เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 407 ฉันจะพาใครมายังต้องถามความคิดเห็นคุณด้วยเหรอ

เมื่อก่อนก็ใช่ว่าจะโดนตบน้อยซะเมื่อไหร่ ครั้งนี้แค่ครั้งเดียวเองคงไม่เป็นไร
 
 
ปากเธอขยับ มองไปยังลู่ชูเซี่ย ยังไม่ได้ทันคิด ลู่ชูเซี่ยรู้ความลับนี้ของกู้จิ้งเจ๋อได้ยังไง
 
 
ทว่า กู้จิ้งอวี่อยู่ด้านหลังมองเห็นสีหน้าของลู่ชูเซี่ย รู้สึกว่ามันไม่ปกติ
 
 
เขากัดฟัน หันไปมอง
 
 
นานทีเดียว พลันสาวเท้าก้าวเข้าไป
 
 
ยื่นมือไปดึงหลินเช่อมา
 
 
ไม่รอให้หลินเช่อได้สติ กู้จิ้งอวี่ก็เข้ามาอีกแล้ว คนที่โผล่มาไม่สนใจกับอะไรแบบนี้ ลู่ชูเซี่ยเกลียดจริงๆ
 
 
“คุณ…คุณจะมาอะไรอีกล่ะ กู้จิ้งอวี่” ลู่ชูเซี่ยถาม
 
 
กู้จิ้งอวี่แสยะยิ้ม “คุณอยากทำอะไรก็เชิญ วันนี้ ผมไม่อนุญาตให้ใครทำอะไรหลินเช่อทั้งนั้น”
 
 
“คุณ…กู้จิ้งอวี่ อย่ามาเสียใจทีหลังนะ ในมือฉันมีสิ่งต่อรองกับกู้จิ้งเจ๋ออยู่”
 
 
“เอาสิ ผมก็อยากรู้ ว่าคุณจะกล้าเอามันออกมาไหม ผมเสียใจเหรอ ถ้าคุณกล้าเอาทุกสิ่งทุกอย่างออกมาทั้งหมดแล้ว คุณอย่ามาเสียใจทีหลังนั่นถึงจะถูก”
 
 
พูดแล้ว กู้จิ้งอวี่ไม่สนว่าคนอื่นจะมองยังไง เขาพาหลินเช่อออกไปทันที
 
 
“นี่…” หลินเช่อรู้สึกราวกับจะเป็นบ้า กู้จิ้งอวี่คนนี้ ทำอะไรตามใจตัวเองที่สุด…
 
 
แต่ว่า ลู่ชูเซี่ยทำเพียงกระทืบเท้าอยู่ด้านหลัง มองกู้จิ้งอวี่พาหลินเช่อออกไป
 
 
หลินลี่ไม่คิดว่า ตัวเองมีลู่ชูเซี่ยให้ท้าย แต่ต้องมาพลาดท่าให้กับกู้จิ้งอวี่
 
 
พาเธอออกไปแบบนั้น
 
 
ทำจนลู่ชูเซี่ยเองก็ยังทำอะไรไม่ได้
 
 
หลินเช่อคนนี้ ทำไมคนคอยช่วยเธอถึงได้เยอะแบบนี้
 
 
ลู่ชูเซี่ยเอาคืนไม่สำเร็จ ทำได้เพียงมอง และบอกกับหลินลี่ “เราไปกันเถอะ นังเด็กนี่ ฝากไว้ก่อนแล้วกัน”
 
 
ทุกคนได้เห็นภาพนั้นแล้ว ได้แต่คิดในใจ ดูเหมือน ลู่ชูเซี่ยจะเก่งกาจ แต่ตระกูลกู้กลับไม่ได้เกรงกลัวอะไรตระกูลลู่เลย กู้จิ้งอวี่เป็นถึงคุณชายสามของตระกูลกู้ ไม่เกรงกลัวฟ้าดินเลยจริงๆ มีเขาคอยปกป้อง ดูแล้ว หลินเช่อเองก็ไม่ได้น้อยไปกว่าหลินลี่เลยด้วยซ้ำ
 
 
หลินเช่อถูกลากออกไปแล้ว มองกู้จิ้งอวี่แล้วบอก “พอแล้ว ก็แค่ตบครั้งเดียวเอง ความจริงก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย”
 
 
“ไม่ได้จบแค่ตบง่ายๆ หรอกนะ ลู่ชูเซี่ย ผมรู้จักเธอดี เธอมีแผนการเยอะมาก คุณก็อยู่ห่างเธอไว้หน่อยล่ะ”
 
 
กู้จิ้งอวี่บอก “แต่ว่า เธอเข้ามาพัวพันแล้ว คุณก็คงเลี่ยงยากหน่อย ใครใช้ให้คุณหาเรื่องไปยุ่งกับพี่รองของผม เฮ้อ ต่อไปนี้ คุณก็ทนๆ ไปละกัน”
 
