เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 409 หลักฐานพวกนี้เป็นสิ่งที่คุณไม่อยากเปิดเผยสินะ

ลู่ฉินอวี่มองกู้จิ้งเจ๋อแล้วหัวเราะ “เธอเป็นนักศึกษาของฉัน และเป็นลูกศิษย์คนแรกของฉันด้วย ฉันรู้สึกว่า เหมือนฉันกำลังสร้างเธอขึ้นมา จากที่เธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ กลายเป็นคนที่มีหลักการ มีแนวคิด หญิงสาวที่รักอิสระ แต่ต่อมาเราก็ขาดการติดต่อไป จนถึงทุกวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าหลังจากนั้นเธอไปอยู่ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อหรี่ตาแคบลง มองไปยังลู่ฉินอวี่ “งั้นคุณรู้ไหมครับ ว่าเธอชื่ออะไร”
 
 
“เธอชื่อ ซูเซิน”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อเงียบขึ้นมาชั่วขณะ
 
 
มองไปตรงหน้า เงียบไม่เอ่ยอะไรออกมา
 
 
ซูเซิน…
 
 
นั่นคือ…
 
 
ตอนนั้นเอง หลินเช่อเดินกลับเข้ามาจากด้านนอก
 
 
มองทั้งสองคนเหมือนกำลังคุยธุระสำคัญอยู่ อดถามไม่ได้ “พวกคุณคุยธุระกันอยู่หรือเปล่าคะ งั้นฉันจะออกไปดูข้างนอกอีกก็ได้”
 
 
“ไม่ต้องๆ เราไม่ได้คุยอะไรกันหรอก นั่งสิ เดี๋ยวอีกสักพักด้านหน้าก็คงจัดอาหารค่ำเสร็จแล้วล่ะ นั่งสักหน่อยก็ไปทานข้าวได้แล้ว”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองหลินเช่อ เนิ่นนานไม่ได้ขยับ
 
 
มองจนหลินเช่อรู้สึกประหลาดใจ กินองุ่นขณะมองกู้จิ้งเจ๋อไปด้วย “คุณมองฉันทำไม”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยิ้ม “ฉันรู้สึกว่าเธอสวย ไม่ได้เหรอ”
 
 
หลินเช่อหน้าแดงขึ้น
 
 
ความรู้สึกเมื่อถูกกู้จิ้งเจ๋อชมมันแปลกจริงๆ
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยัดองุ่นเข้าปากเธอ “เธอกินองุ่นไปเถอะ”
 
 
ลู่ฉินอวี่มองทั้งสองคน คิดในใจเด็กคนนี้ช่างโชคดีเหลือเกิน
 
 
ถ้าซูเซินก็โชคดีได้แบบนี้…
 
 
บางทีอาจจะใช่ ซูเซินดีขนาดนั้น สวยขนาดนั้น ตอนนี้เธอ บางทีอาจจะอยู่ในอ้อมแขนของชายที่รัก มีชีวิตที่มีความสุข
 
 
และด้านนอก
 
 
ลู่ชูเซี่ยถูกจับตามองอยู่ และไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านใน
 
 
ลู่ชูเซี่ยโกรธจนแทบบ้าแล้ว อยู่บ้านตัวเอง แต่ถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าไปในห้องรับแขกของพ่อ ทำได้เพียงนั่งอยู่ด้านนอก กู้จิ้งเจ๋อมาพลอดรักกับหลินเช่อ ความรู้สึกแบบนี้ จะให้ดีก็ฆ่าเธอให้ตายไปเลยเถอะ
 
 
ยังดีที่ไม่นานกู้จิ้งเจ๋อก็ออกมาแล้ว
 
 
ลู่ชูเซี่ยมองกู้จิ้งเจ๋อ เม้มปากอยากเดินเข้าไปถาม “กู้จิ้งเจ๋อ พี่คิดจะสู้กับฉันจนตายไปข้างจริงๆ ใช่ไหม”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองลู่ชูเซี่ย “ฉันทนเธอมาหลายวันแล้ว แต่ว่า นับวันเธอยิ่งบ้า ถ้าเธอคิดว่าสิ่งที่อยู่ในมือเธอมันคือข้อต่อรองสามารถข่มขู่ฉันได้ งั้นก็เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังดูถูกฉันมาก”
 
