ลู่อันหรานรู้จักของพ่อตัวเองดี จากนั้นก็รีบโยนไอแพดแล้วพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดโม่โยว
“คุณแม่ คุณแม่จะไม่อยากเอาผมแล้วเหรอครับ” ตัวเล็กเบะปาก เหมือนกำลังจะร้องไห้
คำพูดนี้อีกแล้ว โม่โยวรู้สึกหมดคำพูดกับทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็ก แต่ก็ใจอ่อนกับลูกชายมาก ถึงแม้จะรู้ว่ากำลังแสดงละครอยู่แต่ก็อดใจไม่ไหว
“เปล่า”
“คุณแม่ ผมไม่เอาแม่เลี้ยง ผมจะเอาแค่คุณแม่ ในละครก็บอก แม่เลี้ยงจะทารุณเด็ก ผมไม่อยากโดนทารุณ”
ถึงได้ปากเด็กน้อยจะพูดแบบนี้ แต่ในใจก็แอบคิด ถ้าใครกล้าทารุณเขา เขาจะเตะให้กระเด็นแน่นอน
ลู่จิ้นยวนเอ่ย “โม่โยว ฉันก็อยากได้แค่เธอ หนึ่งเดือนหลังจากนี้ เธอกลับไปกับฉัน ถ้าเราเจอคุณปู่แล้วเราก็ไปจดทะเบียนกัน”
โม่โยว: “……”
นี่อะไรกันเนี่ย ทำไมพูดถึงเรื่องจดทะเบียนเลย?
โม่โยวสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอมองข้ามความรู้สึกไม่ได้ตอนที่ลู่จิ้นยวนพูดว่าอาจจะแต่งงานคนอื่น พูดว่าอีกหน่อยชีวิตลูกชายตัวเองจะไม่ดีแค่ไหน ความรู้สึกนั้นที่เจ็บปวดในใจ
เธอไม่ใช่คนที่ไม่มีความรู้สึกสักหน่อย จะไม่เข้าใจสถานการณ์ได้ยังไง
ดูเหมือนว่าก็ไม่ได้แปลกใจขนาดนั้น เพราะยังไงผู้ชายอย่างลู่จิ้นยวนคงมีผู้หญิงไม่น้อยที่ชอบเขา แล้วตัวเองก็เหมือนโชคดี ที่เป็นคนที่เขาชอบ
อย่าพูดถึงเลย ระหว่างทั้งสองยังมีลู่อันหรานอีก
ในหัวมีความคิดต่างมากมาย แต่ก็แค่แว็บเดียว ไม่ว่าจะคิดพิจารณายังไง โม่โยวก็ดูเหมือนไม่มีวิธีปฏิเสธ เพราะฉะนั้น……ก็เลยตอบตกลง
ตอนดึก ลู่จิ้นยวนเปิดห้องส่วนตัวให้เย่ซือเยวี่ย แล้วเอ่ยล้อเล่นว่า ถ้าเธอนอนอยู่ที่โม่โยว ตัวเองจะแอบเข้ามาได้ยังไง
ก็ได้ ถึงแม้จะเป็นผู้บริหาร คำว่าแอบเข้ามาก็ไม่น่าฟังขนาดนั้น
แต่ยังไง หลังจากที่โม่โยวตอบตกลงเขา ลู่จิ้นยวนก็รู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ อาบน้ำเสร็จก็ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำเดินไปที่ห้องโม่โยวเลย
จะถามว่าเขาเข้าไปได้ยังไง เป็นถึงเจ้าของรีสอร์ท แค่กุญแจแค่นี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
เป็นเพราะลู่อันหรานเล่นมาทั้งวัน เลยนอนไปตั้งนานแล้ว เพราะฉะนั้น ก็เลยไม่ได้เห็นการกระทำที่ไร้อย่างอายของคุณพ่อตัวเอง
ตอนที่เขาเข้าไป โม่โยวกำลังอาบน้ำอยู่
ลู่จิ้นยวนขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่เกรงใจ พอโม่โยวออกมาก็เห็นว่าบนเตียงของตัวเองมีคนเพิ่มมาอีกคน จึงสะดุ้งตกใจ
“นายเข้ามาได้ยังไง?”
