The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 719-720

　　ตอนที่719 พลังแฟนในตำนาน
　　เฟิงเซียงหรูร้องไห้ออกมาชานชูที่ไม่กล้าถาม นางไม่กล้าแม้แต่จะปลอบนาง นางทำได้เพียงรอให้เฟิงเซียงหรูเหนื่อยจากการร้องไห้ หลังจากเฟิงเซียงหรูหยุดร้องไห้ นางก็ส่งผ้าเช็ดหน้าให้
　　อย่างไรก็ตามเฟิงเซียงหรูผลักผ้าออกไปแล้วยืนขึ้นโกรธกล่าวว่า“เปลี่ยนชุดให้ข้า ข้าจะไปตำหนักปิง ! ”
　　นางมุ่งหน้าไปยังตำหนักปิงด้วยตาที่แดงก่ำและบวมและท้องเต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อผ่านไปที่ลานด้านหน้า นางชนกับเฟิงเฟินไดที่เพิ่งกลับมา ทั้งสองชนกันเมื่อเดินสวนกัน เฟิงเซียงหรูก็เต็มไปด้วยความโกรธและชนเข้ากับนางด้วยแรงอีกเล็กน้อย ทำให้เฟิงเฟินไดเกือบจะล้มลง
　　“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? ” เฟิงเฟินไดตะโกนด้วยความโกรธ และเอื้อมมือออกไปเพื่อดึงเฟิงเซียงหรูซึ่งกำลังเดินไปที่ประตูด้านหลัง แต่นางเอื้อมมือออกไปช้าไปหน่อยเพราะเฟิงเซียงหรูรีบออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็วแล้วปีนขึ้นรถม้าที่รออยู่ข้างนอก “เจ้า…” เฟิงเฟินไดชี้ไปที่เฟิงเซียงหรูด้วยความสับสน และถามบ่าวรับใช้ของนางว่า “นางบ้าไปแล้วหรือ ? ”
　　ดงหยิงก็สับสนเช่นกันบอกเฟิงเฟินไดว่า“คุณหนูอาจไม่ทันเห็น แต่ดูเหมือนว่าคุณหนูสามร้องไห้ ดวงตาของนางแดงและใบหน้าของนางน่าเกลียดเล็กน้อย”
　　“ร้องไห้? หืมม ! ” เฟิงเฟินไดกล่าวอย่างเยือกเย็น “ตั้งแต่วัยเด็กจนถึงตอนนี้ มีวันที่นางไม่ร้องไห้ นางเป็นคนที่มีนิสัยอ่อนแอที่สุดในบ้าน นางจะทำอะไรได้นอกจากร้องไห้ ? ”
　　“ความสามารถของนางนั้นยอดเยี่ยมมาก”ดงหยิงกล่าวอย่างไม่เต็มใจซึ่งทำให้เฟิงเฟินไดตั้งคำถามกับนางทันที นางจึงบอกเฟิงเฟินไดว่า “คุณหนูคงไม่รู้ เมื่อคืนคุณหนูสามเมามากเจ้าค่ะ องค์ชายเก้าและองค์ชายเจ็ดพานางกลับมาส่ง และพวกเขาก็อยู่ในรถม้าขององค์ชายเก้า เมื่อมาถึงด้านหน้าทางเข้า องค์ชายเก้าไม่ได้ลงมาเจ้าค่ะ แต่องค์ชายเจ็ดเข้ามาส่งจนกระทั่งถึงเรือนของคุณหนูสาม นั่นไม่ใช่ความสามารถที่ยิ่งใหญ่หรอกหรือ ? ”
　　“อะไรนะ? ” เฟิงเฟินไดตกใจเป็นอย่างมาก “องค์ชายเจ็ดช่วยประคองนางเข้าห้องของนางด้วยตัวเอง ? ” นางเกือบจะกัดฟันของนางจนแตกออกจากกัน เฟิงเฟินไดไม่เข้าใจ “สิ่งที่เกิดขึ้นกับบุตรสาวของตระกูลเฟิง ทำไมพวกนางถึงตีสนิทกับองค์ชายได้ ? ” นางโยนคำสบประมาทเหล่านี้ออกไป แต่ลืมไปว่านางมีองค์ชายห้าอยู่เคียงข้างนางด้วย นอกจากนี้นางยังมีส่วนร่วม และนี่คือการมีส่วนร่วมที่จัดหาให้เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในบ้านของตระกูลเฟิง แต่เฟิงเฟินไดก็ไม่เข้าใจ “ทำไมพวกนางถึงเปลี่ยนจากการเป็นหงส์เพลิง ? เฟิงหยูเฮงเป็นอะไร แต่สิ่งที่ดีเกิดขึ้นกับเฟิงเซียงหรู ? ทำไมมันดีสำหรับนาง ไม่ดี ข้าไม่สามารถยอมรับได้ เฟิงเซียงหรูเป็นเพียงมด นางจะยุ่งกับองค์ชายเจ็ดได้อย่างไร ในอนาคตอันใกล้นางจะกลายเป็นเหมือนข้าได้อย่างไร ? ไม่ดี ไม่ดีอย่างแน่นอน ! ”
