S.P.P: บทที่ 182: ถึงแล้ว!
ความโง่เง่าของแฟรงกี้นั้นเกินเยียวยาไปแล้ว
ทุกคนนั้นต่างก็รู้ดีว่าจุดจบของคุณทอมนั่นไม่มีทางที่จะเป็นอย่างที่เขาพูด,พวกรัฐบาลโลกนั้นจะต้องประหารเขา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แต่หมอนี้กลับเชื่อคําพูดของเขา
ช่างเป็นคนโง่เง่าจริงๆ!
ในขณะที่พวกเขากําลังเถียงกันอยู่นั้นก็ได้มีเรือลําหนึ่งกําลังเข้ามาใกล้ที่ท่าเรือ
“ พวกเราใกล้ถึงหรือยัง?”
เสียงของชายหนุ่มได้ดังออกมา
“ กัปตันเราใกล้ถึงแล้วครับ,เกาะนี้ดูมีชีวิตชีวากว่าลองริงค์ลองแลนด์เยอะเลย!”
“ มันแตกต่างจากเกาะนั่นอย่างชัดเจน!”
บนเรือนั้นเต็มไปด้วยความมีชีวา,ฉากนี้นั้นทําให้ชายหนุ่มที่พูดออกมาในตนแรกนั้นรู้สึกมีความสุข
ชายหนุ่มคนนั้นก็คือโรแกน,หลังจากที่ได้แล่นเรือมาเป็นระยะเวลาหนึ่งในที่สุดพวกเขาก็ได้มาถึงท่าเรือของเกาะวอเตอร์เซเว่น
เรือของพวกเขาได้แล่นเข้าฝั่งอย่างช้าๆและในไม่ช้ามันหยุดลง
“ พวกนายพร้อมที่จะลงเรือหรือยัง!?”
โรแกนได้พูดออกมาพร้อมกับกระโดลงจากเรือ
“ ฮ่า ฮ่า,กัปตันนี่ยังเร็วเหมือนเดิม!”
“ เอาล่ะ,ทุกคนกระโดดลงมาได้และคนที่ช้าที่สุดก็ต้องอยู่ดูแลเรือที่นี่!”
เมื่อได้ยินเสียงของโรแกนทุกคนต่างก็กระโดดลงมาอย่างรวดเร็ว,ดาดฟ้าเรือนั้นอยู่สูงกว่าท่าเรือประมาณ 4 หรือ 5 เมตร,ลูกเรือทุกคนนั้นต่างก็กระโดดลงมายืนได้อย่างมั่นคง
ในตอนนี้เหลือเพียงคนเดียวเท่านั้นบนเรือเขาได้หันมองไปรอบๆที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า
“ ฮ่า ฮ่า,มังกรคชสาร 6,ฝากดูแลเรือด้วยล่ะเดียวพวกเรากลับมาเล่าเรื่องที่เจอให้ฟัง”
“ ฮ่า ฮ่า,นายช้าเองนะพวก!”
“ อย่ามาโทษพวกเราล่ะ,นายไม่ยอมตั้งใจฝึกเองมันก็เป็นธรรมดาที่นายจะไม่สามารถเทียบกับพวกเราได้!”
มังกรคชสาร 6 ยืนอยู่บนหัวเรือและกําหมัดของเขาแน่น,เขามองไปที่เพื่อนๆของเขาด้วยความเกลียดชังและในที่สุดเขาก็ตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิดและหันกลับไปฝึก
“ เอาล่ะ, อย่าสร้างปัญหาและเตรียมตัวเข้าเกาะได้แล้ว!”
คล็อกโคไดล์ได้ตะโกนออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะที่หยุดลง
หลังจากที่กระโดดลงมาโรแกนก็ได้เดินนําไปข้างหน้าพร้อมกับลูกเรือคนอื่นๆที่เดินตามเขามาข้างหลัง
จากระยะไกลนั้นสามารถมองเห็นลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มๆนี้ได้อย่างชัดเจนและสามารถรู้ได้ในทันที่ว่าพวกเขาเป็นโจรสลัด
แฟรงกี้ที่ถูกต่อยไปนั้นได้ยืนขึ้นมา
ไอซ์เบิร์กนั้นก็ยังคงรู้สึกโมโหอยู่
พวกเขานั้นได้มองไปที่ธงบนรูทดราก้อน
“ดวงตาสีแดง!”