 
“พี่…” ลู่ชูเซี่ยเอ่ย “ดูถูกพี่เหรอ พี่จิ้งเจ๋อ ฉันก็แค่อยากอยู่กับพี่ก็เท่านั้น พี่อยู่กับฉันไม่ดีเหรอคะ แค่อยู่กับฉัน ความลับนี้ มันก็จะเป็นความลับต่อไป ไม่งั้น ฉันเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลลู่นะ พี่แตะต้องฉันไม่ได้ และทำอะไรฉันไม่ได้ด้วย แต่ว่าหลินเช่อเป็นใคร เธอรู้ความลับของพี่ ก็แค่ทำให้เธอหายสาบสูญไปก็จบแล้ว”
 
 
“หุบปาก” กู้จิ้งเจ๋อจ้องลู่ชูเซี่ยเขม็ง เขาไม่อยากได้ยินผู้หญิงคนนี้ดูถูกหลินเช่ออีกแล้ว นิดเดียวก็ไม่ได้
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองลู่ชูเซี่ย “เธอก็เห็น พ่อเธอชอบหลินเช่อมาก”
 
 
ลู่ชูเซี่ยเห็นแล้ว และโกรธมากด้วย
 
 
เธอกล่าวอย่างดุร้าย “แล้วยังไง ฉันต่างหากล่ะที่เป็นลูกแท้ๆ ของเขา”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองตรงหน้าเรียบนิ่ง “ได้ ไม่รู้ว่าถ้าฉันบอกพ่อของเธอ ลูกสาวแท้ๆ ของเขา คิดร้ายกับทรัพย์สินของเขา คบค้าสมาคมกับผู้ชาย โอนทรัพย์สินไปยังบัญชีต่างประเทศ เขาจะรู้สึกยังไง”
 
 
ลู่ชูเซี่ยนิ่งเกร็งไปทั้งตัว
 
 
ทำไมเขา…เขาตรวจสอบเธอ
 
 
“พี่…กู้จิ้งเจ๋อ พี่พูดอะไรกัน”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอก “เพราะเป็นญาติของตัวเอง ดังนั้นเมื่อเห็นความผิดปกติของตระกูลลู่จึงไม่ได้พูดอะไรออกมา ยังไงซะ เธอก็เป็นลูกหลานตระกูลลู่ เธอใช้เงินของตระกูลลู่เล็กน้อย เดิมก็ไม่อะไร แต่ว่าช่วงนี้เธอมาบีบบังคับฉัน ทำให้ฉันรู้สึกว่าญาติคนนี้ไม่รู้ว่าสมควรยังเป็นต่ออยู่ไหม”
 
 
ลู่ชูเซี่ยตกใจ
 
 
เธอทำเรื่องพวกนี้ เพราะว่าครอบครัวตรวจสอบเงินเธอมากเกินไป
 
 
ตระกูลลู่เข้มงวดกับเงินของลูกหลานมาก ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไม่ได้
 
 
เพราะต้องรักษาตำแหน่งสตรีอันดับหนึ่ง ก็มักต้องจ่ายเงินจำนวนมาก ดังนั้น ไม่…คิดวิธีแบบนี้ไม่ได้
 
 
เธอหาผู้ชายมากมายที่พอจะช่วยเธอได้ ช่วยเธอเอาทรัพย์สินพวกนั้นออกมา
 
 
ตอนนี้ไม่คิดว่ากู้จิ้งเจ๋อจะสืบเจอ
 
 
ดวงตาของลู่ชูเซี่ยขยับมองไปยังกู้จิ้งเจ๋อ “พี่…พี่คิดว่าฉันจะกลัวว่าพี่จะพูดมันออกไปเหรอ เทียบกับความลับของพี่แล้ว มันไม่อะไรหรอกนะ”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอก “ใช่มันไม่อะไรหรอก เพียงแต่ถ้าคนอื่นรู้ ตำแหน่งสตรีอันดับหนึ่งต้องพึ่งผู้ชายให้ลุ่มหลง ขึ้นเตียงกับผู้ชายเพื่อให้ได้รับความช่วยเหลือจากผู้ชาย ฉันว่า นี่มันน่าจะทำให้ชื่อเสียงของสตรีหมายเลขหนึ่งเสียหายหรือเปล่า”
 