　　เฟิงเฟินไดบ้าไปแล้วในขณะที่นางกรีดร้องอย่างดุเดือดในสนามหน้าบ้านของตระกูลเฟิง ดงหยิงหวาดกลัวอย่างมาก ในขณะที่ไล่บ่าวรับใช้ที่รวมตัวกันเพื่อมองฉากนี้ นางปลอบโยนว่า “คุณหนู สงบสติอารมณ์ก่อนเจ้าค่ะ คุณหนูต้องใจเย็น ๆ ! ”
　　เฟิงเฟินไดสงบลงอย่างรวดเร็วแต่หลังจากใจสงบลง จิตใจของนางก็เริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว เมื่อเฟิงหยูเฮงเหยียบหัวของนาง มันก็เพียงพอแล้วที่นางจะเต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อเฟิงเซียงหรูจะกระทำสิ่งเดียวกัน นี่เป็นสิ่งที่นางทนไม่ได้ เฟิงเซียงหรูชอบองค์ชายเจ็ด จากนั้นนางไม่สามารถยอมให้สิ่งนี้กลายเป็นความจริงได้
　　“เรากำลังจะไป”เฟิงเฟินไดพูดเย้ยหยัน และพูดคำเหล่านี้ออกมา จากนั้นนางก็เริ่มมุ่งหน้าออกประตู
　　ดงหยิงไล่ตามนางและถามด้วยความสับสน “คุณหนูจะไปที่ไหนเจ้าค่ะ”
　　“ไปทำให้เฟิงเซียงหรูเป็นทุกข์”นางนำดงหยิงออกจากบ้านมุ่งไปที่บ้านของจาวเหลียน
　　วันนี้บ้านเหลียนมีชีวิตชีวามากงานเลี้ยงสำหรับเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงทำให้เฟิงจาวเหลียนกลายเป็นที่จดจำและเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงเพียงไม่กี่คนในเมืองหลวง และจากนอกเมืองหลวง ในเรื่องที่เกี่ยวกับสาวงามอันศักดิ์สิทธิ์นี้ซึ่งปรากฏขึ้นทันทีทันใด แม้แต่ผู้หญิงก็ไม่รู้สึกหึง พวกนางกลับรู้สึกสนิทสนมมากกว่าเดิม
　　ตั้งแต่งานเลี้ยงจัดขึ้นในพระราชวังผู้คนรู้สึกว่าบรรยากาศค่อนข้างเต็มไปดวยพิธีการ ดังนั้นจาวเหลียนจึงส่งเทียบเชิญและเรียกทุกคนมาที่บ้านของเขาเพื่อรวมตัวกัน แม้ว่าจะมีคนไม่มากเท่ากับงานเลี้ยง หลังจากนับจำนวนอย่างรวดเร็ว แต่ก็มี 20-30 คนที่มา
　　การมาถึงของเฟิงเฟินไดไม่ได้ทำให้เกิดความปั่นป่วนมากนักนอกจากยามเฝ้าประตูซึ่งพบว่ามันแปลกมากที่เฟิงเฟินไดจะมาด้วยตัวนางเอง นางมาโดยไม่ได้รับเทียบเชิญ ไม่มีใครมองนาง ผู้คนที่มาที่บ้านเหลียนได้มาหาจาวเหลียน ตราบใดที่จาวเหลียนปรากฏตัว ดวงตาของพวกนางจะไม่สนใจสิ่งอื่นใด