มันเต็มไปเป็นความป่าเถื่อนเย่อหยิ่งราวกับว่ามันกําลังหัวเราะเยาะโลกใบนี้,ธงนี่นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความน่าสะพรีงกลัวนี้คือความเป็นเอกลักษณ์ของเหล่าโจรสลัด
ไอซ์เบิร์กนั้นไม่เคยเห็นธงโจรสลัดแบบนี้มาก่อน
“ พวกเขาเป็นใครกัน?”
ในตอนนี้ไอซ์เบิร์กและแฟรงกี้นั้นกําลังรู้สึกกังวล,โรแกนและเหล่าลูกเรือของเขานั้นได้เดินเข้าไปหาพวกเขา
“ ไอซ์เบิร์ก,พวกเขาเดินมาหาพวกเราแล้ว!”
แฟรงกี้ได้พูดออกมาอย่างกังวลใจ
ในยุคสมัยนี้นั้นโจรสลัดนั้นก็คือคนเลว
กลุ่มโจรสลัดกลุ่มนั้นกําลังเดินใกล้เข้ามามากขึ้นมันทําให้เด็กหนุ่มทั้งสองคนรู้สึกหวาดกลัวพร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกเป็นจํานวนมาก
ในกลุ่มนี้นั้นผู้ชายสองคนที่อยู่ทางด้านซ้ายและทางด้านขวานั้นน่ากลัวมาก
พวกเขาน่าจะสูงประมาณสองเมตรแถมยังมีร่างกายที่ดูแข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งจระเข้ที่อยู่บนไหล่ของเขา
จระเข้นั้นมันทําให้ไอซ์เบิร์กและแฟรงกี้รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นไปอีก
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มคนพวกนี้แฟรงกี้นั้นอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ,เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่พวกเขา
“ นี่พวกนาย, พอจะรู้ไหมว่าคุณทอมอยู่ที่ไหน?”
ไอซ์เบิร์กและแฟรงกี้นั้นแสร้งทําเป็นว่าพวกเขามองไม่เห็นพวกเขา,แต่โรแกนและลูกเรือของเขานั้นกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเขาและกล่าวถามออกมา
” คุณทอม?”
เมื่อพวกเขาได้ยินชื่อนี้ไอซ์เบิร์กและแฟรงกี้ก็ได้หันมามองหน้ากันในทันที
คนที่กล่าวถามออกมานั้นเขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งและดูเหมือนว่าพวกเขานั้นจะมีอายุที่ไล่เลี่ยกัน,แต่แววตาของเขานั้นมันกลับดูแปลกประหลาดและลึกลับเป็นอย่างมาก,โรแกนได้มองไปที่ชายหนุ่มทั้งสองคนพร้อมกับรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขา
“ นายตามหาคุณทอมทําไม?”
ไอซ์เบิร์กนั้นกําลังเฝ้ามองมาที่พวกเขาอยู่อย่างระมัดระวังแต่ทันใดนั้นเองเสียงของแฟรงกี้ก็ได้ดังขึ้นมา
“ ทําบ้าอะไรของนาย,แฟรงกี้!”
ไอซ์เบิร์กนั้นรู้สึกโกรธมากในเวลานี้ ตอนนี้เขาอยากจะต่อยแฟรงกี้ให้ตายๆไปซะ
เขานั้นก็แค่รู้สึกสงสัยว่าพวกเขาตามหาคุณทอมทําไมเขาเลยถามออกไป
“ โอ้ดูเหมือนว่าพวกนายจะรู้ว่าคุณทอมอยู่ที่ไหนนั้นสินะ!”
