สีหน้าของโม่เทียนยวี๋เปลี่ยนเป็นน่ากลัวภายในพริบตา นัยน์ตาคมปราบมองมาที่ถังหว่านเอ๋อร์ ไม่เอ่ยคำพูดใด
ถังหว่านเอ๋อร์จ้องกลับอย่าไม่เกรงกลัว แถมยังยิ้มยั่วโมโหออกมาอีก แต่ความจริงแล้วภายในใจของเธอนั้นกำลังกู่ร้อง เพิ่งจะเป็นเวลาไม่กี่วันเอง กระแสบนโลกอิเตอร์เน็ตเปลี่ยนแปลงไปหมด
เธอเปลี่ยนจากดีไซน์เนอร์ที่มีพรสววรค์ได้รับรางวัลชนะเลิศ ไปเป็นแฟนที่คนด่าคนว่า อยู่ๆถังหว่านเอ๋อร์ก็เซ้นส์บางอย่าง เธอรู้สึกว่าเรื่องๆนี้ยังคงไม่จบลง
ถีงแม้ว่าจะไม่รู้ว่ายังมีอะไรอีก แต่นี่ก็ไม่ได้ขัดขวางการตามหาผู้ช่วย แถมในประเทศ คนที่เธอสามารถมาเจอได้ภายในเวลาสั้นๆ ก็คือโม่เทียนยวี๋
ถ้าเกิดว่าอีกฝ่ายไม่สนใจคำข่มขู่ของเธอ บอกตามตรง ถังหว่านเอ๋อร์ก็ไม่มีหนทางอื่นอีกแล้ว
ดีที่ เธอพนันถูก โม่เทียนยวี๋นั้นใส่ใจชื่อเสียงของเขาภายในตระกูลโม่มาก
โม่เทียนยวี๋หมุนตัวด้วยความรวดเร็ว สาวเท้ายาวๆเข้าไปด้านใน สั่งออกมาด้วยเสียงเย็นชา “เปิดประตู”
ภายในใจของถังหว่านเอ๋อร์ก็เบาใจลงบ้าง มุมปากยกยิ้มที่ทำให้คนใจสั่นขึ้นมา
โบราณว่า ยอมครั้งแรก ก็ต้องมีการยอมครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ถังหว่านเอ๋อร์ยังคงเชื่อ จากการที่เธอรู้จักเขาดี สุดท้ายคนที่มีอำนาจใจการควบคุมก็คือตัวเอง
คิดๆไป ในใจของเธอก็เบาใจลงอีกครึ่งหนึ่ง ก้าวเท้าด้วยท่วงท่าสง่างาม เดินเข้าไป
เธอนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโม่เทียนยวี๋ ออกคำสั่งกับคนใช้อย่างธรรมชาติ “ชงกาแฟดำมาให้ฉัน ใส่นมไม่ใส่น้ำตาล”
โม่เทียนยวี๋หรี่ตาลง นัยน์ตามีประกายดุร้าย แม่โจรห้าร้อยที่สมควรตายคนนี้ ยังจะมาทำตัวราวกับตัวเองเป็นเจ้านายอีกนะ รนหาที่ตายจริงๆ
“ว่ามา ตกลงแล้วคุณต้องการจะทำอะไรกันแน่?”
“เหอะ คำพูดนี้ควรจะถามคุณมากกว่านะ คุณทำทุกอย่างทุกทางให้คนพาฉันกลับมาในประเทศ คุณคิดจะทำอะไร?” ถังหว่านเอ๋อร์นึกถึงไม่กี่วันก่อนหน้านี้พอลืมตาขึ้นมาเจอกับสถานที่นั้น ก็โกรธขึ้นมาในทันที เลยพูดจาไม่เกรงใจ
แต่โม่เทียนยวี๋ยังไม่ทันได้โมโห จุดสนใจก็โดนเปลี่ยน ขมวดคิ้วมุ่น “รอเดี๋ยว ทำไมผมถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด? อะไรคือผมตามตัวคุณกลับประเทศ? คุณกลับหรือไม่กลับมามันเกี่ยวอะไรกับผมด้วย?”
ถังหว่านเอ๋อร์เริ่มงงแล้ว ดวงตาแห่งความสงสัยจับจ้องอยู่ที่เขา “ฉันโดนวางยานอนหลับในบ้านตัวเองที่ประเทศF พอตื่นขึ้นมาก็อยู่ในประเทศแล้ว……ไม่ใช่คุณจริงเหรอ?”
