The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 727-728

ตอนที่ 727 แผนการของเฟิงหยูเฮง
ตอนที่727 แผนการของเฟิงหยูเฮง
ทั้งสองปีนขึ้นไปบนรถม้าขณะที่หวงซวนและซวนเทียนฮั่วนั่งนอกรถม้า เฟิงหยูเฮงนั่งกอดเข่าและกล่าวช้า ๆ “ในเมื่อข้าตัดสินใจที่จะไม่เป็นบุตรสาวของเหยาซื่ออีกต่อไป นั่นหมายความว่าข้าไม่ได้เป็นหลานสาวของเหยาเซียนด้วย หากความสัมพันธ์เหล่านี้จะถูกตัดออกไป พวกเขาก็ควรจะถูกตัดทั้งหมด นอกจากนี้ยังมีตระกูลเฟิง… นับจากวันนี้เป็นต้นไปข้าเป็นเพียงองค์หญิงจี่อัน ครอบครัวหรือญาติไม่มีใครเกี่ยวข้องกับข้าทั้งนั้น พี่เจ็ด ท่านคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ? ” นางมองเขาด้วยรอยยิ้มที่ละเอียดอ่อน ราวกับว่านางกำลังพูดถึงสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
แต่ซวนเทียนฮั่วยังรู้สึกเจ็บอยู่ค่อนข้างมากและถามนางอย่างไม่รู้ตัว “เจ้าต้องทำถึงเพียงนี้เชียวหรือ ? เจ้าจำเป็นต้องรู้ว่าถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้เจ้าจะไม่มีญาติเลย แม้ว่าเราจะอยู่ใกล้กัน แต่เราไม่ได้เกี่ยวข้องกับเจ้าทางสายเลือด มันแตกต่างกันเล็กน้อย”
เฟิงหยูเฮงส่ายหัว“แต่ท่านพี่ก็เห็นสถานการณ์ปัจจุบันของเหยาซื่อ สาเหตุพื้นฐานที่สุดของมันคือนางเป็นมารดาของข้าและผูกพันธ์กับข้า หากไม่มียาเปลี่ยนวิญญาณ นางก็คงไม่กลายเป็นนางในตอนนี้ สถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันจะไม่ได้รับอนุญาตให้เกิดขึ้นซ้ำเป็นครั้งที่สอง ข้าจะไม่ยอมให้สถานการณ์นั้นเกิดขึ้นอีกแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมความสัมพันธ์เหล่านี้จึงต้องถูกตัดขาด”
“บางทีเจ้าอาจจะเป็นคนที่รักตัวเองน้อยเกินไป”ซวนเทียนหัวต้องการแนะนำให้นางระมัดระวัง แล้วสิ่งต่าง ๆ ก็จะดีเอง แต่สิ่งแบบนี้จะไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองได้ วิธีการของศัตรูจะต้องได้รับการปกป้อง พวกเขาสามารถเผชิญกับอันตรายที่มาถึง และพวกเขาจะไม่สามารถป้องกันตัวเองอย่างเต็มที่จากอันตราย ไม่เช่นนั้นเรื่องของเหยาซื่อจะไม่เกิดขึ้น “ลืมมันไปเถิด” ซวนเทียนฮั่วพยักหน้า “ข้ายอมรับสิ่งที่เจ้าพูดนั้นถูกต้อง เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ไม่มีใครรู้ว่าองค์หญิงจี่อันเป็นคนที่มีจิตใจดีมากที่สุด อาจดูก้าวร้าวแต่ได้รับการปกป้องจริง นับจากวันนี้เป็นต้นไปเจ้าจะไม่มีข้อกังวลใด ๆ อีกต่อไป”
“ใช่เจ้าค่ะ! ” ในที่สุดเฟิงหยูเฮงยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “เมื่อข้าทำได้ดี ข้าสามารถให้พวกเขาสนุกกับชีวิตสบาย ๆ กับข้า แต่เส้นทางที่ข้าวางแผนที่จะเดินออกจากที่นี่ยากขึ้น จะมีศัตรูมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อสถานการณ์ของราชวงศ์ต้าชุนเปลี่ยนไป ใครจะรู้ว่ามีการทดสอบอีกกี่ครั้ง เนื่องจากข้าตัดสินใจที่จะทำงานร่วมกับซวนเทียนหมิงในการพยายามปกป้องโลกนี้ ข้าจึงต้องปลีกตัวออกจากพวกเขา ข้าไม่สามารถมีโซ่ตรวนหรือจุดอ่อนได้ มิฉะนั้นเมื่อศัตรูจับจุดอ่อนของข้า มันจะยากสำหรับข้าที่จะกระทำ เมื่อเวลานั้นมาถึงคนที่ข้ารักไม่เพียงแต่จะได้รับบาดเจ็บเท่านั้น ซวนเทียนหมิงก็จะถูกลากเข้ามาด้วย โชคดีที่ตระกูลเหยาในปัจจุบันจะสามารถดำรงอยู่ได้อย่างมั่นคงในเมืองหลวงหากไม่มีข้า สำหรับตระกูลเฟิง คนเดียวที่ข้ากังวลคือเซียงหรู โชคดีที่นางมีองค์ชายสี่คอยดูแล ทำให้ข้าไม่ต้องเป็นกังวลอีกต่อไป”
เมื่อพวกเขากลับไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงวังซวนกลับสู่เมืองหลวงก่อนกำหนด เฟิงหยูเฮงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดมากเกินไป และนางก็กลับไปที่ห้องของนางเพื่อพักผ่อน หวงซวนเป็นคนที่เล่าให้วังซวนฟังว่าเกิดอะไรขึ้น มันทำให้วังซวนถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำอีก “คุณหนูคิดถึงเรื่องของเหยาซื่อที่โดนวางยาเปลี่ยนวิญญาณที่ทำให้จิตใจเปลี่ยนไป นี่ก็เป็นสิ่งที่ดี มันสะอาดมาก และการพลาดโอกาสน้อยจะไม่จำเป็นต้องระมัดระวังมากเกินไปในอนาคต”
เฟิงหยูเฮงกลับไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงแล้วกลับไปที่เรือนของเหยาซื่อ เหยาซื่อและเสี่ยวหยานั่งอยู่ในสนามขณะที่พวกเขากอดกันร้องไห้อย่างขมขื่น เสียงร้องของพวกนางทำให้บ่าวรับใช้ในลานไม่กล้าเข้าใกล้เพราะทุกคนอยู่ไกล
เสียงของเหยาซื่อเต็มไปด้วยการตำหนิตัวเองเพราะไม่สามารถดูแลเสี่ยวหยาได้นางบอกว่านางทิ้งบุตรสาวของนางลงเพราะนางไม่เคยสามารถให้ชีวิตที่ดีแก่นางได้ ตอนนี้ในที่สุดพวกนางก็สามารถกลับจากตะวันตกเฉียงเหนือได้ คนผู้นั้นสามารถขโมยตำแหน่งของเสี่ยวหยาได้ นางมองเสี่ยวหยาเป็นเฟิงหยูเฮงตัวจริง เมื่อนางเห็นมันบุตรสาวคนนี้ก็เหมือนกับเฟิงหยูเฮงในความทรงจำของนาง ความสงบและไม่มีความสามารถแปลก ๆ เหล่านั้น เมื่อพบปัญหา นางจะร้องไห้และนางจะถูกรังแกจากคนอื่น นี่คืออาเฮงที่นางจำได้ ไม่ใช่สัตว์ประหลาดผู้นั้นที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ขององค์หญิง นางจะทิ้งบุตรสาวไว้ที่นั่นนานแล้ว และยอมรับสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้อย่างไร
“อาเฮงเป็นเพราะข้าที่ทำให้เจ้าผิดหวัง ข้าควรสังเกตว่ามีอะไรบางอย่างว่าจะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว และพาเจ้ากลับไปที่เมืองหลวงในไม่ช้า” เหยาซื่อร้องไห้ขณะพูดกับเสี่ยวหยา “อย่าโทษข้า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าจะคอยปกป้องเจ้า และไม่ให้เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานแม้แต่น้อย”
เสี่ยวหยาร้องไห้แต่มีความสุข นางเจ็บปวดอย่างมากจากการถูกเฟิงหยูเฮงตี แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นมุมปากของนางโค้งงอขึ้นเล็กน้อยผ่านความขมขื่น นางกล่าวกับเหยาซื่อ “ท่านแม่ ข้าไม่ตำหนิท่านแม่ ท่านแม่ก็ถูกหลอกโดยคนนั้น และเป็นเหยื่อด้วยเช่นกัน ท่านแม่ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างในอดีตข้ากลับมาอยู่ข้างท่านแม่แล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไปเราจะไม่แยกจากกันอีกเจ้าค่ะ”
