังคิดอะไรอยู่ ? นางส่งสิ่งนี้มาทำไม ? ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหน้า“ข้าจะรู้ได้อย่างไร คนปกติจะไม่สามารถเข้าใจได้”
วังซวนก้าวไปข้างหน้าและรับเครื่องทำความร้อนจากหวงซวนนางยกฝาขึ้นและมองอย่างระมัดระวัง จากนั้นนางส่ายหัวด้วยความสับสน “ข้าไม่เห็นอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้”
หวงซวนกล่าวอีกว่า“ใช่เจ้าค่ะ ข้าจะตรวจดูอีกที ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่สำหรับคนแบบนั้นที่จะส่งบางสิ่งบางอย่างมา แม้ว่าเราจะไม่พบในทันที เราก็ไม่สามารถไว้ใจได้ เตาพกพาต้องใช้ถ่านเพื่ออุ่นเตา บางทีสิ่งต่าง ๆ จะแตกต่างกันเมื่อเติมถ่าน เราลองดูกันเจ้าค่ะ”
สิ่งที่หวงซวนพูดนั้นถูกต้องพวกนางเอาถ่านชิ้นเล็ก ๆ ออกจากเตาอั้งโล่ทันทีและวางไว้ในเตาพกพา หลังจากนั้นไม่นานเตาพกพาก็เริ่มทำงาน เฟิงหยูเฮงกล่าว “มันจะดีที่สุดถ้าไม่มีพิษหรือสิ่งใดเกิดขึ้นเมื่อถ่านไหม้ วังซวนจับตาดูคุณหนูสามตระกูลหลู่ แล้วเจ้าสองคนนั่งตรงทางเข้าได้หรือไม่ ? หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับเตาพกพานี้จะไม่มีใครสังเกตได้ ถ้าข้านำมันออกไปข้างนอกเพื่อทดสอบ ด้านนอกมีลมแรง มันจะไม่ได้ผล ต้องดำเนินการภายในกระโจม ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่น“ไม่เป็นไร เจ้าสามารถทดสอบได้ แม้ว่ามันจะมีอะไร มันจะไม่ฆ่าใครทันที มีโอกาสหนีได้”
วังซวนเห็นว่านางผ่อนคลายดังนั้นนางจึงถามว่า “คุณหนูหมายความว่าไม่มีปัญหากับเตาพกพานี้หรือเจ้าคะ”
นางหัวเราะ“มีปัญหาอะไรจะเกิดขึ้น? ถ้าหลู่หยานมาทำร้ายข้าอย่างเปิดเผย นั่นจะเป็นปัญหากับสมองของนาง แต่ควรทำการทดสอบใด ๆ ถ้าไม่ได้ส่งโดยหลู่หยานล่ะ ? บ่าวรับใช้คนนั้นพูดเพียงว่าเขามาจากตระกูลหลู่ นอกจากนี้เขายังมีเอกสารแสดงตัวจากตระกูลหลู่ และเราคิดว่าเขาเป็น แต่ใครจะรู้ว่าอาจจะถูกขโมยมาหรือไม่ ไปข้างหน้า และทดสอบ เราต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่ามันใช้ได้ดี”
หวงซวนอุ่นเตาพกพาเป็นระยะเวลานานจนถ่านกลายเป็นขี้เถ้าแต่ไม่เห็นอะไรเลย จากนั้นนางก็ไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับคำอธิบายแรกของเฟิงหยูเฮง “ดูเหมือนว่าหลู่หยานไม่ใช่คนโง่ และไม่ได้ทำอะไรเลยเจ้าค่ะ”
