บทที่ 53 จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิถัง
เว่ยซี,ว่านจึงยี่และจ้าวจงกําลังรออยู่ที่ปลายสะพานตามคําสั่งของถังเส้าหยาง
“ เบอร์เซิร์กแห่งหยูหยูหลิวคุนคืออะไรกัน?” เว่ยซีถามจ้าวจงเขาได้ยินการสนทนาก่อนหน้านี้และรู้สึกสงสัย
“ ทีม คุณไม่รู้จักเบอร์เซิร์กแห่งหยูหยูหลิวคุนหรอ เขาเป็นตํานานของเมืองในตอนนั้นเลยนะ” จ้าวจงกล่าวด้วยความชื่นชม
“ ห้ะ!?” ทั้งคู่มองหน้ากัน พวกเขาสงสัยว่าในตอนนั้นมันมีตํานานเช่นนั้นอยู่จริงๆหรอ
“ หยูหยูหลิวคุน? หยูหยูหลิวคุนทางตอนเหนือน่ะหรอ?” ว่านจิงยี่จําชื่อเมืองนี้ได้
“ งั้นเขาก็เป็นพวกอันธพาลที่คุมน่ะสิ?”
“ ฮ่าฮ่า” จ้าวจงหัวเราะให้กับคําพูดของว่านจึงยี่ เธอกําลังพูดราวกับว่าถึงเส้าหยางนั้นเป็นเพียงอันธพาลธรรมดาๆ
“ ย้อนไปในตอนนั้น ผู้คนในโลกใต้ดินต่างก็ต้องสั่นสะท้านด้วยความกลัวเมื่อได้ยินชื่อนั้น เขาไม่ใช่แค่อันธพาลธรรมดา!”
ทั้งคู่ไม่เข้าใจว่ามันมีส่วนไหนที่น่าชื่นชม แต่พวกเขาก็ได้รู้มิหลังของถังเส้าหยางมาบ้างแล้ว
บอสของพวกเขาเป็นเพียงอันธพาลที่ดุร้าย
“ นี่คือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม!? ฝากชีวิตไว้กับอันธพาลข้างถนน!” ว่านจึงยีดุสามีของเธอด้วยเสียงต่ํา
ในขณะเดียวกัน ถังเส้าหยางก็กําลังวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัวพร้อมกับเดสทรอยเยอร์ในมือขวาของเขา
ไม่นาน ฝูงซอมบี้ก็ปรากฏขึ้นในแววตาของถังเส้าหยางกระนั้นแววตาของเขาก็ยังไร้ซึ่งความกลัว
ฝูงซอมบี้เองก็สังเกตเห็นถึงเส้าหยาง มันทําให้ฝูงซอมบี้ทั้งหมดเริ่มคลั่งและเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น จากนั้นการปะทะกันระหว่างฝูงซอมบี้กับชายเพียงหนึ่งคนก็ได้เริ่มต้นขึ้น
กัง!
ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เดสทรอยเยอร์ก็ได้กวาดซอมบี้ไปหลายสิบตัว พวกมันถูกนั่นเป็นชิ้นๆ และในการแกว่งครั้งที่สองพวกซอมบี้อีกโหลก็ถูกนั่นเป็นชิ้นๆ
ภายในสองกระบวนท่า แนวหน้าของฝูงซอมบี้ก็ได้หายไปทันทีที่มนุษย์ที่ไม่ปรากฏชื่อเข้าสู่ฝูงของพวกเขา ฝูงซอมบี้ก็หยุดการลุกคืบแล้วหันมาล้อมรอบถังเส้าหยางแทน
แม่จะถูกล้อมรอบเช่นนี้ แต่ถึงเส้าหยางก็ยังคงฆ่าซอมบี้ระยะที่ 1 ต่อไปและในการแกว่งที่สี่ของเขา ซอมบี้ระยะที่ 2 คลาวเลอร์ก็ได้กระโดดขึ้นไปบนอากาศ
“ นี้ ในที่สุดแกก็ปรากฏตัว…” ถังเส้าหยางก้มตัวลงเพื่อหลบการโจมตีของมัน
เมื่อคลาวเลอร์อยู่บนหัวของเขาเขาก็ลุกขึ้นยืนและจับคอของ
มัน
ปัง!
