ชดใช้หนี้ (5)
“ไอ้คนชั่ว!”
หูโย่วอู่พุ่งเข้ามาเตะโอวหยางเชียนหรานแล้วหยิบมีดบินออกมาแทงคอเขา
“เจ้ากล้าใส่ร้ายพี่ชายได้อย่างไร ข้าไม่ยกโทษให้เจ้า! วันนี้ข้าจะสังหารเจ้าเพื่อแก้แค้นให้พี่ชาย”
“หยุดนะ!”
สีหน้าหูหลีเปลี่ยนไปอย่างมาก โอวหยางเชียนหรานผู้เป็นคนเดียวที่สามารถพิสูจน์ความผิดของหูโย่วอู่ได้กำลังจะถูกสังหารต่อหน้าต่อตาเขา
“หูโย่วอู่ หยุด!” หูหลีพุ่งเข้าไปหาหูโย่วอู่แล้วยื่นมือออกไปเพื่อคว้าตัวโอวหยางเชียนหรานในตอนที่หูโย่วอู่กำลังจะลงมือ
แต่โชคร้ายยิ่งนัก โอวหยางเชียนหรานตายเสียแล้ว
“หูโย่วอู่ เจ้าคิดจะทำอะไร” หูหลีจ้องหน้าหูโย่วอู่ ตอนนี้ความโกรธครอบคลุมความคิดเขาไปหมดแล้ว
หูโย่วอู่หัวเราะ “แน่นอนว่าข้ากำลังแก้แค้นให้เจ้า! ไอ้ชั่วนี่กล้าใส่ร้ายเจ้าก็เท่ากับมีปัญหากับตระกูลหูของพวกเรา! แล้วข้าจะยอมให้ไอ้เลวนี่ทำได้อย่างไร”
หูหลีเยาะเย้ย “ข้าคิดว่าเจ้าตั้งใจจะปิดปากเขา!”
ประกายเย็นเยียบพาดผ่านดวงตาหูโย่วอู่ เขาพูดยิ้มๆ “เจ้าพูดอะไร! ข้าเป็นอารองเจ้า ข้ากำลังแก้แค้นให้เจ้า ไม่อย่างนั้นข้าจะให้บิดาเจ้ายืมเงินไปทำไมตอนที่โอวหยางเชียนหรานมาขอค่าชดเชย! ข้าเป็นคนจิตใจดีมาเสมอ อย่าเข้าใจข้าผิด!”
หูหลีกำหมัดจนได้ยินเสียงข้อนิ้วเคลื่อน สีหน้าเขามืดครึ้มและจิตสังหารรอบตัวเขาก็หนาแน่นขึ้น
อวิ๋นลั่วเฟิงยังเงียบอยู่ นางช่วยหูหลีมามากแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาต้องจัดการด้วยตัวเอง
“หูโย่วอู่ ข้าจะหาหลักฐานมาให้ได้!” หูหลีส่งเสียงขึ้นจมูก “ออกไปจากที่นี่ซะ!”
“อย่าทำผิดกับคนจิตใจดี!” หูโย่วอู่เยาะเย้ยแล้วโบกมือ “พวกเรา กลับ!”
เขาเดินวางท่านำกลุ่มคนออกไปปล่อยให้หูหลียืนตัวสั่นด้วยความโกรธอยู่ตรงนั้น
ตามจริงอวิ๋นลั้วเฟิงแและอวิ๋นเซียวทั้งคู่สามารถหยุดหูโย่วอู่ไม่ให้สังหารโอวหยางเชียนหรานได้ แต่พวกนางก็ไม่ได้หยุด เพราะถึงแม้พวกนางจะทำเช่นนั้น แล้วอย่างไรต่อเล่า ตราบใดที่หูโย่วอู่ไม่ยอมรับก็ไม่มีหลักฐานว่าโอวหยางเชียนหรานร่วมมือกับเขา ดังนั้นอวิ๋นลั่วเฟิงกับอวิ๋นเซียวจึงไม่ได้ลงมือ…
แน่นอนว่ายังมีเหตุผลสำคัญอีกอย่าง ดูเหมือนว่าหูโย่วอู่จะมีกลิ่นที่คุ้นเคยติดตัวอยู่…
“อวิ๋นเซียว เจ้ารู้สึกถึงหรือไม่” อวิ๋นลั่วเฟิงถามดวงตานางดำมืดขึ้นเล็กน้อย
ใบหน้าอวิ๋นเซียวเย็นชาแล้วพูดตอบด้วยเสียงทุ้มเบาๆ “ไป๋ซู่!”
ใช่! มีกลิ่นของไป๋ซู่บนตัวเขา นั่นหมายความว่าไป๋ซู่อาศัยอยู่กับเขา!
“เมื่อวานนี้ตอนเสี่ยวโม่อยู่จวนตระกูลหูก็หาไป๋ซู่ไม่เจอ แล้ววันนี้เราก็ได้กลิ่นเขาจากตัวหูโย่วอู่ นี่ย่อมหมายความว่าพวกเขาเพิ่งเจอกันเมื่อคืน!”
เมื่อความแข็งแกร่งมากขึ้น เขาก็จะยิ่งมีประสาทสัมผัสไวต่อกลิ่นมากขึ้น ยอดฝีมือสามารถจดจำคนจากกลิ่น ไม่ใช่ตามอง นี่คือเหตุผลที่วิชาปลอมแปลงถึงหลอกยอดฝีมือไม่ได้!
“ดูเหมือนว่าเราอาจจะต้องอยู่ที่นี่นานขึ้นอีกหน่อย” อวิ๋นเซียวพูดแล้วจับแขนอวิ๋นลั่วเฟิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้วแล้วแย้มยิ้ม “เจ้าต้องการรอให้ไป๋ซู่ปรากฏตัวออกมางั้นหรือ”
“ใช่แล้ว เขาอันตรายไป ถ้าข้าไม่จัดการเขาตอนนี้ ข้าก็จะเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้าตลอดเวลา!”
