The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 715-716

ตอนที่715 เฟิงเซียงหรู, รู้จักองค์ชายสี่ดีจริงๆ
　　เมื่อเอ่ยถึงการหาคู่ครองคนแรกที่ซวนเทียนฮั่วคิดว่าเป็นบุตรสาวคนที่สามของตระกูลเฟิง เขาจึงโบกมือ “เป็นเรื่องที่ดีสำหรับข้าที่จะอยู่คนเดียว นอกจากนี้แม้ว่าน้องสามของเจ้าจะมา แต่ส่วนใหญ่นางก็จะก้มหัวลงและอยู่ด้านหลังใช่หรือไม่ ? ไม่มีความแตกต่างจากการที่ข้าเดินคนเดียว”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างชั่วร้าย“ทำไมเมื่อข้าจะจับคู่ พี่เจ็ดถึงคิดว่าเป็นเฟิงเซียงหรู ? เป็นไปได้หรือไม่ที่ท่านพี่จะโหยหาผู้หญิงคนนั้น ? ”
　　ซวนเทียนฮั่วยิ้มอย่างขมขื่นและถามซวนเทียนหมิง“นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในใจของผู้หญิงคนนี้ตลอดทั้งวันงั้นหรือ ? ”
　　ซวนเทียนหมิงรู้ได้อย่างไรว่าผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่เขาส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์และแบมือพื่อแสดงว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย
　　ซวนเทียนฮั่วก็พูดกับเฟิงหยูเฮงแล้วเท่านั้น“เหตุผลที่ข้าคิดว่าน้องสามของเจ้าคือเจ้าต้องการผลักนางมาอยู่ข้างข้า ประการที่สองข้ายังไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กผู้หญิง นอกจากเทียนเก้อ ข้าไม่สามารถนึกถึงคนอื่นได้”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มเยาะ“เทียนเก้อเป็นน้องสาวของพี่เจ็ด เราจะไม่นับ” จากนั้นนางก็คิดขึ้นมาว่า “ถ้าพี่เจ็ดไม่ชอบเซียงหรูก็มีทางเลือกอื่น”
　　ทั้งสองงงงวย“มีใครอยู่อีก ? ”
　　นางกล่าวว่า“เฟิงจาวเหลียน”
　　ซวนเทียนฮั่วพูดไม่ออก“ลืมไปเถิด ข้าจะไปกับเซียงหรู ! ”
　　ดังนั้นเฟิงหยูเฮงหัวเราะเสียงดังและบอกให้เป่ยจื่อไปที่บ้านของตระกูลเฟิงก่อนเพื่อรับเฟิงเซียงหรูขึ้นมา เป่ยจื่อเพิ่งได้ยินเสียงหัวเราะที่มาจากภายในรถม้าและเขาไม่รู้ว่าพวกเขาหัวเราะอะไร แต่มุมปากของเขาก็เริ่มขดตัวโดยที่เขาไม่สังเกต หวงซวนบอกเขาว่า “แม่นางเป่ยดีขึ้นมาก คุณหนูกล่าวว่านางจะเหมือนเดิมเมื่อก่อนปีใหม่” เป่ยจื่อยิ้มมากยิ่งขึ้น
　　รถม้าของราชสำนักมาถึงที่ทางเข้าบ้านของตระกูลเฟิงและหวงซวนกระโดดลงมาเพื่อเชิญเฟิงเซียงหรู หลังจากนั้นไม่นานเฟิงเฟินไดก็ออกมาจากข้างใน นางเปลี่ยนชุดที่นางใส่ตอนกลางวัน และตอนนี้นางสวมชุดสีชมพูยาว ๆ มันสวยงามมาก
　　ในคืนนี้อารมณ์ของเฟิงหยูเฮงดีมากนางเอนตัวออกจากหน้าต่างแล้วเห็นและตะโกนว่า “น้องสี่ เจ้าจะออกไปดูโคมไฟหรือ ? ชุดของเจ้าสวยมาก” หลังจากพูดแล้วนางก็มองลงไปอีกฝั่งหนึ่งของถนนว่า “รถม้าขององค์ชายห้ายังไม่มาเลย ทำไมเจ้าไม่รออีกซักหน่อย ? ”
　　เฟิงเฟินไดเห็นเฟิงหยูเฮงและอารมณ์ของนางก็ดิ่งลงทันที การควบคุมตนเองของนางก็แย่ลงเล็กน้อยขณะที่นางขมวดคิ้วและมองด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม นางคิดอยู่เสมอว่าเพราะนี่คือรถม้าขององค์ชายเก้า จึงเป็นการดีที่สุดที่จะไม่พูดมากจนเกินไปและต้องสูญเสีย แต่นางต่อต้านเฟิงหยูเฮงตั้งแต่ยังเด็กและมันก็กลายเป็นนิสัย ตอนนี้เฟิงหยูเฮงอยู่ตรงหน้านางและใช้ความคิดริเริ่มที่จะพูด นางจะยอมรับได้อย่างไรถ้านางไม่พูดสักสองสามคำ ? ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด องค์ชายเก้าจะหยิ่งแค่ไหน เขาก็ต้องไว้หน้าพี่ชายของเขาไม่ใช่หรือ ?
