ตอนที่ 19 : เริ่มเผชิญหน้า
“ชิ*หายยยย!!!”
มาร์คเกือบจะหลุดคำด่าออกมา
เขาเป็นผู้นำทางของกลุ่ม เขาค่อยๆเปิดประตูสองบานแต่กลับเจอพวกซอมบี้หน้าตาบิดเบี้ยวพิการกำลังจ้องมาทางเขา
เมื่อไม่มีทางเลือกนอกจากจะต่อสู้กับมัน เขาใช้เวลานี้เอาเปรียบพวกซอมบี้ที่อยู่ในสภาวะที่สับที่กำลังจ้องมองมาที่เขา เขากระโดดเข้าไปข้างหน้าและเฉือนคอของซอมบี้ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด ทำให้คอของมันขาดปลิวออกไป และเตะเข้าไปที่ซอมบี้ตัวที่อยู่ฝั่งขวาเขากระเด็นออกไป ถึงอย่างนั้นเขานี่ต้องขอบคุณความคมของมีดยาวที่อยู่บนมือเขา ซึ่งมันช่วยเขาตัดคออ่อนๆของซอมบี้นั่นได้ขาดภายในครั้งเดียว เขาเองก็ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่ที่ต้องมาตัดเฉือนเนื้อมนุษย์ด้วยกันเอง แต่นั่นก็ช่วยไม่ได้ เมื่อพวกนั้นไม่ได้เป็นมนุษย์อีกต่อไปแล้วว
“เร็ว! วิ่ง! วิ่งไปทางออกฉุกเฉิน!”
มาร์คตะโกนใส่คนอื่นๆที่ยืนอยู่อย่างหวาดกลัวอยู่ข้างหลังเขา และชี้ไปที่ทางเดิน พวกเขาทั้งหมดก็รีบวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ออกไปในทันที
มาร์คนั้นรู้สึกงุนงงสงสัย เขาได้สร้างทางกั้นกีดขวางพวกซอมบี้เอาไว้ แล้วทำไมพวกมันขึ้นมาอยู่นี่ได้อย่างรวดเร็ว?!
‘อย่าบอกนะว่าพวกมันสามารถวาร์ปได้เหมือนซอมบี้ในซีรีส์ละครของอเมริกา’
ในขณะที่เขาเอามีดด้ามยาวเจาะหัวซอมบี้ที่อยู่ทางด้านซ้ายมือของเขา หลังจากนั้นเขาก็เห็นสภาพทางเดินที่อยู่เบื้องหน้าเขา ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น
สี่ เจ็ด สิบห้า ยี่สิบหก…. ตามทางเดินนั้นเต็มไปด้วยฝูงซอมบี้ พวกมันมีกันราวๆประมาณสี่สิบตัวหรือมากกว่านั้น มันมีจำนวนมากจนเขาไม่สามารถที่จะนับพวกมันได้หมด หลังจากนั้นเขาก็เห็นสิ่งกีดขวางที่เขาได้สร้างไว้นั้นคว่ำล้มลงมา และสิ่งกีดขวางนั้นก็ถูกทำลายอย่างรุนแรง แม้กระทั่งกล่องขนาดหนักก็ถูกเทกระจัดกระจายไปหลายเมตรจากตรงพื้นที่ที่เขาสร้างสิ่งกีดขวางไว้
พวกฝูงซอมบี้สังเกตุเห็นความชุลมุนวุ่นวายและเห็นมาร์คกับกลุ่มของเขา และแน่นอน สัตว์ร้ายจอมกระหายแบบพวกมันที่ไม่ได้ตะครุบเหยื่อมานานก็มุ่งเข้ามาทางพวกเขา
ซอมบี้ที่รวดเร็ววิ่งแซงตัวที่แสนเชื่องช้า เนื่องจากความเร็วของซอมบี้บางตัวนั้นแตกต่างกัน ท่าทางความหิวกระหายของมันก็ทำให้เกิดอุบัติเหตุในกลุ่มของพวกมันเอง ซอมบี้ที่เชื่องช้าถูกกระแทกจากซอมบี้ที่มีพละกำลังและความเร็วสูง จนมันล้มลงไปกับพื้น และ…
โผละะ!
ร่างของพวกมันกลายเป็นเนื้อซอมบี้บดอยู่ใต้ฝ่าเท้าของซอมบี้ที่อยู่ข้างหลังพวกมัน
มาร์คยังคงจัดการกับพวกซอมบี้ที่ใกล้เข้ามาอย่างต่อเนื่อง ซอมบี้ผู้หญิงกระโดดใส่เขา มันเพ่งเล็งไปที่แขนของเขาที่ได้ถือมีดเล่มยาวอยู่ เนื่องจากเขาไม่มีเวลาพอที่จะใช้มือขวาของเขาที่ถือมีดเล่มยาวนั้นป้องกัน เพราะเขาใช้มือขวานั้นปาดคอซอมบี้อีกตัวอยู่ เขาจึงใช้วิธีไขว้แขนของเขาแล้วเล็งปืนไปที่ใบหน้าของมัน
ปัง!
