ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1505 พ่อครัวแสนน่ารัก

การสังเกตอันเฉียบแหลมของเขาสัมผัสได้ถึงเรื่องนี้ ฉินสือโอวจึงระมัดระวังมากขึ้นและพูดว่า “ผมคิดว่าแบบนี้คงไม่ดีแน่ ร้านอาหารมิชลินสามดาวต้องมีข้อบังคับที่เข้มงวดไม่ใช่เหรอ? แบบนี้จะทำให้คุณลำบากหรือเปล่า?”
ใบหน้าของสแตนลี่ย์ยังคงแฝงด้วยรอยยิ้มแปลกๆ และพูดว่า “ไม่แน่นอน เพราะผมเป็นเจ้าของร้านอาหารนี้ แน่นอนว่าเชฟก็คือผมด้วยเช่นกัน สรุปคือร้านอาหารของเรายินดีต้อนรับคุณ”
การแนะนำนี้ทำให้ฉินสือโอวประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่าคนคนนี้จะเป็นจิตวิญญาณของร้านอาหารแห่งนี้ ตอนแรกยังคิดว่าเขาเป็นแค่ผู้ช่วยพ่อครัวหรือลูกมือในครัวเท่านั้น เพราะเขาคิดไม่ถึงว่าเชฟมิชลินสามดาวจะออกมาจากร้านอาหารได้
การได้รับดาวมิชลิน โดยเฉพาะร้านอาหารระดับสามดาว ถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดสำหรับร้านอาหารและพ่อครัว พ่อครัวลักษณะแบบนี้คือความสำเร็จแห่งอุตสาหกรรมการอาหารดังนั้นจึงน้อยมากที่จะปรากฏตัวออกมา และฉินสือโอวก็ไม่คิดว่าคนระดับนี้จะอ่านข่าวและจำเขาได้
ดังนั้นจึงดูเหมือนว่า เขาจะคิดไม่ออกว่าเชฟระดับชั้นนำคนนี้รู้จักเขาได้อย่างไร
แต่นิสัยเขาเป็นคนใจกว้างและรู้ว่าสแตนลี่ย์จะไม่ทำร้ายเขา ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วเมื่อเขาได้รับเชิญ เขาจึงไม่สามารถแสร้งทำได้ จึงขอบคุณเขาอย่างมีความสุขและเดินเข้าไป
ฉินสือโอวจำได้ว่าตอนแรกร้านเพอร์เซในนิวยอร์กมีที่นั่งเพียงแค่ 50 ที่เท่านั้น แต่เขาไม่เห็นว่าร้านยูคิมูระมีกี่ที่นั่ง เพราะร้านอาหารแห่งนั้นเปิดเป็นห้องส่วนตัว แต่เขาก็ไม่สนใจอยู่แล้วว่าจะกี่ที่นั่ง เพราะที่นั่งในร้านอาหารทั้งสองแห่งต้องมีมากกว่าร้านสแตนลี่ย์อยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่าร้านนี้จะมีโต๊ะขนาดใหญ่หนึ่งตัว โต๊ะขนาดเล็กสองสามตัวและมีเก้าอี้รวมกันมากถึง 30 ตัว!
ซึ่งตอนนี้มีโต๊ะตัวหนึ่งที่ว่างอยู่ สแตนลี่ย์จึงเชิญให้เขานั่งลง ฉินสือโอวก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “นี่คุณ เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า? ขอโทษจริงๆ แต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่ค่อยคุ้นหน้าคุณเท่าไรนัก”
สแตนลี่ย์หัวเราะเสียงเบาและพูดด้วยน้ำเสียงกระซิบว่า “ไม่ๆๆ เราไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่ผมเคยเห็นรูปของคุณและผมก็รู้จักคุณบัตเลอร์เป็นอย่างดี ผมเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับคุณมากมาย”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ฉินสือโอวก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรว่าที่สแตนลี่ย์เชิญเขาเข้ามานั่ง ไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนดัง แต่เป็นเพราะฟาร์มปลาต้าฉิน บัตเลอร์เคยบอกว่าอาหารทะเลจากฟาร์มปลาต้าฉินได้รับรางวัลครึ่งหนึ่งจากร้านอาหารชั้นนำในอเมริกาเหนือ
บางทีร้านนี้อาจจะใช้อาหารทะเลฟาร์มปลาต้าฉินก็ได้
ดังนั้นคำพูดของชาลส์ มอร์รี่ก็คงจะเข้าท่า เขาจึงรีบถามว่า “เมื่อกี้ชาลส์ มอร์รี่ พวกเขาเพิ่งออกจากร้านของคุณไป พวกเขากำลังชักชวนให้คุณใช้อาหารทะเลของตระกูลมอร์รี่ต่อใช่ไหม?”