เขาจับคลาวเลอร์ทุ่มลงกับพื้น และในขณะที่เท้าของเขาเหยียบตัวมันไว้ มือของเขาก็ดึงหัวมันออกมา ด้วยความแข็งแกร่งที่มีอยู่ ในปัจจุบันเขาก็สามารถดึงหัวมันออกมาได้ในทันที กระดูกสันหลังถูกดึงออกมาและอวัยวะภายในก็กระจัดกระจายไปทั่วพื้น
ฟ้าว!
ด้วยการเหวี่ยงขวานศึกอีกครั้ง ซอมบี้ที่อยู่รอบๆก็ถูกจัดการไป
แม้จะมีจํานวนซอมบี้ไม่สิ้นสุด แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ลําบากอะไรเลยสําหรับถังเส้าหยาง
ฟ้าว! ฟ้าว! ฟ้าว!
คลาวเลอร์ทั้ง 5 ตัวพุ่งออกมาจากฝูงซอมบี้ในห้าทิศทางที่แตกต่างกัน
“ ช่างเป็นฉากที่ชวนให้รําลึกถึงอดีตซะจริง…” ถังเส้าหยางพึมพําเมื่อก่อนเขาก็มักจะถูกโจมตีด้วยวิธีแบบนี้เช่นกัน เพียงแต่ตอนนี้มันก็แค่เปลี่ยนจากกลุ่มอันธพาลมาเป็นฝูงซอมบี้
เขาไม่ได้รอให้คลาวเลอร์ทั้งห้าพุ่งมาถึงตัวเขาแต่เขารีบพุ่งเข้าไปหาคลาวเลอร์ตัวหนึ่งและฟาดเดสทรอยเยอร์ไปที่มันอย่างเร่งรีบ
กระเด็น!
ร่างของคลาวเลอร์ขาดออกเป็นสองส่วน และถังเส้าหยางก็ยังไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้นในขณะที่เขาพุ่งเข้าหาคลาวเลอร์ตัวที่เหลือ
ในปัจจุบัน ซอมบี้ระยะที่ 2 ก็ไม่สามารถสร้างความกังวลให้กับเขาได้อีกแล้ว
“ ฮ่าๆ…” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาในขณะที่เขาเหวี่ยงขวานศึกของเขาเข้าใส่ฝูงซอมบี้ที่พุ่งเข้ามา
เขาโจมตีฝ่าฝูงซอมบี้เข้าไปในขณะที่เขาเหวี่ยงขวานศึกออกไปอย่างต่อเนื่อง การโจมตีที่บ้าคลั่งของเขาหยุดลงเมื่อเขาได้พบกับ คลัชเชอร์ซอมบี้ระยะที่ 3 มันไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่มันมีถึง 5 ตัว
[ ผสานวิญญาณ ]
ซาเนียสเคยเตือนเขาว่าอย่าใช้ [ผสานวิญญาณ] กับเขาดังนั้นถึงเส้าหยางจึงเรียกคารานออกมา
« ย้าสู้ววว… การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้ง! ฉันรักมันจริงๆ!”
ทันที่ที่คารานผสานวิญญาณเข้ากับถังเส้าหยางมันก็แสดงออกถึงรู้สึกตื่นเต้นทันที
เนื่องจากศัตรูของเขาคือซอมบี้ระยะที่ 3 ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ประเมินพวกเขาต่ําเกินไป เขาใช้สกิลของเขาในทันที
[ ขวานคลั่ง ]
เขายกมือขึ้นเมื่อก๊าซสีเขียวโปร่งแสงก่อตัวเป็นรูปขวาน จากนั้นเขาก็ขว้างขวานไปที่คลัชเชอร์ตัวหนึ่ง
สาด!
ขวานสีเขียวเจาะเข้าไปในกระโหลกของคลัชเชอร์ผู้โชคร้ายและในวินาทีถัดมาเลือดก็พุ่งออกมาจากจากรอยแผลของมันพร้อมกับเสียงหุ่นยนต์
[คุณได้เลเวลอัพแล้ว! ]
[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]
[ คุณสามารถจัดสรรคะแนนค่าคุณสมบัติได้โดยการเปิดหน้าจอค่าสถานะ! ]
รอยยิ้มของถังเส้าหยางปรากฏขึ้นอีกครั้งเมื่อเสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นในหัวของเขากระแสน้ําอุ่นไหลผ่านร่างกายของเขาและชะล้างความเหนื่อยล้าในร่างกายของเขาออกไป
[ สงครามร่ําไห้ ]
ย้ากกก!