　　เมื่อคิดเช่นนี้เฟิงเฟินไดก็มีความกล้าพอสมควร ยกชุดของนาง นางใช้เวลาสองก้าวในทิศทางของเฟิงหยูเฮง และกล่าวด้วยความเป็นปฏิปักษ์ที่ยิ่งใหญ่ “พี่รองอารมณ์ดี มันคืออะไร เจ้าจะดูโคมไฟหรือ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ใช่ ข้ามารับเซียงหรู”
　　เมื่อได้ยินว่านางมารับเฟิงเซียงหรูเฟิงเฟินไดก็ยิ่งโมโหมากขึ้น พวกเขาทั้งสองเป็นน้องสาวที่เกิดมาต่างมารดา ดังนั้นทำไมเฟิงเซียงหรูจึงได้รับประโยชน์ทั้งหมด ในขณะที่นางไม่ได้อะไรเลย ?
　　“หืมม! ” เฟิงเฟินไดตะโกนอย่างเย็นชา “ตระกูลเหยากำลังทำพิธีศพในวันนี้ นั่นคือหลู่เหยาซึ่งถือเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้า แทนที่จะยืนเฝ้าศพ เจ้าไม่รู้สึกละอายกับการเดินเล่นตามท้องถนนบ้างหรือ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงไตร่ตรองสักครู่แล้วพยักหน้า“ถ้าเจ้าพูดแบบนั้น จริง ๆ แล้วมันไม่เหมาะสมเลยที่จะเดินไปตามถนนในวันนี้”
　　“ใช่แล้ว”เฟินไดกล่าวขณะที่มองนาง “งั้นเจ้าก็รีบกลับไปเร็ว”
　　“ได้”เฟิงหยูเฮงซื่อตรงมาก “ข้าควรกลับไปยืนเฝ้าศพ เช่นนั้นน้องสี่ควรรีบกลับไปที่ห้องของเจ้าอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนชุดที่แสดงออกถึงความสุขเหล่านี้ให้เป็นชุดไว้ทุกข์ ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่ หลังจากที่เจ้าเปลี่ยนชุดแล้ว เราจะไปที่คฤหาสน์เหยาด้วยกัน”
　　เฟิงเฟินไดงงงวย“ทำไมข้าต้องไป ? เจ้ามาจากตระกูลเหยา ข้าไม่ใช่ ! ”
　　“เจ้าพูดเหล่านี้ออกมาได้อย่างไร? ” ใบหน้าของเฟิงหยูเฮงดูดุดันและเริ่มตำหนินาง “เราทั้งคู่ต่างแซ่เฟิง เราทั้งคู่เป็นบุตรของตระกูลเฟิง ดูสิ ข้าเป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ ตามกฎของราชวงศ์ต้าชุน บุตรสาวของอนุในครอบครัวจะต้องนับถือบรรพบุรุษเดียวกันกับบุตรของฮูหยินใหญ่ ครอบครัวของมารดาจะต้องอาศัยบุตรของฮูหยินใหญ่ นั่นคือเหตุผลที่หลู่เหยาไม่ได้เป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องของข้า นางยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้าและเซียงหรูด้วย เจ้าอย่าทำตัวไม่สุภาพ กลับไปเปลี่ยนชุดเร็ว ในช่วงเวลาหนึ่งเมื่อองค์ชายห้ามาถึง เราก็สามารถพาพระองค์ไปไหว้ได้”