กระสุนฝังเข้าไปที่ปากซอมบี้หญิงจนเป็นรูกว้างผ่านเข้าไปถึงสมอง และร่างกายของมันก็ปลิวถอยออกไปเนื่องจากแรงกระแทกจากลูกกระสุน
ซอมบี้อีกตัวกระโจนเข้าใส่มาร์คจากทางซ้าย แต่ครั้งนี้เขาไม่ต้องลุยเอง ไม้เบสบอลเหล็กฟาดเข้าไปที่หน้าของมันอย่างรุนแรง แรงเหวี่ยงนั้นฟาดตรงเป้าได้อย่างชำนาญ เหมือนนักกีฬาเบสบอลมืออาชีพที่อยู่ในการแข่งขันที่ตีลูกได้อย่างไม่เคยพลาด เมื่อซอมบี้นั่นถูกฟาดอย่างแรง มันได้ปลิวถอยออกไป จนไปกระแทกซอมบี้ตัวที่อยู่ข้างหลังและก็พากันล้มลงไปกับพื้นอย่างระเนระนาด
มาร์คและแองเจต่างก็มองหน้าและพยักหน้าให้กัน มาร์คชายผู้เป็นโอตาคุควงปืนบนมือซ้ายของเขา และถือมีดเล่มยาวไว้บนมือขวา เขาคอยจัดการกับซอมที่มาจากทางด้านขวา ในขณะที่นักสู้ผู้มีประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้นอย่างแองเจก็ถือไม้เบสบอลเหล็กจัดการกับซอมบี้ที่อยู่ทางด้านซ้าย ด้วยการที่มาร์คและแองเจนั้นช่วยกันร่วมมือจัดการฝูงซอมบี้ พวกเขาพยายามยับยั้งฝูงซอมบี้ในขณะที่พวกเขาก็ได้ล่าถอยไปด้วย
โชคดีที่ความกว้างของทางเดินนั้นค่อนข้างที่จะถูกจำกัดถ้าไม่อย่างนั้นจะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่มีใครรู้ ซากศพของซอมบี้ที่พวกเขาได้ฆ่าไปนั้นถูกทิ้งเกลื่อนอยู่บนพื้นทำให้พวกเขาได้เปรียบตรงนี้ ซากศพนั้นเหมือนเป็นสิ่งกีดขวางทำให้ซอมบี้ที่อยู่ท้ายๆเคลื่อนไหวได้ช้าลง ซอมบี้บางตัวก็สะดุดซากศพจนล้มลงไปกับพื้น
พวกเขาก้าวฝีเท้าด้วยความว่องไว จริงๆมันควรที่จะไวกว่านี้ แต่พวกเขามีคนบาดเจ็บอยู่ด้วยในกลุ่มถึงสองคน
เมื่อพวกเขาได้มาถึงทางออกฉุกเฉินที่มาร์คได้ตรวจสอบก่อนหน้านี้ เสียงชุลมุนวุ่นวายดังขึ้นมาจากฝั่งของพวกซอมบี้ ฝูงซอมบี้หลายๆตัวที่ไล่ล่าตามอยู่ข้างหลังถูกพุ่งชนอย่างแรงจนปลิวไปกระแทกกับกำแพงที่อยู่ข้างๆจนเกิดเสียงก้องดัง
จากนั้นมาร์คและแองเจก็ได้เห็นฉากนั้น มาร์คมั่นใจแน่นอนว่าสิ่งที่พุ่งชนพวกมันเอง คือซอมบี้ตัวที่พังทลายสิ่งกีดขวางที่เขาได้สร้างไว้
สิ่งที่ทำให้เกิดความชุลมุนวุ่นวายนั่นคือ รถแทร็กเกอร์ ไม่สิ หมูตัวใหญ่ เดี๋ยวนะ…
สิ่งนั้นคือซอมบี้ขนาดอ้วนใหญ่ซึ่งสามารถวิ่งด้วยความเร็วยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง มันวิ่งฝ่าฝูงซอมบี้ออกมา
มาร์คจำซอมบี้นั้นได้ มันคือชายร่างอ้วนที่มีบอดี้การ์ดใส่สูทคอยปกป้องเขาก่อนหน้านี้ เขาคือคนที่ทำให้พวกกลุ่มของมาร์คไม่ได้เข้าไปในโซนขายสินค้าไอที ก่อนหน้านี้ที่เขายังคงเป็นมนุษย์ปกติ เขาก็ได้คุกคามขู่เข็ญคนอื่นและพาตัวเองเข้าไปอยู่ในที่ปลอดภัย แม้ในตอนนี้ขณะที่เขากลายเป็นซอมบี้ เขาก็กำลังคุกคามเพื่อนซอมบี้ตัวอื่นๆด้วยกัน
นิสัยเลวๆนั้นไม่สามารถเปลี่ยนได้เลยสินะ?