โม่โยวเอ่ยอย่างหงุดหงิด แต่ก็พบว่าตัวเองถามคำถามที่โง่มาก เลยเปลี่ยนมาถาม “นายมีอะไรหรือเปล่า?”
เขาเลิกมุมปากขึ้น “คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่”
คำพูดเดียวทำให้โม่โยวหน้าเสียทันที จนต้องโยนผ้าขนหนูในมือไปบนหน้าเขา เป็นผู้ชายที่ไร้อย่างอายจริงๆ
“นอนบ้าอะไรล่ะ นายกลับไปที่ห้องตัวเองเลย”
ลู่จิ้นยวนเลิกคิ้ว เขาเดินมาแล้ว จะกลับไปได้ยังไง เลยยื่นมือออกไปแล้วดึงตัวโม่โยวเข้ามา จากนั้นก็พลิกตัวขึ้น ท่าทางที่สนิทสนมใกล้ชิดของทั้งสองก็บังเกิด
“เราสองคนเป็นว่าที่สามีภรรยาที่จะจดทะเบียนสมรสกัน นอนด้วยกันจะเป็นอะไร ก็ถือว่าซ้อมก่อนไง” ลู่จิ้นยวนเอ่ยพูดหน้าตาเฉย
โม่โยวมองบน จดทะเบียนสมรสอะไรล่ะ ซ้อมก่อนอะไรล่ะ ตัวเองตอบตกลงที่จะอยู่กับเขา แต่ยังไม่ได้ตอบตกลงที่จะจดทะเบียนสักหน่อย
“ทำไม เธอจะกลับคำหรอ? ถ้าไม่เป็นเด็กดี ต้องโดนลงโทษนะ”
ลู่จิ้นยวนพูดจบ ก็ก้มลงไปจุมพิตริมฝีปากเธอ
ท่าทางลู่จิ้นยวนแตกต่างกับความอ่อนโยนแต่ก่อนอย่างสิ้นเชิง ครั้งนี้แฝงไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น แล้วทั้งสองก็ดื่มแอลกอฮอล์มาไม่น้อยด้วย
โม่โยวเป็นคนคออ่อนอยู่แล้ว ถึงแม้จะอาบน้ำ แต่ก็ยังรู้สึกมึนหัวอยู่ ตอนนี้ถูกกระทำแบบนี้อีก จะมีแรงต่อต้านได้ยังไง ไม่นานก็หมดแรงต่อต้านแล้ว
ทั้งสองคนใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ ถ้าจะถอดทิ้งก็ง่ายดายมาก ลู่จิ้นยวนมองไปที่เธอ ในสายตาก็มีความคิดบางอย่าง จากนั้นก็ยื่นมือไปปิดไฟบนหัวเตียงอย่างไม่ลังเล
ในห้องมืดสนิท มีแค่เงาของคนสองคนพัวพันอยู่บนเตียง
เช้าวันต่อมา แสงพระอาทิตย์ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง จนทำให้ห้องสว่าง
โม่โยวกระพริบตา แล้วลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย พอเธอขยับก็หยุดทันทีแล้วขมวดคิ้วแน่น
ความปวดเมื่อยบนร่างกายกับความผิดปกติที่บางบริเวณ ก็ทำให้เธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ในหัวเหมือนมีระเบิดโยนมาใส่
เธอกับลู่จิ้นยวน เมื่อคืน……
โม่โยวรีบหลับตาลง ใบหน้าก็แดง มีความหงุดหงิดโมโหปนไปด้วย ไม่ใช่แค่กับลู่จิ้นยวน แต่ก็หงุดหงิดตัวเองด้วย
เมื่อคืนเธอไม่ได้เมาจริงๆ แค่รู้สึกเวียนหัว แต่ก็ยังมีสติ หรือพูดอีกอย่าง เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ตัวเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
