ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1500 หว่านเมล็ดสาหร่ายทะเล

เรือฮาวิซทแล่นอย่างมั่นคงเข้าเทียบแถวท่าเรือฟาร์มปลาต้าฉินสอง ต่อมาก็ต้องเทียบเข้าท่า นี่เป็นเรื่องที่ง่ายมากที่ฟาร์มปลาต้าฉิน แค่หยุดเรือก็พอ
แต่ฉินสือโอวมองดูท่าเรือผุพังแล้วก็ไม่มีความมั่นใจจริงๆ ดังนั้นเขาเลยให้ชาร์คปล่อยสมอก่อน แล้วให้เอาเรือชูชีพลงและขึ้นบก จากนั้นเรือฮาวิซทค่อยเทียบที่ท่า
ชาร์คถามอย่างงุนงง “ทำไมครับ บอส?”
ฉินสือโอวอธิบายว่า “นายดูสิ ท่าเรือนี้อันตรายขนาดไหน เกิดเรือเทียบเข้าไปแล้วถล่มลงมาจะทำอย่างไร? ฉันลงไปเลี่ยงอันตรายก่อน”
ชาร์คพูดแบบไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “อย่าห่วงเลยบอส พวกเราก็อยู่บนเรือหมดไม่ใช่เหรอ? ปลอดภัยดีมาก”
ฉินสือโอวส่ายหน้าอย่างเคร่งเครียด “ไม่ได้ ฉันเสี่ยงไม่ได้ เมียฉันสวยกว่าใคร พ่อแม่ฉันอายุตั้งหกสิบแล้ว ลูกฉันยังไม่หย่านม ฉันเสี่ยงอันตรายได้เหรอ?”
บูลพูดว่า “งั้นผมก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
ฉินสือโอวพูดแบบมีความหมายแฝง “แน่นอนไม่เหมือนกัน นายไม่รู้ว่าบอสเป็นใครเหรอ? ฉันเป็นบอสที่วางใจฝากลูกเมียไว้ได้ พวกนายวางใจเถอะ ฉันไปก่อน ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะให้ชีวิตที่เหลือของครอบครัวพวกนายสุขสบาย”
พอเอาเรือชูชีพลงท่านชายฉินก็พายไปจนเทียบท่า ตอนนั้นเองเรือฮาวิซทก็เข้าจอดเทียบท่าแบบโอนไปเอนมา พวกชาร์คลงเรืออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วิ่งมาที่หาดพลางมองเขาด้วยสายตาประชดประชัน
ท่านชายฉินมองท่าเรือทรุดโทรมด้วยความประหลาดใจ นึกไม่ถึงว่าไอ้สิ่งนั้นแทบจะกลายเป็นซากอยู่แล้ว แต่ยังทนได้ขนาดนี้
เรือฮาวิซทขนเมล็ดสาหร่ายทะเลกับสารพัดเครื่องเรือนและเครื่องใช้ไฟฟ้า ฟาร์มปลานี้มีแต่ความไม่สะดวก มิน่าล่ะพี่น้องมินสกี้ถึงยอมขาดทุนแต่ก็จะขายทิ้งให้ได้
ถ้าไม่ใช่เพราะฉินสือโอวชัดเจนต่อจุดประสงค์ตัวเอง ฟาร์มปลานี้แค่เอามาปลูกสาหร่ายทะเล เขาก็คงอยากจะขายทิ้งแล้ว ขาดทุนก็ขาย! ช่างน่ารำคาญจริงๆ!