มันได้กลายร่างแล้วและก็ยังสร้างปัญหาหลายๆอย่าง แล้วบอดี้การ์ดของมันไปไหนล่ะ? มาร์คไม่เห็นซอมบี้สักตัวที่ใส่สูท แถมมาร์คก็ยังสังเกตุได้ว่าชายร่างอ้วนนี้ตัวของมันค่อนข้างใหญ่กว่าเดิม เหมือนว่ามันจะมีหัวที่ยาวขึ้นและร่างอ้วนๆของมันค่อนข้างที่จะกินที่ทางเดินพอสมควร และนั่นมันอะไรกันน่ะ? ความเร็วและความแข็งแกร่งของมันนั้นน่ากลัวมาก
มันกลายพันธุ์เป็นสุดยอดซอมบี้งั้นหรอ?
“เฮ้”
มาร์คเรียกแองเจ
ปัง!
เขายิงไปที่ซอมบี้อีกตัวในขณะที่เขาเอากระเป๋าที่เขาสะพายออกจากไหล่
“เธอช่วยถือกระเป๋านี้และออกไปที่ประตูทางออก หลังจากที่พวกคุณออกไปจงปิดประตู และมันจะมีบันไดอยู่ที่…”
ปัง!
มาร์คยิงซอมบี้ไปอีกหนึ่งช็อต
“หลังประตูนั่น ปีนขึ้นไปที่บรรไดที่เชื่อมกับดาดฟ้า”
แองเจค่อนข้างสับสนงุนงงในขณะที่เธอรับกระเป๋ามาจากมาร์ค
“คุณพูดอะ…?”
“เร็ว! แค่ทำตามที่ผมบอก! เราไม่ได้มีเวลามากพอนะ!”
มาร์คหยุดถอย และเริ่มต่อสู้กับซอมบี้โดยใช้มีดเล่มยาวแทงไปที่ศรีษะหรือยิงใส่พวกมันที่กำลังพุ่งมาทางเขา
แม้ว่าเธอนั้นจะไม่เต็มใจเท่าไหร่ แองเจก็รีบถอยและรีบวิ่งตามไปหาคนอื่นๆที่อยู่ที่ประตูทางออก หลังจากนั้นเธอก็ได้ปิดประตูลง ทุกคนๆมองมามที่เธอดูสายตาประหลัดใจ
เมื่อได้เห็นว่าประตูนั้นถูกปิดลง มาร์คก็ยิงกระสุนนัดสุดท้ายของกระบอกปืนเขาออกไป เขายังคงมีกระสุนสำหรับปืนพกนี้ในกระเป๋า แต่เขาแน่ใจแน่ๆว่าเขานั้นอาจจะโหลดกระสุนได้ไม่ทัน
เขานำปืนพกที่นั้นเก็บเข้าไปในกระเป๋าปืนหนังที่ติดอยู่กับเข็มขัดของเขา และถือมีดด้ามยาวด้วยมือซ้าย จากนั้นเขาก็ดึงปืนสั้นออกมาจากและยิงไปที่ซอมบี้ร่างอ้วนนั่นโดยตรง
ปัง!
ซอมบี้ร่างอ้วนนั่นเซสะดุดไปข้างๆเนื่องจากมาร์คยิงไปที่ขาขวาของมัน ร่างใหญ่ของมันปิดกั้นทางเดินเกือบทั้งทาง แต่แน่นอนว่ามันก็ได้ช่วยหยุดยั้งพวกซอมบี้ที่ตามมาจากข้างหลังมัน
ปัง!
เขายิงไปที่ซอมบี้ที่วิ่งไล่ตามอยู่ข้างหลังของซอมบี้ร่างอ้วนนั่นล้มลง เพื่อทำให้ซากศพของมันกลายเป็นสิ่งกีดขวางจากซอมบี้ตัวอื่นๆที่กำลังวิ่งเข้ามา สิ่งนี้ทำให้เขามีเวลาพอที่จะล่าถอยและได้วิ่งหนีไปทางทิศใต้ ซึ่งเขานั้นไม่ได้วิ่งไปยังที่ประตูที่คนอื่นๆในกลุ่มของเขาได้รออยู่ ในขณะที่เขาผ่านไปที่ประตูนั้น เขาเห็นว่าเหมยได้น้ำตาไหลรินออกมาในขณะที่เธอมองเขาผ่านหน้าต่างประตู จากนั้นมาร์คก็ได้ตะโกนออกไป
“ซ่อน! ไปรอฉันที่ดาดฟ้า!”
จากนั้นเขาก็ได้เร่งความเร็วและฝูงซอมบี้นั้นก็ได้วิ่งไล่ตามเขาเป็นระยะๆ