โรแกนนั้นได้เลิกคิ้วของเขาขึ้นตอนนี้เขารู้สึกดีใจมาก,ดูเหมือนว่าทั้งสองคนนั้นจะรู้อะไรบางอย่าง
รูม่านตาของไอซ์เบิร์กนั้นได้หดแคบลง,ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถเงียบอีกต่อไปได้แล้ว
“ พวกนายเป็นใคร?”
โรแกนได้หันหลังกลับไปและชี้ไปที่ธงโจรสลัดบนเรือของเขา
“ นายมองเห็นมันใช่มั้ย? มันคือธงโจรสลัด”
“ โอ้พระเจ้าโจรสลัด!”
แฟรงกี้นั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
โรแกนนั้นรู้สึกทําอะไรไม่ถูกตัวตนของพวกเขานั้นมันก็ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่หรอ? ยิ่งไปกว่านั้นในโลกใบนี้นั้นก็มีโจรสลัดอยู่มากมาย,ไม่เห็นจะต้องตกใจอะไรขนาดนี้เลย
“ พวกนายกําลังมองหาอาจารย์ทอมเพื่อสร้างเรือโจรสลัดงั้นสินะ? ฉันไม่บอกพวกนายหรอกว่าเขาอยู่ที่ไหน!”
แฟรงกี้ได้ตะโกนออกมาอีกครั้งจากนั้นก็ได้มองไปที่โรแกนและลูกเรือของเขา
“อาจารย์?”
โรแกนที่กําลังรู้สึกตกตะลึงอยู่นั้นก็ได้ยกยิ้มขึ้นมา
ถึงว่าทําไมเขาถึงรู้สึกคุ้นหน้าพวกเขานักในตอนนี้โรแกนจําพวกเขาได้แล้วเด็กหนุ่มคนนี้ก็คือแฟรงกี้ส่วนอีกคนน่าจะเป็นไอซ์เบิร์ก
“ นาย…”
ในตอนนั้นใบหน้าของไอซ์เบิร์กก็ได้เปลี่ยนไปในพริบตา เขาก็ได้เอามือเข้าไปปิดปากของแฟรงกี้ในทันที
เขารู้ดีว่าหมอนี้จะต้องพูดอะไรโง่ๆออกมาแน่ ถ้าปล่อยให้เขาพูดต่อไปละก็อีกฝ่ายจะต้องรู้ทุกอย่างแน่นอน
สิ่งที่ทําให้เขาโกรธก็คือเขาเล่นบอกข้อมูลของเขาออกมาจนเกือบหมด
ช่างเป็นคนที่โง่เง่าจริงๆ!
“ ช่วยพาฉันไปหาคุณทอมหน่อยได้ไหม, พอดีว่าฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเขา!”
โรแกนนั้นมั่นใจว่าทอมยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้
ข้างหลังเขา,มังกรคชสารทั้งห้านั้นได้เคลื่อนไหวและเข้าล้อมรอบตัวของไอซ์เบิร์กในทันที
เมื่อเห็นฉากนี้ไอซ์เบิร์กก็ได้ส่ายหัวอย่างหมดหนทาง
“ ฉันจะพาพวกนายไปที่นั่น!”
ถือว่าไอซ์เบิร์กนั้นตัดสินใจได้ถูกต้อง
สิบนาทีต่อมา ทั้งสองคนนั้นก็ได้มาเดินนําทางให้กับโรแกนและลูกเรือของเขาในที่สุดพวกเขาก็ได้มาถึงที่อู่ต่อเรือ ของทอม
“ รออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันขอไปบอกอาจารย์เกี่ยวกับตัวนายก่อน!”
ไอซ์เบิร์กได้หันกลับมาพูดกับทุกคนด้วยน้ําเสียงจริงจัง และจากนั้นเขาก็ดึงแฟรงกี้เดินไปพร้อมกับเขา
โรแกนนั้นดูชิวมาก เขาได้เดินไปหยิบหนังสือพิมพ์และนั่งลง
อย่างไรก็ตามในตอนนั้นเองดวงตาของเขาก็ต้องหดแคบลงอย่างรวดเร็ว
“นี่มันอะไรกัน?”