อย่างเช่นการหว่านเมล็ดสาหร่ายทะเล มันต้องใช้หลายขั้นตอน ก่อนอื่นเมล็ดต้องมาถึงที่นี่จากฟาร์มปลาต้าฉิน จากนั้นก็เปลี่ยนไปขนส่งทางบกไปถึงสนามบินส่วนตัว ทีนี้ถึงจะส่งไปที่เครื่องบินแทรกเตอร์แล้วหว่าน
ครั้งนี้เมล็ดสาหร่ายทะเลที่ส่งมาประกอบด้วยเมล็ดสาหร่ายสีน้ำตาลเป็นหลัก สาหร่ายหิมะน้ำแข็งกับสาหร่ายเขียวใบเล็กยังอยู่ที่ฟาร์มปลา เขากะว่าจะใช้สาหร่ายสีน้ำตาลมาปรับสภาพน้ำให้สะอาดก่อน และสาหร่ายเขียวใบเล็กยังมีคุณสมบัติมหัศจรรย์อีก มันเป็นรากฐานของทุ่งอินทรีย์ทางทะเล
สาหร่ายสีน้ำตาลโตไวมาก ขีดจำกัดการโตก็มาก ในขั้นตอนการเจริญเติบโตของพวกมันใบไม้ขนาดใหญ่ก็จะหลุดร่วงลงก้นทะเลเรื่อยๆ จากนั้นก็จะย่อยสลาย พอผสมกับโคลนทะเลก็จะกลายเป็นสารอาหาร
ถ้าเขตทะเลผืนนี้ไม่มีโคลนทะเลแล้วท้องทะเลมีแต่ทรายทะเล งั้นใบสาหร่ายสีน้ำตาลที่เน่าสลายผสมเข้ากับหินทรายก็จะกลายเป็นโคลนทะเล
นอกจากนี้ฉินสือโอวพบว่าสาหร่ายสีน้ำตาลที่ผ่านการพัฒนาจากพลังโพไซดอนมีการเปลี่ยนแปลง ตามหลักการแล้วสาหร่ายทะเลชนิดนี้ค่อนข้างมีคุณสมบัติเดียว เหมาะแค่การเป็นวัสดุในอุตสาหกรรมเช่นเคมี พลังงานการแพทย์ ไม่เหมาะจะเป็นอาหารของปลากุ้ง
แต่ฉินสือโอวพบว่าหลังผ่านการปรับเปลี่ยนจากพลังโพไซดอน ในกระบวนการย่อยสลายของใบสาหร่ายสีน้ำตาลจะสามารถเป็นอาหารให้แพลงก์ตอนและลูกปลากุ้งมากมาย พวกมันก็กินสาหร่ายสีน้ำตาลได้
ฉะนั้นเขาจึงคิดว่าบางทีสาหร่ายสีน้ำตาลก็เป็นอาหารปลาได้เหมือนกัน อย่างไรเสียสิ่งนี้ก็มีพลังโพไซดอน ผลที่มีต่อปลากุ้งน่าจะมากกว่าสาหร่ายธรรมดา
ความคิดนี้มีพื้นฐานการทดลอง ไก่ไข่ที่กินอาหารผสมสาหร่ายสีน้ำตาลเป็นสารเติมแต่งอาหารสัตว์ออกไข่ไอโอดีนสูงโดยปริมาณไอโอดีนเพิ่มสิบกว่าเท่าหรือหลายสิบเท่า ผลที่ได้ดีกว่าสาหร่ายคอมบุเสียอีก
คราวนี้เขาเอาแซนเดอร์สมาด้วย ศาสตราจารย์สูงวัยจะมารับผิดชอบงานเพาะเลี้ยงสาหร่ายทะเลฟาร์มปลาต้าฉินสองในอนาคตข้างหน้า รวมถึงวิจัยอาหารปลาและพัฒนาคุณสมบัติใหม่ของสาหร่าย
ศาสตราจารย์แซนเดอร์สเพิ่งจะกลับมาจากโทรอนโตไม่นาน ตอนนี้เขาประมาณว่าทำงานที่ฟาร์มปลาครึ่งปี อีกครึ่งปีก็กลับไปทำงานที่มหาวิทยาลัยโทรอนโต ฉินสือโอวหลอกเขาว่าเมล็ดสาหร่ายทะเลพวกนี้เอามาจากทุ่งสาหร่ายทะเลของฟาร์มปลาเพื่อให้เขาอยู่ที่นี่อย่างสบายใจ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มาแน่ๆ
ที่ตาแก่อยากวิจัยก็คือสาหร่ายทะเลน่าอัศจรรย์ของฟาร์มปลา ไม่ใช่เมล็ดสาหร่ายทะเลแบบปกติทั่วไปเสียหน่อย
การวิจัยสาหร่ายทะเลในตอนนี้กลายเป็นหัวข้อยอดนิยมในโลกของชีววิทยาของประเทศต่างๆ มันไม่แค่เป็นอาหารของปลากุ้งเท่านั้น ยังมีคุณสมบัติมากมาย ยกตัวอย่างเช่นสาหร่ายสีน้ำตาลที่กำลังจะปลูก มันประกอบไปด้วยน้ำถึง 80% และมีโพแทสเซียมกับไอโอดีนเป็นต้น ดังนั้นจึงสามารถสกัดวัตถุดิบทางเคมีได้หลากหลาย
ส่วนการบดตัวสาหร่ายสีน้ำตาลจนละเอียดแล้วเติมจุลินทรีย์ก่อนจะหมักไปสองสามวัน วัตถุดิบทุก 1000 ตันจะสามารถผลิตก๊าซที่ติดไฟได้ซึ่งมีส่วนประกอบหลักเป็นมีเทนถึง 4,000 ลูกบาศก์เมตร อัตราการแปลงสูงถึง 80% การใช้ก๊าซชีวภาพนี้เป็นวัตถุดิบยังสามารถผลิตแอลกอฮอล์และอะซิโตนเป็นต้น
บีบีซวงขับเฮลิคอปเตอร์ตามมาทีหลัง จากนั้นเหล่าชาวประมงก็เริ่มทำงาน ส่งเมล็ดสาหร่ายทะเลขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ค่อยส่งไปสนามบินแล้วเปลี่ยนขนไปที่เครื่องบินแทรกเตอร์ สุดท้ายถึงจะหว่านลงทะเลได้
คิดๆ ถึงขั้นตอนอันยุ่งยาก ท่านชายฉินก็รู้สึกปวดตับ เปลืองแรงเสียจริงเชียว! การเติบโตของเมล็ดสาหร่ายทะเลต้องเป็นไปตามความต้องการของเขาหน่อย ไม่อย่างนั้นเขาคงขาดทุนเยอะเลย!