อย่างไรก็ตามวังซวนกลายเป็นคนที่ระมัดระวังมากขึ้นและยังไม่อนุญาตให้เฟิงหยูเฮงอยู่ใกล้เตาพกพา “พวกเราจะทดลองต่อไป เราจะทำตามที่บอกไว้ในตอนแรก และปล่อยให้มันดูสวย ไม่จำเป็นต้องไว้หน้านางและถือมันทุกวัน สิ่งนี้ดูดี แต่ถ้าคุณหนูชอบ มันดูเหมือนจะไม่พบอันที่ดีนี้ สิ่งนี้จะต้องไม่ถูกใช้อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงเห็นด้วยกับสิ่งที่นางพูดดังนั้นนางจึงไม่สืบเรื่องนี้ต่อไป นางดูวังซวนวางเตาพกพาบนเก้าอี้ และเสี่ยวไป๋ที่เดินไปรอบ ๆ บนพื้น ดึงเตาพกพาลงไปที่พื้นด้วยการปัดสองสามครั้ง และเริ่มหมุนไปรอบ ๆ ขณะถือมัน
ทุกคนเห็นว่ามันสามารถใช้เป็นของเล่นโดยเสี่ยวใบได้ดังนั้นพวกนางจึงรู้สึกว่ามันคุ้มค่ามาก
คืนนั้นทุกคนนอนหลับอย่างสงบสุขด้านนอกกระโจมมีทหารองครักษ์เท่านั้นที่เฝ้ายามเพื่อความปลอดภัยของค่าย สำหรับข่าวลือจากบรรดาฮูหยินและคุณหนูได้ยินเสียงสัตว์ป่าในตอนกลางคืน เฟิงหยูเฮงให้ความสนใจอย่างใกล้ชิด แต่ไม่ได้ยินอะไรเลย เรื่องนี้ทำให้หวงซวนและวังซวนหัวเราะเยาะนางซักพัก
ในช่วงเวลาที่ไม่ได้ทำอะไรเฟิงหยูเฮงคุ้นเคยกับการตื่นแต่เช้าเพื่อฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ พื้นที่ล่าสัตว์นี้อยู่ในภูเขาและอากาศดีมาก นางไม่ต้องการที่จะพลาดโอกาสนี้ ดังนั้นเมื่อท้องฟ้าสว่างขึ้น นางจึงรีบเรียกบ่าวรับใช้ของนางลุกขึ้นและล้างหน้า จากนั้นนางก็เปลี่ยนเป็นชุดฝึกซ้อมตามปกติของนางแล้วยกผ้ากระโจมออกไป
ทหารองครักษ์เห็นว่านางกำลังออกไปข้างนอกดังนั้นพวกเขาจึงถามว่านางต้องการให้พวกเขาตามไปป้องกันหรือไม่ ? อย่างไรก็ตามพวกเขาถูกทิ้งไว้ที่กระโจม วังซวนบอกพวกเขา “ดูแลกระโจม ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไป” หลังจากออกคำสั่งทั้งสามก็เริ่มวิ่งเยาะ ๆ เบา ๆ เพื่อทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น ไม่ช้าพวกนางเริ่มมุ่งหน้าไปยังเขตชานเมืองของพื้นที่ล่าสัตว์
พื้นที่ล่าสัตว์แห่งนี้ล้อมรอบด้วยภูเขาทั้งสามด้านมีทางเข้าเพียงทางเดียวก็ถูกเฝ้าดูโดยทหาร และทหารจำนวนมากเพื่อรับรองความปลอดภัยของฮ่องเต้ เฟิงหยูเฮงวิ่งไปที่เส้นทางเล็ก ๆ ที่นำไปสู่ยอดเขา เมื่อสัญญาณการอยู่อาศัยของมนุษย์เริ่มจางลงอากาศก็เริ่มดีขึ้น นอกจากนี้สภาพอากาศก็ค่อนข้างดีเช่นกันเมื่อมีแสงแดดส่องมา มันเป็นภาพที่น่าพอใจ นางตัดสินใจดึงแส้ออกมาและเริ่มฝึกด้วย นางต่อสู้กับหวงซวน และวังซวนเป็นครั้งคราว แม้กระนั้นมันก็ไม่สนุกเหมือนการต่อสู้กับซวนเทียนหมิง หลังจากผ่านไปสองสามรอบ นางก็หมดความสนใจและหยุดเช็ดเหงื่อ นางมองไปทางป่าอย่างไร้จุดหมาย สักพักก่อนที่จะงอมุมปากริมฝีปากของนางออกมาอย่างกะทันหัน และร้องออกมาว่า “ออกมา ! วิ่งกับองค์หญิงมานานแล้ว เจ้าคิดว่าจะซ่อนตัวจากใคร ? ”
