ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2302

ถึงแม้คนขับของเฉินจื๋อข่ายจะไม่ใช่คนมีเงิน แต่เฉินจื๋อข่ายได้พูดกำชับเขาไว้แล้ว ไม่ว่าจะต้องจ่ายเท่าไหร่ก็ต้องประมูลคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้ อย่าว่าแต่แปดล้านหยวน แม้แต่แปดสิบล้านหยวน ก็ยอมจ่ายเพื่อประมูลคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้
ดังนั้น เขาจึงไม่ยอมแพ้ ยกป้ายประมูลขึ้นมาและพูดทันที:”แปดล้านแปดแสนหยวน!”
แปดล้านแปดแสนหยวน เมื่อเทียบกับราคาเริ่มต้นประมูลที่แปดแสนแปดหมื่นหยวน มันเพิ่มขึ้นตั้งสิบเท่า
แต่การประมูลคฤหาสน์หลังนี้สำหรับพวกเขาสองคน มันเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น
ดูเหมือนตู้ไห่ชิงไม่อยากจะเพิ่มราคาขึ้นมาทีละนิดๆอีกแล้ว เธอยกป้ายประมูลและพูด:”สิบล้านหยวน”
ในห้องการประมูลเกิดเสียงวุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง
ในห้องส่วนตัวของงานประมูล เฉินจื๋อข่ายพูดข้างหูเย่เฉินทันที:”คุณชาย ดูเหมือนว่าคุณหนูรองของตระกูลตู้คนนี้จะต้องการคฤหาสน์หลังนี้มากๆ”
เย่เฉินพยักหน้าและถอนหายใจอย่างจำใจ:”ฉันไม่ค่อยเข้าใจความคิดของน้าคนนี้จริงๆ เธอกับพ่อของฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์จริงๆสักหน่อย ทำไมเธอถึงสนใจคฤหาสน์หลังนี้ล่ะ?”
เฉินจื๋อข่ายถอนหายใจและพูด:”พูดกันตามตรง ถึงแม้ฉันจะมีอายุมากกว่าคุณไม่กี่ปี แต่ความรักของตู้ไห่ชิงคนนี้ที่มีต่อพ่อของคุณ ฉันก็เคยได้ยินมาบ้าง และเธอก็รักพ่อของคุณมากๆ…”
เย่เฉินรับปาก งานประมูลที่ด้านนอก คนขับรถของเฉินจื๋อข่ายให้ราคาที่สิบสองล้านหยวนแล้ว
ในเวลานี้ ตู้ไห่ชิงก็ให้ราคาตามมาทันที และเธอก็เพิ่มราคาเป็นสิบห้าล้านหยวน
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และเอ่ยปากพูดกับเฉินจื๋อข่ายที่อยู่ข้างๆ:”ส่งข้อความวีแชทไปบอกคนขับรถของคุณ บอกเขาให้ราคาสามสิบล้านหยวนเลย!”