　　ด้วยคำพูดเหล่านี้เฟินไดจึงเหี่ยวแห้ง เฟิงหยูเฮงพูดถูก หากสิ่งต่าง ๆ ถูกวิเคราะห์อย่างแท้จริง นางควรจะไปกับเฟิงหยูเฮง ถ้าเฟิงหยูเฮงต้องยืนเฝ้าศพ นางก็จะได้รับผลกระทบและต้องยืนเฝ้าศพเช่นกัน ความผิดของใครที่เฟิงหยูเฮงเป็นบุตรของฮูหยินใหญ่ และนางเป็นบุตรของอนุ
　　การแบ่งระหว่างตำแหน่งทั้งสองทำให้เฟินไดกัดฟันของนางนางจะทำอย่างไร ฮันชิเสียชีวิตไปแล้ว ดังนั้นนางจึงไม่มีทางหวังว่าจะได้ตำแหน่งบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ในชีวิตนี้ นางอดไม่ได้ที่จะเกลียดกฎและนึกสาปแช่งราชวงศ์ต้าชุน ในใจของนางความคิดก็ปรากฏขึ้นทันที หากองค์ชายห้าสามารถเป็นฮ่องเต้ได้ เขาจะสามารถเปลี่ยนกฎแบบนี้ได้หรือไม่ ? ในเวลานั้นนางจะเป็นพระชายาเอกและจะกลายเป็นฮองเฮา นางจะเป็นมารดาของแผ่นดิน ใครจะกล้าดูถูกนาง ?
　　เมื่อนางคิดและมุมปากของนางก็เริ่มขดตัว คนทั้งหมดของนางเริ่มมีชีวิตชีวา
　　เฟิงหยูเฮงยังคงเอนตัวออกจากหน้าต่างและดูการเปลี่ยนแปลงบนสีหน้าของเฟินไดมันจะหนีจากดวงตาของนางได้อย่างไร นางแค่ไม่เข้าใจเด็กคนนี้ไร้เดียงสาจริงหรือ ความคิดที่สดใสของนางมาจากไหน ?
　　“ข้าได้ยินมาว่าแม้แต่คนของตระกูลหลู่ก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากมายและไม่ได้ไปยังคฤหาสน์เหยาดังนั้นเจ้าควรไปดูพลุ ! ” เฟินไดก็ยอมแพ้กับวิธีการก่อนหน้านี้ของนาง และเปลี่ยนแผนของนาง “การดูพลุนั้นดีมาก มีแค่ปีละครั้ง เจ้าควรมีความสุขกับตัวเองอย่างเหมาะสม” หลังจากพูดแล้วนางก็ยกชุดและมุ่งหน้าไปที่รถม้าที่มาช้า
　　เฟิงหยูเฮงลดม่านและแบมือเมื่อพูดกับคนที่อยู่ข้างใน“ผู้หญิงคนนั้นอยากจะเป็นฮองเฮามากที่สุด และวางข้าเป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ไว้ใต้ฝ่าเท้าของนางในขณะที่เปลี่ยนกฎของราชวงศ์ต้าชุน ฮ่า ๆ แค่ดูรูปลักษณ์ที่ร่าเริงของนาง ในฐานะพี่สาวของนาง ข้ารู้สึกอายเกินกว่าที่จะทำลายความฝันของนางต่อหน้านาง ท้ายที่สุดการมีความฝันเป็นสิ่งที่ดี ถ้าเป็นความจริงสักวันหนึ่ง ! ”
　　“เป็นไปได้หรือ? ” ซวนเทียนหมิงกล่าวด้วยความรังเกียจ “ใครจะรู้ว่าบุตรสาวของตระกูลเฟิงถูกสอนอะไรตั้งแต่วัยเด็ก ทำไมพวกเขาทั้งหมดต้องการเป็นฮองเฮา ? ”
　　ซวนเทียนฮั่วโกรธมาก“พวกนางคิดว่าตำแหน่งฮองเฮาเป็นเรื่องง่ายหรือไม่ ? หรือพวกนางรู้สึกว่าการเป็นฮองเฮานั้นสบายมาก ? การเป็นมารดาของแผ่นดินจะเป็นไปได้อย่างง่ายดายเพียงแค่พูดได้อย่างไร ภาระที่วางไว้บนไหล่นั้นไม่ใช่สิ่งที่ใคร ๆ สามารถจินตนาการได้”