ในเรื่องที่เกี่ยวกับคำพูดเหล่านี้หวงซวนและวังซวนไม่อยากรู้อยากเห็นเลยแม้แต่น้อย เป็นที่ชัดเจนว่าบ่าวรับใช้สองคนสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังตามหลังพวกนางและซ่อนตัวอยู่ในป่า เป็นเพียงว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีความเสี่ยงต่อเฟิงหยูเฮงอย่างแท้จริง ดังนั้นพวกนางจึงไม่ส่งเสียง ตอนนี้เฟิงหยูเฮงพูดเรื่องนี้แล้ว บ่าวรับใช้สองคนก็เริ่มหัวเราะตามที่หวงซวนกล่าวว่า “บางคนคิดว่าพวกเขาฉลาดมาก และไม่คิดว่าพวกเขามีกึ๋นหรือไม่”
หลังจากพูดอย่างนี้แล้วทั้งสามมองไปที่ป่ามันเป็นต้นไม้ที่หนามากและราวกับว่าทั้งสามสามารถมองผ่านมันได้ พวกนางมั่นใจมากว่าอีกคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ต้นนั้น
คนที่อยู่ข้างหลังต้นไม้ก็ออกมาโดยไม่ต้องสงสัยมันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคุณหนูสามตระกูลหลู่ หลู่หยาน
นางส่งเตาพกพามาเมื่อวันก่อนและตอนนี้นางกำลังติดตามพวกนาง หวงซวนมองหลู่หยานและไม่สามารถใส่ใจกับนางได้ นางแค่กลอกตา นางไม่ต้องการที่จะให้ความสนใจกับคนโง่และไม่เหมือนใคร
มันคือหลู่หยานที่พูดก่อนนางกล่าวกับเฟิงหยูเฮงด้วยรอยยิ้ม “องค์หญิงมีความสามารถในการได้ยิน มันเป็นความผิดของหลู่หยานที่พยายามจะอวดต่อหน้าเจ้านาย ศิลปะการต่อสู้ขององค์หญิงนั้นยอดเยี่ยมมาก ท่านรู้ได้อย่างไรว่ามีคนติดตามอยู่ข้างหลัง” ขณะที่นางพูด นางก้าวไปข้างหน้าและทักทายนางอย่างจริงจังมาก ก่อนกล่าวว่า “องค์หญิงโปรดอย่าเข้าใจผิด ถึงแม้ว่าหลู่หยานจะตามท่านมาที่นี่ แต่ข้าไม่ได้มีความตั้งใจอะไร ข้าแค่อยากมีโอกาสพูดคุยกับองค์หญิง ดังนั้นข้าจึงตามมาเจ้าค่ะ”
“โอ้? ” เฟิงหยูเฮงยิ้ม และกล่าวว่า “จริง ๆ คุณหนูตระกูลหลู่มีโอกาสที่ดี ข้าแต่งตัวในยามรุ่งสางและออกจากกระโจมของข้า ประจวบกับคุณหนูตระกูลหลู่ก็แต่งตัวและออกจากกระโจมพร้อมกัน หากเจ้าไม่ได้พบข้า คุณหนูตระกูลหลู่ตั้งใจจะไปไหนหรือ”
หลู่หยานได้เตรียมคำพูดไว้ล่วงหน้าอย่างชัดเจนและกล่าวด้วยรอยยิ้มทันที “ท่านพ่อมักจะบอกว่าอากาศในภูเขานั้นดีมากโดยเฉพาะในตอนเช้า ถ้าข้าตื่นแต่เช้าเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์สักหน่อย ข้าจะรู้สึกตื่นตัวอย่างมากในระหว่างวัน นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าตื่นแต่เช้า เป็นการสูดอากาศบริสุทธิ์ของภูเขา”
“ใช่”เฟิงหยูเฮงตอบเบา ๆ แล้วมองไปที่หลู่หยาน แต่นางไม่ได้พูดอะไรอีก
หลู่หยานรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยและกระแอมเบาๆ ในที่สุดนางก็ยกเหตุผลที่นางมา “องค์หญิง เหตุผลหลักที่หลู่หยานติดตามท่านในวันนี้คือ… เพื่อหารือเกี่ยวกับข้อตกลงกับท่าน”