ส่วนแซนเดอร์สคาดหวังกับโครงการนี้ไว้มาก เขาพูดว่า “ฉิน ผมว่าคุณเลือกได้ดีมาก จะพัฒนาฟาร์มปลาก็ต้องหลากหลายเข้าไว้จะเอาไข่วางไว้ในตะกร้าเดียวกันไม่ได้ อุตสาหกรรมทางทะเลไม่ได้มีแค่อาหารทะเล ยังมีอย่างอื่นอีกนะ การพัฒนามีแนวโน้มที่ดี”
ฉินสือโอวถอนใจว่า “หวังว่านะ ผมไม่อยากทำธุรกิจขาดทุนหรอกนะ”
แซนเดอร์สพูดว่า “ไม่ขาดทุนหรอก ผมวิจัยมาแล้ว คุณภาพปลากุ้งของฟาร์มปลาเราสูงกว่าคู่แข่งในตลาดอยู่มาก แม้แต่คุณภาพของปลาและกุ้งที่จับได้ในทะเลที่ไม่ไกลจากฟาร์มปลาของเราก็แย่กว่าของเรามาก ทำไมล่ะ? สุดท้ายสาเหตุก็อยู่ที่สาหร่ายทะเลพวกนี้”
ฉินสือโอวเกาคางแล้วถามอย่างระมัดระวัง “งั้นคุณวิจัยออกมาว่าอย่างไรบ้าง?”
เจตนาเขาก็คืออยากถามศาสตราจารย์สูงวัยว่าค้นพบการกลายพันธุ์ของสาหร่ายทะเลฟาร์มปลาหรือเปล่า แต่ศาสตราจารย์สูงวัยเข้าใจผิด เขาขยับแว่นพลางพูดขึ้น “พบเยอะมาก พูดถึงสาหร่ายสีน้ำตาลก่อน ก่อนอื่นผมพบว่าสาหร่ายทะเลของเราอุดมไปด้วยกรดอะมิโน โดยเฉพาะอย่างยิ่งปริมาณเมไทโอนีนจะสูงเป็นพิเศษ สามารถใช้รักษาโรคโลหิตจางได้ และสามารถเพิ่มเฮโมโกลบินเป็น 12 กรัมในอัตราที่มีประสิทธิภาพ 85%”
“ที่จริงสาหร่ายสีน้ำตาลชนิดนี้ยังมีฮอร์โมนเร่งการเจริญเติบโตชนิดหนึ่ง สะท้อนให้เห็นจากที่พวกมันเติบโตได้รวดเร็วกว่า ใช้กับสัตว์ทดลองก็เร่งการเจริญเติบโตและพัฒนาการได้”
“อีกอย่างผมพบฮอร์โมนที่สามารถเสริมสร้างตัวเองจากรากของสาหร่ายสีน้ำตาล ผมใช้หนูขาวกับอึ่งอ่างมาทำการทดลอง และพบว่ามันมีสรรพคุณที่ดีในการบำรุงพละกำลังและต้านความเหนื่อยล้าของผู้สูงอายุ”
ฉินสือโอวพูดอย่างประหลาดใจว่า “ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
แซนเดอร์สพยักหน้ารัวแล้วพูดว่า “ฟาร์มปลาพวกเรามีความลับมากมาย เยอะจนผมคิดว่าทั้งชีวิตก็คงวิจัยไม่หมด! ชีววิทยา จุลชีววิทยา ชีวจักรกล การแพทย์และเคมี ขอบเขตที่ความลับพวกนี้เกี่ยวข้องมีอยู่มากมาย ทำให้ผมนึกถึงอยู่บ่อยๆ ว่าชีวิตคนเราช่างแสนสั้น!”
…………………………