จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 572 ความแตก

พูดจบ รถตู้ 7-8 คันขับเข้ามา พวกนักข่าวและช่างภาพมาถึงที่เกิดเหตุ
มันเร็วจนน่าเหลือเชื่อ
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลัง เตรียมการเอาไว้แล้ว ต้องใช้ช่วงเวลาที่กำลังโต้เถียง เพื่อไม่ให้บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งได้เถียง และเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างสมบูรณ์แบบ
เมื่อเห็นนักข่าวจำนวนมาก เฉิงไห่งุนงงไปหมด
จะอธิบายอย่างไร
จะอธิบายยังไงก็ไม่มีทางเข้าใจ!
สินค้าของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งมีปัญหา เชื่อว่าไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ต้องเป็นข่าวดังอย่างแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นจะดึงกลับมาก็ไม่ทันแล้ว
ถึงวาระสุดท้ายของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งแล้ว
สวุจุนเหม่ยเชิดหน้าขึ้น เธอไม่มีท่าทีเศร้าสักนิด มีเพียงความยโสและดีใจเท่านั้น ราวกับเธอทำตามเป้าหมายสำเร็จแล้ว
ขณะทุกคนกำลังคิดว่าบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งจบเห่แล้ว ไม่มีใครคิดว่าเจียงชื่อจะยื่นมือไปกดบนตัวของวางเฉียงสองสามครั้ง เพื่อกระตุ้นจุดเลือดลมบนร่างกายของเขา
ต่อมา ท่ามกลางสายตาของผู้คน คนที่เป็นอัมพาต ระบบสมองมีปัญหา มีเฝือกอยู่ที่ขาทั้งสองข้างอย่างวางเฉียง เด้งตัวขึ้นจากวีลแชร์อย่างรวดเร็ว!
เขาเด้งตัวพลางหัวเราะ เขาหัวเราะและรู้สึกคันไปทั่วร่างกาย
ถึงกับต้องทุบเฝือกที่ขาออก และนั่งเกาขาอยู่บนพื้น
ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนงุนงง นี่……นี่มันเกิดอะไรขึ้น คนเป็นอัมพาต สามารถขยับตัวได้ด้วยเหรอ ดูยังไงก็เหลือเชื่อ
สวุจุนเหม่ยก็ตกใจจนสะดุ้งโหยง นี่มันต่างจากแผนที่วางไว้ตอนแรก
ขณะที่กำลังร้อนใจ เธอพูดออกมาโดยไม่คิด “วางเฉียง นายทำบ้าอะไรเนี่ย”
นี่คือปฏิกิริยาที่ภรรยาเห็นสามีขยับตัวได้อย่างนั้นเหรอ
ไม่ใช่อย่างแน่นอน
เมื่อพูดออกมา สวุจุนเหม่ยรู้ทันทีว่าหลุดปากออกมา เธอรีบเอามือปิดปาก
แต่มันสายไปเสียแล้ว
เหล่านักข่าวรู้สึกถึงอะไรผิดปกติ พวกเขารีบหัน ‘ปากกระบอกปืน’ ทันที บันทึกคำพูดของสวุจุนเหม่ยเอาไว้ และรีบซักถามเธอทันที
นักข่าวพวกนี้คือปืน
คุณสามารถใช้พวกเขาจัดการเจียงชื่อ เจียงชื่อก็สามารถใช้พวกเขาจัดการคุณเหมือนกัน
สวุจุนเหม่ยหน้าซีด เธอเดินอ้อมพวกนักข่าว และไม่ตอบคำถาม ยิ่งทำให้น่าสงสัยเข้าไปใหญ่
เจียงชื่อหัวเราะ เขามองวางเฉียงแล้วพูดว่า “ตอนนี้นายรู้สึกยังไงบ้าง”
วางเฉียงหัวเราะพลาง เกาพลาง
“ผมคันมาก คันมากๆ”
“อีกทั้งไม่รู้ว่าทำไม ผมถึงอยากหัวเราะตลอด ช่วยผมด้วย ช่วยผมด้วย”
คนที่เป็นอัมพาตขยับได้แล้ว คนที่มีปัญหาทางสมอง พูดได้ปกติแล้ว ขาที่ได้รับบาดเจ็บ สามารถทุบเฝือก และเดินได้อย่างอิสระ เจียงชื่อไม่จำเป็นต้องอธิบาย ทุกคนก็รู้ถึงปัญหาข้างในนั้น
เจียงชื่อส่งเสียงหึ และไม่สนใจวางเฉียงอีก
เขากดจุดเลือดลมบนร่างกายไม่กี่จุด ก็สามารถฟื้นฟูเป็นปกติได้ ในระยะเวลาสิบกว่านาทีนี้ ให้วางเฉียงได้รับรู้ถึงความรู้สึกคันและอยากหัวเราะ
เจียงชื่อเปลี่ยนเป้าหมายไปหาสวุจุนเหม่ย
“เธอ เธอเป็นใครกันแน่”
“ทำไมต้องใส่ร้ายบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งของเรา”
“พูดมา!!!”
สวุจุนเหม่ยหน้าซีดเผือด เธออยากเดินออกไป แต่ทว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ล้อมเธอเอาไว้ พวกเขาไม่เหลือทางให้เธอหนีอีก
รวมไปถึงพวกคนที่ร่วมมือกับเธอด้วย ไม่มีใครหนีไปได้สักคน
นักข่าวพากันถ่ายรูปอย่างบ้าคลั่ง เหล่าคนที่อยากรู้อยากเห็น ต่างพากันส่งเสียงเชียร์อย่างคึกคัก
เมื่อหมดสิ้นหนทาง สวุจุนเหม่ยนั่งลงบนพื้น เธอร้องไห้โฮ
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันแค่รับเงินเขามา และทำตามสิ่งที่เขาบอก”
“พวกนายอย่าบีบบังคับฉันอีกเลย”