เขาวางกับดักไว้ 3 อย่างในประโยคนี้ เพียงใช้คำว่า “ต่อ” ถ้าสแตนลี่ย์ยืนยัน แสดงว่าเมื่อก่อนเขาใช้อาหารทะเลของตระกูลมอร์รี่ แต่ตอนนี้ต้องการจะเปลี่ยนใช้อาหารทะเลฟาร์มปลาต้าฉิน และตระกูลมอร์รี่จึงต้องการชักชวนให้เขาใช้อาหารทะเลของเขาต่อไป
แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาฉลาด แต่อาจจะหมายความว่าเขาโง่ เขาน่าจะคิดเรื่องนี้ได้นานแล้ว หลักๆ คือข้อมูลเกี่ยวกับอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินของเขายังไม่ชัดเจน บัตเลอร์ไม่เคยบอกเขามาก่อนว่าอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินได้เข้าสู่ตลาดรัฐโนวาสโกเชียแล้ว
ในทางตรงกันข้าม สแตนลี่ย์ถือว่าเป็นคนฉลาด ทันทีที่เขาเอ่ยปากพูดก็โยงไปหาฉินสือโอวก่อนเป็นคนแรกและถามเขาว่าไม่ได้มากินข้าวเหรอ สุดท้ายฉินสือโอวก็ยืนยันโดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย เมื่อเป็นแบบนี้เขาก็ได้ข้อสรุปบางอย่าง เช่น ฉินสือโอวไม่รู้ว่าคนจากตระกูลมอร์รี่เพิ่งจะมาหาเป้าหมายของเขา
ในการเป็นเชฟมิชลินระดับสามดาว ไอคิวของสแตนลี่ย์นั้นต้องโดดเด่นแน่นอน การอยู่ในระดับตัวท็อปในอุตสาหกรรมใดๆ ก็ตามล้วนไม่ใช่เรื่องโง่เขลา เขาฟังกับดักในคำพูดของฉินสือโอวออก แต่ก็ยังปล่อยให้เขาทำตามความปรารถนาและตอบตามคำพูดของเขา
“ไม่ ไม่ใช่ ‘ต่อไป’ ผมไม่เคยใช้อาหารทะเลของตระกูลมอร์รี่ แต่ตอนนี้ได้ทำการร่วมมือกับตระกูลมอร์รี่จริงๆ ผมไม่อยากจะยกย่องพวกคุณ แต่อาหารทะเลของพวกคุณยอดเยี่ยมมาก โดยเฉพาะปลาแฮร์ริ่ง ที่มีเนื้อสัมผัสที่ละเอียดและอ่อนนุ่ม น้ำเกรวี่หอมๆ ข้นๆ ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ผมเคยเห็นในชีวิต”
ประโยคหนึ่งแสดงให้เห็นถึงชื่อเสียงที่สมควรได้รับของสแตนลี่ย์จริงๆ ผลิตภัณฑ์หลักในปัจจุบันของฟาร์มปลาต้าฉินก็คือ ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ล็อบสเตอร์สีรุ้งเป็นต้น แต่ฉินสือโอวรู้ดีว่า ที่จริงแล้วอาหารทะเลที่ดีที่สุดที่ผลิตโดยชาวประมงคือปลาแฮร์ริ่ง!
ถ้าไม่จำเป็น เขาแทบไม่เพิ่มพลังโพไซดอนให้กับปลาและกุ้งในตอนนี้ แต่จะใส่พลังงานเข้าไปในสาหร่ายทะเล เพื่อให้ห่วงโซ่อาหารนี้ทำงานต่อไปได้โดยอัตโนมัติ
ปลาแฮร์ริ่งเป็นกลุ่มแรกในห่วงโซ่อาหารที่สัมผัสกับพลังโพไซดอนในสาหร่ายทะเล และได้รับการปรับปรุงมากที่สุด แน่นอนว่าคุณภาพและรสชาติของเนื้อสัตว์ยังไม่ดีเท่าปลาทูน่าครีบน้ำเงินหรือแม้แต่ปลาค็อด แต่ถ้าเทียบกับปลาแฮร์ริ่งชนิดเดียวกันแล้ว ปลาแฮร์ริ่งจากฟาร์มปลาต้าฉินนั้น สามารถกำจัดพวกมันให้พ้นทางได้!