ทั้งสองกอดกันอีกครั้งและเริ่มร้องไห้หลังจากร้องไห้ไปครู่หนึ่ง เสี่ยวหยาสามารถยืนขึ้นและประคองเหยาซื่อกลับไปที่ห้องด้วยความช่วยเหลือของบ่าวรับใช้ จากนั้นนางถูกส่งกลับไปที่ห้องของนางโดยบ่าวรับใช้ ใน ทันใดที่นางนั่งลง น้ำตาก็หายจากความเจ็บปวด และนางก็เกือบหมดสติ
บ่าวรับใช้ถามนางว่า“คุณหนูต้องการให้ข้าเรียกหมอหรือไม่เจ้าค่ะ?” พวกเขาไม่กล้าเรียกนางว่าแม่นาง เหยาซื่อได้บอกพวกนางแล้วว่าพวกนางจะต้องเรียกเสี่ยวหยาว่าคุณหนู และพวกนางเห็นเสี่ยวหยาตีเทียนชิง พวกนางจะยังคงกล้าที่จะทำผิดพลาดในการเรียกนางได้อย่างไร ?
“ไม่ต้องเรียกหมอแค่ไปเอายามาให้ข้า” เสี่ยวหยาส่งบ่าวรับใช้ออกไปก่อนจะถอนหายใจยาว ๆ จากนั้นนางก็เงยหน้าขึ้น และเห็นบาดแผลเลือดที่ถูกแส้เฟิงหยูเฮงฟาด “เฟิงหยูเฮง ! ” นางกัดฟันและดูเหมือนจะตะโกนชื่อคนที่ร้ายกาจที่สุดในโลก นางเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของนางและเป็นคนที่นางต้องกำจัด “วันหนึ่งข้าจะทำให้เจ้าคุกเข่าและคำนับข้า สักวันข้าจะแก้แค้นให้กับทุก ๆ บาดแผลที่เจ้าตีข้า และทิ้งไว้บนร่างกายของเจ้า เฟิงหยูเฮง เจ้ารอข้า ! ”
เสี่ยวหยาดูเหมือนจะเห็นความหวังแล้วนางเล่าถึงผู้คนที่นางพบในระหว่างงานเลี้ยงโดยเฉพาะพระสนมหยวนชู ซึ่งที่ให้คำเชิญนาง…
การกระทำของเฟิงหยูเฮงในเรือนนั้นกระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็วแทบทุกคนรู้เกี่ยวกับมัน ท่านฮูหยินเหยาไม่ชอบองค์หญิงจี่อัน และนางเริ่มขัดแย้งกับองค์หญิงจี่อันมากขึ้นเรื่อย ๆ และมันก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ในที่สุดองค์หญิงจี่อันก็ไม่สามารถทนได้และตัดความสัมพันธ์กับนาง ยิ่งไปกว่านั้นคำพูดที่ว่าองค์หญิงจี่อันได้โบยแส้รอบ ๆ เรือน ตีบ่าวรับใช้และเหยาซื่อ นางยังเปิดเผยต่อสาธารณชนว่านางจะทำลายความสัมพันธ์ของนางในฐานะบุตรสาวของเหยาซื่อ นับจากวันนี้นางจะไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมีชีวิตอยู่หรือตาย
ในขณะเดียวกันตระกูลเหยาก็เคลื่อนไหวเช่นเดียวกันภายใต้การนำของเหยาเซียน ลูกชาย 3 คนของตระกูลเหยาและลูกสะใภ้ทั้งสามเข้าไปในคฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อัน
ตระกูลเหยาแสดงความดุร้ายมันเป็นเช่นนั้นหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในคฤหาสน์สู่คฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อันไม่ได้มีโอกาสใกล้ชิดขณะที่ผู้คนเริ่มก่อให้เกิดความปั่นป่วนในสนามหน้าบ้าน
ประการแรกคือเหยาเซียนที่โจมตีเฟิงหยูเฮงโดยกล่าวหานางว่าทอดทิ้งมารดาและกล่าวหาว่านางเป็นบุตรสาวที่ไม่จริงเอาจัง ไม่เพียงแต่นางจะไร้ความปราณี แต่นางยังใช้แส้ตีมารดาของนาง หัวใจของนางช่างเลวทรามจริง ๆ!