โม่เทียนยวี๋ฟังแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา กล่าวออกมาตรงๆ “นี่เป็นเรื่องดีที่เพื่อนรักคนไหนทำล่ะเนี่ย ทำไมถึงไม่อธิบายเรื่องๆนี้กับผู้หญิงคนนี้ไปเลยตรงๆนะ?” ประโยคสุดท้ายมีน้ำเสียงเสียดาย
เขาพูดจบยังพูดอีกประโยคที่คลุมเครือขึ้นมา “ถ้าเกิดว่าผมสามารถพาคุณกลับมาภายในประเทศได้โดยที่คุณไม่รู้ตัวเลย คุณคิดว่า เมื่อกี้คุณยังจะมีโอกาสมาทำตัวหงุดหงิดใส่ผมอีกเหรอ?”
ถึงแม้ว่าถังหว่านเอ๋อร์จะโกรธเพราะคำพูดของเขา แต่ว่าความสงสัยในตัวเขานั้นได้หมดลงไปแล้ว มาคิดโดยละเอียดอีกที โม่เทียนยวี๋ก็ไม่ได้มีความสามารถทางด้านนี้จริงๆ
ในตอนนี้ ทางด้านนอกประตูก็มีเสียงเอะอะดังเข้ามา
วินาทีถัดไป คุณพ่อบ้านก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามา “เกิดเรื่องแล้วครับคุณชาย อยู่ๆด้านนอกก็มีรถตำรวจอยู่คันหนึ่ง ตำรวจสองสามนายบุกเข้ามาแล้วครับ”
อะไร?
โม่เทียนยวี๋ลุกขึ้นมาในทันใด เขาโตมาขนาดนี้ ก็ยังไม่เคยโดนตำรวจเข้ามายุ่งภายในบ้าน คิดอะไรได้ ก็บ่นออกมา
“อย่าบอกนะว่า เรื่องที่ฉันสั่งให้ตำรวจตรวจสอบเมื่อครั้งก่อน มีคำตอบแล้ว?” เขาคิดไป ครั้งก่อนที่ด้านหลังคลับ เรื่องที่อยู่ๆเขาก็โดนทำร้าย
จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังคงส่งให้คนไปตามหาคนที่มันทำร้ายร่างกายเขาในคืนนั้น เพียงแต่ไม่มีข่าวอะไรเลย
เทียบกันแล้ว ถึงแม้ตอนแรกถังหว่านเอ๋อร์จะตกใจ แต่ว่าไม่นานก็สงบลงได้ ยังไงเสียที่นี่ก็คือตระกูลโม่ ตำรวจมาบ้านตระกูลโม่ แน่นอนว่ามันต้องไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ
ถังหว่านเอ๋อร์มองโม่เทียนยวี๋ อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย “จิ๊ๆ คุณชายใหญ่โม่ ช่วงนี้ไปทำเรื่องน่าละอายอะไรเข้าล่ะ พวกตำรวจก็เลยขับรถตำรวจมาหาถึงที่บ้านน่ะ?”
“ยัยโจรห้าร้อยหุบปากไปเดี๋ยวนี้นะ” โม่เทียนยวี๋เอาหมอนอิงที่อยู่ด้านหลัง โยนเข้าใส่หน้าถังหว่านเอ๋อร์อย่างแรง
ไม่นาน ตำรวจสามนายก็ก้าวอาดๆเข้ามา ตำรวจที่เป็นหัวหน้าพูดขึ้นในทันที “ถังหว่านเอ๋อร์ล่ะ? เธฮอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”
โม่เทียนยวี๋ชะงัก ถังหว่านเอ๋อร์ตกใจ แล้วก็ลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว เธอนึกไม่ถึงเลยจริงๆ คนพวกนี้กลับมาตามหาเธอ? ความรู้สึกไม่ดีภายในใจก็ยิ่งหนักหน่วงขึ้นไปอีก
ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ข่าวกับข้อมูลของเธอถูกกระจายไปทั่วอินเตอร์เน็ต ตอนนี้โดนตำรวจตามตัวเจอ แน่นอนว่าจะต้องไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไรแน่นอน
โม่เทียนยวี๋ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ยื่นมืออกมาชี้อย่างไม่เกรงใจ “ครับ ถังหว่านเอ๋อร์อยู่ที่นี่” ตอนนี้เขาเกลียดผู้หญิงคนนี้จนเข้าไส้
ถังหว่านเอ๋อร์จ้องอย่างโกรธแค้น อยากจะพุ่งตัวไปบีบคอเขาให้ตาย
ตำรวจสามนายเดินเข้ามาหา นายตำรวจที่เป็นผู้นำเอารูปใบหนึ่งออกมา มองที่รูปภาพ มั่นใจว่าเป็นคนที่ตัวเองกำลังตามหา ก็พยักหน้า
“คนนี้แหละ เอาตัวไป”
ถังหว่านเอ๋อร์ตกใจมาก จนถอยไปด้านหลัง กระตุกมุมปากขึ้นมา “เดี๋ยวก่อนค่ะ คือว่า ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายนะ อยู่ๆพวกคุณจะไม่พูดอะไรเลยแล้วพาตัวฉันไปไม่ได้”
ตำรวจที่เป็นหัวหน้ามองเธอด้วท่าทางเย็นชา “ไม่ได้ทำผิดกฎหมาย? คุณคิดว่าการลอกงานของคนอื่นไม่ใช่การกระทำที่ผิดกฎหมายเหรอครับ?”