　　คิดดูแล้วมันค่อนข้างแปลกเห็นได้ชัดว่าทุกคนในปัจจุบันเป็นเด็กผู้หญิง ดังนั้นทำไมทุกคนมองความสวยของจาวเหลียนก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังมองหาผู้ชายอยู่ พวกนางไม่สามารถหยุดตัวเองจากการค้นหาอีกต่อไปเล็กน้อย มีแม้กระทั่งบางคนที่อยากจะดำน้ำไปข้างหน้า ? ในปัจจุบันมีหลายคนที่อยู่รอบ ๆ จาวเหลียนพูดคุย และหัวเราะอย่างไม่รู้จบ
　　เมื่อเฟิงเฟินไดมาถึงนางเห็นว่าจาวเหลียนอยู่ท่ามกลางฝูงชน และแขนของเขาพาดอยู่รอบคอของผู้หญิง มืออีกข้างของเขาห้อยลงมาจากไหล่ของผู้หญิงอีกคน เด็กผู้หญิงสองคนป้อนผลไม้เข้าปากของเขาเป็นครั้งคราว และจาวเหลียนก็กินอย่างมีความสุข เมื่อเวลาผ่านไปเขาจะยิ้มให้กับหญิงสาว ทำให้ฝูงชนปล่อยเสียงกรีดร้องโหยหวน
　　หากไม่ใช่สำหรับใบหน้าที่สวยงามสุดๆ นี่จะดูเหมือนเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นวายร้าย เฟิงเฟินไดไม่รู้ว่านางควรจะอธิบายคนนี้อย่างไร และนางก็มีความมั่นใจมากว่านางจะถูกโจมตีโดยผู้หญิงเหล่านี้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับกริยาท่าทางที่ไม่เหมาะสมของนาง ผู้หญิงเหล่านี้ก่อตั้งอาณาจักรและกษัตริย์ของพวกนางคือเฟิงจาวเหลียน ตราบใดที่จาวเหลียนมองพวกนาง พวกนางก็มีความสุขที่ได้ทำอะไร
　　ดงหยิงไม่สามารถช่วยได้แต่ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ “แม่นางเหลียนให้ยาบางอย่างกับพวกนางหรือเจ้าคะ ? ”
　　เฟิงเฟินไดส่ายหัว“นางต้องใช้ยาด้วยหรือ ? แค่นางยิ้มเล็กน้อย มันก็จะเอาชนะยาใด ๆ ที่มีอยู่ในโลก” หลังจากพูดจบนางก็สูดหายใจลึก ๆ และพยายามปรับอารมณ์ให้ดีที่สุด เฟิงเฟินไดรู้ว่าถ้าไม่ใช่เพื่อพบปะแม่นางเหลียนก่อนหน้านี้ และได้พบนางเป็นครั้งแรกในงานเลี้ยงด้วยชุดสีแดงที่สวยงาม บางทีหัวใจของนางก็อาจตกอยู่ภายใต้การควบคุมของอีกฝ่ายด้วยใช่หรือไม่ จริง ๆ แล้วถ้าใครสวยเกินไป มันก็น่ากลัวเกินไป
　　นางต้องการพูดกับจาวเหลียนเกี่ยวกับเรื่องของเฟิงเซียงหรูมันจะเป็นการดีที่สุดถ้านางสามารถทำให้เขารับความคิดมากขึ้นและขโมยองค์ชายเจ็ด นางไม่สามารถอนุญาตให้เฟิงเซียงหรูไปหาเขาได้ แต่เฟิงเฟินไดก็นั่งอยู่ในห้องโถงตั้งแต่เที่ยงจนถึงค่ำ เพียงแค่นั่งนางก็เหนื่อยและง่วงนอน อย่างไรก็ตามนางไม่มีโอกาสได้พูดกับจาวเหลียน ราวกับว่ามันเป็นฮ่องเต้ที่เลือกนางสนมของพระองค์ ผู้หญิงเหล่านั้นต่างก็พยายามที่จะเบียดเสียดกันประจบประแจงเขา มีบางคนที่แสดงสมบัติของพวกนางเพียงเกลียดที่พวกนางไม่สามารถนำสิ่งที่ดีที่สุดของพวกนางมามอบให้กับสาวงามนี้ แต่ใครจะรู้ว่ามีใครที่คิดว่าแม้ว่าจาวเหลียนจะมีความสุขก็ตาม มันคืออะไร มันเป็นเพียงเพราะรอยยิ้มเดียว ? แต่มีอะไรที่จะเห็นจากผู้หญิงคนหนึ่งยิ้มให้ผู้หญิงคนอื่น ? เฟิงเฟินไดไม่เข้าใจจริง ๆ ผู้หญิงเหล่านี้ถูกครอบงำหรือไม่ ?