 
หลินเช่อหมดหนทาง ถลึงตาใส่เขา ทว่าในใจกลับคิดถึงคำพูดของลู่ชูเซี่ย
 
 
ความลับของกู้จิ้งเจ๋อ ถูกลู่ชูเซี่ยค้นพบแล้ว…
 
 
จะไม่เป็นปัญหาจริงๆ เหรอ
 
 
ด้านนอก แฟนคลับกลุ่มหนึ่งไม่รู้ว่ารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าที่นี่มีการทะเลาะกัน ล้อมกันอยู่ด้านนอก อยากรู้ว่าใช่หลินเช่อและหลินลี่ทะเลาะกันหรือไม่
 
 
กว่ายามจะกันพวกเขาออกไปได้ไม่ใช่ง่ายๆ เลย ไม่รู้ใครเป็นคนปล่อยข่าว บอกว่าหลินลี่จะตบหลินเช่อ แต่ถูกกู้จิ้งอวี่ช่วยเอาไว้
 
 
ทุกคนยิ่งเพ้อฝันถึงกู้จิ้งอวี่หนักเข้าไปใหญ่ คิดว่าหลินเช่อช่างโชคดีเหลือเกิน ฉากสุภาพบุรุษนั้นต้องสวยงามอย่างแน่นอน หลินลี่คนนั้น ก็เป็นแค่นางร้ายตัวประกอบ ว่างหนักจนต้องมาหาเรื่องหลินเช่อ มีเสน่ห์เทียบหลินเช่อไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ยังตามมาหาเรื่องถึงที่อีก
 
 
ตอนที่หลินเช่อกำลังจะกลับ กู้จิ้งเจ๋อก็โทรเข้ามา
 
 
“พรุ่งนี้ไปที่ที่หนึ่งไปด้วยกันหน่อย ถึงเวลาฉันจะส่งคนไปรับ”
 
 
“อ้อ ค่ะ” ฟังจากน้ำเสียงน่าจะเป็นเรื่องสำคัญ หลินเช่อเองก็ตอบรับกลับไปง่ายๆ
 
 
——
 
 
กู้จิ้งเจ๋อวางสายแล้ว หันมาตอบข้อความของลู่ชูเซี่ย บอกว่าไม่นานเขาจะไปบ้านตระกูลลู่
 
 
วันนี้ลู่ชูเซี่ยอารมณ์ไม่ดีทั้งวัน แต่เพราะโทรศัพท์จากกู้จิ้งเจ๋อทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาก
 
 
เธอกำลังคิดว่า พรุ่งนี้ต้องจัดบ้านให้สวยให้ดี จะได้พาเขาเข้าไปนั่งเล่นให้ห้องของตัวเองได้ ลองดูว่า ครั้งนี้เธอแตะต้องเขา เขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า
 
 
เธอคิดว่า ขนาดกับหลินเช่อก็ยังไม่เป็นอะไร บางที เขาอาจจะมีปัญหาแค่บางครั้งก็ได้ ไม่งั้นตอนโม่ฮุ่ยหลิงจะทำยังไง
 
 
——
 
 
วันต่อมา หลินเช่อเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว นั่งรถมาด้วยกันกับกู้จิ้งเจ๋อ
 
 
เธอเงยหน้าขึ้นถาม “มีงานสังคมเหรอคะ”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอก “นับว่าใช่ก็ได้”
 
 
“ที่ที่จะไปหรูหรามากเหรอคะ”
 
 
“ใช่ คุณไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง ไม่ต้องตื่นเต้น ยังไงซะ ก็แค่ไปนั่งเล่นเฉยๆ”
 
 
“อ้อ ก็ได้ค่ะ ฉันไม่ตื่นเต้นแล้ว” หลินเช่อให้กำลังใจตัวเอง แต่ว่า เมื่อมาถึงจึงพบว่าสถานที่ที่ไปนั้นแตกต่างออกไป
 
 
ที่แท้ก็บ้านตระกูลลู่
 
 
หลินเช่อลงจากรถ มองไปยังบ้านตระกูลลู่ คล้ายๆ กลับบ้านของตระกูลกู้ แต่ก็ไม่เหมือน
 
 
“สวรรค์ คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม บ้าไปแล้วเหรอ ฉัน…ฉัน ฉัน” มาเหยียบเขตของลู่ชูเซี่ยถึงที่ แถมยังมาตอนนี้ นี่เธอมาหาเรื่องตายหรือไง
 
 
กู้จิ้งเจ๋อกลับมองเธอ “ไม่ต้องกังวล ถึงเวลาเปิดไพ่แล้ว”
 
 
“อะไรนะคะ” หลินเช่อมองกู้จิ้งเจ๋อที่เดินเข้าไป รีบตามเขาไป “เปิดไพ่อะไรคะ”
 
 
“ไปเถอะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมก็พอ” กู้จิ้งเจ๋อกุมมือของเธอเอาไว้ เคาะเบาๆ แล้วพาเดินเข้าไป
 