ฉินสือโอวมองเขาด้วยความสนใจและถามว่า “ถ้าอย่างนั้น คุณสนใจที่จะเปลี่ยนตัวเลือกไหม? ผมคิดว่าเพื่อที่ชักชวนคุณให้ใช้อาหารทะเลของพวกเขา ตระกูลมอร์รี่จะต้องให้สิทธิพิเศษมากมายกับคุณอย่างแน่นอน”
สแตนลี่ย์พยักหน้าและพูดว่า “ใช่ แน่นอน พวกเขายอมที่จะจัดเครื่องบินพิเศษขนส่งอาหารทะเลให้ผม ไม่ว่าผมจะต้องการอะไร ขอแค่พวกเขามีมัน ก็จะให้สิ่งที่มีคุณภาพดีที่สุดให้ผมอย่างแน่นอน! แล้วคุณฉิน ฟาร์มปลาต้าฉินของพวกคุณจะให้สิทธิพิเศษกับผมไหม?”
ฉินสือโอวยักไหล่และพูดว่า “ผมยินดีมาก แต่ก็ขึ้นอยู่กับคุณบัตเลอร์ ผมเป็นแค่ชาวประมงที่มีหน้าที่เลี้ยงปลา ส่วนคุณบัตเลอร์เป็นซีอีโอและเขามีอำนาจในการตัดสินใจ”
สแตนลี่ย์หัวเราะและพูดว่า “เอาล่ะ ดูเหมือนว่าผมต้องคุยกับคุณบัตเลอร์ได้แค่คนเดียวเท่านั้น คุณน่าจะรู้ว่าการใช้อาหารทะเลต่างๆ ในร้านอาหารของเราถือเป็นการโฆษณาที่ดีอย่างหนึ่ง”
ฉินสือโอวว่า “ใช่ ผมเข้าใจดี แต่คุณก็ควรรู้ด้วยว่าซัพพลายเออร์อาหารทะเลที่เลือกโดยร้านอาหารมิชลินระดับสามดาวนั้นดีที่สุดและมีเพียงการร่วมมือกับซัพพลายเออร์อาหารทะเลที่ดีที่สุดเท่านั้นถึงจะได้รับวัตถุดิบที่ดีที่สุด นี่ไม่ใช่การร่วมมือกันง่ายๆ แต่เป็นการวินวินกันทั้งคู่!”
เขาไม่สนใจว่าร้านอาหารมิชลินสามดาวว่าจะใช้อาหารทะเลของพวกเขาหรือไม่ สุราดีย่อมไม่กลัวตรอกลึก สุราที่เขาทำขึ้นมาเป็นสุราที่เป็นอมตะ ไม่ต้องพูดถึงตระกูลมอร์รี่ ซึ่งคือซัพพลายเออร์อาหารทะเลทั้งหมดในโลกที่ร่วมใจมาต่อต้านเขาและเขาไม่ได้หวาดกลัวสักนิด!
ความมั่นใจที่เด็ดขาดมาจากความแข็งแกร่ง เขารู้ดีว่าบางทีอาหารทะเลที่ดีที่สุดในโลกอาจไม่ได้อยู่ในฟาร์มปลาต้าฉิน แต่ขอเพียงแค่มีผลิตภัณฑ์อาหารทะเลในฟาร์มปลาต้าฉิน ก็ต้องดีที่สุดในระดับเดียวกันแน่นอน!
สแตนลี่ย์ลุกขึ้นยืนอย่างไม่ยอมและพูดว่า “คุณฉิน คุณและเพื่อนของคุณอยากทานอะไรสักหน่อยไหม?”
ฉินสือโอวกล่าว “แล้วแต่คุณเถอะ ผมคิดว่าคุณมีทักษะการปรุงอาหารดัดแปลงให้เลิศรสอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ว่าคุณจะทำอะไรผมก็ชอบหมด”
สแตนลี่ย์หัวเราะขึ้นอีกครั้งและพูดว่า “ผมชอบลูกค้าแบบคุณ มันจะดีมากถ้าลูกค้าทุกคนง่ายๆ เหมือนคุณ”
ในขณะที่เขากำลังออกไป ฉินสือโอวก็ถามว่า “เฮ้ สแตนลี่ย์ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม? ก่อนที่จะได้ร่วมมือกับอาหารทะเลต้าฉิน คุณเคยร่วมมือกับใคร? ทำไมไม่ใช้อาหารทะเลของตระกูลมอร์รี่?”
สแตนลี่ย์เดินกลับมาและโน้มตัวลงพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงกระซิบว่า “ประเด็นแรกไม่สามารถบอกได้ แต่ประเด็นหลังผมสามารถเล่าให้คุณฟังได้ เพราะผมเกลียดพวกเจ้าเล่ห์พวกนั้นในตระกูลมอร์รี่!”
ทันใดนั้นจู่ๆ ฉินสือโอวก็คิดว่าเชฟมิชลินระดับสามดาวคนนี้น่ารักมาก
……………………………………..