หลังจากการโจมตีของเหยาเซียนบุตรชายทั้งสามและลูกสะใภ้ของตระกูลเหยาเริ่มที่จะเลิกรักนาง ในขณะที่ทุกคนสามารถได้ยินเสียงของพวกเขาในถนน พลเมืองนับไม่ถ้วนวิ่งไปรวมตัวกันรอบ ๆ คฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อันเพื่อดู ผู้คนมากขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มมาถึงทีละน้อย ท้ายที่สุดเฟิงหยูเฮงรู้สึกว่านางทนไม่ไหวที่จะดำเนินการต่อ นางโกรธและชักแส้ออกมา และไล่ตระกูลเหยาออกจากคฤหาสน์ ประตูถูกปิดด้วย “ปัง” ผู้คนข้างนอกไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินสิ่งอื่นได้อีก
บ่ายวันนั้นตระกูลเหยาประกาศว่าพวกเขาตัดความสัมพันธ์กับเฟิงหยูเฮงนับจากนี้เป็นต้นไปเฟิงหยูเฮงจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเหยา ไม่ว่านางจะมีชีวิตอยู่หรือตาย ตระกูลเหยาจะไม่สนใจ ปัญหาที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้เป็นความรับผิดชอบของตระกูลเหยา
หลังจากการประกาศจากตระกูลเหยาบ้านของตระกูลเฟิงก็ไม่ได้ช้า แม้ว่าเฟิงจินหยวนไม่เคยเชื่อว่าเฟิงหยูเฮงเฆี่ยนตีเหยาซื่อ แต่บ้านของตระกูลเฟิงไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอีกต่อไป แต่มันคือเฟิงเฟินได เฟิงเฟินไดเกลียดเฟิงหยูเฮง เมื่อเห็นว่าทุกคนผลักไสเฟิงหยูเฮง นางก็เข้าร่วมและผลักดัน นี่คือบ้านของตระกูลเฟิงที่แสดงให้โลกเห็นว่าตระกูลเฟิงนั้นได้ตัดความสัมพันธ์กับเฟิงหยูเฮงด้วย นับจากนี้เป็นต้นไปเฟิงหยูเฮงเป็นเพียงองค์หญิงจี่อัน นางไม่ได้เป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ตระกูลเฟิงอีกต่อไป
เมื่อข่าวทั้งหมดนี้มาถึงคฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อันเฟิงหยูเฮง วังซวนและหวงซวนก็กำลังเล่นกับเสือขาวตัวน้อย ฉิงหยูเป็นคนนำข่าวชิ้นนี้มาจากด้านนอก หลังจากที่นางได้ยินสิ่งนี้ นางก็หัวเราะออกมาแล้วพูดกับบ่าวรับใช้ “ดูสิผลลัพธ์ที่ข้าคาดไว้ว่าจะเกิดขึ้นเร็วมาก”
วังซวนถอนหายใจขณะที่หวงซวนถามอย่างตรงไปตรงมาว่า“นางจะรู้สึกเสียใจบ้างหรือไม่ ? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณหนูจะไม่มีญาติทางสายเลือดอีกต่อไป”