 
ลู่ชูเซี่ยอยู่ด้านใน ได้ยินว่ากู้จิ้งเจ๋อมาแล้ว ก็ดีใจขึ้นมา
 
 
งานเลี้ยงวันนี้เชิญผู้คนมามากมาย ลู่ชูเซี่ยคุยโวออกไปว่าตัวเองเชิญกู้จิ้งเจ๋อมาด้วย
 
 
ทุกคนยังไม่เชื่อ บอกว่ากู้จิ้งเจ๋อสนิทกับเธอขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงขั้นจะมาที่บ้าน
 
 
ลู่ชูเซี่ยบอกอย่างภาคภูมิใจ “กู้จิ้งเจ๋อมาแล้วยังไง เขาสนิทกับฉันมาแต่ไหนแต่ไร สมัยเด็กๆ เราก็นับว่าเติบโตมาด้วยกัน แต่เขาแค่เงียบๆ เท่านั้นเอง”
 
 
ทุกคนมาคิดดูแล้วก็ถูก บอกอย่างอิจฉาลู่ชูเซี่ย “ดีจัง ได้เติบโตมาด้วยกันกับกู้จิ้งเจ๋อ พวกเราไม่มีโอกาสนั้นด้วยซ้ำ คงได้แต่อาศัยแสงจากเธอ ถึงจะมีโอกาสได้เจอกู้จิ้งเจ๋อ”
 
 
ลู่ชูเซี่ยบอกอย่างภูมิใจ “ใช่ กู้จิ้งเจ๋อคนนี้น่ะนะ เย็นชากับคนอื่น ไม่ค่อยเข้าร่วมงานสังคม แต่วันนี้พวกเธอโชคดีนะ ได้มีโอกาสเห็นเขามาที่บ้านฉัน แต่ก็อย่าเข้าใกล้มากนะ อย่าตื่นเต้นเกินไปด้วย พี่จิ้งเจ๋อไม่ชอบความวุ่นวายเสียงดัง”
 
 
ทุกคนต่างก็คิดว่าลู่ชูเซี่ยนั้นหยิ่งเกินไป หวงเกินไปมาก อิ่มอกอิ่มใจ แต่ว่า ในใจนั้นอิจฉาเป็นที่สุด และแอบคิดว่า หรือว่ากู้จิ้งเจ๋อกับลู่ชูเซี่ยจะมีความสัมพันธ์อะไรซับซ้อนซ่อนอยู่
 
 
แม้ว่าคนพวกนี้จะร่ำรวย ความสัมพันธ์หลายอย่างนั้นซับซ้อน แต่ว่ากู้จิ้งเจ๋อก็มีชื่อเสียงในทางที่ดีมาตลอดนี่นา
 
 
เพียงแต่ลู่ชูเซี่ยยังคงเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งของประเทศซีอยู่ เมื่อคิดแล้ว เธออยู่ในตำแหน่งนี้ อยากได้ผู้ชายแบบไหนล้วนมีหมด กู้จิ้งเจ๋อเองก็มีสิทธิ์ที่จะมีความสัมพันธ์อะไรกับลู่ชูเซี่ย ดังนั้น ถึงมันจะซับซ้อนหน่อย…ก็ยังพอเข้าใจได้
 
 
ตอนนั้นเอง ได้ยินเสียงดังจากคนด้านนอก บอกว่ากู้จิ้งเจ๋อมาแล้ว
 
 
ลู่ชูเซี่ยรีบเดินออกไป
 
 
เมื่อออกไป กลับมองเห็นว่ากู้จิ้งเจ๋อนั้นพาหลินเช่อมาด้วย
 
 
รอยยิ้มของลู่ชูเซี่ยหยุดอยู่เพียงเท่านั้น มองไปอีกฝั่ง เกิดความอึดอัดใจจนยากที่จะอธิบาย
 
 
จากนั้นความโกรธก็ปะทุขึ้นมา
 
 
กู้จิ้งเจ๋อทำแบบนี้หมายความว่ายังไง
 
 
เขาไม่กลัวจริงๆ สินะว่าเธอจะบอกความลับของเขาออกไป
 
 
ลู่ชูเซี่ยพุ่งเข้าไปด้วยความโกรธ
 
 
มองเห็นกู้จิ้งเจ๋อและหลินเช่อ จ้องเขม็งไปยังหลินเช่อที่ขัดหูขัดตาตลอดเวลา จากนั้นค่อยพูดกับกู้จิ้งเจ๋อ “ฉันให้พี่มาคนเดียว ทำไมพี่พาคนอื่นมาด้วย”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองลู่ชูเซี่ย “บอกเมื่อไหร่ ให้ฉันมาคนเดียวเหรอ อีกอย่าง ฉันกู้จิ้งเจ๋อ อยากพาใครมาตอนไหน จำเป็นต้องถามความคิดเห็นของคนอื่นด้วยเหรอ”