　　ในที่สุดก่อนที่ท้องฟ้าจะมืดเจ้านายอีกคนของบ้านเหลียนก็ออกมา นางจำนางได้ มันเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นชื่อหลี่เฉิง น้องสาวของแม่นางเหลียน ใครจะไปรู้ว่านางพักอยู่ที่ไหนตลอดทั้งบ่ายเพราะผมของนางยุ่งเหยิงนิดหน่อย และเสื้อผ้าของนางก็ดูไม่ค่อยดีนัก ใบหน้าของนางสะอาดและไม่มีร่องรอยของเครื่องประทินผิวแม้แต่น้อย เมื่อมองดูเท้า นางไม่แม้แต่สวมรองเท้า
　　เมื่อหลี่เฉิงเข้ามาในห้องมีบ่าวรับใช้ 2 คนไล่ตามนาง แต่นางก็เดินเร็ว บ่าวรับใช้ไม่สามารถตามทัน เมื่อนางเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง ทุกคนก็หันมาสนใจนาง หลังจากนี้จาวเหลียนรู้สึกว่าบรรยากาศไม่ถูกต้อง ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นมา… “ใครปล่อยนางออกมา ? ข้าให้จับตาดูนางไว้ไม่ใช่หรือ ? ” รูปร่างหน้าตาของหลี่เฉิงทำให้เขารู้สึกว่าจิตใจพังทลาย แต่ไม่มีอะไรจริงที่เขาสามารถทำได้ เขาทำได้แค่สั่งบ่าวรับใช้ “พานางออกไปเร็วและดูแลนาง” หลังจากพูดนางหันไปหาผู้หญิงคนอื่น และกล่าวว่า “น้องสาวของข้า” ขณะพูดเขาชี้ไปที่หัวของเขา “มีปัญหาเล็กน้อยที่นี่ ไม่ต้องใส่ใจใด ๆ เลย”
　　แต่ทำไมหลี่เฉิงถึงยอมให้ตัวเองถูกพาตัวไปได้อย่างไรนางสะบัดตัวหลุดเป็นอิสระจากบ่าวรับใช้สองคนและสะดุดไปไม่กี่ก้าว จากนั้นนางก็มองไปรอบ ๆ ห้องที่เต็มไปด้วยหญิงสาว และความโกรธก็เริ่มลุกไหม้อยู่ภายในนาง นางชี้ไปที่จาวเหลียน “ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าให้คนขังข้า ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าไม่อนุญาตให้ข้าออกมาจากเรือนของข้า ปรากฏว่าเจ้ากำลังนั่งอยู่ที่นี่และทำสิ่งนี้ ! สามีที่รัก ข้าไม่เคยต่อต้านเจ้าที่จะมีอนุ ข้าให้นำน้องสาวอีกสองสามคนเข้ามาในบ้าน แต่เจ้าพูดอะไร เจ้าบอกว่าแค่ข้าก็พอแล้ว เจ้าไม่อยากมีเพิ่ม ถ้าอย่างนั้นสถานการณ์นี้ตอนนี้คืออะไร ? เจ้าต้องการทำอะไรกับข้า จะให้ข้าคิดอย่างไร ? ”
　　คำพูดของหลี่เฉิงทำให้ทุกคนงงงวยอย่างสมบูรณ์นอกจากเฟิงเฟินไดผู้รู้สถานการณ์น้อยกว่าคนอื่น ๆ ก็ไม่เข้าใจ ทำไมนางคนนี้ถึงเรียกแม่นางเหลียนว่าสามี ปัญหาในใจของนางทำให้นางไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงได้หรือ ?