　　ซวนเทียนหมิงหยุดเขาอย่างรวดเร็วจากการดำเนินการต่อ“อย่าเทน้ำเย็นราดศีรษะเด็กผู้หญิง เกิดอะไรขึ้นถ้านางกลัวและยอมแพ้ครึ่งทาง ชายชราก็จะบ้าไปแล้ว”
　　ซวนเทียนฮั่วตกตะลึงและในที่สุดก็รู้ว่าฮองเฮาราชวงศ์ต้าชุนในอนาคตน่าจะเป็นเฟิงหยูเฮง และเขาไม่สามารถพูดได้ว่านางควรจะมีความสุขหรือไม่ หลังจากคิดไปซักพัก เขาก็สงบลงแล้วเตือนนางว่า “ในอนาคตเมื่อเจ้าเข้าไปในพระราชวังและกลายเป็นฮองเฮา เจ้าจะไม่สามารถทำสิ่งต่าง ๆ ได้ตามที่เจ้าต้องการ”
　　เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว“ถ้าอย่างนั้นข้าจะไม่เข้ารับตำแหน่งเลย”
　　“เจ้ามีความคิดที่ลึกซึ้ง”ซวนเทียนหมิงกล่าวพร้อมกับซวนเทียนฮั่ว ซวนเทียนฮั่วก็แนะนำนางว่า “ทำได้เลย หากเจ้าไม่เข้ารับตำแหน่งฮองเฮา อาจไม่มีใครในราชวงศ์ต้าชุนที่สามารถทำได้”
　　ในขณะที่พวกเขาพูดกันเฟิงเซียงหรูก็มาถึงนอกรถ พวกเขาได้ยินนางพูดกับหวงซวน “โชคดีที่พี่รองมาถึงก่อนเวลา ถ้ามาช้า ข้ากลัวว่าข้าจะถูกซวนเทียนยี่ลากไป”
　　ได้ยินเสียงของหวงซวน“องค์ชายสี่ไม่สามารถออกจากพระราชวังได้ไม่ใช่หรือเจ้าคะ ? มันเป็นอะไรเพราะพระองค์เข้าไปในพระราชวังในตอนกลางวัน พระองค์ยังสามารถเดินเล่นตามถนนในตอนกลางคืนได้หรือเจ้าคะ ? ”
　　เฟิงเซียงหรูกล่าวว่า“ในความฝันของพระองค์ ถ้าพระองค์กล้าเดินไปตามถนน ลองดูว่าฮ่องเต้จะไม่หักขาของพระองค์หรือ แต่บุคคลนั้นสามารถดึงความคิดแปลก ๆ ออกมาได้ ใครจะรู้ถ้าพระองค์จะจบลงด้วยการจัดเทศกาลโคมไฟในตำหนักปิง”
　　ฟังคำพูดของคนนอกรถม้าซวนเทียนฮั่วรู้สึกตกใจเล็กน้อย เขาจ้องมองที่เฟิงหยูเฮง สายตาของเขาพูดชัดเจนว่า “นี่คือเฟิงเซียงหรู ? ”
　　นางพยักหน้าอันที่จริงนี่คือเฟิงเซียงหรู
　　ข้างนอกเป่ยจื่อได้ยกม่านขึ้นแล้วเชิญเฟิงเซียงหรูขึ้นรถม้าเฟิงเซียงหรูก้มศีรษะของนางและปีนเข้าไปในรถม้าขณะที่เรียกเฟิงหยูเฮง “พี่รอง” หลังจากนั้นนางกล่าวเสริมว่า “พี่เขยรอง”
　　ซวนเทียนหมิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ“อ้าว องค์ชายผู้นี้รู้สึกว่าเจ้าแต่งตัวค่อนข้างดี”
　　เฟิงเซียงหรูกล่าวทันที“องค์ชายสี่สอนข้าเจ้าค่ะ พระองค์บอกว่าฝ่าบาทจะมีความสุขอย่างแน่นอน” เด็กสาวที่ปีนขึ้นไปครึ่งทางมองขึ้นมา และขอให้เฟิงหยูเฮง “ถ้าพี่รองจะไปดูโคมไฟ ทำไมพี่รอง…”
　　ปึก!