“ได้ครับ!”เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า และรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความทางวีแชททันที
หลังจากนั้น ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านนอกของงานประมูลก็ยกป้ายประมูลขึ้นมาทันที เขาให้ราคาที่มากกว่าตู้ไห่ชิงให้สิบห้าล้านหยวน เพิ่มขึ้นเท่าตัวเป็นสามสิบล้านหยวน
ทุกคนที่อยู่ในงานประมูลหายใจเข้าด้วยความตกใจทันที
คฤหาสน์ที่ราคาเริ่มต้นไม่ถึงหนึ่งล้านหยวน แต่ตอนนี้มันกลับมีราคาสูงถึงสามสิบล้านหยวน นี่เป็นงานประมูลของกรมบังคับคดีที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ตอนนี้ตู้ไห่ชิงรู้สึกตกใจมากๆ
เธอหันหน้ากลับไป มองชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ในมุมห้องที่กำลังแย่งคฤหาสน์หลังนี้กับเธอ เธอรู้สึกประหลาดใจมากๆ
“ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ ทำไมถึงให้ความสนใจมากๆกับคฤหาสน์หลังนี้ที่ฉันต้องการ”
“อันที่จริง ก่อนที่จะมาที่นี่ ฉันก็คิดแล้วจะได้เจอคู่แข่งในการประมูล”
“แต่ผู้ประมูลที่ฉันคิดไว้ ควรจะเป็นชายหนุ่มที่ฉันเจอที่คฤหาสน์หลังเก่าที่ฉางอิงเคยพักอาศัย”
“เพราะชายหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนฉางอิงมากๆ ถ้าฉันทายไม่ผิด เขาน่าจะเป็นลูกชายของฉางอิง”
“หลายวันมานี้ ฉันหาทุกวิถีทางเพื่อหาตัวเขา แต่ก็หาเบาะแสของเขาไม่เจอเลย”
“แต่ตอนนี้ ชายหนุ่มคนนั้นก็ไม่ได้ปรากฏตัวที่งานประมูล แต่ว่านอกจากเขาแล้ว ยังมีใครที่ต้องการคฤหาสน์หลังนี้มากๆอีก? ชายวัยกลางคนที่ให้ราคาสามสิบล้านคนนี้ เป็นใครกันแน่? หรือพูดอีกอย่างก็คือ ใครเป็นคนส่งเขามากันแน่?”
ในขณะที่ตู้ไห่ชิงกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่ พิธีกรงานประมูลก็พูดทันที:”สามสิบล้านครั้งที่หนึ่ง สามสิบล้านครั้งที่สอง ยังมีใครให้ราคามากกว่าสามสิบล้านไหม? ถ้าไม่มี งั้นก็สามสิบล้านครั้งที่…”
เขายังไม่ทันพูดจบ ตู้ไห่ชิงก็ได้สติคืนมา และรีบพูดทันที:”ห้าสิบล้าน! ฉันให้ราคาห้าสิบล้าน!”
“คือ…”พิธีกรประมูลรู้สึกเหลือเชื่อมากๆ พูดตะกุกตะกัก:”ห้าสิบล้านครั้งที่หนึ่ง…”
คนขับรถของเฉินจื๋อข่ายรู้สึกประหม่าเล็กน้อยทันที
ถึงแม้เงินที่จ่ายจะไม่ใช่เงินของเขา แต่เขารู้สึกว่าเงินที่จ่ายไปไม่คุ้มกับสิ่งของที่ได้รับ
ดังนั้น เขารีบส่งข้อความทางวีแชทให้เฉินจื๋อข่ายทันที:”เถ้าแก่ ยังต้องเพิ่มเงินอีกไหม?”
เฉินจื๋อข่ายรีบตอบกลับทันที:”เพิ่มอีกห้าล้านหยวน!”
ดังนั้น คนขับรถก็รีบยกป้ายประมูลอีกครั้งและพูด:”ฉันให้ห้าสิบห้าล้านหยวน!”
เย่เฉินมองดูตู้ไห่ชิงที่อยู่ข้างๆซูจือหยูผ่านกระจก ถอนหายใจเบาๆ และพูดกับเฉินจื๋อข่าย:”เหล่าเฉิน ถ้าคุณหนูรองของตระกูลตู้ยังเพิ่มเงินอีก คุณก็บอกให้คนขับยอมแพ้การประมูลครั้งนี้”
เฉินจื๋อข่ายถามด้วยความตกตะลึง:”คุณชาย คุณจะยอมแพ้เหรอ?!”
เมื่อพูดจบ เขาก็รีบพูดเสริมทันที:”คุณชาย! อย่าว่าแต่เงินแค่ห้าสิบห้าล้านหยวนเลย ถึงแม้ราคาของมันจะสูงถึงห้าร้อยห้าสิบล้านหยวน เงินแค่นี้สำหรับพวกเรามันเป็นแค่เงินเล็กน้อยมากๆ!”
เย่เฉินส่ายหัวเบาๆและถอนหายใจ:”เห้อ ช่างเถอะ มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงิน เพราะฉันอยากให้คุณน้าคนนี้สมปรารถนาในสิ่งที่เธอต้องการ!”