[ เปิดใช้งานสงครามร่ําไห้ เพิ่มค่าคุณสมบัติของคุณ 20% เป็นเวลาห้านาที่ ]
ซอมบี้ในรัศมีห้าสิบเมตรหยุดเดินจากการเสียสมดุลเนื่องจากผลกระทบของสกิลสงครามร่ําไห้ และแม้แต่คลัชเชอร์เองก็ยังไม่ใช่ข้อยกเว้น
ภายใต้เงื่อนไขดังกล่าว คลัชเชอร์ทั้งสี่ก็กลายเป็นเป้านิ่งสําหรับถังเส้าหยางจากนั้นเขาก็ตัดหัวของพวกมันทั้งสี่ลงในพริบตา
“ ฮ่าๆ ไม่ว่าพวกแกจะมาเดี่ยวๆหรือจะมาเป็นฝูง แต่ สุดท้ายพวกแกก็เป็นได้แค่พวกโง่เท่านั้นแหละเมื่อต้องมาเจอกับปฐมจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิถัง!!”
ในขณะที่ยังเส้าหยางกําลังแหวกทางฝ่าฝูงชนออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง เขาก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดภายใน
งชน
ซอมบี้ระยะที่ 1 ไม่สนใจเขาและเริ่มเดินหน้าต่อไปพวกมันไม่ได้รุมเข้าหาเขาเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป และแม้แต่ซอมบี้ระยะที่ 2 และ 3เองก็ไม่โจมตีเขาอีกต่อไป
ถังเส้าหยางหยุดอาละวาดและยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เขาต้องการยืนยันการคาดเดาของเขา
แน่นอนว่าซอมบี้เหล่านี้เพียงแค่เดินผ่านเขาไปเท่านั้นแม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงนั้น แต่พวกมันก็ไม่ได้โจมตีเขา
* อย่างที่คาดไว้ ซอมบี้พวกนี้กําลังถูกควบคุม” ถังเส้าหยางพิมพ์
ผู้ที่ควบคุมซอมบี้ตระหนักได้ว่าซอมบี้เหล่านี้ไม่สามารถเอาชนะเขาได้และเขาก็เป็นอุปสรรคที่ทําให้การรุกของฝูงซอมบี้ช้าลง
ด้วยเหตุนั้นเอง พวกมันจึงน่าจะได้รับคําสั่งให้เพิกเฉยต่อเขาและเดินหน้าต่อไปยังจุดหมายต่อไป
“ นี่มันลําบากกว่าที่ฉันคิดแหะ! ฉันไม่สามารถทําให้พวกมันช้าลงได้อีกแล้ว และสิ่งเดียวที่ฉันทําได้ก็คือลดจํานวนพวกมันให้ได้ มากที่สุด!”
เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว ยังเส้าหยางก็กลับมาอาละวาดต่อไปในตอนนี้เขาได้ปิดการใช้งาน [ผสานวิญญาณ] ไปแล้ว สกิลนี้ส่งผลกระทบต่อร่างกายของเขาค่อนข้างมาก
ในขณะที่ยังเส้าหยางยังคงอาละวาดต่อไปในใจกลางฝูงซอมบี้ฝูงซอมบี้ก็ได้เดินทางผ่านครึ่งสะพานไปแล้ว
เว่ยซี,ว่านจึงยี่และจ้าวจงสังเกตเห็นฝูงซอมบี้ที่เข้ามา
เมื่อมองไปที่จํานวนของพวกมัน ทั้งสามก็กลืนน้ําลายพร้อมกัน
“ เดี๋ยวนะ เขาอยู่ที่ไหน ถังเส้าหยางอยู่ที่ไหน!” ว่านจึงยี่มีแววตาที่เฉียบคมและเธอก็ไม่เห็นถึงเส้าหยางอยู่ในนี้
“ อย่าบอกนะว่าเขา…”