“ข้าไม่เคยมีอะไรจะเริ่มต้นด้วยเลย”เฟิงหยูเฮงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “มีอะไรที่ต้องกลัว ข้าเป็นคนโดดเดี่ยวเสมอ ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ ไม่เคยมีคนใกล้ชิดอย่างแท้จริง ความจริงแล้วสถานการณ์ปัจจุบันดีกว่าตอนเริ่มต้นมาก อย่างน้อยข้าก็มีพวกเจ้า และข้ามีองค์ชายเก้าและพี่เจ็ด ไม่ต้องกังวล หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล”
หวงซวนพยักหน้าและไม่พูดอะไรเพิ่มเติม
อีกสองวันข้างหน้าคฤหาสน์ของตระกูลเหยาไม่สงบแม้ว่าซูซื่อจะยังคงดูผ่อนคลายมาก ๆ แม้จะต้องสาปแช่งบ้างเล็กน้อยในทิศทางของคฤหาสน์ขององค์หญิง เหยาจิงจุนและสามีของนางก็รู้ คนอื่นก็รู้ รวมทั้งเหยาเซียนพวกเขาทุกคนชัดเจนมาก ทุกคืนเมื่อซูซื่อไปล้างหน้า นางจะเรียกเฟิงหยูเฮง
นางเคยถามเหยาเซียนว่าทำไมพวกเขาถึงต้องแสดงอย่างเด็ดเดี่ยว? เหยาเซียนบอกนางว่านี่เป็นแผนการของเฟิงหยูเฮงในการปกป้องทุกคน หากพวกเขาไม่ทำสิ่งนี้ อนาคตของตระกูลเหยาอาจเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อห้าปีก่อน
ทุกวันนี้ซวนเทียนหมิงพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะอยู่ข้างๆ เฟิงหยูเฮง แม้ในเวลากลางคืนเขาจะอยู่ที่คฤหาสน์ขององค์หญิง ในช่วงเวลานี้เขาได้พบกับเหยาเซียนในพื้นที่อย่างลับ ๆ เมื่อซวนเทียนหมิงพบว่าตระกูลเหยาไม่ได้ตัดความสัมพันธ์กับเฟิงหยูเฮงจริง ๆ แค่เล่นละครของนาง เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในโลกนี้มีไม่มากที่เขากลัว แต่เขากลัวจริง ๆ ว่าเฟิงหยูเฮงจะโดดเดี่ยวอย่างแท้จริงและจะไม่สามารถจัดการกับมันได้
โชคดีที่ตระกูลเหยายังอยู่เคียงข้างนางสำหรับตระกูลเฟิง เขาไม่ได้กังวลอะไรเลยแม้แต่น้อย เฟิงหยูเฮงและตระกูลเฟิงไม่ได้สนิทกัน ไม่ว่าความสัมพันธ์จะถูกตัดหรือไม่ก็ตาม
หลังจากนั้นอีกสองวันพระราชโองการที่นำสถานะอันสูงส่งของเหยาซื่อก็มาถึงหลังจากนี้เจ้าเมืองซูจิงหยวนก็ประกาศผลการสอบสวนการต่อสู้ของหลู่เหยา และหลู่ปิง หลู่เหยาได้ดึงท่านฮูหยินซูลงไปในน้ำอย่างจงใจ ความผิดของการพยายามฆ่าได้ถูกตราไว้ นางยังใช้แมลงมีพิษจากภาคใต้เพื่อทำร้ายหลู่ปิงน้องสาวของนาง ความผิดที่ก่อขึ้นโดยเจตนาก่อให้เกิดอันตรายด้วย และคนที่ให้แมลงมีพิษแก่นางคือ…