“พวกเราได้รับการฟ้องร้องจากตระกูลลู่ เกี่ยวกับเรื่องที่ดีไซน์ลอกแบบงานของบริษัทพวกเขา ตระกูลลู่ตัดสินใจที่จะฟ้องร้องต่อศาล เพราะฉะนั้น กรุณาไปกับพวกผมเถอะครับ”
ถังหว่านเอ๋อร์เอ๋อไปแล้ว ยังไงเธอก็นึกไม่ถึง วันที่ตัวเองจะต้องเข้าไปอยู่ในคุก นึกอะไรได้ก็หันไปมองโม่เทียนยวี๋
“เป็นโม่โยว ต้องเป็นเธอแน่ โม่เทียนยวี๋ เธอไม่ใช่คู่หมั้นของคุณหรือยังไง? คุณโทรหาเธอสิ ให้เธอถอนฟ้องซะ รีบโทรสิ เธอจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ……”
ตำรวจได้ฟังคำพูดของเธอ ก็หันไปมองโม่เทียนยวี๋ คิดไม่ถึงจริงๆเลยว่า โม่เทียนยวี๋คนนี้กับโจทก์จะมีความสัมพันธ์แบบนี้กัน
อยู่ๆโม่โยวเป็นคู่หมั้นของโม่เทียนยวี๋ อย่างนั้นถังหว่านเอ๋อร์ก็มาโผล่อยู่ที่บ้านของโม่เทียนยวี๋ ตำรวจที่เป็นหัวหน้านึกถึงตอนที่ตัวเองรับคดีมา ภายในใจก็รู้ได้
“คุณชายโม่ ถ้าหากว่าเป็นอย่างนี้ อย่างนั้นก็ต้องขอให้คุณนั้นไปกับพวกเราด้วยเหมือนกันครับ”
โม่เทียนยวี๋นิ่งไป มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ หลังจากนั้นแววตาของความแค้นเคืองก็มองไปที่ถังหว่านเอ๋อร์ แทบอยากจะตบคนที่พูดมั่วซั่วไปเรื่องคนนี้ให้ตายไปเสีย
“คุณตำรวจครับ เรื่องๆนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผม ผมไม่จำเป็นที่จะต้องไปหรอกมั้งครับ”
“คุณชายโม่ จากข้อมูลที่โจทก์ให้มา ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณหนูถังคนนี้มีความสัมพันธ์ที่สนิทกันมาก พวกเรายังมีคำถามอีกเล็กน้อย ต้องการที่จะถาม”
หนึ่งในตำรวจตรงนั้นเดินขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ ใส่กุญแจมือให้กับถังหว่านเอ๋อร์ นายตำรวจที่เป็นหัวหน้ามองมาทางโม่เทียนยวี๋ “คุณนั้นจะไปกับพวกเราด้วยตัวเอง หรือว่า……”
เขาพูดพลาง แล้วก็มองไปกุญแจมือ ความหมายไม่ต้องพูดก็เข้าใจ
สีหน้าของโม่เทียนยวี๋โมโหเป็นอย่างมาก ทำได้แค่เพียงตามไป ภายในใจก็เสียใจเป็นอย่างมากที่ปล่อยให้ผู้หญิงอย่างถังหว่านเอ๋อร์คนนี้เข้ามาในบ้าน
เรื่องทุกๆอย่างกำลังดำเนินไปในทิศทางที่ลู่จิ้นยวนต้องการ
หลังจากที่ถังหว่านเอ๋อร์เข้าไป เพราะว่าหลักฐานทุกๆอย่างชัดเจนครบถ้วน บวกกับใครบางคนแทรกมือเข้ามาอย่างมีนัยยะ ในตอนสุดท้ายเธอก็ถูกศาลตัดสินให้ต้องโทษจำคุกเป็นเวลายี่สิบปี