พอนึกได้แบบนี้ หน้าเธอก็แดงไปกว่าเดิม
“คิดอะไรเนี่ย? ทำไมถึงเขินขนาดนี้” ทันใดนั้น ข้างหูก็มีเสียงลอยมา ไม่รอให้เธอรู้สึกตัว บนเอวก็มีแขนมาดึงแล้วทั้งตัวก็เข้าไปในอ้อมกอดที่อบอุ่น
เธอตกใจแล้วรีบหันไปมอง เมื่อกี้เอาแต่หงุดหงิด จนลืมไปเลยว่าลู่จิ้นยวนยังอยู่ข้างๆ พอได้ยินคำพูดของเขา เลยมองเขาตาขวาง
“นาย นายถอยไปเลยนะ ปล่อยมือเลย”
ลู่จิ้นยวนไม่ปล่อยมือ แต่กลับกอดแน่นไปกว่าเดิม “เราสองคนขนาดนี้แล้ว เธอยังอยากให้ฉันปล่อย? ไม่มีทาง”
เขาพูดไปด้วย ฝ่ามือที่อุ่นร้อนก็วนเวียนอยู่ที่หน้าท้อง “ไม่แน่ ในนี้อาจจะมีน้องชายหรือว่าน้องสาวของอันหรานแล้วก็ได้”
พอพูดแบบนี้ โม่โยวก็รู้สึกตัวร้อนจนเหมือนถูกไฟเผา
ไม่เพียงแค่นั้น ภายใต้ผ้าห่มทั้งสองก็ยังเปลือยกาย มือไม้ลู่จิ้นยวนอยู่ไม่นิ่ง ก็ทำให้โม่โยวตัวแข็งทื่อ ผิวกายที่ขาวอมชมพู พอลู่จิ้นยวนมองแล้วก็มีปฏิกิริยาทันที
เขาแค่มือไม้อยู่ไม่นิ่งเท่านั้น ไม่กล้าทำอะไรอย่างอื่น กลัวว่าจะทำให้โม่โยวโมโห เธอจะเสียใจทีหลัง แล้วตัวเองจะเสียเธอไปอีกครั้ง
ขณะที่ทั้งสองกำลังตึงเครียด ก็มีคนเคาะประตู แล้วเสียงของเย่ซือเยวี่ยก็ลอยเข้ามา
“โม่โยว ตื่นหรือยัง? รีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้ ให้ฉันเข้าไป ฉันมีอะไรให้เธอดู”
ลู่จิ้นยวนอดไม่ได้จนต้องมองบน ความรู้สึกถูกทำลายไปสิ้นซาก แล้วสีหน้าก็ตึงเครียดมากด้วย
โม่โยวสะดุ้งตกใจกับเย่ซือเยวี่ย ก็เลยไม่สนร่างกายของตัวเองแล้วรีบลุกขึ้น “นายไปหลบก่อน ฉัน……”
ยังพูดไม่จบ ก็เห็นลู่จิ้นยวนหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้น เดินไปทางประตู
พอประตูเปิด เย่ซทอเยวี่ยก็กำลังจะพุ่งเข้าไปทันที แต่พอเห็นคนหลังประตู ก็ตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว เกือบจะหกล้มด้วยซ้ำ
เธอมองไปที่หมายเลขห้อง แน่ใจแล้วว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด แล้วดูสีหน้าที่ย่ำแย่ของลู่จิ้นยวน ก็นึกอะไรได้ทันที
ที่แท้
“โม่โยวยังนอนอยู่ เดี๋ยวเธอค่อยมาใหม่” ลู่จิ้นยวนเอ่ย
เย่ซือเยวี่ยเกือบจะสำลักน้ำลาย แล้วรีบพยักหน้า จากนั้นก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องตัวเองทันที