　　จาวเหลียนเป็นทุกข์เช่นกันเขาบอกว่าการมีเพียงคนเดียวในบ้านนั้นก็เพียงพอแล้ว แน่นอนมันก็เพียงพอแล้ว หากมีอีกคนหนึ่ง เขาจะไม่รำคาญจนตายหรอกหรือ ? สำหรับเหตุผลที่เขาเรียกผู้หญิงจำนวนมากเข้ามาในบ้าน คนอื่นอาจไม่รู้ แต่เขาก็ไม่ชัดเจน ในระหว่างงานเลี้ยงเมื่อวานนี้เขาสังเกตว่าผู้หญิงเหล่านี้ไม่ว่าพวกนางจะมาจากเมืองหลวงหรือนอกเมืองหลวง พวกนางยังคงอยู่เว้นระยะห่างจากเฟิงหยูเฮง พวกนางไม่สนิทสนมหรือถูกทอดทิ้ง พวกนางไม่สนับสนุนหรือคัดค้านนาง แต่ในการสนทนาส่วนตัวพวกนางมีปฏิสัมพันธ์กันเล็กน้อย มีไม่กี่คนที่มาจากตระกูลของขุนนางในภาคใต้ เรื่องนี้ทำให้เขาอยากรู้อยากเห็นมาก
　　จาวเหลียนไม่ว่าจะพูดอะไรจะเกิดมาในราชวงศ์การหลอกลวงร่วมกันที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคยในวัยเด็ก คนเหล่านี้และตระกูลสามารถคาดเดาตำแหน่งของพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว นั่นเป็นเหตุผลที่เขารวบรวมคนเหล่านี้อย่างเร่งด่วนในบ้าน ด้วยการโต้ตอบและสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเล็กน้อย เขาได้ยินสิ่งต่าง ๆ มากมายที่ไม่ควรได้ยินจากผู้อื่น เขายังจำได้ว่าเขาถูกพากลับมาที่ราชวงศ์ต้าชุนโดยเฟิงหยูเฮง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาควรยืนอยู่ข้าง ๆ เฟิงหยูเฮง หากเขาสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ เขาจะทำเพื่อเฟิงหยูเฮง
　　การปรากฏตัวของหลี่เฉิงทำให้ฉากดูวุ่นวายเล็กน้อยโชคดีที่จาวเหลียนอธิบายหลี่เฉิงมีบางอย่างผิดปกติเมื่อหลี่เฉิงแต่งงานเมื่อไม่กี่ปีก่อน สิ่งนี้ทำให้อาการป่วยของนางกำเริบและนางมักจะพูดเรื่องไร้สาระ ผู้คนมองดูลักษณะที่ปรากฏของหลี่เฉิง และรู้สึกว่านี่เป็นลักษณะของคนที่ไม่ปกติ ดังนั้นพวกนางมองบ่าวรับใช้ที่ลากหลี่เฉิงออกไป และเรื่องก็มาถึงข้อสรุป
　　อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าจะมีคนที่มีแรงจูงใจของตัวเองที่จะเห็นสิ่งนี้และเริ่มรู้สึกสงสัยเมื่อพิจารณาอีกด้านหนึ่ง จาวเหลียนมีรูปร่างที่ดูกล้าหาญภายใต้ความงามนั้น แม้ว่าเขาจะดูเป็นผู้หญิง กลิ่นอายผู้ชายของเขาก็ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ จากการสังเกตเขาเช่นนี้ พวกนางพบว่าจาวเหลียนมีรูปร่างคอแตกต่างจากเด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ แม้ว่ามันจะแตกต่างจากลูกกระเดือกของผู้ชายคนอื่นมากเกินไป แต่มันก็ไม่ได้ดูเหมือนผู้หญิงที่ควร เมื่อคิดถึงเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วน พวกนางอดไม่ได้ที่จะตกใจ…
　　ในเวลานี้เฟิงเฟินไดหมดความอดทนนางนำดงหยิงและออกไป เรื่ององค์ชายเจ็ดจะถูกหยิบขึ้นมาวันอื่น ทั้งสองวิธีพวกนางอยู่ใกล้กัน พวกนางสามารถมาได้ตลอดเวลา ทำไมต้องรอ ?
　　เจ้านายและคนรับใช้ออกจากห้องจัดเลี้ยงและเตรียมพร้อมที่จะมุ่งหน้าไปที่สนามหน้าบ้าน เมื่อพวกนางกำลังจะออกจากประตู พวกนางรู้สึกว่าบ่าวรับใช้ที่เดินเข้าประตูนั้นพยายามหลีกเลี่ยงพวกนาง มีข้อสงสัยเกิดขึ้นในใจเมื่อนางขยับเข้ามาใกล้ แต่นางก็ตกใจมาก “ทำไมเจ้ามาที่นี่ ? ”