　　มองขึ้นไปนางมองเห็นซวนเทียนฮั่วทันที เด็กหญิงตัวเล็กเสียสมดุลและหล่นลงบันได
　　เฟิงหยูเฮงทำหน้าตาไร้เดียงสา“เจ้าต้องระวังมากกว่านี้ ! ”
　　เฟิงเซียงหรูร้องนางต้องการที่จะระวังด้วย แต่… นางจ้องที่หวงซวนและกระซิบถามเบา ๆ ว่า “ทำไมเจ้าไม่บอกข้าก่อนหน้านี้ว่า… ”
　　หวงซวนรู้สึกผิด“ข้าต้องการทำให้คุณหนูสามดีใจเจ้าค่ะ ! ”
　　“ดีใจตรงไหนมันน่าประหลาดใจมากกว่า ! ” เฟิงเซียงหรูคร่ำครวญโดยไม่มีน้ำตา ก้นของนางเจ็บจากการตก ลักษณะนี้น่าเกลียดเท่าที่จะทำได้ มีรอยร้าวบนพื้นหรือไม่ ? นางคลานได้หรือไม่ ? นางไม่ต้องการเห็นองค์ชายเจ็ดเช่นนี้ ! น่าอับอายอะไรเช่นนี้ !
　　“ส่งมือมาให้ข้า”ทันใดนั้นเสียงที่ดังมาจากเบื้องบนลอยอย่างชัดเจน ทันทีหลังจากนี้มือที่สวยงามก็ปรากฏตัวต่อหน้านาง แขนเสื้อสีขาวปัดแก้มของนางทำให้แก้มของเฟิงเซียงหรูเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที แต่เสียงนั้นยังกล่าวต่อ “ส่งมือมาให้ข้า ข้าจะดึงเจ้าขึ้นมา”
　　นางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและเห็นคนเหมือนเทพเซียนเอนตัวและยืนอยู่นอกรถม้าของราชสำนัก พระจันทร์ขึ้น 15 ค่ำลอยอยู่บนท้องฟ้า ในช่วงเวลานั้นเฟิงเซียงหรูรู้สึกว่าถ้านางยื่นมือนางจริง ๆ นางคงดูหมิ่นเทพเซียนผู้นี้
　　นางลังเลและนั่งลงบนพื้นอย่างไรก็ตามในเวลานี้นางได้ยินรถม้าอีกคันวิ่งมาจากอีกฟากหนึ่งของถนน เฟิงหยูเฮงดึงซวนเทียนหมิงลงจากรถ นางจำรถม้าได้ทันทีเนื่องจากมีสัญลักษณ์ของตำหนักปิง
　　ถ้านางจำรถม้าของตำหนักปิงได้เฟิงเซียงหรูก็จำได้ดีกว่า เพียงแค่มองแวบเดียวมันก็เหมือนกับว่าผู้หญิงคนนั้นได้รับความตกใจอย่างมาก นางไม่ต้องกังวลว่าซวนเทียนฮั่วจะเป็นเทพเซียนหรือไม่ นางยื่นมือออกมาและซวนเทียนฮั่วดึงนางขึ้นไปที่รถม้าของราชสำนัก
　　เฟิงเซียงหรูไม่รอให้คนอื่นโบกมือให้นางนางก้มศีรษะลงนางนั่งรถม้า เมื่อนางนั่งอยู่ในรถม้า นางได้ยินบ่าวรับใช้จากตำหนักปิงส่งเสียงดัง “โปรดรอสักครู่ คุณหนูสามโปรดรอสักครู่ องค์ชายสี่ได้สร้างโคมไฟในตำหนักปิง และเชิญคุณหนูสามไปดูเจ้าค่ะ ! ”
　　ทุกคนต้องเผชิญกับปัญหาเฟิงเซียงหรู นางรู้จักองค์ชายสี่ดีจริง ๆ !