 
ลู่ชูเซี่ยนิ่งอึ้งด้วยความตกใจ
 
 
เรื่องพวกนี้กู้จิ้งเจ๋อก็ยังรู้…
 
 
ลู่ชูเซี่ยกัดริมฝีปากไม่หยุด ในสมองนั้นขาวโพลน
 
 
หลายวันมานี้กู้จิ้งเจ๋อไม่มีความเคลื่อนไหว ทำให้เธอคิดว่าเขาจะตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเธอความจริงแล้ว กำลังแอบสืบเรื่องพวกนี้อยู่ลับๆ เหรอ
 
 
กู้จิ้งเจ๋อน่ากลัวมากจริงๆ เขาทำมันอยู่ลับๆ อีกทั้ง จากการที่เขาแสดงออกมาโดยตลอด มันดูไม่ออกเลยสักนิดว่าเขากำลังแอบทำเรื่องพวกนี้
 
 
ใบหน้าลู่ชูเซี่ยซีดขาว ทำได้เพียงพิงอยู่ตรงนั้น พยุงร่างกายตนเองไว้
 
 
คิดอยู่ในใจ เรื่องน่าขายหน้าพวกนี้ เขารู้หมดทุกอย่างแล้ว
 
 
แต่ว่า พวกนี้ไม่เป็นไร เธอยังเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งอยู่
 
 
เธอกำมือตัวเองแน่น เงยหน้าขึ้น พูดกับกู้จิ้งเจ๋อ “แต่คุณก็บอกกับคนอื่นไม่ได้ เราต่างก็มีความลับ คุณพูดออกไปไม่ได้ อีกทั้ง…ถ้าคุณทำให้ฉันไม่พอใจ ฉันก็จะเลือกวิธีสู้จนตายไปข้างหนึ่ง คุณทำให้ฉันไม่พอใจไม่ได้ ไม่งั้น อย่างมาก ก็แค่ตายกันหมด”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อหัวเราะ “จะทำให้เธอไม่พอใจได้ยังไงกัน จะยังไง เธอกับฉันก็ยังอยู่ในฐานะญาติ ฉันไม่ทำให้เธอไม่พอใจหรอก เธอวางใจได้”
 
 
เธอจะวางใจได้อย่างไรกัน มองเห็นกู้จิ้งเจ๋อ เธอก็โมโหขึ้นมาทันที แต่ว่าทำได้เพียงจ้องมองเขาอยู่แบบนั้น
 
 
กู้จิ้งเจ๋อเดินกลับเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว
 
 
ลู่ชูเซี่ยยืนอยู่ตรงนั้น เจ็บปวดในใจถึงที่สุด
 
 
ตำแหน่งสตรีหมายเลขหนึ่ง ใครจะเข้าใจว่าเธอทุ่มเทกับมันไปมากขนาดไหน ถึงรักษามันเอาไว้ได้
 
 
ตอนนี้ยังถูกหลินเช่อโจมตี
 
 
หลินเช่อมีสิทธิอะไร
 
 
ลู่ชูเซี่ยมองเห็น หลินเช่อเดินออกมาจากด้านในพร้อมกู้จิ้งเจ๋อ
 
 
ลู่ฉินอวี่ยืนชื่นชมพอใจอยู่อีกฝั่ง ท่าทีที่พูดคุยกับหลินเช่อทำให้คนคิดว่าไม่เหมือนลู่ฉินอวี่สักนิด
 
 
พ่อเธอเคยอบอุ่นกับใครแบบนี้ที่ไหน
 
 
ลู่ชูเซี่ยพยายามเก็บงำความลับนี้เอาไว้ เพื่อเอามาใช้ควบคุมกู้จิ้งเจ๋อ ไม่เคยคิดอะไร หัวใจตอนนี้ไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบาย
 
 
ทุกสิ่งทุกอย่างมันผสมปนเปกันไปหมด
 
 
ภายใต้ความโกรธ เธอเดินเข้าไป เห็นว่าหลินเช่อจะกลับแล้ว ไม่พูดไม่จาอะไรผลักคนออก เดินชนหลินเช่อเข้าไปเต็มๆ จากนั้นยิ้มหยัน ค่อยหมุนตัวเดินตรงเข้าไปด้านใน